
Η εφηβεία αναζητεί ήρωες. Όσο κι αν θριαμβεύει στους καιρούς μας η αυτονόμηση, όσο κι αν στην μετανεωτερική πραγματικότητα, η οποία απλώνει τα δίχτυα της και μας κατακτά, κριτήριο είναι το άτομο και η αλήθειά του, χωρίς να φαίνεται να διψάμε για να ακολουθήσουμε πρότυπα, εντούτοις στην ύπαρξή μας ο θαυμασμός, η μίμηση, η επιθυμία να έχουμε οδοδείκτες παραμένουν σημεία που δεν πρέπει να τα αγνοούμε. Όμως στους εφήβους σήμερα οι ήρωες είναι κυρίως εικονικοί. Έχουν να κάνουν από την μία με τον εαυτό τους, ο οποίος πρωταγωνιστεί σε παιχνίδια επιβίωσης στο Διαδίκτυο, μαζί με παρέες φίλων, είτε από το σχολείο είτε από τον διαδικτυακό χώρο που είναι παγκόσμιος, και από την άλλη με ήρωες που βρίσκουν οι έφηβοι σε σειρές, σε ταινίες, σε κανάλια, σε σύγχρονα είδη μουσικής, που για τους μεγαλύτερους μοιάζουν καταστροφικά ή ανόητα, όπως η τραπ. Κι όμως, οι εικονικοί ήρωες έρχονται να προστεθούν στην μακρά σειρά όλων εκείνων των προσώπων που ξεχώρισαν στην ιστορία είτε για τα κατορθώματά τους, δηλαδή για την δύναμή τους που άνοιξε δρόμους δόξας είτε και για την καταστροφική επίδραση που άσκησαν στον κόσμο.