Δ΄ Στάση των Χαιρετισμών στη Λευκάδα

Απόψε ο Εφημέριός μας π. Π.Κ. μετέβη κι έλαβε μέρος στους Δ΄ Χαιρετισμούς στον Μητροπολιτικό Ναό της Ευαγγελίστριας Λευκάδας, προσκεκλημένος επίσημα του δραστήριου και λογίου Εφημερίου Πρωτοπρεσβυτέρου Γερασίμου Ζαμπέλη και τη σύμφωνη γνώμη του Μητροπολίτη Λευκάδος και Ιθάκης κ. Θεοφίλου.

Στο τέλος της Ακολουθίας ο π. Γεράσιμος παρουσίασε με πολύ θερμά λόγια τον φιλοξενούμενό του στο εκκλησίασμα, ενώ ο π. Παναγιώτης ανέλυσε το θεομητορικό θέμα "Η αιτία της χαράς μας". Ολόκληρη την Ομιλία μπορείτε ν' αναγνώσετε εδώ.

Όλα τα παραπάνω Οπτικοακουστικά προέρχονται από τη ματιά του Πορφύρη.

Η αιτία της χαράς μας

[Λόγος π. Παναγιώτη Καποδίστρια κατά την Ακολουθία των Δ΄ Χαιρετισμών στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Ευαγγελιστρίας Λευκάδας, 27 Μαρτίου 2009]

«Χαράς αιτία χαρίτωσον ημών τον λογισμόν»
(Από τον Κανόνα των Χαιρετισμών)

Για μιαν ακόμη φορά η απανταχού Ορθοδοξία στρέφεται στην Παναγία, για να της απευθύνει ικετήριους χαιρετισμούς, δοξολογικές ωδές με απαράμιλλο θεοπρεπές μέλος, λόγους ποιητικότατους, που πηγάζουν από την ασίγαστη βεβαιότητα των πιστών, ότι πρόκειται για αναφορά στη στοργική Μητέρα του Θεού και των ανθρώπων όλων.

Απευθυνόμαστε σε Αυτήν, επειδή έχουμε τη συναίσθηση, ότι προθυμότατα εισακούει την προσευχή μας και ανελλιπώς εργάζεται για την διεκπεραίωση των παντοειδών αιτημάτων μας, πάντοτε όμως προς «το συμφέρον της αιτήσεως» (Τροπάριο Παρακλητικού Κανόνα) και τούτο επειδή Αυτή μόνη, περισσότερο από κάθε άλλη ανθρώπινη ύπαρξη, μπορεί να πλησιάσει τον Θεό, ως Μητέρα Του που είναι, και να μεσιτεύσει για τα πολυποίκιλα ανθρώπινα ζητούμενα.

Τι ζητάμε όμως από τον Θεό; Ποια είναι τα προβλήματα, που μας αναγκάζουν να προσφεύγουμε στην πρεσβεία της Παναγίας;

Κατά κύριο λόγο: Η έλλειψη της Χαράς. Αποσκιρτώντας ο άνθρωπος από τη ζωηφόρο συνάφεια με τον Θεό, διχάστηκε ως προσωπικότητα και κυκλοφορεί ατέλειωτα σε διαρκές σκοτάδι και ακαταστασία, για να δικαιωθεί ο Αδελφόθεος Ιάκωβος, όταν γράφει: «Ανήρ δίψυχος ακατάστατος εν πάσαις ταις οδοίς αυτού» (Ιακ. 1,8). Το κορυφαίο δημιούργημα της Κτίσης υποβιβάστηκε σε ον δίχως περιεχόμενο και μέλλον. Κάποτε, όλα τα πλούτη, όλες οι ανέσεις, όλος ο κόσμος μπορεί να τού υποτάσσονται, όμως και τότε ακόμη –ίσως εντονότερα τότε- νοιώθει βαθύτατα μέσα του το αβυσσαλέο χάος της εσωτερικής του διψυχίας και ακαταστασίας, διαισθάνεται πως ό,τι και αν προσθέσει στη ζωή του, μάταια κοπιάζει, εάν του λείπει κάτι τι το θεμελιακό: Η Χαρά της επικοινωνίας με τον Ουρανό, η επανασύνδεση σχέσεων ζωής με τον Θεό.

Κατανοούμε, ότι χωρίς Εκείνον είμαστε καταδικασμένοι σε ισόβια θλίψη και για τούτο καταφεύγουμε στην Παναγία. Επιζητάμε ξανά τη χαρμονή στη ζωή μας. Κατά τον Υμνογράφο των Χαιρετισμών, η Παναγία είναι η της «χαράς αιτία», «δι' ης χαράς πληρούμεθα και ζωήν κληρονομούμεν», «η της χαράς δεξαμένη το πλήρωμα», Εκείνη, μέσω της οποίας «η χαρά εκλάμψει» κι επίσης «χαράς δοχείον, δι' ης της προμήτορος αρά λυθήσεται». Η «χαρά» των ανθρώπων, για την οποία μιλά ο εκκλησιαστικός ποιητής είναι βέβαια ο Ίδιος ο Θεός. Γι’ αυτό λοιπόν Την τιμάμε και την χαιρετίζουμε. Ήδη στη Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου δηλώνεται, ότι η Χαρά είναι αμφίδρομη: «Επί σοι, χαίρει, Κεχαριτωμένη, πάσα η κτίσις, Αγγέλων το σύστημα και ανθρώπων το γένος». Η πνευματική ευδαιμονία, την οποίαν Εκείνη διοχετεύει στον κόσμο, πλημμυρίζει την ύπαρξή μας. Ο Θεός, η Χαρά μας, κάνει κατοικητήριο την ψυχή μας και μας χειραγωγεί στη σωτηρία, στη μακαριότητα του Ουρανού. Οι διάφορες άλλες χαρές της καθημερινότητας, τις οποίες υπαγορεύει το κοσμικό φρόνημα (χωρίς να είναι όλες κατακριτέες), είναι αναμφίβολα τραγικά εφήμερες, διότι περιορίζονται μόνο στη γη και θάβονται άδοξα στο χώμα.

Η Χαρά όμως, την οποία κυοφορεί η Παναγία είναι δίχως κατάληξη. Έχει προέλευση ουράνια και προορίζεται για την Αιωνιότητα. Ο Χριστός - Χορηγός της Χαράς, ή καλύτερα ο Χριστός - Αυτοχαρά περνά βέβαια από την οδυνηρή δοκιμασία του Σταυρού και του Τάφου, αλλά η όλη απαισιοδοξία της φρικτής αυτής εμπειρίας καταυγάζεται από το Φως και την ανέσπερη Χαρά της Ανάστασης.

Ο άνθρωπος, που κρατάει ακοίμητη εντός του τη βεβαιότητα ετούτη, κατορθώνει να νικά την κάθε θλίψη και μελαγχολία. Η Χαρά, που θα λάμψει στο τέρμα και αυτής της Μεγάλης Σαρακοστής με το κοσμοχαρμόσυνο γεγονός της Ανάστασης του Χριστού, είναι σίγουρα ικανή να καταργήσει κάθε οδύνη, λύπη και στεναγμό των ανθρώπων. Είναι η ίδια βεβαιότητα και βίωση της ουράνιας χαράς, με την οποία και ο Απόστολος Παύλος μες από τη φυλακή του, αν και «κακουχούμενος», έγραφε με ιδιαίτερη γενναιότητα, καρτερία κι αισιοδοξία προς τους Φιλιππησίους μαθητές του: «Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε· πάλιν ερώ χαίρετε» (Φιλιπ. 4,4). Είναι η ίδια εμπειρία, που διακατείχε και την αγαθή ψυχή του οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ, ώστε να προσφωνεί τον κάθε του επισκέπτη, γνωστό ή άγνωστο, με τον χαρακτηριστικό τίτλο: «Χαρά μου».

Η Εκκλησία καθ’ όλη την διαδρομή της στους αιώνες, ζει με την ακράδαντη πεποίθηση στη χαρά, η οποία απορρέει από την αναστάσιμη εμπειρία του να είναι ο πιστός αδιάκοπα και αγαπητικά κοντά στον Θεό. Η Παναγία, κατά τους Χαιρετισμούς, γίνεται «γέφυρα μετάγουσα» προς αυτήν ακριβώς την δόξα, γίνεται «αυγή μυστικής ημέρας» κι εντέλει «ανόρθωσις των ανθρώπων».

Κατακλείοντας αυτές τις σκέψεις και προερχόμενος από το νησί του Αγίου της Συγνώμης Διονυσίου του Θαυματουργού και του Ιερομονάχου της Ποίησής μας Διονυσίου του Σολωμού, επιθυμώ να εκφράσω ευχαριστίες κι ευγνωμοσύνη από καρδιάς προς τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Λευκάδος και Ιθάκης κ. Θεόφιλο, ότι με φιλόξενα αισθήματα μού παρεχώρησε απόψε το δικαίωμα του Άμβωνα, αλλά και προς τον αγαπητό συναδελφό Πρωτοπρεσβύτερο Γεράσιμο Ζαμπέλη, ο οποίος κατά τρόπο άριστο και θαυμαστό συνδυάζει την ορθόδοξη ιερατική πνευματικότητα με την επτανησιακή λογιοσύνη!

Προς όλους εκφράζω ταπεινές ευχές – προσευχές για ό,τι ανώτερο και αγιότερο στη ζωή και στα έργα Σας. Πάντοτε με την προσδοκία και τη χαρά της Ανάστασης, αγαπητοί!

Δείγματα ζακυνθινού ψαλτικού ύφους

Τα δημοσιευόμενα εδώ στιγμιότυπα προέρχονται από τη χθεσινή επίσημη Θεία Λειτουργία της Εορτής του Ευαγγελισμού στην Παναγούλα Μπανάτου.

 Τα δύο πρώτα βίντεο αποτυπώνουν το κοσμαγάπητο Κοντάκιο "Τη υπερμάχω..." κατά το ιδιάζον ζακύνθιο ύφος.

Το τρίτο βίντεο αποτυπώνει τη ζακυνθινή άποψη για το "Άγιος ο Θεός...", του γ΄ ήχου. Συνήθως συνεγείρει και συγκινεί βαθύτατα τους παρευρισκόμενους πιστούς.

Για την ιστορία, αξίζει ν' αναφέρουμε, ότι ψάλλουν οι επαΐοντες του είδους: Πρωτοψάλτης Παναγιώτης Δημ. Στραβοπόδης (παλαίμαχος στο ζακυνθινό στασίδι), Αριστερός Ψάλτης Χρυσοβαλάντης Δρογγίτης, Δημήτρης Κάνδηλας και Σπύρος Σαρατσέλος.

Ο εορτασμός της Εθνικής Επετείου στον Δήμο Αρκαδίων [2]

Πρόσωπα της Παρέλασης!

Ο εορτασμός της Εθνικής Επετείου στον Δήμο Αρκαδίων [1]

Στην έδρα του Δήμου Αρκαδίων, στο Μπανάτο, έγινε σήμερα με κάθε επισημότητα ο εορτασμός της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας του 1821.

Το πρωί στον ναό της Παναγούλας τελέστηκε από τον Εφημέριό μας η Θεία Λειτουργία και στη συνέχεια η Δοξολογία, στο τέλος της οποίας η κ. Ιωάννα Βυθούλκα, Καθηγήτρια Τεχνολογίας του Γυμνασίου Βανάτου, εκφώνησε τον πανηγυρικό της ημέρας, καταχειροκροτούμενη απ' όλους!

Ακολούθως, υπό τους παιάνες της ανασυγκροτημένης Φιλαρμονικής του Δήμου Αρκαδίων, όλοι μετέβησαν στο Ηρώο, όπου εψάλη Επιμνημόσυνη Δέηση για την αιώνια μνήμη όσων αγωνίστηκαν για την Ελευθερία του Γένους. Εκεί κατέθεσαν δάφνινα στεφάνια ο Δήμαρχος Αρκαδίων κ. Στέλιος Μποζίκης, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Παναγιώτης Μαμφρέδας, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Διαμερίσματος Βανάτου κ. Πέτρος Κοντονής, ο Γραμματέας του Λ.Α.Ο.Σ. Ζακύνθου κ. Ανέστης Κοκκάκης και μαθητές από το Γυμνάσιο Βανάτου και το 1ο Ολοήμερο Δημοτικό Σχολείο Κάμπου "Παναγιώτης Χιώτης", αντίστοιχα.

Πριν από το τέλος, παιδιά του Χορευτικού Συγκροτήματος "Υακίνθη" του Νίκου Αρβανιτάκη χόρεψαν το "Σαράντα παλικάρια", ενθουσιάζοντας τους παρισταμένους.

Ύστερα ο Δήμαρχος δεξιώθηκε όλους στο Δημαρχείο, όπου ανταλλάχτηκαν θερμές ευχές για ειρήνη και πρόοδο!

Φωτορεπορτάζ Με τη ματιά του Πορφύρη

Κυριακή Σταυροπροσκύνησης στο Μπανάτο

Στη Φανερωμένη μας γιορτάσαμε φέτος την Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης. Πλήθος πιστών προσήλθαν από νωρίς στον ναό μας, για ν' ατενίσουν προσευχητικά τον Τίμιο Σταυρό.

Ο Εφημέριός μας, ομιλώντας στο πυκνό εκκλησίασμα, μεταξύ άλλων τόνισε:

"Αν κατέχουμε οι Χριστιανοί τέτοιαν ακαταμάχητη ασπίδα στις ορατές και στις αόρατες μάχες μας, τέτοιον αποτελεσματικό κυματοθραύστη στις καταιγίδες του βίου, γιατί να φοβόμαστε; Ποιος μπορεί στο εξής να μάς εναντιωθεί; Ο Σταυρός είναι για εμάς ο θρίαμβος, το καύχημα, η Ανάστασή μας.

Όλοι εμείς, καρφωμένοι ο καθένας στον δικό του προσωπικό σταυρό, τραυματισμένοι από τα χαώδη προβλήματα και τα άγχη της καθημερινότητας, ψυχορραγώντας από ακατάσχετη πνευματική αιμορραγία κι έχοντας ολοένα χάσει τον προσανατολισμό μας, καταφεύγουμε στη σκέπη του Σταυρού του Ιησού και το Τίμιο ετούτο Ξύλο γίνεται σανίδα σωτηρίας και πυξίδα, που μάς οδηγεί στην ασφάλεια των ουρανών. Γι' αυτό και η Εκκλησία αγαλλόμενη μεγαλύνει τον Χριστό με τόσους δοξολογικούς και σταυροαναστάσιμους ύμνους, σαν αυτόν: Τον Σταυρόν σου προσκυνούμεν Δέσποτα και την αγίαν σου Ανάστασιν δοξάζομεν".

Στην Γ΄ Στάση των Χαιρετισμών

Στον ναό της Παναγούλας μας ψάλαμε απόψε την Γ΄ Στάση των Χαιρετισμών προς την Παναγία Θεοτόκο και Μητέρα της ανθρωπότητας! Από εκεί και το παραπάνω οπτικοακουστικό υλικό.

Στη Β΄ Στάση των Χαιρετισμών

Β΄ Παρασκευή των Νηστειών και συναχθήκαμε στον ενοριακό ναό της Φανερωμένης μας, χαιρετίζοντας την Κυρία Θεοτόκο. Λιγοστό και πάλι το εκκλησίασμα, ίσως λόγω του κρυερού βοριά της αποψινής βραδιάς... Όμως οι παρόντες όλοι στρέψαμε τα μάτια της διάνοιας προς την Παναγία Μητέρα μας και γυρέψαμε την διασώζουσα μεσιτεία της, διότι, όντες μέσα σε λαβύρινθο καθημερινών (μικρών ή μεγάλων) πτώσεων, αναζητάμε (ή, πρέπει ν' αναζητάμε) φως Διεξόδου και Ανάτασης!... Θα το βρούμε άραγε;

Ομιλία για τον Μακρυγιάννη στην Κοινότητα Αγ. Παντελεήμονος Harrow

Ανταπόκριση από Λονδίνο

Την Κυριακή 8η Μαρτίου 2009 πραγματοποιήθηκε στην Κοινότητα Αγ. Παντελεήμονος Harrow ΒΔ Λονδίνου Πνευματική Σύναξη, οργανωμένη από τη Βοηθητική Αδελφότητα Κυριών «Η Αγία Αγάθη». Οι Κυρίες είχαν ετοιμάσει πλούσια και νοστιμότατα νηστίσιμα κεράσματα, τα οποία επιμελήθηκαν ειδικά η κα. Άννα Αναστάση και η κα. Ανδρούλλα Κωνσταντή.
Ο Ιερατικώς Προϊστάμενος Οικον. Αναστάσιος Δ. Σαλαπάτας καλωσόρισε τις πολλές δεκάδες μελών και φίλων της Κοινότητας που τίμησαν την ωραία και Πνευματική αυτή Σύναξη, κάνοντας σύντομη αναφορά και στην εορτή της ημέρας, η οποία ήταν η Κυριακή της Ορθοδοξίας.
Ομιλητής στην εκδήλωση αυτή ήταν ο διακεκριμένος δημοσιογράφος και εκδότης επί μακρά σειρά ετών της ελληνικής εφημερίδας Ο Ταχυδρόμος του Λονδίνου κ. Ιάκωβος Γιακουμάτος. Το θέμα του ήταν: «Ο ήρωας Μακρυγιάννης και τα Απομνημονεύματά του». Τον ομιλητή παρουσίασε στο κοινό ο Πρόεδρος της Επιτροπής του Ελληνικού Κολεγίου Αγ. Παντελεήμονος Δρ. Σεραφείμ Κυριακίδης, ο οποίος επιμελήθηκε επίσης και την σειρά των έγχρωμων διαφανειών.
Ο Στρατηγός Ιωάννης Μακρυγιάννης (1794-1864) ήταν ένας γενναίος αγωνιστής του Μεγάλου Απελευθερωτικού Αγώνα των Ελλήνων ενάντια στον Τούρκο κατακτητή. Είχε πολλά και πλούσια ταλέντα. Ήταν από τις πιο σημαντικές στρατιωτικές φυσιογνωμίες του καιρού του, αλλά συνάμα και ένας αξιόλογος πολιτικός και οξυδερκής διπλωμάτης, καθώς και από τη φύση του καλλιτέχνης.
Η εκδήλωση αυτή εντασσόταν στο πλαίσιο των εορτασμών, για να τιμηθεί η μεγάλη Εθνική Επέτειος της 25ης Μαρτίου 1821.

Από τη σημερινή Λιτανεία της Αγίας Θεοδώρας της Αυγούστας στην Κέρκυρα

Φωτο-ανταπόκριση από Κορφούς

Όπως κάθε χρόνο, κατά την ημέρα της Κυριακής της Ορθοδοξίας, έτσι και σήμερα η Κέρκυρα τίμησε την αγία Θεοδώρα την Αυγούστα.

Αν θελήσουμε να καταφύγουμε στον βίο και την πολιτεία της, πληροφορούμαστε, ότι καταγόταν από την Παφλαγονία, νωρίς όμως ή οικογένεια της εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Ο πατέρας της ονομαζόταν Μαρίνος και κατείχε το βαθμό του δρουγγαρίου, η δε μητέρα της Θεοκτίστη, διακρινόταν για την ευσέβεια της και την ένθερμη προσήλωση προς την Ορθοδοξία, κάτι που μετέδωσε και στα παιδιά της. Η Θεοδώρα είχε πέντε αδέλφια. Τη Σοφία, τη Μαρία, την Ειρήνη, τον Βάρδα και τον Πέτρωνα.

Το 830 παντρεύτηκε τον βασιλιά Θεόφιλο, μετά το γνωστό επεισόδιο εκείνου με την Κασσιανή. Όταν το 842 πέθανε ό Θεόφιλος, που ήταν εικονομάχος, τη βασιλεία ανέλαβε ή Θεοδώρα, διότι ο γιος της Μιχαήλ ήταν πολύ μικρός. Αμέσως τότε συγκάλεσε Σύνοδο, που αποφάσισε την αναστήλωση των Εικόνων. Δυστυχώς όμως αργότερα, ό γιος της και ο αδελφός της Βάρδας, διέταξαν τον άλλο αδελφό της Πέτρωνα να κλείσει την ίδια με τις θυγατέρες της αναγκαστικά στη Μονή Γαστρίων. Εκεί η Θεοδώρα αφοσιώθηκε αποκλειστικά στα θεία. Το Λείψανό της βρίσκεται σήμερα στην Κέρκυρα, στο ναό της Θεοτόκου Σπηλαιωτίσσης.

Κάθε χρόνο, λοιπόν, η τοπική των Κορφών Εκκλησία λιτανεύει με ωδές, ύμνους, επισημότητα και κατάνυξη, το σεπτό Λείψανό της στην πόλη, απονέμοντας τιμή και προσκύνηση την γυναίκα εκείνη, η οποία τόσο σθεναρά στήριξε την ορθή Πίστη σε καιρούς χαλεπούς. Από τις σημερινές Τελετές προέρχονται και οι παραπάνω χαρακτηριστικές φωτογραφίες, τις οποίες μόλις μάς απέστειλαν οι Κερκυραίοι Φίλοι! Τους ευχαριστούμε!