Η ομιλία του Λάκη Βίγκα κατά την παρουσίαση του Τόμου "Βαρθολομαίος - Αποστολή και Όραμα"

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ ΤΟΥ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΙΚΟΥ ΤΟΜΟΥ

«ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ - ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΟΡΑΜΑ»

ΤΟΥ ΑΡΧΙΔΙΑΚΟΝΟΥ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ

π. ΙΩΑΝΝΗ ΧΡΥΣΑΥΓΗ

(Κ/ΠΟΛΗ, ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΕΙΟ ΜΕΓΑΡΟ, 8-3-2018)

Παναγιώτατε Δέσποτα,

Εντιμολογιώτατε κύριε Γενικέ Πρόξενε,

Εκλεκτοί παρόντες,

Μεγάλη η πρόκληση για τον ομιλούντα να βρίσκεται ενώπιον του Οικουμενικού μας Πατριάρχη, των μελών της Ιεράς Συνόδου, της Ομογένειας, προκειμένου να εκφράσει τις σκέψεις του για το βιβλίο «Βαρθολομαίος - Αποστολή και Όραμα», όταν τυγχάνει να έχει την τιμή να γνωρίζει και να βιώνει την ζωή και την πορεία του Πατριάρχη μας τα τελευταία 40 χρόνια.

Είναι τολμηρό και το εγχείρημα να γράψεις για τη διακονία και την αποστολή ενός λαμπρού, χαλκέντερου, πολυδιάστατου και δυναμικού ανδρός της Εκκλησίας, σαν τον Παναγιώτατο, και γι' αυτόν τον λόγο να μου επιτρέψετε να συγχαρώ για το θάρρος του τον φίλο π. Ιωάννη Χρυσαυγή, Αρχιδιάκονο του Οικουμενικού Θρόνου. Τον ευχαριστώ για την επιθυμία του να προσπαθήσω να εκφράσω κι εγώ σήμερα εδώ ενώπιόν Σας τις ταπεινές απόψεις μου. Και ο Γενικός μας Πρόξενος, ο αγαπητός κ. Σέκερης, με προσκάλεσε να είμαι ένας από τους ομιλητές της αποψινής βιβλιοπαρουσίασης. Τον έπεισα ότι δεν θα ήμουν η καλύτερη επιλογή, αλλά όταν υπήρξε πρόσκληση και από τη μεριά του εκδότη, κ. Γιώργου Μπιλάλη, λέγοντάς μου ότι πρέπει να σεβαστούμε την επιθυμία του συγγραφέα, δεν είχα πλέον άλλη δικαιολογία. Τους ευχαριστώ θερμά όλους.

Ο συγγραφέας με τρόπο γλαφυρό, προσωπικό και πηγαίο, μη παραλείποντας σχεδόν τίποτα, αφηγείται την όλη, έως σήμερα, πορεία του Παναγιωτάτου. Θεωρώ επιβεβλημένο να τονίσω ότι το βιβλίο του Ιωάννου Χρυσαυγή δεν είναι απλή βιογραφία και αφήγηση. Με λογοτεχνικοτητα παρουσιάζει τον παγκόσμιο, τον οικουμενικό θρησκευτικό ηγέτη και τον άνθρωπο Βαρθολομαίο. Διαβάζεται ευχάριστα και με ενδιαφέρον, σε καμιά σελίδα του δεν πλήττει ο αναγνώστης θέλοντας να προχωρήσει στις επόμενες. Αυτό που καθιστά το βιβλίο αξιόλογο είναι ακόμη το γεγονός ότι ο συγγραφέας με περίτεχνο τρόπο παρουσιάζει και μεταδίδει τα της μοναδικής ιστορικής πορείας του Πατριάρχη μας, τόσο προς τους ομόδοξους, όσο και στους ετεροδόξους αλλά και προς τους αλλόθρησκους αναγνώστες. Με την ανάγνωση του βιβλίου ο κάθε αναγνώστης και η κάθε αναγνώστρια, που δεν έχουν ακούσει ποτέ κάτι για Πατριάρχη Βαρθολομαίο και τα Πατριαρχεία μας θα χαράξουν στην μνήμη τους ανεξίτηλα συμπεράσματα.

Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος για εμάς εδώ στην Πόλη και στην Ίμβρο είναι και σύμβολο και πνευματικός πατέρας και μέλος της οικογένειάς μας και παρηγοριά και συντροφιά. Έχουμε το ευτύχημα και την τιμή να τον ζούμε με τις χαρές, τις ανησυχίες του, με τους αγώνες και τα οράματά του, με τα ταξίδια και τους μεγάλους της γης, αλλά και με τα ορφανά της Καλκούτας, με τους πάγους της Γροιλανδίας, τους Μαορί της Νέας Ζηλανδίας αλλά και με τους πρόσφυγες της Συρίας.

Σε όλο αυτό το φάσμα των προσδοκιών μας, πολιτικών αναμετρήσεων και πολιτιστικών μεταβολών, κοινοτικών μεταρρυθμίσεων, εκκλησιαστικών εξελίξεων, η ματιά μας στρέφεται διαρκώς στο Σεπτό Κέντρο, στο Φανάρι και τον Προκαθήμενό μας, που κοσμεί τον ιερό αυτόν Θρόνο από το 1991.

Είναι πολύ φυσικό να διαβάσω και να ερμηνεύσω το πόνημα του π. Ιωάννη με την ματιά ενός Κωνσταντινουπολίτη, που βλέπει και παρακολουθεί την καθημερινότητα και τους κόπους του Αρχιεπισκόπου και Πατριάρχη μας. Ο συγγραφέας, όπως προείπα, αναφέρεται σε όλες τις στιγμές της ζωής του Παναγιωτάτου, σε εξομολογητικές αναδρομές στον χρόνο, στα πρόσωπα και τους τόπους.

Ανθολόγησα κάποια αποσπάσματα από το βιβλίο, αποσπάσματα από επιστολές ορθοδόξων και μη προσωπικοτήτων διεθνούς εμβέλειας, που μου κέντρισαν το ενδιαφέρον, καθότι σκιαγραφούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις πτυχές του χαρακτήρα και της δράσης της κεφαλής της Ορθοδοξίας.

Αρχικά, θέλω να αναφερθώ στον ηγέτη Βαρθολομαίο ορμώμενος από αυτά που σημειώνει ο πρώην αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, κ. Joseph R. Biden Jr: «Στη διάρκεια της εικοσιπενταετούς θητείας του ως Οικουμενικός Πατριάρχης υπήρξε μια δυνατή και κρυστάλλινη φωνή στον αγώνα για την προστασία των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη γεφύρωση των διχασμών ανάμεσα στους ανθρώπους της πίστης.» Τι να πρωτοθυμηθώ; Τις ακάματες προσπάθειές του για την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, ενός θεσμού που είναι αναγκαίος για την ίδια την ύπαρξη του Πατριαρχείου μας; Τη συνεισφορά του στην επίλυση χρονίων προβλημάτων της ομογένειας; Την αγάπη του και το δόσιμο του για την ιδιαίτερη πατρίδα του, την Ίμβρο, για να ξαναλειτουργήσουν εκεί τα σχολεία, να ξαναζωντανέψει το νησί, να λειτουργούνται οι εκκλησίες;

Βέβαια, δεν κινήθηκε μόνο στο στενό πλαίσιο των ομογενειακών θεμάτων. Ζήτησε την επιστροφή και επανένωση των γλυπτών του Παρθενώνα, κάλεσε την παγκόσμια κοινότητα να υποστηρίξει την υποψηφιότητα της Κωνσταντινούπολης για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, μίλησε για τον επαναπατρισμό των χριστιανών στη Μ. Ανατολή, ενώ παράλληλα πήρε ξεκάθαρη και θαρραλέα θέση και ύψωσε την φωνή Του ενάντια στα εγκλήματα του ναζισμού, το Ολοκαύτωμα, αλλά και μετά τη βεβήλωση του ρωμέικου κοιμητηρίου στο Νιχώρι το 1993, σε ιδιαίτερα χαλεπούς ακόμη καιρούς.

Έτσι, λοιπόν, δεν είναι τυχαίο που ο κ. George Stephanopoulos, πρώην σύμβουλος του κ. Bill Clinton και κεντρικός παρουσιαστής πλέον του ABC News, γράφει μέσα στο βιβλίο: «Το κύρος της προσωπικότητας του Πατριάρχη έχει πνευματικό βάθος και δύναμη. Η ταπείνωσή του, η αξιοπρέπειά του, η ενσυναίσθηση και η ακατάβλητη ενεργητικότητά του τον έχουν τοποθετήσει στο κέντρο του διεθνούς δικτύου θρησκευτικών και πολιτικών ηγετών.» Αυτή η περιγραφή μάς καλύπτει απόλυτα για να αποδώσουμε τον χαρακτήρα του Πατριάρχη και Αρχιεπισκόπου μας. Και με αυτήν την διττή ιδιότητα εργάστηκε κι εργάζεται ακατάπαυστα για το Φανάρι αλλά και τον Πόντο, την Καππαδοκία, Σμύρνη, Τένεδο, Αττάλεια, Άγκυρα κ.α. για την ανάπτυξη ή στήριξη του ορθόδοξου ποιμνίου του. Παράλληλα, έχει χτίσει μία σχέση σεβασμού και αλληλοκατανόησης με την τουρκική κοινωνία στην οποία απευθύνθηκε με αμεσότητα, ευθύτητα, ειλικρίνεια και αποφασιστικότητα. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο αναδείχθηκε ως ο σπουδαιότερος θρησκευτικός ηγέτης στην Τουρκία με πρωτοφανή αναγνωρισιμότητα. Τον λόγο τον περιγράφει όμορφα ο π. Χρυσαυγής: "Τα διαρκή πολιτικά σκαμπανεβάσματα και η αβεβαιότητα ούτε πτόησαν ποτέ τον Βαρθολομαίο ούτε μείωσαν τη συμπάθεια και την υποστήριξή του προς τον τουρκικό λαό, ή την αποφασιστικότητά του να διακονεί ως μεσολαβητής ανάμεσα στην Τουρκία και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν υπάρχει μνησικακία, εκδικητικότητα ή αποστροφή μέσα του. Ο Βαρθολομαίος γνωρίζει πως η εμμονή στο παρελθόν ενδέχεται να διαβρώνει το παρόν και να δηλητηριάζει το μέλλον".

Φυσικά, θα ήταν ανεπίτρεπτο να παραλείψω μία αναφορά στον ανεπίσημο τίτλο του Παναγιωτάτου, που είναι καθόλα προσωπικός. "Ο Πράσινος Πατριάρχης". Δεν είναι τυχαία αυτή η προσφώνηση, διότι άπαντες αναγνωρίζουν την έγνοια του για το περιβάλλον και την κλιματική αλλαγή. Οι πρωτοβουλίες που έχει λάβει δεν είναι πρωτοβουλίες επίδειξης και φτηνού εντυπωσιασμού. Όποιος τον γνωρίζει από κοντά ξέρει την αγάπη του για τη φύση και τη μάχη που δίνει για τη γεφύρωση του χάσματος μεταξύ θρησκευτικής και επιστημονικής κοινότητας σε αυτό το φλέγον για όλη την ανθρωπότητα θέμα. Ενθουσιάζεται με την ανάπτυξη ενός φυτού και όπως συνήθως λέει: "Πόσο μεγάλος είναι ο Θεός; Όταν βλέπεις τη φύση, αντιλαμβάνεσαι το μεγαλείο της Δημιουργίας." Κι ακριβώς αυτό έρχεται και διαπιστώνει η κ. Jane Goodall, Πρέσβειρα Ειρήνης του ΟΗΕ, αναφέροντας γλαφυρά στη σ. 277: «Μεγάλωσα αγαπώντας τα ζώα, αλλά όταν πήγαινα στην εκκλησία δεν γινόταν ποτέ αναφορά στον φυσικό κόσμο ή στην ανάγκη προστασίας του. Συγκινήθηκα απέραντα, λοιπόν, από το γεγονός ότι ο Παναγιώτατος νιώθει μέσα του ισχυρή τη δέσμευση της προστασίας του περιβάλλοντος.»

Τελευταία, αλλά όχι έσχατη, είναι η αναφορά μου στον άνθρωπο Βαρθολομαίο. Το κίνητρο, μάλιστα, μου δόθηκε από ένα χωρίο της επιστολής του πρώην πάπα Ρώμης, Βενέδικτου ΙΣΤ', όπως μας παραδίδεται στη σ. 83 του βιβλίου: «Αξιώθηκα», λέει, «να έχω την πρώτη μου προσωπική γνωριμία με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο το 2002, καθ' οδόν για την Παγκόσμια Συνάντηση Προσευχής στην Ασσίζη. [...] Χάρηκα ιδιαίτερα όταν με ειδοποίησαν ότι ο Πατριάρχης με προσκάλεσε να καθίσω για λίγο μαζί του, στο ίδιο κουπέ κι έτσι να συνδεθούμε εγγύτερα προσωπικά. [...] Συγκινήθηκα αμέσως από την προσωπική ανοικτότητα και ζεστασιά του Πατριάρχη. Δεν χρειάστηκε πολλή προσπάθεια για να νιώσουμε κοντά ο ένας στον άλλο. Η εσωτερική του ανοικτότητα και απλότητα γέννησε αμέσως άνεση και οικειότητα.» Όποιος τον έχει επισκεφθεί στο γραφείο του ή τον συνάντησε οπουδήποτε θα έχει αισθανθεί την άνεση της επικοινωνίας, τη γαλήνη της συντροφιάς του, τη γνήσια κι άδολη αγάπη του και γενναιοδωρία προς τον συνάνθρωπο, κυρίως στα παιδιά και ηλικιωμένους. Είναι τόσο προσηνής που μπορείτε να τον ακούσετε στις πολλαπλές του μετακινήσεις να προσκαλεί στο Φανάρι για καφέ ακόμη κι έναν σερβιτόρο του εστιατορίου, για να τον κάνει κοινωνό με αυτόν τον ιστορικό θεσμό. Αν και άγαμος κληρικός από το 1961, δεν έχασε ποτέ την οικογενειακή ζωή κι αναγνωρίζει με θαυμασμό τον ρόλο και την ευθύνη των γονέων σε μια οικογένεια.

Αυτός είναι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Μία μορφή στην οποία συγκεντρώνονται χαρίσματα πνευματικά, ηγετικά και ανθρώπινα. Είναι ο θεσμός που δίνει αυτοπεποίθηση στην απανταχού Ρωμιοσύνη, είναι η πανορθόδοξη κρυστάλλινη φωνή του ποιμνίου, ο άνθρωπος στον οποίο βρίσκουμε στήριγμα και παρηγοριά. Όλα αυτά μπορεί να μην τα βρείτε μεν σε ξεχωριστό κεφάλαιο του αφιερωματικού τόμου που συνέγραψε ο π. Ιωάννης, αλλά σίγουρα θα τα δείτε να εκπηγάζουν από την κάθε σελίδα αυτού του βιβλίου. Συγχαρητήρια θερμά, και πάλι, τόσο στον συγγραφέα όσο και στις "Εκδόσεις Εν Πλω" για αυτή την σπουδαία μαρτυρία.

Σας ευχαριστώ πολύ όλες και όλους!