Μόνον αν ταπεινωθούμε, θα υψωθούμε

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

της Κυριακής ΙΣΤ΄ Λουκά

(Τελώνου και Φαρισαίου) 

 5 Φεβρουαρίου 2017

(Λουκ. ιη΄ 10-14 )

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης

Πολλές φορές νιώσαμε όλοι την ανάγκη της προσευχής. Πολλές φορές θελήσαμε να καταφύγουμε στον Θεό λυγίζοντας κάτω από τις αντιξοότητες της ζωής, τα βάσανα και τις αδικίες που υφιστάμεθα καθημερινά. Επιθυμούμε να εκφράσουμε την αγωνία και τον πόνο μας, να βρούμε δύναμη και χαρά, αντλώντας από την δική Του αγάπη και παντοδυναμία. Γι’ αυτό καθίσταται επιτακτική ανάγκη να σκεφτούμε ποιοι είμαστε εμείς και ποιος ο παντοδύναμος Θεός, στον οποίον απευθυνόμαστε.

Εκείνος είναι παντέλειος, πάνσοφος, παντοδύναμος, πανάγαθος και πολυέλεος. Εμείς είμαστε συχνά περιφρονητές και αποστάτες του θείου θελήματος, ανυπάκουα τέκνα -πολλές φορές- του Θεού. Αυτήν την συναίσθηση δεν την είχαν το ίδιο οι δύο προσευχόμενοι της παραβολής.

Ο Φαρισαίος το μόνο που κάνει είναι να χρησιμοποιεί τον ιερό χώρο για να προβάλει τον εαυτό του. Είναι εγωιστής, μεγαλομανής, άκαμπτος και υπερήφανος. Χρησιμοποιεί την ιερή συνήθεια της προσευχής, όχι για να δοξάσει τον Θεό, αλλά για να δοξάσει και να προβάλει ως υπέρτατο είδωλο τον εαυτό του. Διαφημίζει εξοργιστικά και απωθητικά την ανύπαρκτη φιλανθρωπία και αναμαρτησία του. Και για να το επιτύχει αυτό εξαπολύει ένα δριμύ «κατηγορώ» κατά των άλλων, χωρίς να τους γνωρίζει και χωρίς να του δίνει κανένας το δικαίωμα να το κάνει. Μόνον ο Θεός μπορεί να είναι ο υπέρτατος και δίκαιος Κριτής των πάντων.

Μετά ο ασεβής Φαρισαίος αρχίζει να απαριθμεί τις υποτιθέμενες αρετές του. Και αυτές ασφαλώς δεν είναι η αγάπη και τα καλά έργα προς τον συνάνθρωπο, αλλά μονάχα η εκπλήρωση κάποιων τυπικών εξωτερικών θρησκευτικών διατάξεων, μάλλον επιδερμικών και ανώδυνων. Όλα γίνονται για το «θεαθήναι» και υπάρχει πλήρης περιφρόνηση Θεού και ανθρώπων.

Αντίθετα, ο αμαρτωλός και ταπεινός Τελώνης, τον οποίο δείχνει με περιφρόνηση ο Φαρισαίος, έχει συναίσθηση της αμαρτωλότητάς του. Ασκώντας ένα σκληρό και κερδοφόρο επάγγελμα, γνωρίζει ότι εξαθλίωσε και αδίκησε πολλούς συνανθρώπους του κι αισθάνεται την ανάγκη επανόρθωσης. Γι’ αυτό ζητάει συγγνώμη από τον Θεό και τους ανθρώπους με δάκρυα και συντριβή καρδίας.

Ο ίδιος ο Κύριος έδωσε το παράδειγμα καλώντας δίπλα του τέτοιους αμαρτωλούς, όπως τον Ζακχαίο και Ευαγγελιστή Ματθαίο.

Ας μιμηθούμε το παράδειγμα του ταπεινού Τελώνη και ας γνωρίζουμε ότι μόνον αν ταπεινωθούμε, θα υψωθούμε και θα κερδίσουμε τον στέφανο της Δόξας και την Ουράνια Βασιλεία. Γένοιτο!