Τα πρωτόκλητα πουλιά [9]

Αρκεί μια φλόγα

τις μνήμες του μέλλοντος

ν' αναθερμάνει

περιχύνει με λάμψη

το άλγος των πραγμάτων.

[Ποίηση, φωτογραφία: π. Παναγιώτης Καποδίστριας, copyright 2010/11]

Το Μπανάτο με τη ματιά του Νοτιοαφρικανού Robert Wallace

Ο Robert  Wallace -ένας σύγχρονος κοσμοπολίτης, φιλέλληνας και κυρίως φιλοζακυνθινός- κατάγεται από το Κέιπ Τάουν της Νοτίου Αφρικής και ζει επί του παρόντος στη Ζάκυνθο, διατηρώντας μπαρ στον Πλάνο.

Όμως, συνάμα, είναι κι εξαίρετος φωτογράφος. Δεν τον γνωρίζουμε προσωπικά, όμως ανακαλύψαμε την δουλειά του στο flickr, όπου παραπέμπουμε, για να δείτε κι εσείς τον δικό μας τόπο με τα δικά του μάτια, όπως τον έχει αποτυπώσει σε διάφορες εποχές και μέσα στην τελευταία πενταετία.

Για να βρεθείτε λοιπόν εικονικά κοντά μας, δεν έχετε παρά να κάμετε ένα κλικ εδώ, ώστε να αρχίσει η περιήγηση από τον Robert  Wallace!!!

Τα πρωτόκλητα πουλιά [8]

Απεδώ κοιτά

ο Ανδρέας την Πόλη

κι αναγαλλιάζει.

Ένας τέτοιος Βόσπορος

πρέπει σε Αποστόλους.

[Ποίηση, φωτογραφία: π. Παναγιώτης Καποδίστριας, copyright 2010/11]

Τα πρωτόκλητα πουλιά [7]

Ανασταίνονται

κατά τρωκτικού παντός

γάτες αυλικές

βηματάρισσες κι αυτές

Μεγάλης Εκκλησίας.

[Ποίηση, φωτογραφία: π. Παναγιώτης Καποδίστριας, coryright 2010/11]

Τα πρωτόκλητα πουλιά [6]

Αγχονίζονται

οι Σκιές νυχθημερόν

ώστε ο Πρώτος

συνωστίζει μυριάδες

ψιχία στο Δισκάρι.

[Ποίηση, φωτογραφία: π. Παναγιώτης Καποδίστριας, copyright 2010/11]

Τα πρωτόκλητα πουλιά [5]

- Τι αναμένει

αναμμένη κανδήλα

χοροστατώντας;

- Των πόθων εγκαίνιο

παμμακάριστη γέννα.

[Ποίηση, φωτογραφία: π. Παναγιώτης Καποδίστριας, copyright 2010/11]

Γιορτάζει σήμερα η Κολόννα του Άι Νικόλα στο Μπανάτο

Στο πλαίσιο της γιορτής του Αγίου Νικολάου του "Περαστού", η γνώριμή μας Κολόννα (: προσκυνητάριο δρόμου) του Αγίου στη Λουρίδα, στολίστηκε με το καθιερωμένο ανοιξιάτικο στεφάνι, από τους περίοικους, που τηρούν και τιμούν την ανάμνηση της Παρόδου του Τιμίου Λειψάνου Του από τη Ζάκυνθο, κατά τη μετακομιδή από τα Μύρα της Λυκίας στο Μπάρι της Ιταλίας, το 1087. Ας έχουμε την ευχή και την πρεσβεία του!

Φωτορεπορτάζ από την εορτή του Άι Νικόλα του Περαστού

   Σήμερα το πρωί στο Μπανάτο 
  

Στον Άι Νικόλα Μπανάτου, εορτάζοντας την Πάροδο του Λειψάνου του από τη Ζάκυνθο (1087)

Στον Άι Νικόλα στα Καρκαναίϊκα Μπανάτου βρεθήκαμε σήμερα το απόγευμα, εσπερίζοντας προς τιμήν του Αγίου Περαστού, τιμώντας δηλαδή την Πάροδο του Λειψάνου τού Αγίου των Μυρέων από το νησί μας το 1087, τότε που μετακομίσθηκε από τη Λυκία στο Μπάρι της Ιταλίας.

Η ατμόσφαιρα ήταν, όπως ακριβώς έχει αποτυπωθεί στις ανωτέρω φωτογραφίες μας: Το κτήμα της Οικογένειας Γεωργίας χήρας Ιωάννη Καποδίστρια υπό άνθησιν και κατάφορτο από μαγιάτικο ήλιο, τόπος εξαιρετικά φιλόξενος και αγαπησιάρικος!

Αύριο το πρωί, η Ενορία μας θα συναχθεί εδώ, ώστε να τιμήσουμε το σπουδαίο αυτό ιστορικό γεγονός της Ζακυνθινής Αγιολογίας!!!

Τα πρωτόκλητα πουλιά [4]

Κάθε σήμαντρο

στο Φανάρι, δηλώνει

νέα χαραυγή 

προγόνους λαλέοντες  

τους Κλειδούχους λέοντες.

[Ποίηση, φωτογραφία: π. Παναγιώτης Καποδίστριας, coryright 2010/11] 

Κηδεύτηκε σήμερα η Ιωάννα Στραβοπόδη

Με σεμνό και κατανυκτικό τρόπο έγινε σήμερα το απόγευμα στον ναό της Παναγούλας Μπανάτου και μετά η κηδεία στο παρακείμενο Κοιμητήριο η ταφή της αγαπητής μας ενορίτισσας Ιωάννας Στραβοπόδη, η οποία αυτοθέλητα έβαλε τέλος στη ζωή της την περασμένη εβδομάδα στους γκρεμούς τού Φάρου τού Κερίου, στη νοτιοδυτική Ζάκυνθο.

Πλήθος λαού συνέρρευσε για να την αποχαιρετήσει, επειδή διακρινόταν στην τοπική κοινωνία για την έν γένει ενεργητικότητά της και την δοτικότητά της στον συνάνθρωπο. Μεταξύ αυτών, κατέφθασαν και η Γερόντισσα Χριστοφίλη, Ηγουμένη του Ιερού Ησυχαστηρίου Γοργοεπήκοος Ναυπάκτου, με συνοδεία Μοναζουσών, δεδομένου ότι η κατά σάρκα αδελφή τής μεταστάσης εγκαταβιοί στην εν λόγω Μονή. Όλοι απορούσαν για το τραγικό τέλος που επέλεξε και όλοι  προσευχήθηκαν για την συγχώρηση και ανάπαυση της ψυχής της.

Στην επικήδεια ομιλία του ο Εφημέριός μας π. Παναγιώτης είπε μεταξύ άλλων:

"Καθώς αποχαιρετάμε την πολυφίλητη και πολύκλαυστη  Ιωάννα, μια θερμή και χαμογελαστή πάντοτε ενορίτισσά μας, επικαλούμαστε την συγχωργητικότητα του Θεού για την αγνή ψυχούλα της, δεόμενοι να μην τής καταμαρτυρηθεί η πράξη του τέλους... Γνωρίζοντας την σεμνή και ανθρωπιστική βιωτή της, αλλά πάνω απ' όλα την απερινόητη και απροσέγγιστη και ατελεύτητη Θεία Αγάπη, αποβλέπουμε στο έλεός Του, το οποίο -κατά τον Ψαλμωδό- καταδιώκει διαρκώς τον συνήθως εκπίπτοντα ή διαφεύγοντα άνθρωπο, ώστε να τον διασώσει.

Ταυτόχρονα, ένας τέτοιος τραγικότατος θάνατος μπορεί να λειτουργήσει διδακτικά και για όλους εμάς τους περιλειπόμενους: Ας εκζητήσουμε από τον Κύριο της Ζωής να μάς τηρεί νουν (κατά την μοναστική ευχή), έτσι που να έχουμε έως την τελευταία αναπνοή μας την λογική μας θεοπρεπή και θεοφρούρητη, ώστε, σε οποιανδήποτε δύσκολη ή απρόβλεπτη στιγμή αδυναμίας και πνευματικής αστοχίας, να μην εκπέσουμε από την δυνατότητα πρόσβασης στην μέλλουσα Δόξα πλάι Του, ως κατά χάριν θεοί".

Η εορτή του Αγίου Γεωργίου στην Grenoble της Γαλλίας

 

Ως γνωστόν, παρακολουθούμε με ανταποκρίσεις την Ελληνορθόδοξη Εκκλησία της Γκρενόμπλ της Γαλλίας, επειδή εκεί βρίσκεται από ετών και εφημερεύει ο Ζακυνθινός Πρωτοπρεσβύτερος Γεράσιμος Σκαρτσής.

Σήμερα λοιπόν είχαν την πανήγυρη του ναού τους, τού επ' ονόματι του Αγίου Γεωργίου, τιμώντας την μνήμη του Τροπαιοφόρου εκ μεταθέσεως από την Δευτέρα της Διακαινησίμου. Προεστός της ευχαριστιακής Σύναξης ήταν ο Σεβ. Μητροπολίτης Γαλλίας κ. Εμμανουήλ, ο οποίος απηύθυνε αναστάσιμους παραινετικούς λόγους προς το πυκνό εκκλησίασμα.  Μετά το πέρας της θ. Λειτουργίας υπήρξε δεξίωση, στην διάρκεια της οποίας ο Καλλιτεχνικός Όμιλος "Ορφεύς" παρουσίασε μουσικό πρόγραμμα.

Χρόνια Πολλά Μανούλες

Άρθρο της Άννας Tσουκαλά-Κουφού

Εάν σας έλεγα ότι περίμενα με ανυπομονησία την γιορτή της μητέρας ίσως να μην ήμουν απόλυτα ειλικρινής, εάν όμως σας έλεγα ότι την περίμενα με χαρούμενη διάθεση, θα ήμουν ακριβής. Τούτο, για να δεχθώ ευχές από τα παιδιά μου - εγγόνια δεν έχω ακόμη, αλλά πού θα πάει θ’ αποκτήσω. Γιατί θα δεχόμουν ευχές από κάποιες φίλες, από τον Ιερέα της ενορίας μας, που μας μοίρασε τιμητικά από ένα άνθος σε εκάστη μητέρα, μια και τυγχάνει αιδεσιμολογιότατος και πολύτεκνος και γνωρίζει από πρώτο χέρι τι σημαίνει μητέρα! Θα δεχόμουν βασικά και πρωταρχικά χρόνια πολλά από τον σύζυγό μου, που για χατίρι του και για τα τέσσερα παιδιά μας εγκατέλειψα και καριέρα και τιμές και τίτλους. Όμως την Λογοτεχνία και την Καλλιτεχνία δεν την εγκαταλείπω με τίποτα, εφόσον ο Θεός με έχει υγιή. Εξ άλλου γι’ αυτές, δεν υποχρεώνεσαι επί καθημερινής βάσεως να χτυπάς κάρτα, τις κουβαλάς στην καρδιά σου και στο σπίτι σου και τις φροντίζεις με περισσή αγάπη.

Έτσι σήμερα 8 Μαΐου, παρ’ ότι ο καιρός δεν είναι τόσο ανοιξιάτικος, ένιωσα Άνοιξη και Καλοκαίρι στην ψυχή μου. Έλαβα επίσης τις ευχές και χρόνια πολλά και από μια αγαπημένη φίλη, που τυγχάνει να είναι άτεκνη. Τα λόγια της ήταν από καρδιάς, λόγια αγάπης και ειλικρίνειας, με ευθύ βλέμμα και ευθεία καρδιά και καλοσύνη. Ομολογώ ότι ένιωσα λίγο άβολα. Τι να ευχηθείς σ’ έναν άνθρωπο, που ασφαλώς δεν πρόκειται να τεκνοποιήσει, την ημέρα της γιορτής της μητέρας; Ευχήθηκα ασφαλώς χρόνια πολλά με έναν κόμπο να με κρατά σφικτά την ψυχή μου εκείνη τη στιγμή. Όμως την αντίκρισα τόσο χαρούμενη! Αυτό μ’ έκανε να νιώσω και εγώ όμορφα και σκέφθηκα ότι τα χρόνια πολλά, δεν ανήκουν μόνο στις μητέρες, είναι για όλες τις γυναίκες, άσπρες , μαύρες, κίτρινες, νέες ηλικιωμένες, απανταχού της γης, είτε έχουν σαρκικά παιδιά είτε όχι. Γιατί η γυναίκα, πλασμένη από τον δημιουργό με πλεόνασμα αγάπης, μπορεί να προσφέρει την μητρική της αγάπη σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης με ποικίλους τρόπους: Από την τρυφερή γλυκιά καλημέρα της, μέχρι σε σημαντικά έργα αγάπης. Και υπάρχουν αυτές οι περιπτώσεις της μητρικής αγάπης τρανά δείγματα αλληλεγγύης και ανθρωπιάς στον κόσμο μας! Γυναίκες που δεν απόκτησαν δική τους οικογένεια έγιναν φωτεινά παραδείγματα στοργής και αλτρουισμού, προσφοράς και αγάπης σε κάθε ανθρώπινο πλάσμα που είναι εικόνα Θεού. Είναι οι σπουδαίες αυτές γυναίκες μητέρες όχι «της κοιλιάς», αλλά της «καρδιάς», που βοήθησαν και συμπαραστάθηκαν, που βοηθούν και συμπαρίστανται όχι σ’ ένα ή δύο παιδιά, αλλά σε ολόκληρες Κοινότητες.

Ας θυμηθούμε την Μητέρα Τερέζα, την καθολική μοναχή από την Αλβανία, που πάνω από 45 χρόνια βοηθούσε τους φτωχούς και καταφρονεμένους της Ινδίας, την Γερόντισσα Γαβριηλία, την αγιασμένη μορφή του εικοστού αιώνα, που εφήρμοσε την ασκητική της αγάπης, εγκαταλείποντας τα πάντα για να αφοσιωθεί στην περίθαλψη και βοήθεια των αναξιοπαθούντων και πολλές άλλες γυναικείες μορφές, γνωστές και άγνωστες, που αγωνίζονται τον ευγενή αγώνα της αυτοθυσίας και της προσφοράς εντελώς ανιδιοτελώς. Είναι οι γυναίκες, είτε παντρεμένες είτε όχι, που έχουν προσφορά πνευματική, ηθική και υλική στην κοινωνία, που πρέπει να μην αισθάνονται μειονεκτικά έναντι των άλλων γυναικών που έχουν τεκνοποιήσει, αλλά πρέπει να είναι υπερήφανες. Προσφέρουν έργο πολύ σημαντικό στην κοινωνία στην κάθε μια κοινωνία, εκεί που τις έχει ορίσει η Θεία Πρόνοια να ζουν. Προσφέρουν έργο χωρίς να είναι υποχρεωμένες, ενώ εμείς που αποκτήσαμε παιδιά έχουμε χρέος να φροντίσουμε τους ανθρώπους που φέραμε στον κόσμο, τα παιδιά μας.

Στο σημερινό άρθρο μου ήθελα από καρδιάς να συγχαρώ αυτές τις άγιες ψυχές και να τους ευχηθώ χρόνια πολλά με την καρδιά μου. Σε αυτές τις πνευματικές μανούλες θέλω να απευθυνθώ και να τους πω ότι θα υπάρχουν στις καρδιές της κοινωνίας, στις καρδιές των ανθρώπων που γνωρίζουν να σέβονται, να αγαπούν και να εκτιμούν ό,τι ευγενικό, καθαρό και ιερό κρύβουν στις αγνές ψυχές των, που αυτό είναι η ανιδιοτελής αγάπη. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, λοιπόν , σε όλον τον γυναικείο πληθυσμό απανταχού της γης, που αισθάνεται το ιερό αίσθημα της μάνας, μέσα από τα ιερά νάματα της λέξης.

Τα πρωτόκλητα πουλιά [3]

Ανεμόθυτος

ορθρίζει ο Πατριάρχης

φρουρώντας λέξεις:

Ασπόρως και αφράστως

η δροσοβόλος θρόνον.

[Ποίηση, φωτογραφία: π. Παναγιώτης Καποδίστριας, copyright 2010/11]

Νεκρή βρέθηκε η εξαφανισμένη Μπανατιώτισσα

  έ κ τ α κ τ ο  

Αυλαία έπεσε σήμερα το μεσημέρι στον Φάρο του Κεριού για την μεγάλη αγωνία της Οικογένειας Διονυσίου Στραβοπόδη. Εντοπίσθηκε εκεί νεκρή, η 74χρονη σύζυγος, μητέρα και γιαγιά τους Ιωάννα, έχοντας -κατά βέβαιες πληροφορίες- αυτοκτονήσει!

Λυπούμαστε όλοι οι Μπανατιώτες πολύ, διότι επρόκειτο για μια εξαίρετη και καλοκάγαθη φυσιογνωμία του χωριού μας, κυρίως κατά τις μεγάλες εορτές και όλο το καλοκαίρι, δεδομένου ότι διέμενε τον χειμώνα με την καλή οικογένειά της στην Αθήνα. Ως τοπική Εκκλησία λυπούμαστε ιδιαίτερα, διότι χάσαμε μια από τις πολυτιμότερες παρουσίες των ευχαριστιακών Συνάξεών μας! Προσευχόμαστε ο Άγιος Θεός να την αναπαύσει!

Για το πώς εξαφανίσθηκε και για τις σχετικές έρευνες, που προηγήθηκαν, δείτε το ρεπορτάζ της τοπικής Τηλεόρασης ΕΡΖ TV, που ακολουθεί:

Τα πρωτόκλητα πουλιά [2]

Ανεξίτηλα

κολλήθηκαν στα τζάμια

χνούδια των θρύλων

της αγωνίας πούσι

άχνα προπατορική.

[Ποίηση, φωτογραφία: π. Παναγιώτης Καποδίστριας, copyright 2010/11]

Τα πρωτόκλητα πουλιά [1]

Η επιστροφή στην του Κωνσταντίνου Πόλη αποτελεί επιστροφή στη Μητέρα, κάτι που όλοι, σε τελική ανάλυση, έχουμε ανάγκη! Από τη Μητέρα αντλούμε πάντοτε το αναζωοποιητικό γάλα των Αντοχών, την ολόζεστη αγκάλη της Στοργής και της Παραμυθίας! Κάτι ανάλογο συμβαίνει ταξιδεύοντας στον Τόπο των Θρύλων!

Κατέχοντας λοιπόν και ο γράφων αρκετές "ανεκμετάλλευτες" φωτοστιγμές από το πρώτο πραγματικό ταξίδι του στο Φανάρι (κατά την θρονική Εορτή του Νοεμβρίου 2010), επιχειρεί τώρα εικονική επαναφορά, μαζί με στίχους σχολιαστικούς για κάθε στιγμιότυπο, που θα δημοσιεύονται σταδιακά από το ηλεκτρονικό περιοδικό του Νυχθημερόν μας και υπό τον γενικό τίτλο "Τα πρωτόκλητα πουλιά", ως ταπεινή (αυτο)υπόμνηση του συγκλονισμού στην αυλή του Οικουμενικού Πατριαρχείου και μάλιστα υπό το σημαίνον βλέμμα του Πρωτοκορυφαίου των Ορθοδόξων, Βαρθολομαίου του πολυσέβαστου και πολυφίλητου Πατριάρχη!

π. Π. Κ.

Της αυλής αυτής

τα προφανή δεν είναι -

παρασιωπούνται.

Γι' αυτό δεν ησυχάζουν

τα πρωτόκλητα πουλιά.

[Ποίηση, φωτογραφία: π. Παναγιώτης Καποδίστριας, copyright 2010/11]

Ο π. Ιωσήφ, νέος Μοναχός της Μονής Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου Ζακύνθου

Στις 10 Απριλίου 2011, Κυριακή Ε΄ των Νηστειών, ημέρα κατά την οποία η Μονή Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου Ζακύνθου εόρταζε τη μνήμη του Μάρτυρα Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄(ο οποίος - θυμίζουμε- εκάρη Μοναχός στη ζακυνθινή αυτή Μονή), τελέσθηκε η Κουρά ενός νέου Μοναχού.

Πρόκειται για τον κ. Αναστάσιο Μαρούδα, ο οποίος από πολλών ετών είχε εγκαταβιώσει ως δόκιμος της περιώνυμης Μονής Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου και τώρα εισήλθε στον Μοναχισμό, δια χειρών του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Φωτικής κ. Διονυσίου, εκ προσώπου του απουσιάζοντος Σεβ. Μητροπολίτου Ζακύνθου κ. Χρυσοστόμου, λαμβάνοντας το όνομα "Ιωσήφ", προς τιμήν του Οσίου Ιωσήφ του Σαμάκου, του Κρητός, του οποίου το Λείψανο θησαυρίζεται -ως γνωστον- στο γειτονικό στη Χώρα τση Ζάκυθος χωριό Γαϊτάνι.

Όλοι οι συντελεστές του Νυχθημερόν ευχόμαστε στον νέο Μοναχό π. Ιωσήφ, να αναδειχθεί κόσμημα της Στροφαδινής Αδελφότητας και να αξιωθεί της αγιότητας, όπως οι Άγιοι της Μονής της Μετανοίας του Διονύσιος και Γρηγόριος Ε΄.

Επεισοδιακή μέρα

Γράφει από τη Μελβούρνη η Διονυσία Μούσουρα-Τσουκαλά

Καλοκαιράκι κάπου 20 χρόνια πριν. Βρίσκομαι στο αγαπημένο νησί με την κόρη μου και μια φίλη της, είμαι στο Μπανάτο με τ’ αδέλφια, ζούσε κι η Μάνα τότε! Η κόρη μου με τη φίλη της έμεναν στη χώρα κι έρχονταν κάθε μέρα εκεί με ένα μικρό μηχανάκι!

Ξεκινάμε για του Τσιλιβή, προηγείται η κόρη μου με τη φίλη της στο μηχανάκι, ακολουθούμε εμείς με τη Μαρία, πολύ καινούρια οδηγό! [Γεια σου, Μαρία!] Στο αμάξι, η Χρυσή, η Κατερίνα, ο Σπύρος κι εγώ. Για κάποιο λόγο που δεν θυμάμαι πια, έπρεπε πρώτα να σταματήσουμε κάπου, περνώντας από ένα στενό καντούνι που μόλις και με το ζόρι χωρούσε το αυτοκίνητο, κι εκεί που κάνουμε προσευχές και παρακλήσεις να μη συναντήσουμε άλλο αμάξι από την αντίθετη κατεύθυνση, κοντά στα έβγα του καντουνιού, μια γίδα δεμένη στον όχτο που έχει κατηφορίσει και φράζει το στενό καντούνι. Κορνάρει και ξανακορνάρει η Μαρία, πέρα βρέχει για τη γίδα.

Ο Σπύρος, ο μόνος άνδρας της παρέας, μολονότι ούτε 10 χρονών, κατεβαίνει παλικαρίσια να τραβήξει τη γίδα από το σκοινί να περάσει το αμάξι. Έλα μου, όμως, που μουλάρωσε η γίδα και δεν ίδρωνε τ’ αυτί της! Από τη μια να φωνάζουμε όλοι της γίδας να φύγει από την άλλη να τραβάει απεγνωσμένα ο Σπύρος το σκοινί, η Μαρία να ξυπνάει και τους πεθαμένους με την κόρνα, εμείς όλοι να κρατάμε την κοιλιά μας από τα γέλια, τα κορίτσια μπροστά να απαθανατίζουν τη στιγμή τραβώντας απανωτές φωτογραφίες και η γίδα το χαβά της!!! Με τα πολλά βάσανα καταφέρνει ο Σπύρος να τραβήξει επάνω στον όχτο τη γίδα, πανηγυρίζουμε εμείς, τρίζουν οι ρόδες κι ο μπουχός σύννεφο από τη βιάση της Μαρίας μπας κι αλλάξει γνώμη η γίδα και ροβολήσει πάλι προς τα κάτω κι επί τέλους περνάμε, τρέχει ο Σπύρος, μπαίνει μέσα και με δάκρυα στα μάτια από τα γέλια, προχωρούμε.

Μπαίνουμε πλέον στον κεντρικό δρόμο, τον από πάνω. Καλά-καλά δεν έχουμε συνέλθει από τα γέλια και τα ξεφωνητά με τη γίδα και, πάνω σε μια στροφή, τρακάρουμε με αυτοκίνητο ερχόμενο από απέναντι! Σαν τους περισσότερους οδηγούς, βγαίνει φουριόζα η Μαρία να ζητήσει το λόγο από τον άλλο οδηγό που διέπεται ακριβώς από τις ίδιες επιθετικές διαθέσεις κι αρχίζει τρικούβερτος καβγάς για το ποιος έφταιγε και ποιος έπρεπε να δώσει δρόμο! Φωνάζει η Μαρία, φωνάζει ο άλλος, βγαίνουμε όλοι από το αμάξι, σταματάνε τα κορίτσια με το μηχανάκι και απολαμβάνουμε όλοι το θέαμα! Ξαφνικά, βλέπουμε από τη μαΐστρα ενός σπιτιού να έρχεται τρέχοντας με μια μεγάλη βέργα στα χέρια και άγριες διαθέσεις μια γριούλα απειλώντας θεούς και δαίμονες που βρήκαμε να σκοτωθούμε μπροστά στο σπίτι της και να ξεκουμπιστούμε από κει να πάμε πάρα πέρα!

Οι δυο οδηγοί, που εξακολουθούν να ανταλλάσσουν φιλοφρονήσεις, γυρνάνε θυμωμένοι να βάλουν στη θέση τους αυτήν που φωνάζει και βλέποντας τη γριούλα με τη βέργα να κινείται απειλητικά προς το μέρος τους, βάζουν τα γέλια, αποφορτίζεται η ατμόσφαιρα, η Μαρία γνώρισε τη γριούλα, καλή χωριανή, γειτόνισσα και φίλη, συμφωνούν τελικά οι οδηγοί να μοιραστούν την ευθύνη κι αποχωρεί ο άλλος.

Απολογείται η γριούλα που δεν πρόλαβε να δει, πριν πάρει φόρα, πως επρόκειτο για τα παιδιά κι εγγόνια της παπαδιάς, τρέχει μέσα και φέρνει πορτοκαλάδες και κρύο νερό, φωνάζει στη νύφη της να φέρει έξω το καρβέλι που μόλις ξεφούρνισε μ΄ ένα μαχαίρι και την μπότσα με το λάδι, το στήνουμε στο φαγοπότι εκεί στη μαΐστρα, στρωμένοι κάτω στο χόρτο, έρχεται και η υπόλοιπη φαμελιά της καλής γειτόνισσας με πιάτα, ποτήρια, κρασί, ντόπιο τυρί κι ελιές, πιάνουμε το τραγούδι με μπροστάρισσα την καλή γειτόνισσα και γίνεται τρικούβερτο γλέντι!

Έτσι ήταν οι Μπανατιώτες: Πρόθυμοι, φιλόξενοι, με την καρδιά και την πόρτα του φτωχικού τους ορθάνοιχτη πάντα! Ίσως, γιατί δεν είχαν χτίσει ακόμα τα μεγαλοπρεπή πολυώροφα, που αξιώθηκαν να χτίσουν μετά. Ίσως, γιατί οι μαΐστρες, δεν είχαν κάγκελα και καγκελόπορτες, ούτε λυκόσκυλα να φυλάνε τα έχια τους, αποτρέποντας απαξάπαντες ακόμα και σε ώρα ανάγκης να χτυπήσουν την πόρτα τους, ίσως, γιατί τότε χωρούσαν όλοι στο σπίτι μέσα, δικοί και φίλοι και γειτόνοι. Ίσως… ίσως...

Με μεγάλη νοσταλγία θυμάμαι εκείνη την ημέρα. Πολλές φορές -τηλεφωνικώς πια- γελάμε με τη Μαρία και τα παιδιά για κείνη την, όντως, επεισοδιακή μέρα!...

Με την αγάπη μου σε όλους,

δ.μ.τ.

Το Άγιον Όρος στην εκπομπή "60 Minutes" του CBS / Mount Athos

60 MINUTES, April 24, 2011 8:00 PM. A rare access to monks in ancient monasteries on a remote Greek peninsula who have lived a Spartan life of prayer in a tradition virtually unchanged for a thousand years.

Ρεπορτάζ του γαλλικού καναλιού arte στη Ζάκυνθο για τη φορολόγηση της Εκκλησίας: "L'Eglise orthodoxe mauvais payeur"

Επίδοση Βεβαιώσεων Σπουδών στους Υποτρόφους του Σεμιναρίου Εκμάθησης H/Y

Πραγματοποιήθηκε σήμερα το πρωί, στον ναό της Παναγούλας Μπανάτου, αμέσως μετά το τέλος της Αναστάσιμης Θ. Λειτουργίας, η επίδοση των Βεβαιώσεων Σπουδών στους υποτρόφους σπουδαστές του 60ωρου Εκπαιδευτικού Σεμιναρίου Η/Υ, το οποίο υλοποιήθηκε στο Εκπαιδευτικό και Εξεταστικό Κέντρο της ECDL, BRS Μπανάτου, σε αγαστή συνεργασία με την Ενορία μας, στο επετειακό πλαίσιο της συμπλήρωσης 500 χρόνων Ιστορίας του Ναού της Παναγούλας (1510-2010), στις ενότητες Χρήση υπολογιστή και διαχείριση αρχείων, Επεξεργασία Κειμένου, Υπολογιστικά Φύλλα, Πλοήγηση στον ιστό και επικοινωνία.

Εκ μέρους του Εκπαιδευτικού Κέντρου παρέστη ο υπεύθυνος κ. Τίμος Στραβοπόδης, Κοινωνιολόγος, ο οποίος, στη σύντομη ομιλία του, υπογράμμισε την ανάγκη συνεργασίας των διάφορων κοινωνικών φορέων με την Εκκλησία, για την κοινή ωφέλεια. Ανάγγειλε μάλιστα ότι η συνεργασία θα συνεχισθεί με άλλη μορφή κατά το επόμενο ακαδημαϊκό έτος.

Ο π. Παναγιώτης ευχαρίστησε εκ μέρους όλων τον κ. Στραβοπόδη για τη χορηγία των υποτροφιών του Κέντρου σε έξι ενορίτες μας διαφόρων ηλικιών. Ακολούθησε η επίδοση των Βεβαιώσεων στους σπουδαστές, οι οποίοι -κατά αλφαβητική σειρά- είναι οι ακόλουθοι: 1. Διονυσία Βυθούλκα του Ιωάννη, 2. Διονυσία Ζαρκάδη του Κωνσταντίνου, 3. Χριστίνα Κοντονή του Ιωάννη, 4. Χαραλαμπία Ληστάρχη του Ιωάννη, 5. Λητώ Μαρούδα του Γεωργίου και 6. Αναστάσιος Στραβοπόδης του Διονυσίου.