e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Κυριακή 10 Δεκεμβρίου 2017

Κατασυγκίνησε το πλήθος των φίλων του Κέντρου Λόγου “Αληθώς” η βραδιά για τον Άγιο Διονύσιο στην Ποίηση, με φιλαρμονικά προς τιμήν Του
































































Το Κέντρο Λόγου της Ενορίας Μπανάτου «ΑΛΗΘΩΣ», το βράδυ της Κυριακής, 10ης Δεκεμβρίου 2017, πραγματοποίησε την 3η μορφωτική σύναξη του ζ΄ κύκλου του, η οποία ήταν η δεύτερη ενός αφιερωματικού διπτύχου εκδηλώσεων για τον Άγιο Διονύσιο, τον Προστάτη και Πολιούχο της Ζακύνθου, ευκαιρίας δοθείσης μάλιστα από τη συμπλήρωση 300 ετών από την Μετακομιδή του σεπτού Σκηνώματός Του στο νησί της Ζακύνθου εκ των Στροφάδων, όπου ήταν θαμμένος (1717-2017).

Ο ευρύχωρος και χρυσοξυλόγλυπτος Ναός της Παναγούλας Μπανάτου γέμισε από φιλάγιους, φιλίστορες και φιλόμουσους Ζακυνθινούς, οι οποίοι έσπευσαν να τιμήσουν τον αγαπημένο και οικείο Άγιό τους! Επικεφαλής ήταν οι Σεβ. Μητροπολίτες Δωδώνης κ. Χρυσόστομος και Ζακύνθου κ. Διονύσιος Δ΄, οι Ηγούμενοι α) της Μονής Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου Αρχιμανδρίτης Διονύσιος Λιβέρης και β) της Μονής Αγ. Ιωάννου του Προδρόμου Λαγκάδας Αρχιμανδρίτης Γαβριήλ Βόγιας-Λαυρεώτης, ο εκπρόσωπος της Αντιπεριφέρειας κ. Θοδωρής Καμπίτσης και ο Αντιδήμαρχος περιοχής Αρκαδίων κ. Ιωάννης Κόκλας. Παρόντες ήταν ευάριθμοι Ιερείς, Εκπαιδευτικοί, Λογοτέχνες, Μουσικοί, άλλοι Επιστήμονες και άνθρωποι του καθημερινού μόχθου, οι οποίοι κυρίως ευλαβούνται τον Άγιο του νησιού, αγαπούν όμως και τις μορφωτικές απόπειρες του “Αληθώς”.

Την βραδιά άνοιξε ο υπεύθυνος του Κέντρου Λόγου, Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας, ο οποίος, αφού καλωσόρισε το πλήθος, παρουσίασε μια νέα Εικόνα του Αγίου Διονυσίου, που δέσποζε στο κέντρο της σύναξης και ιστορήθηκε προ αρκετού καιρού από τον Ζακύνθιο αγιογράφο και ζωγράφο κ. ΝΙΚΟΛΑΟ ΜΠΙΑΖΗ-ΣΕΝΤΗ. Κάλεσε μάλιστα όλους να χειροκροτήσουν τον παρόντα καλλιτέχνη, επειδή με τόση επιδεξιότητα αποτύπωσε ένθρονο και ευλογούντα τον τιμώμενο Άγιο, όπως και δυο κορυφαίες σκηνές του βίου Του, καθοριστικές της αγιότητάς Του: α) την δοχή και συγχώρηση του φονιά του αδελφού Του και β) το σωτήριο Ψέμα, με το οποίο απέκρυψε τον εγκληματία από τους ανθρώπους της τοτινής εξουσίας, που τον καταδίωκε στα μέρη της ορεινής Ζακύνθου.

Ακολούθησε η προγραμματισμένη διάλεξη του κ. ΔΙΟΝΥΣΗ ΣΕΡΡΑ, φιλολόγου – ποιητή – ερευνητή, με θέμα: “Ο Άγιος της Συγγνώμης ως πηγή έμπνευσης για ποιητές και στιχογράφους της Ζακύνθου”. Ο έμπειρος ομιλητής προσέγγισε το θέμα του με ιδιαίτερο σεβασμό για πρόσωπο του Πολιούχου και ευαισθησία πολλή. Η διάλεξη διανθίστηκε από απαγγελία ποιημάτων προς τιμήν του κλεινού Διονυσίου από τον ηθοποιό κ. ΤΑΚΗ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟ.

Στο δεύτερο μέρος της βραδιάς η ιστορική ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΖΑΚΥΝΘΟΥ, αποτελούμενη από 25 μέλη (από μικρής ηλικίας έως της ώριμης), απέδωσε λαοφίλητα μουσικά μέλη, τα οποία αφορούν αφενός μεν στον Προστάτη του νησιού, αφετέρου δε στα ερχόμενα Χριστούγεννα. Διηύθυνε άψογα ο σεμνός Αρχιμουσικός κ. ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΛΛΙΑΣ.

Όλοι (ομιλητής, ηθοποιός, μέλη της μπάντας) καταχειροκροτήθηκαν από το ενθουσιώδες κοινό, το οποίο ενίοτε δεν έκρυβε τα δάκρυα της συγκίνησής του. Τα αισθήματα του κοινού εξέφρασε στο τέλος ο Σεβ. Μητροπολίτης Δωδώνης κ. Χρυσόστομος, ο οποίος, λαμβάνοντας τον λόγο, συνεχάρη τους συντελεστές του Κέντρου Λόγου Μπανάτου εν γένει, όσο και τους συμμέτοχους της επιτυχούς αυτής βραδιάς του “Αληθώς” για τον Άγιο Διονύσιο, προς τον Οποίον πρέπει κάθε τιμή και προσκύνηση διαιώνια!

[Φωτογραφίες: Ιωάννης Πορφύριος Καποδίστριας]

Μια τελευταία συζήτηση…

Γράφει ο φοιτητής ΜΗΝΑΣ ΣΤΡΑΒΟΠΟΔΗΣ
Σκοτάδι στους δρόμους, ησυχία. Ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι βρίσκομαι σε έναν από αυτούς. Κοιτάω το ρολόι μου, τι ώρα είναι; Οι δείκτες του ρολογιού, αν και δείκτες δεν δείχνουν, γυρίζουν σαν τρελοί γύρω-γύρω. Που βρίσκομαι; Άγνωστο το τοπίο, ρημαγμένα κτήρια στο διάβα μου. Κοιτάζω αριστερά, κοιτάζω δεξιά, γκρίζο και θολό το τοπίο. Προχωρώ λίγα μέτρα παραπέρα. Ένας ψίθυρος ακούγεται, ο οποίος εν αγνοία μου με κατευθύνει προς αυτόν. Μπροστά μου μια μεταλλική, μαύρη και κρύα καγκελόπορτα. Προσπαθώ να την ανοίξω, δεν μπορώ, έχει κολλήσει από την σκουριά. Τέλος, τα καταφέρνω. Ακούγεται ο ανατριχιαστικός ήχος του τριξίματος της πόρτας και ο ήχος αυτός σπάει σε κομμάτια την εκκωφαντική αυτή σιωπή. Η κατακερματισμένη σιωπή μαζεύει τα κομμάτια της και επαναφέρει το περιβάλλον στην αρχική του κατάσταση.
Μπαίνω μέσα, λάσπες γεμίζουν τα παπούτσια μου, μια λακκούβα γεμάτη βρώμικο νερό μπροστά μου και ο ψίθυρος να μεγαλώνει. Ξαφνικά, το βλέμμα μου σταματά σε κάτι γκρίζο, σηκώνω λίγο το κεφάλι, ένας σκονισμένος και μαυρισμένος από τον χρόνο τάφος ορθώνεται απέναντί μου. Πάνω του στέκεται μια ξεθωριασμένη και ξεκολλημένη από την βάση της φωτογραφία. Βρίσκομαι σε νεκροταφείο. Όλων τα μάτια τα νιώθω καρφωμένα πάνω μου, είναι των νεκρών, είναι αυτών που κάποιοι παράτησαν εκεί να σαπίσουν. Οι ξεχασμένες φωτογραφίες με κοιτάζουν με τρόμο! Θέλουν να με κατασπαράξουν! Κάνω ένα βήμα πίσω να φύγω, σκοντάφτω στην λακκούβα με το βρώμικο νερό, ο ψίθυρος γίνεται βοή, ανυπόφορη, δεν την αντέχω, θέλω να φύγω! Σηκώνομαι, αρχίζω να τρέχω. Ψάχνω να βρω την έξοδο, δεν υπάρχει. Ψάχνω να βρω την αρχή και το τέλος, δεν υπάρχουν. Υπάρχει μονάχα το «τώρα» και ο αγώνας και πρέπει αριστοτεχνικά να τα συνδέσω, για να βρω τη λύση. Σαν από μηχανής θεός εμφανίζεται πάλι η ίδια μεταλλική μαύρη και κρύα καγκελόπορτα, η οποία μου ζητά απεγνωσμένα να εκπληρώσει τον ιερό σκοπό της. Την ανοίγω και βγαίνω και χάνομαι…
Άνοιξα τα μάτια μου. Ένα λευκό ταβάνι. Ήμουν σπίτι μου. Ήμουν ιδρωμένος και αναστατωμένος. Με είχε πάρει ο ύπνος. Ένα απαλό αεράκι δρόσιζε το κορμί και την ψυχή μου. Ξαφνικά ένας ήχος, έμοιαζε σαν ένα ραδιόφωνο, που ψάχνει απεγνωσμένα να βρει συχνότητα. Μια την έβρισκε, μία την έχανε. Τέλος, σταθεροποιήθηκε. Ακουγόντουσαν τα τοπικά νέα. Σηκώθηκα, ήθελα να δω από πού έρχεται αυτός ο ήχος, βγήκα στο μπαλκόνι. Ο καλοκαιρινός ήλιος τύφλωσε αρχικά τα μάτια μου, μα αυτά εύκολα προσαρμόστηκαν. Κοίταξα απέναντι. Γνώριμη εικόνα, γνώριμη φυσιογνωμία. «Αδύνατον!», σκέφτηκα. Κοίταξα καλύτερα. Όλα εκεί. Η κληματαριά με τα ώριμα σταφύλια της να κρέμονται από πάνω της, έχοντας αυτά εναποθέσει όλες τους τις ελπίδες στο κλαδάκι που τα ένωνε με την υπόλοιπη κληματαριά, για να μην βρεθούν στο έδαφος και η δουλειά ενός ολόκληρου χρόνου πάει χαμένη. Πίσω από αυτήν στέκεται αγέρωχα ένα λευκό, παλιό, μα φιλόξενο σπιτάκι. Κάτω από την κληματαριά ένα άσπρο τραπεζάκι, πάνω σε αυτό, το μαύρο, παλαιού τύπου ραδιόφωνο να παίζει τον σκοπό του, τυλιγμένο μέσα σε δύο γέρικα και ροζιασμένα χέρια πολύ οικεία. Σήκωσα λίγο το βλέμμα μου. Πίσω από το τραπεζάκι, σε μια καρέκλα, καθόταν ένας γεράκος με λιγοστά μαλλιά στο κεφάλι, ένα μικρό μουστάκι, γκρίζο και βλέμμα που να αστράφτει. Ήρεμος και σίγουρος ατένιζε τον κάμπο της Ζακύνθου, ενώ παράλληλα άκουγε από το ραδιόφωνο τα νέα. «Ο αγαπημένος μου παππούς!»
Κατέβηκα γρήγορα τις σκάλες του σπιτιού, είχα μια πολύ έντονη επιθυμία να του μιλήσω. Βγήκα έξω, πολύ ζέστη, ο Αύγουστος είχε φτάσει σχεδόν στο τέλος του, μα η ζέστη δεν έλεγε να φύγει. Μάλλον περνούσε καλά εδώ. Περπάτησα μέσα από το χωράφι που ενώνει τα δύο σπίτια. «Παππού!» φώναξα, «εγγονάκι μου!» φώναξε και σηκώθηκε και αγκαλιαστήκαμε.
Πήρα μια καρέκλα και κάθισα απέναντί του. Ο παππούς πάντα με το που με έβλεπε, έβρισκε ευκαιρία να μου δίνει συμβουλές και εγώ πάντα έψαχνα αφορμή, για να μου τις δώσει και να τις αξιοποιήσω. Το πρόσωπό του σήμερα ήταν λίγο σκοτεινιασμένο. «Παππού, τι έχεις;» ρώτησα. «Τι να έχω πουλάκι μου, αυτό το χαζοκούτι» κι έδειξε το ραδιόφωνο «μόνο δυσάρεστα λέει. Από πού να αρχίσω; Πυρκαγιές, τροχαία, πολιτικά. Μα πιο πολύ δεν στεναχωριέμαι για αυτά, αυτά είναι εφήμερα και περνάνε, τα παίρνει μαζί του ο χρόνος, δεν έχουν δύναμη να αντισταθούν. Στεναχωριέμαι για σας, την γενιά σας που τώρα κάνει τα πρώτα της βήματα. Εμείς κουτσά-στραβά τα καταφέραμε, ναι είχαμε και εμείς δυσκολίες, μα άλλες οι εποχές τότε. Στεναχωριέμαι για τον κόσμο που σας παραδίδουμε εγγονάκι μου, προσωπικά ντρέπομαι δεν είναι κοινωνία αυτή.» Πήρε μια βαθιά ανάσα και συνέχισε «Δύο τύποι ανθρώπων είναι οι χειρότεροι να ξέρεις, ο ρουφιάνος και ο ψεύτης, η κοινωνία μας; Γεμάτη! Βούρκος σκέτος! Κοίτα να μην παρασυρθείς, το μόνο όπλο σου σε αυτά είναι η γνώση, με αυτήν θα τα καταφέρεις.»
Σταμάτησε για λίγο να μιλά. Κοίταξα κάτω, είχε δίκιο ο παππούς, το αντίδοτο σε όλα είναι η γνώση. Η γνώση πλαταίνει τον νου του ανθρώπου, τόσο που μπορεί να κυριέψει τον κόσμο ολόκληρο και αν όχι τον υλικό, τον άυλο σίγουρα. Στην τσιμεντένια αυλή, ρόγες από σταφύλι κείτονταν και κάπου εκεί ανάμεσα μια σειρά από δεκάδες μυρμήγκια δούλευαν ακατάπαυστα και ακούραστα για τα προς το ζην. Άλλα κουβαλούσαν ψίχουλα, άλλα κουβαλούσαν άλλα μυρμήγκια, κάποια άλλα, τα πιο δυνατά μάλλον, κουβαλούσαν ακόμα και ψόφιες σφήκες. Εργαζόντουσαν σκληρά, ήταν ζήτημα επιβίωσης για αυτά.
«Ωστόσο πουλάκι μου», συνέχισε ο παππούς, «η γνώση μόνη της δεν φτάνει, χρειάζεται και η κρίση. Η κρίση είναι αυτή που θα σε κάνει να κρίνεις σωστά, άρα να επιλέγεις σωστά και άρα να πράττεις σωστά. Η επιλογή, κατά βάση, είναι η ειδοποιός διαφορά, έτσι ξεχωρίζεται η ήρα από το στάρι. Όταν ήμουν γύρω στα είκοσι και κατοχικά στρατεύματα είχαν καταλάβει το νησί, εγώ επέλεξα να αντισταθώ σε αυτό, μαζί με μια ομάδα ανθρώπων, δεν επέλεξα να γίνω προδότης, όπως κάποιοι έπραξαν. Είχαμε, λοιπόν, σαν ομάδα αντίστασης στα κατοχικά στρατεύματα μια αποστολή να φέρουμε εις πέρας, η οποία θα πρόσθετε ένα μικρό λιθαράκι στο οικοδόμημα που όλοι οι Έλληνες μαζί χτίζαμε και το ονομάζαμε: "Ελευθερία της Ελλάδας". Η αποστολή ήταν απλή, να καταστρέψουμε ένα γερμανικό άρμα μάχης. Στήσαμε, λοιπόν, μια ενέδρα, λίγο έξω από την πόλη. Μία μέρα πριν, όμως, είχα ως προσωπική αποστολή να θάψω κάποια όπλα στην ρίζα της πολύ μεγάλης ελιάς που έχουμε λίγο έξω από το χωριό, για να τα πάρει από εκεί ένας άλλος που θα τα μετέφερε στο σημείο που έπρεπε. Εκείνη την νύχτα όμως, εντελώς τυχαία, Γερμανοί ήρθαν στο σπίτι μου για έλεγχο, τα όπλα τα είχα κρυμμένα μέσα σε ένα τοίχο που είχα σκάψει, με αποτέλεσμα να μην τα βρουν. Με πίεσαν να τους πω ό,τι ήξερα γενικά, επέλεξα να μην πω λέξη, να μην προδώσω, ευτυχώς με πίστεψαν, λίγο αργότερα τα όπλα ήταν θαμμένα εκεί που έπρεπε. Εκπλήρωσα και εγώ και αυτά εν τέλει την αποστολή μας. Θα μπορούσα να είχα μιλήσει και αστραπιαία να είχαν πεθάνει όλοι οι υπόλοιποι με τους οποίους οργανώσαμε την ενέδρα. Δεν το έκανα, βρήκα το σθένος να μην το κάνω, είχα το χρέος να σώσω την Ελλάδα, ήταν ο μόνος τρόπος για να σώσω τον εαυτό μου».
Σταμάτησε πάλι να μιλά, το πρόσωπό του ήταν πολύ σκεπτικό. Πάνω στο τραπεζάκι δίπλα από το ραδιόφωνο, το οποίο τώρα είχε σταματήσει να παίζει, υπήρχε ένα λευκό και λιτό φλιτζανάκι με ελληνικό καφέ. Το φλιτζανάκι άχνιζε ακόμα. Μάλλον η γιαγιά θα του το είχε φέρει δευτερόλεπτα πριν πάω. Με είδε που κοίταζα το φλιτζάνι με τον καφέ και είπε: «Το έχω συνήθεια μετά το φαγητό να πίνω ένα φλιτζανάκι καφέ, πες το συνήθεια, πες το αρρώστια, πες το σίγουρα πάντως ανελευθερία. Ξέρεις τι θα πει να εξαρτάσαι πάνω από εξήντα χρόνια, την ώρα μετά το φαγητό, από ένα φλιτζανάκι με ζεστό καφέ ζουμί; Μην σε ξεγελά έτσι απλό και ακίνητο που στέκεται στο τραπέζι. Η δύναμη του είναι θανατηφόρα. Κάθε αντικείμενο όταν συνδυάζει τις ιδιότητές του με την επανάληψη γίνεται ανίκητο. Απόρροια; Η ανελευθερία του ανθρώπου. Έτσι και αλλιώς είναι τόσο άνθρωπος για να είναι ελεύθερος, δέσμιος όλων, αντικειμένων, προσώπων και περιστάσεων. Κοίταξε εσύ να έχεις πάθη, μα να βρίσκεις το σθένος να λευτερώνεσαι από αυτά. Ίσως το χειρότερο και πιο επικίνδυνο από όλα να είναι το χρήμα. Να θυμάσαι, το χρήμα είναι το μέσο, όχι αυτοσκοπός. Όποιοι το βλέπουν ως αυτοσκοπό καταστρέφονται, μπορεί όχι σωματικά, σίγουρα πάντως ψυχικά».
Σηκώθηκε πήγε για λίγο μέσα στο σπίτι και ύστερα γύρισε. «Να, πάρε αυτό», μου είπε και μου έδωσε μια μικρή, μεταλλική, χρυσή σφυρίχτρα, «μου την είχε δώσει ο δικός μου παππούς και την κρατώ από τότε σαν ενθύμιο. Ποτέ δεν κατάφερα να ελευθερωθώ από αυτήν. Πάρ’την και σου δίνω και την συμβουλή κάποια μέρα να βρεις την δύναμη να την πετάξεις, να απελευθερωθείς από αυτήν, εγώ δεν τα κατάφερα».
Σταμάτησε απότομα την φράση του. «Τι έγινε παππού;» ρώτησα. «Αχ εγγονάκι μου, τι είναι ζωή; Ένα παίξιμο των βλεφάρων σου. Τι είναι ο άνθρωπος; Ό,τι προλάβεις να δεις σε αυτό το χρονικό διάστημα που παίζουν τα βλέφαρά σου. Μα αυτό, το εφήμερο συμβαίνει μόνο στο σώμα. Η ψυχή ποτέ δεν χάνεται. Τι είναι ο θάνατος; Μια πολύ βαθιά εκπνοή, για να ελευθερωθεί η ψυχή, η στερνή πνοή κάθε ανθρώπου, η πιο βαθιά και η πιο ευτυχισμένη…»
Το ξυπνητήρι χτυπούσε σαν τρελό μαζί με την καρδιά μου. Ώστε ήταν όνειρο; Μα φυσικά, πάνε σχεδόν τέσσερα χρόνια από τον θάνατο του παππού. Πόσο ωραίο όνειρο, μια συζήτηση που πραγματικά μου έχει λείψει και θα μου λείψει. Έκατσα λίγο στο κρεβάτι, κάτι με ενοχλούσε στο παντελόνι της πιτζάμας μου, μα δεν έδωσα σημασία, σηκώθηκα. Ένας μεταλλικός γδούπος ακούστηκε στο ξύλινο πάτωμα. Φοβήθηκα και κοίταξα τρομαγμένος. Ήταν η σφυρίχτρα! Αδύνατον! Την κράτησα στα χέρια μου, ένιωθα πάνω της τα ζεστά αποτυπώματα από τα ροζιασμένα χέρια του παππού μου, συγκλονίστηκα και τότε το αποφάσισα, βγήκα στο μπαλκόνι τη φίλησα και την πέταξα όσο πιο μακριά μπορούσα. Δεν έχει ο άνθρωπος ανάγκη υλικά για να θυμάται. Όλα βρίσκονται στην καρδιά και το νου. Ο παππούς ήταν υπερήφανος, εγώ ήμουν ελεύθερος και μαζί με εμένα, έγινε και αυτός.
[Στη σχολιαστική φωτό: Τα πρώτα μαθήματα, έργο Νικολάου Γύζη]

Κυριακή Ι΄ Λουκά 2017, με Αρχιερατική Λειτουργία, στο Μουζάκι Ζακύνθου

Κυριακάτικο πρωί της 10ης Δεκεμβρίου 2017, στον μεθεορτάζοντα την μνήμη του Αγίου Νικολάου φερώνυμο Ενοριακό Ναό της κωμόπολης Μουζάκι Ζακύνθου, προεξάρχοντος της Ευχαριστιακής Συνάξεως του οικείου Μητροπολίτου Σεβ. Ζακύνθου κ. Διονυσίου Δ΄, ο οποίος μάλιστα ομίλησε ευφρόσυνα προς τους εκκλησιασθέντες. Ο καλός Εφημέριος της εύρωστης αυτής Ενορίας, π. Αντώνιος Καλόφωνος με τους συνεργάτες του, είχαν μεριμνήσει να είναι όλα στην εντέλεια.
















Πατριαρχική Χοροστασία στον Ναό του Αγ. Νικολάου Νεοχωρίου Κ/Πόλεως και άλλα νέα εκ Φαναρίου (9 και 10.12.2017)

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ 
Ἐκκλησιαστικαί Εἰδήσεις

Ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, ἐπί τῇ ἑορτῇ τῆς συλλήψεως τῆς Ἁγίας Ἄννης, παρέστη συμπροσευχόμενος ἀπό τοῦ Ἱ. Βήματος τοῦ Π. Πατριαρχικοῦ Ναοῦ, κατά τήν Θείαν Λειτουργίαν τοῦ Σαββάτου, 9ης Δεκεμβρίου, ἱερουγοῦντος τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κυδωνιῶν κ. Ἀθηναγόρου, καθ’ ἥν ἐξετέθη εἰς προσκύνησιν ὑπό τῶν πιστῶν τό προσφάτως μετακομισθέν ἐκ Bologna ἀπότμημα τῆς τιμίας κάρας τῆς Ἁγίας. 

* * * 

Τό ἀπόγευμα τῆς ἰδίας, ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Πανοσιολ. Μ. Ἀρχιδιακόνου κ. Θεοδώρου, μετέβη εἰς τήν Ἀστικήν Σχολήν Γαλατᾶ καί παρηκολούθησε τό διοργανωθέν ὑπό τοῦ ἐν Ἀθήναις Συλλόγου Μουσικοφίλων Κωνσταντινουπόλεως μουσικοφιλολογικόν μνημόσυνον, ἐπί τῇ συμπληρώσει 30ετίας ἀπό τῆς εἰς Κύριον ἐκδημίας τοῦ ἀειμνήστου Θρασυβούλου Στανίτσα, διαπρεποῦς Ἄρχοντος Πρωτοψάλτου τῆς Μ.τ.Χ.Ε., καθ᾿ ἥν ὡμίλησε καταλλήλως περί τῆς αὐθεντικῆς ἑρμηνείας τῆς παραδόσεως καί ἰδιαιτέρως τῆς πατρῴας ἐκκλησιαστικῆς μουσικῆς καί διεζωγράφησε τήν ἀνεκτίμητον προσφοράν τοῦ ἀποιχομένου Πρωτοψάλτου εἰς τήν διάδοσιν καί μεταλαμπάδευσιν τοῦ γνησίου Πατριαρχικοῦ ὕφους τοῦ ψάλλειν, συγχαρείς πατρικῶς ἅπαντας τούς συμβαλόντας εἰς τήν πραγματοποίησιν τῆς τιμητικῆς ταύτης ἐκδηλώσεως. 

Παρέστησαν Σεβ. Ἀρχιερεῖς τοῦ Θρόνου, ὁ Ἐξοχ. Πρέσβυς κ. Εὐάγγελος Σέκερης, Γεν. Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος ἐνταῦθα, καί παράγοντες τῆς Ὁμογενείας καί τοῦ ἱεροψαλτικοῦ κόσμου τῆς Πόλεως, ἐνῷ χαιρετισμόν ἀπηύθυνον οἱ Μουσικολ. Β’ Δομέστικος τῆς Μ.τ.Χ.Ε. κ. Γεώργιος Μπακόπουλος, Πρόεδρος τοῦ Συνδέσμου Μουσικοφίλων Πέραν, καί Ἄρχων Πρωτομαΐστωρ κ. Σταμάτιος - Νικόλαος Κίσσας, Πρόεδρος τοῦ ἐν Ἀθήναις Συλλόγου Μουσικοφίλων Κωνσταντινουπόλεως, καί ἡ Εὐγεν. κ. Μαίρη Κομοροσάνο, Πρόεδρος τῆς Ἐφορείας τῆς Ἀστικῆς Σχολῆς Γαλατᾶ. 

* * * 

Τό ἑσπέρας τῆς ἰδίας, ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, ἐτίμησε διά τῆς ὑψηλῆς Αὐτοῦ παρουσίας τήν διοργανωθεῖσαν ὑπό τοῦ ἐνταῦθα Γεν. Προξενείου τῆς Πολωνίας χριστουγεννιάτικην συναυλίαν, ἐν τῷ ΡΚαθολικῷ Ναῷ τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου Παδούης. 

* * * 



















Ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, ἐχοροστάτησεν ἐν τῷ Ἱ. Ναῷ Ἁγίου Νικολάου τῆς Κοινότητος Νεοχωρίου, κατά τήν Θείαν Λειτουργίαν τῆς Κυριακῆς, 10ης Δεκεμβρίου, καθ᾿ ἥν τόν θεῖον λόγον ἐκήρυξεν ὁ Πανοσιολ. Διάκονος κ. Παΐσιος, Διευθυντής τοῦ Ἰδιαιτέρου Πατριαρχικοῦ Γραφείου.

Ἐκκλησιάσθησαν ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Μύρων κ. Χρυσόστομος, ὁ Ἐξοχ. Πρέσβυς κ. Εὐάγγελος Σέκερης, Γεν. Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος ἐνταῦθα, ὁ Ἐξοχ. Πρέσβυς κ. Μιχαήλ Χρηστίδης, Γεν. Γραμματεύς τοῦ Ὀργανισμοῦ Οἰκονομικῆς Συνεργασίας Εὐξείνου Πόντου, ἡ Ἐντιμ. κ. Barbara M. Thomas, Πρόξενος τῶν Η.Π.Α. ἐν τῇ Πόλει, καί πλεῖστοι πιστοί ἐντεῦθεν καί ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ.

Ἐπηκολούθησε δεξίωσις ἐν τῇ Κοινοτικῇ Αἰθούσῃ, ὅπου ὡμίλησαν ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Μυριοφύτου καί Περιστάσεως κ. Εἰρηναῖος, Ἐπόπτης τῆς Περιφερείας Βοσπόρου, ὁ Ἐντιμ. κ. Ἀλέξανδρος Καπούνταγ, Πρόεδρος τῆς Κοινότητος, ὁ Ἐλλογ. κ. Νικόλαος Παπαϊωάννου, Ὑποψήφιος Διδάκτωρ τοῦ Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης - Ὑπότροφος τῆς Κοινότητος, ἀναπτύξας τάς προγραμματιζομένας δράσεις αὐτῆς, καί ὁ Πατριάρχης, συγχαρείς τούς ὑπευθύνους τῆς Κοινότητος διά τό ἐπιτελούμενον ἔργον καί ἐπιδαψιλεύσας πρός ἅπαντας τήν Πατριαρχικήν εὐχήν καί εὐλογίαν ἐν ὄψει καί τῶν ἐγγιζουσῶν ἑορτῶν τοῦ Ἁγίου Δωδεκαημέρου, μή παραλείψας νά ἀναφερθῇ καί εἰς τήν ἐπίσκεψιν τοῦ Ἐξοχ. Προέδρου τῆς Τουρκικῆς Δημοκρατίας εἰς τήν Ἑλλάδα, ὡς καί εὐρύτερον εἰς τάς τουρκοελληνικάς σχέσεις. 

Ἀκολούθως, ὁ Παναγιώτατος ηὐλόγησε τό ὑπό τοῦ Συνδέσμου βοηθείας ἀπόρων ἀσθενῶν καί γηροκομουμένων τῶν Νοσοκομείων Βαλουκλῆ γεῦμα, ἐν ἑστιατορίῳ τῆς περιοχῆς. 

* * *

Ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, ἐδέξατο εἰς ἀκρόασιν: 
- Τόν Ἐξοχ. κ. Ἰωάννην Μαχαιρίδην, πρῴην Περιφερειάρχην Νοτίου Αἰγαίου, μετά τῆς συζύγου αὐτοῦ Εὐγεν. κυρίας Κωνσταντινιᾶς, Ἰατροῦ, ἐκ Ρόδου, τῆς Εὐγεν. κ. Ἀγγελικῆς Λαγοῦ, Οἰκονομολόγου, τῶν Ἐντιμ. κ.κ. Παναγιώτου Βαγχῆ, ὁμοίως Οἰκονομολόγου, καί Ἀντωνίου Βλαχούση, μετά τῆς συζύγου αὐτοῦ Εὐγεν. κ. Καλλιόπης, Παιδιάτρων, ἐξ Ἀθηνῶν, καί τῆς θυγατρός αὐτῶν Εὐγεν. κ. Μελίνας, Ἀρχιτέκτονος, ἐκ Μονάχου. 
- Τόν Ἐντιμολ. κ. Ἐπαμεινώνδαν Πανταζόπουλον, Ἄρχοντα Ἀσηκρήτην, ἐξ Ἑλβετίας. 
- Τόν Ἐλλογ. κ. Θεόδωρον Ἀλεξόπουλον, Θεολόγον, Καθηγητήν ἐν Βιέννῃ. 
- Ὅμιλον καθηγητῶν καί μαθητῶν τοῦ 1ου Ἠμερησίου ΕΠΑΛ Καρδίτσης, ὑπό τήν ἡγεσίαν τῆς Ἐλλογ. κ. Κωνσταντίας Χαβρουζᾶ, Καθηγητρίας Αἰσθητικῆς. 
- Τούς Ἐλλογ. κ. Νικόλαον - Ἀπόστολον Τσίκραν, Ἐκπαιδευτικόν, καί Ἐντιμ. κ. Νεκτάριον Κυρκόπουλον, Καλλιτέχνην, ἐκ Φλωρίνης. 
- Τούς Ἐντιμ. κ.κ. Ἰωάννην Ρίζον, Μαθηματικόν - Συγγραφέα, καί Πέτρον Ποδάραν, Μηχανικόν ἠλεκτρονικῶν ὑπολογιστῶν – Συγγραφέα, ἐκ Νέας Ἀρτάκης. 
- Τούς Ἐντιμ. κ.κ. Διονύσιον Μποτώνην, Δημοσιογράφον τῆς ΕΡΤ -Ἐκπρόσωπον Τύπου τῆς Ἑνώσεως Κεντρῴων, καί Παναγιώτην Διαμαντόπουλον, Ἐπιχειρηματίαν, ἐξ Ἀθηνῶν. 
- Τήν Εὐλαβ. πρεσβυτέραν κ. Ἄνναν Σακκουλίδου, ἥν συνεχάρη ἐπί τοῖς ὀνομαστηρίοις αὐτῆς, μετά τῆς θυγατρός αὐτῆς Εὐγεν. κ. Ἥβης, ἐντεῦθεν. 
- Τόν Ἐντιμ. κ. Ἀλέξανδρον Προκοπίου, ἐκ Λονδίνου. 
- Τόν Ἐντιμ. κ. Ἄρην Τερζίογλου, Ἐλεύθερον Ἐπαγγελματίαν, μετά τῶν θυγατέρων αὐτοῦ Teni, Ἰδιωτικοῦ Ὑπαλλήλου, καί Tamar, μαθητρίας, ἐντεῦθεν. 
- Τήν Εὐγεν. κ. Εἰρήνην Πετροπέλλη - Φραγκουδάκη, ἐξ Ἀθηνῶν. 

* * * 

Ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, ἐξεπροσωπήθη:

- Ὑπό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Προικοννήσου κ. Ἰωσήφ, κατά τήν διοργανωθεῖσαν ὑπό τῆς Οἰκουμενικῆς Ὁμοσπονδίας Κωνσταντινουπολιτῶν (ΟΙ.ΟΜ.ΚΩ.) συναυλίαν τῆς Καλλιτέχνιδος Πηγῆς Λυκούδη, ὑπό τόν τίτλον «Προσευχή», τῇ συμπράξει τῆς Ὀρχήστρας Συγχρόνου Μουσικῆς τῆς ΕΡΤ καί τῆς Ἀστικῆς Μή Κερδοσκοπικῆς Ἑταιρίας Πολιτιστικῆς Δράσεως «Ἠχοδιάστασις», ἐν τῇ ἕδρᾳ τοῦ Κολλεγίου Ἀθηνῶν Ψυχικοῦ, τό Σάββατον, 9ην Δεκεμβρίου. 


- Ὑπό τῶν Πανοσιολ. κ. Ἀγαθαγγέλου Σίσκου, Βιβλιοφύλακος τῶν Πατριαρχείων, καί Ἱερολ. Πατριαρχικοῦ Διακόνου κ. Βοσπορίου Μαγκαφᾶ, κατά τήν διοργανωθεῖσαν ὑπό τῆς Ἀντιπροσωπείας τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως ἐν Τουρκίᾳ προβολήν ταινιῶν, ἐν τῷ πλαισίῳ τῶν πραγματοποιουμένων ἐκδηλώσεων ἐπί τοῦ θέματος «7th European Union Human Rights Film Days», ἐν τῇ ἐν Νεοχωρίῳ ἕδρᾳ τοῦ Γεν. Προξενείου τῆς Αὐστρίας, τήν Κυριακήν, 10ην ἰδίου. 
- Ὑπό τοῦ Πανοσιολ. Μ. Ἐκκλησιάρχου κ. Βενιαμίν, κατά τήν διοργανωθεῖσαν ὑπό τοῦ Δήμου Beşiktaş ἐκδήλωσιν μνήμης, ἐπί τῇ πρώτῃ ἐπετείῳ ἀπό τοῦ τραγικοῦ τρομοκρατικοῦ συμβάντος τῆς 10ης Δεκεμβρίου 2016 μέ πλεῖστα θύματα καί τραυματίας, ἐν τῷ Σταδίῳ «BJK Vodafone Park», αὐθημερόν. 
- Ὑπό τοῦ Ἱερολ. Πατριαρχικοῦ Διακόνου κ. Βοσπορίου Μαγκαφᾶ, κατά τήν διοργανωθεῖσαν ὑπό τοῦ Συλλόγου Γονέων καί Κηδεμόνων τῆς Πατριαρχικῆς Μ. τοῦ Γένους Σχολῆς Χριστουγεννιάτικην ἑορταγοράν, ἐν τῇ αἰθούσῃ τελετῶν αὐτῆς, αὐθημερόν.