e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Σάββατο 16 Σεπτεμβρίου 2017

Υπάρχει ελπίδα;

Λεν πολλοί στον πνευματικό τους: Γέροντα, ωραία αυτά που λες, τα κατανοούμε, είναι η αλήθεια, όντως έχουμε φθάσει σε κατάσταση μη αναστρέψιμη πλέον, απελπιστική! Τι πρέπει να κάνουμε πρακτικά, όμως, ώστε να ανακάμψουμε;
Λυπηρή διαπίστωση, όμως, είναι ότι δεν κατανοούμε εύκολα τι λέει ο άλλος, σχεδόν καθόλου! Πολλοί λένε «τι ωραία που τα λες!», χωρίς να έχουν καταλάβει τίποτα από όσα έχουν ειπωθεί! Μόνο για να προκληθεί η εντύπωση ότι ο ακροατής προσέχει τον ομιλούντα...
Σκοπός, όμως, δεν είναι να προκαλούμε εντύπωση, αλλά να κατανοήσουμε την δύσκολη κατάστασή μας. Η αιτία που δεν λύνουμε, αλλά, αντιθέτως, αυξάνουμε τα προβλήματά μας είναι ότι δεν κατανοούμε την κατάστασή μας, ώστε να αντιδράσουμε αναλόγως, αλλά την αποδεχόμαστε μοιρολατρικά, εξαντλώντας την προσπάθειά μας σε συνεχή διαμαρτυρία, ένταση, ταραχή, ακόμη και πανικό.
Όλα αυτά σε συνδυασμό με την έλλειψη διαθέσεως για προσπάθεια, καθώς και την κατάσταση αδιαφορίας, στην οποία έχουμε περιέλθει, έχουν ως αποτέλεσμα να μεγαλώνει το χάσμα επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων. Δεν υπάρχει τρόπος, ούτε διάθεση για επικοινωνία μεταξύ μας, χάνεται η εμπιστοσύνη προς όλους και το αίσθημα της μοναξιάς κυριαρχεί στην ζωή μας.
Έχουμε φθάσει σε αδιέξοδο με άλυτα προβλήματα, άγχος και πανικό. Η κατάσταση δείχνει σαν να έχει χαθεί κάθε ελπίδα. Δεν αντιδρά κανείς, ενώ πρόκειται για την ίδια του την ζωή και την λύτρωσή του! Υπάρχει άραγε ελπίδα;
Ο άνθρωπος, ως ον δημιουργικό από την φύση του, ζει με την ελπίδα, η οποία τρέφεται από την προσπάθεια που καταβάλλει για να πετύχει τους στόχους του. Η ελπίδα χάνεται, όταν σταματά την προσπάθεια. Η προσπάθεια σταματά όταν νεκρώνεται ο άνθρωπος, αλλά ο άνθρωπος είναι πλασμένος για να ζει. Η νέκρωση, ο θάνατος, ήρθε στην ζωή του ανθρώπου, όταν ο ίδιος απομακρύνθηκε από τον Θεό, «ίνα μή τό κακόν αθάνατον γένηται», για να τελειώνει και η αμαρτία με τον φυσικό θάνατο, για να μην παραμένει αθάνατη! Άρα υπάρχει ελπίδα!
Όταν ο άνθρωπος αρχίζει πάλι να ζει ουσιαστικά, θα βρει μέσα στον εαυτό του, με την βοήθεια του Θεού, την λύση κάθε προβλήματος. Για να λυθεί το πρόβλημα χρειάζεται διάθεση, η οποία πηγάζει από την καρδιά.
-Ας ελαφρώσουμε την καρδιά μας από τα αγκάθια και τα φορτία που την νεκρώνουν, ώστε να γεννηθεί η διάθεση για ζωή και σωτηρία. Η εξομολόγηση είναι το φάρμακο που καθαρίζει και αναγεννά την καρδιά!
-Ας σκύψουμε το κεφάλι μας στο ευλογημένο πετραχήλι του πνευματικού μας με συντριβή καρδιάς, «καρδίαν συντετριμμένη και τεταπεινωμένη», όπως λέει ο ψαλμωδός, αναγνωρίζοντας την άθλια κατάσταση που έχουμε περιέλθει.
-Ας καταθέσουμε στο πετραχήλι κάθε πάθος και λάθος που βαραίνει την καρδιά, κάθε αγκάθι που την πληγώνει και δεν την αφήνει να χτυπά ελεύθερα.
-Ας εμπιστευθούμε στα χέρια του πνευματικού μας τα κομμάτια της συντετριμμένης καρδιάς μας. Αυτός ξέρει να τα συναρμολογήσει και να επαναφέρει την καρδιά στην σωστή λειτουργία της. Αναγεννημένη πλέον και ελεύθερη η καρδιά θα συνειδητοποιήσει ότι η ελπίδα για την σωτηρία δεν έχει χαθεί, ποτέ δεν χάνεται, γιατί η ελπίδα είναι ο Ιησούς Χριστός, ο Σωτήρας και Λυτρωτής μας!
Υπάρχει ελπίδα!
Σ' εμάς, όμως, υπάρχει διάθεση;
Αρχιμανδρίτης Βαρθολομαίος
Καθηγούμενος Ιεράς Μονής Εσφιγμένου

Η Πατριαρχική Επίσκεψη στην Ιταλία (Σεπτέμβριος 2017)

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Πλήρως ἱκανοποιημένος ἐκ τῶν ἐπαφῶν Του ἐν Ἰταλίᾳ ἐπέστρεψεν ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης ἐκ τῆς δεκαημέρου ἐπισκέψεώς Του εἰς ασης ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ικὐτήν, καθ᾽ ἥν, ὡς ἤδη ἀνεκοινσης ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ικώθη, ἐκήρυξε τήν ἔναρξιν τῶν ἐργασιῶν τοῦ 25ου Οἰκουμενικοῦ Συνεδρίου Ὀρθοδόξου Πνευματικότητος ἐν τῇ Ἱ. Μονῇ Bose, τῇ συμμετοχῇ 200 καί πλέον συνέδρων, ὁμιλήσας περί τῆς φιλοξενίας ὡς δώρου τοῦ Θεοῦ κατά τήν Ἁγίαν Γραφήν καί τούς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας.

Παρέστη ἐπίσης καί ὡμίλησεν ὁ Μακ. Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας κ. Θεόδωρος. Κατά τήν ἔναρξιν ἀνεγνώσθη καί Μήνυμα τῆς Α. Ἁ. τοῦ Πάπα, ἀναφερθέντος διά θερμῶν λόγων εἰς τήν παρουσίαν τῆς Α. Θ. Παναγιότητος.

Μετ᾽ ὀλιγοήμερον ἀνάπαυσιν εἰς τά περίχωρα, ὁ Πατριάρχης μετέβη εἰς Bologna ὡς προσκεκλημένος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου αὐτῆς Σεβ. κ. Ματθαίου Zuppi, ἔνθα ἐχοροστάτησε κατά τόν Ἑσπερινόν τῆς ἑορτῆς τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἐν τῷ Ἱ. Ναῷ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου τῆς Ὀρθοδόξου Κοινότητος, ἐνῶ τήν ἑπομένην ἐχοροστάτησε καί ὡμίλησε κατά τήν Θείαν Λειτουργίαν ἐν τῷ ΡΚαθολικῷ Καθεδρικῷ Ναῷ τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Zuppi, ἀνταποκρινόμενος εἰς σχετικήν παράκλησιν τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, ἀνήγγειλεν ὅτι θά ἐπιστρέψῃ εἰς τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον τήν παρ᾽ ατοῖς φυλασσομένην κάραν τῆς Θεοπρομήτορος Ἁγίας Ἄννης, κομίζων αὐτήν αὐτοπροσώπως εἰς Φανάριον. Συγκινητικαί ἦσαν αἱ συναντήσεις τοῦ Πατριάρχου ἀφ᾽ ἑνός μέν μετά τοῦ ἱεροῦ κλήρου τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς, ἀφ᾽ ἑτέρου δέ μετά τῶν πολυπληθῶν μαθητῶν τοῦ Λυκείου Malpighi, πρός τούς ὁποίους ὡμίλησε διά μακρῶν, συμβουλεύσας πατρικῶς τούς μέν διά τήν διακονίαν των ἐν τῇ σημερινῇ ἐκκοσμικευμένῃ κοινωνίᾳ, τούς δέ διά τάς σπουδάς των καί διά τήν προετοιμασίαν των διά τόν στίβον τῆς ζωῆς. Ἀκόμη, ὡμίλησε κατόπιν προσκλήσεως διά τήν προστασίαν τοῦ περιβάλλοντος ὡς προστασίας τῆς ζωῆς ἐνώπιον τῆς τοπικῆς Βουλῆς τῆς Ἐπαρχίας Emilia Romagna, ὡς καί ἐνώπιον τοῦ Ἱδρύματος θρησκευτικῶν ἐπιστημῶν «Ἰωάννης ΚΓ΄», οἱ ἐπί κεφαλῆς τοῦ ὁποίου προσέφερον εἰς Αὐτόν τόν ἄρτι ἐκδοθέντα τόμον μέ τάς ἀποφάσεις τῆς ἐν Κρήτῃ Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου εἰς διαφόρους γλώσσας.

Ἡ Α. Θ. Παναγιότης ἐπεσκέφθη καί τήν Ἱ. Μονήν Monte Sole, ἡ ἀδελφότης τῆς ὁποίας ἐπιτελεῖ σπουδαῖον ἐκδοτικόν ἔργον. Πλησίον τῆς Μονῆς ταύτης κατά τόν Β´ Παγκόσμιον Πόλεμον οἱ Ναζισταί ἐδολοφόνησαν ἐν ψυχρῷ περί το. κ. ﷽﷽﷽﷽﷽﷽αγιύς 80 ἀμάχους Ἰταλούς, μεταξύ τῶν ὁποίων καί πολλά παιδία· εἰς τόν τόπον τοῦ ἐγκλήματος ὁ Πατριάρχης ἐδεήθη διά τήν ἀνάπαυσιν τῶν ψυχῶν των. 

Ἡ ὅλη ἐπίσκεψις αὕτη τῆς Α. Θ. Παναγιότητος διεξήχθη ἐντός ἀτμοσφαίρας ἀδελφικῆς ἐν Χριστῷ ἀμοιβαίας ἀγάπης καί ἐγκαρδιότητος, ἐξετιμήθη δέ μεγάλως τό περιεχόμενον τῶν ἅς ἐξεφώνησεν Αὕτη πολλῶν ὁμιλιῶν κατά τήν διάρκειάν της ὡς ἐνισχυτικόν τοῦ τε κλήρου καί τοῦ ποιμνίου τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς τῆς Bologna, τήν ὁποίαν ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης εἶχεν ἐπισκεφθῆ καί πρό δωδεκαετίας ἐπί τῆς ἐποχῆς τοῦ προκατόχου τοῦ Σεβ. κ. Zuppi. Τόν τάφον αὐτοῦ, κοιμηθέντος μόλις πρό ὀλίγων ἡμερῶν, ἐπεσκέφθη ἡ Α. Θ. Παναγιότης καί κατέθεσεν ἄνθη δεηθεῖσα ὑπέρ ἀναπαύσεώς του. 

Χριστός ή ύλη;

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
της Κυριακής μετά την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού
17 Σεπτεμβρίου 2017
(Μαρκ. η΄ 34-38 , θ΄ 1)

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης

Μια παραδοξότητα -φαινομενικά- η οποία περιέχεται στην σημερινή ευαγγελική περικοπή, αποτελεί το θεμέλιο της εν Χριστώ ζωής και σωτηρίας. Αυτή είναι η χριστιανική αυταπάρνηση, η οποία τόσο δύσκολη, και πολλές φορές παράλογη, φαίνεται στα μάτια και τη λογική μας.
Οι πιο πολλοί άνθρωποι θεωρούν θεμιτή ή καλή την με κάθε τρόπο διασφάλιση του συμφέροντος και της καλοπέρασής τους. Οδηγούμενοι από την φιλαυτία και την απληστία, δεν διστάζουν να καταπατούν αρχές, να αδικούν τους συνανθρώπους τους, να αθετούν υποσχέσεις και υποχρεώσεις. Να αρνούνται, όχι μόνο συγγενικούς και φιλικούς δεσμούς, αλλά και τον ίδιο τον Θεό!

Ο Κύριος Ιησούς διδάσκει, όμως, τα αντίθετα: «Όποιος» λέει «θυσιάζει τη ζωή του για χάρη δική μου και του ευαγγελίου -και φυσικά για χάρη του πάσχοντος συνανθρώπου του- αυτός θα κερδίσει την αιώνια ζωή και σωτηρία».

Πολλές φορές ο Κύριος μίλησε για περιφρόνηση του περιττού υλικού πλούτου, ώστε να κερδίσει ο άνθρωπος τα πνευματικά αγαθά και πλούτη του ουρανού. Δεν ζητάει όμως να απαρνηθούμε τη ζωή και τα αγαθά μας γενικά και αόριστα, αλλά μόνον όταν αυτά γίνονται εμπόδιο για την σωτηρία μας.

Πολλές φορές η χλιδή, το συμφέρον και η καλοζωία μάς κάνουν μαλθακούς, σκοτίζουν τον νου και αιχμαλωτίζουν τη θέληση. Μας οδηγούν σε μια κακή κοσμική ζωή και συμπεριφορά, μια υλοφροσύνη, η οποία μας απομακρύνει από τον Θεό. Έτσι θεωρούμε ότι η ύλη είναι το παν και γινόμαστε ανίκανοι να πράξουμε το καλό. Ο αισθησιασμός πνίγει κάθε ευγενική και θεάρεστη τάση της ψυχής μας. Αν αυτό δεν το συνειδητοποιήσουμε εγκαίρως και δεν συνέλθουμε, μας περιμένει η κόλαση και η αιώνια πνευματική οδύνη.

Όταν μας τεθεί το δίλημμα: «Χριστός ή ύλη;», εμείς πρέπει οπωσδήποτε να επιλέξουμε το πρώτο, ακόμη κι αν αυτό έχει ως συνέπεια να περιφρονήσουμε και να μισήσουμε εντελώς το δεύτερο. Ο Θεός ακόμη κι έτσι, δεν θα πάψει ποτέ να φροντίζει για όλες μας τις ανάγκες, ακόμη και τις υλικές. Εξάλλου, η ύλη δημιούργημα του Θεού είναι, και αφού ο ίδιος μας έδωσε ζωή προνόησε -ένεκα της μεγίστης φιλανθρωπίας Του- για την συντήρησή της. Κάποτε, εξάλλου, η ζωή μας θα λάβει βιολογικό τέλος από αρρώστια, ατύχημα ή λόγω γήρατος. Για μια πρόσκαιρη ζωή θα ήταν κρίμα να στερηθούμε τον παράδεισο, δεδομένου ότι και ο ίδιος ο Κύριός μας θυσίασε την πολύτιμη αγία ζωή Του στον Σταυρό για χάρη μας.

Ως μέλη, λοιπόν, της αγωνιζόμενης και στρατευμένης Εκκλησίας, η οποία είναι η επίγειος βασιλεία του Θεού, ας αγωνιστούμε να μπούμε -ως συγκληρονόμοι Χριστού- στην θριαμβεύουσα και ουράνια Εκκλησία. Γένοιτο!