Γράφει η ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΜΟΥΣΟΥΡΑ από τη Μελβούρνη
"Ο κόσμος άλλαξε, αλλάξαν οι καιροί"! Έτσι τραγουδούσε ο αείμνηστος Νίκος Γούναρης δεκαετίες πίσω! Απορώ τι θα έλεγε αν γυρνούσε πίσω έστω για λίγες ώρες σήμερα! Σήμερα, που δεν άλλαξε απλά ο κόσμος, αλλά κοντεύει να μην έχει μείνει τίποτα πια όπως το γνωρίζαμε! Τίποτα δεν είναι πια το ίδιο! Ποιος να φανταστεί ένα χρόνο πριν ότι ο πλανήτης ολόκληρος θα δοκιμαζόταν από έναν τόσο θανατηφόρο και εύκολα μεταδιδόμενο ιό, όπου σε εβδομάδες μέσα θα είχε εξαπλωθεί στα περισσότερα μέρη του Πλανήτη.
Χιλιάδες στην αρχή, εκατομμύρια μετά, τα άτομα που προσβλήθηκαν από τον ιό. Μέχρι σήμερα (20/9/20), από επίσημα στοιχεία, 30 εκατομμύρια άνθρωποι ανά τον Πλανήτη, έχουν προσβληθεί από τον Κορονοϊό, 953 χιλιάδες έχουν χάσει τη ζωή τους και 20 εκατομμύρια έχουν αναρρώσει! Στη Μελβούρνη που ζω, μέχρι σήμερα έχουν χάσει τη ζωή τους 761 άτομα λόγω του ιού! Τα κρούσματα εκατοντάδες την ημέρα κι εμείς, οι κάτοικοι της Μελβούρνης και όλης της Βικτόρια, καταντήσαμε ο αποδιοπομπαίος τράγος της Αυστραλίας! Ανεπιθύμητοι σε ολόκληρη την Ήπειρο!
Δυστυχώς, υπάρχουν και οι θιασώτες της συνομωσίας, που εξακολουθούν να ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει Κορονοϊός!
Όλα άλλαξαν λοιπόν! Οι άνθρωποι αναγκάζονται να εφευρίσκουν καινούριους τρόπους επικοινωνίας μια και η παραδοσιακή επικοινωνία, όπως την γνωρίζαμε μέχρι χθες, δηλαδή με συναντήσεις προσωπικές, με συγκεντρώσεις, εκδηλώσεις κ.ά. απαγορεύεται πια!
Λίγες μέρες πριν γιορτάσαμε στην Αυστραλία και σε άλλες χώρες, τη Γιορτή του Πατέρα! Μέχρι πέρυσι, όλα τα παιδιά μικρά μεγάλα, φρόντιζαν από πολύ νωρίς, να αγοράζουν δωράκι για τον πατέρα και για τον παππού! Με μεγάλη χαρά περίμεναν όλοι την ημέρα, όπου οι φαμελιές σμίγανε, θα έφτιαχναν ωραία εδέσματα και τα αγαπημένα φαγητά του συζύγου ή του πατέρα, θα κάθονταν στο τραπέζι όλοι μαζί και με χαρές και πολλές ευχές και δώρα θα τιμούσαν τον πατέρα και τον παππού, αν υπήρχε! Άλλοι, πάλι, επέλεγαν να βγουν και να πάνε σε ρεστοράν της αρεσκείας τους. Ήταν μια από τις πολύ χαρούμενες Ημέρες της χρονιάς, λίγο πολύ για όλους!
Φέτος, τίποτα από όλα αυτά! Κανένα παιδί, κόρη, γιος, εγγόνια δεν μπόρεσε να επισκεφτεί τον πατέρα ή παππού, εκτός φυσικά από εκείνους που μένουν στο ίδιο σπίτι! Διανύουμε την όγδοη εβδομάδα, στην Μελβούρνη του lockdown, δηλαδή εγκλεισμού! Ουδείς επιτρέπεται να επισκεφτεί ουδένα! Έχουμε δικαίωμα να βγούμε έξω από το σπίτι μας, για μια ώρα εξάσκηση/περπάτημα την ημέρα, ο καθένας μόνος! Επίσης, ένα άτομο από κάθε σπιτικό να πάει για ψώνια για μία ώρα μόνο για τα απολύτως απαραίτητα. Αν συντρέχουν λόγοι υγείας (αποδεδειγμένα), μπορούμε να πάμε στον γιατρό, αν δέχεται ασθενείς, γιατί οι περισσότερες ιατρικές εξετάσεις γίνονται δια τηλεφώνου. Ακόμα, για να προσφέρει κάποιος φροντίδα σε γονιό ή πολύ δικό του άτομο, που αδυνατεί να φροντίσει τον εαυτό του.
Δεν υπάρχουν ανοιχτά μαγαζιά, παρά μόνο αυτά με είδη τροφίμων, τα Φαρμακεία και τα Βενζινάδικα, α, ναι και μερικές Τράπεζες, μολονότι όλες σχεδόν οι συναλλαγές γίνονται πλέον με πλαστικά χρήματα, τουτέστιν, πιστωτικές κάρτες! Κανένας δεν κρατάει ή χρησιμοποιεί ρευστό χρήμα, εκτός μερικών ηλικιωμένων, κυρίως μεταναστών, που δεν έχουν εξοικειωθεί πλήρως, ούτε με την αγγλική ούτε την τεχνολογία!
Όλες μας οι έξοδοι και κινήσεις, σε αχτίνα 5 χιλιομέτρων από το σπίτι μας. Όποιος συλλαμβάνεται, εκτός των συνόρων και δεν έχει Νόμιμο λόγο που μπορεί να τον αποδείξει, όπως οι εργαζόμενοι ή άλλοι, πρόστιμο $1.600 δολάρια! Ακόμα, απαγορεύεται ρητώς η κυκλοφορία από τις 8 μ.μ. μέχρι τις 5 π.μ. Μια μικρή παραχώρηση, από την επόμενη εβδομάδα. Θα επιτρέπεται η κυκλοφορία μέχρι τις 9.00 το βράδυ και η έξοδος για εξάσκηση στην γειτονιά μας, αυξάνεται στις 2 ώρες ημερησίως!
Πού και πώς, λοιπόν, να τιμήσεις τον πατέρα και τον παππού;
Ανάγκη όμως τέχνας κατεργάζεται! Ας είναι καλά η… αγία Τεχνολογία! Σμίγουμε όλοι (σχήμα λόγου) μέσω WhatsApp, SKYPE, Zoom! Εκεί, κάπως παραμορφωμένοι κάπως μισοί, κάπως λοξά, βλέπουμε ο ένας τον άλλον κι αλληλο-ευχόμαστε σε κάθε επέτειο! Πολλές φορές, η κόρη ή ο γιος εμάς των ηλικιωμένων, έρχονται, για λίγα λεπτά, μας φέρνουν τα ψώνια για να μην κυκλοφορούμε εμείς, σταθμεύουν απέναντι από το σπίτι, βγαίνουμε κι εμείς έξω στον μπροστινό κήπο και βλεπόμαστε ανταλλάσσοντας δυο κουβέντες.
Έτσι ακριβώς γιόρτασαν οι περισσότεροι τον πατέρα και τον παππού, φέρνοντας μια πιατέλα με φαγητά και γλυκά από εκείνα που είχαν φτιάξει για…δώρο, αφού δεν υπήρχε πιθανότητα να τους πάρουν δώρο! Άντε, μια Μέρα ήταν και αυτή! Πέρασε όπως πέρασε. Και… του χρόνου με υγεία! Και η ζωή συνεχίζεται!
Γάμοι και βαπτίσεις, γίνονται πλέον σε πολύ εξαιρετικές περιπτώσεις. Μόνο Κηδείες, αλλά κι εκεί δεν μπορούν να παρευρεθούν πάνω από 10 άτομα, που τις περισσότερες φορές δεν καλύπτουν σύζυγο, παιδιά κι εγγόνια! Βαρύς ο κλήρος στην οικογένεια που αναγκάζεται να επιλέξει ποιο από τα παιδιά ή τα εγγόνια θα μείνουν εκτός! Κι αν πρόκειται για σχετικά νέο άτομο, που είχε γονείς και 5-6 αδέλφια ή ανίψια, πάλι οι μισοί θα μείνουν εκτός!
Στις μέρες «της φούριας» που πέθαιναν κατά χιλιάδες ανά τον κόσμο κάθε μέρα, οι περισσότεροι δεν αξιώθηκαν κηδεία σύμφωνα με την θρησκεία και τα έθιμά τους. Πολλοί αποτεφρώθηκαν ή θάφτηκαν σε ομαδικούς τάφους, χωρίς να τους πει το Στερνό Αντίο κανένας ή να πετάξει ένα λουλούδι στον νιόσκαφτο, έστω και ομαδικό τάφο ή να ανάψει ένα κερί!
Όμως, κι εδώ το εμπορικό δαιμόνιο Ελλήνων και όχι μόνο, βρήκε λύση! Όλοι όσοι επιθυμούν να παρακολουθήσουν την ακολουθία της Κηδείας να έχουν την δυνατότητα μέσω διαδικτύου, αλλά και αυτοί που έχουν Γραφείο Τελετών να μην μείνουν άνεργοι! Έτσι, αναμεταδίδουν ζωντανά, από τον ιερό Ναό ολόκληρη την ακολουθία όπου μπορούν να παρακολουθήσουν, αν το επιθυμούν, συγγενείς και φίλοι. Το θέμα είναι ότι όχι μόνο στην εκκλησία δεν μπορούν να πάνε, ούτε καν στην ταφή, που γίνεται σε ανοιχτό χώρο, γιατί απαγορεύεται αυστηρώς η συγκέντρωση άνω των δύο ατόμων. Τώρα κατά πόσο νιώθουν ότι «συμμετέχουν» με αυτό τον τρόπο στην κηδεία, δεν γνωρίζω.
Κάτι ακόμα, πρωτόγνωρο. Στις ντόπιες ελληνικές εφημερίδες, δεν μπαίνει πια Αγγελία Κηδείας, όπως μέχρι πρόσφατα, αλλά Αγγελία Θανάτου, με φωτογραφία του εκλιπόντος και όλα τα στοιχεία, όπως πρώτα! Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι οικείοι του αποθανόντος, δεν αναφέρουν ούτε την εκκλησία στην οποία θα γίνει η κηδεία, ούτε και την ημερομηνία/ώρα. Αναφέρουν μόνο, ότι λόγω συνθηκών, η κηδεία θα γίνει σε πολύ στενό οικογενειακό κύκλο! Αυτό γίνεται για να αποφευχθεί πιθανή συγκέντρωση ατόμων έξω από τον ναό, λόγω απαγορευτικών μέτρων!
Τα δε Μνημόσυνα, δεν δημοσιεύονται πλέον, αφού δεν μπορεί να πάει κανείς! Οι εφημερίδες, όμως, βρήκαν τρόπο. Προτρέπουν την οικογένεια, να κάνει αφιέρωμα με την φωτογραφία του εκλιπόντος στην εφημερίδα, μιλώντας για το αγαπημένο άτομο που έφυγε! Έτσι, και η μνήμη του εκλιπόντος τιμάται αλλά δουλεύουν και οι εφημερίδες και ο κόσμος που εργάζεται σε αυτές! Όλα διαφορετικά πια, πρωτάκουστα! Αλλά είπαμε, ο κόσμος άλλαξε, αλλάξαν οι καιροί! Τίποτα πια δεν είναι. όπως το ξέραμε. Δεν υπάρχει πια γνωστό και οικείο! Όλα, τα μαθαίνουμε από την αρχή!
Όταν άρχισε το κακό, πολλούς μήνες πίσω, τέλη Φεβρουαρίου, αρχικά το πήραμε όλοι αψήφιστα. Κι επειδή από την Κίνα ξεκίνησε, αστειευόμαστε κιόλας, ότι μέχρι να φτάσει ώς εδώ κάτω σ' εμάς, θα έχει εξασθενήσει τόσο πολύ που δεν θα μας ενοχλήσει καν! Βγήκε ο Φεβρουάριος, μπήκε ο Μάρτης και τα πράγματα ξαφνικά άλλαξαν! Ο ιός εξαπλωνόταν με τέτοια ταχύτητα που ο κόσμος άρχισε να φοβάται στ' αλήθεια! Αρχίσαμε να κάνουμε σπασμωδικές κινήσεις κι ενέργειες λίγο πολύ όλοι! Οι φήμες οργίαζαν!
- Θα εξαφανιστούν τα τρόφιμα καθώς και όλα τα είδη πρώτης ανάγκης!
Μα έγιναν κι άλλα. Εξαφανίστηκαν από όλα τα ανθοκήπια/φυτώρια, κάθε είδους σπόροι και φυτάδια κυρίως κηπευτικά, καθώς και κοπριά, χώμα κατάλληλο για λαχανικά κ.ά.! Ακόμα κι εκείνοι που δεν είχαν λαχανόκηπο, έφτιαξαν, έσπερναν και φύτευαν συνέχεια. Στις κοτόφαρμες, δεν έμεινε ούτε κότα από αυτές που ήταν για αυγά, ούτε κοτοπουλάκια αλλά ούτε και κοκόρια/κότες για σφάξιμο! Ξαφνικά, όλοι έγιναν γεωργοί και κτηνοτρόφοι! Νοικοκυρεύτηκαν γυναίκες/άνδρες, έκοψαν το φαγητό από έξω, μαγείρευαν στο σπίτι και με οικονομία, χωρίς σπατάλες, όπως πρώτα!
Βγήκαν από τη... ναφθαλίνη ακόμα και καταψύκτες που πολλοί από εμάς, τους είχαμε θέσει σε αδράνεια, γιατί φεύγοντας τα παιδιά και μένοντας μόνο δύο άτομα στο σπίτι, πολλές φορές και ένα, δεν χρειάζονταν πια! Επί πλέον, βάλαμε σε ενέργεια και το μεγάλο ψυγείο στο γκαράζ που και αυτό δεν δούλευε για χρόνια! Και να, ν' αγοράζουμε κρέας, κοτόπουλα, ψάρια και ό,τι άλλο βρίσκαμε! Οι τιμές ανέβαιναν διαρκώς και η ποιότητα όχι εκείνη, στην οποία είχαμε συνηθίσει! Μολαταύτα, όταν ο κίνδυνος της πείνας γίνεται ορατός, δεν έχεις την πολυτέλεια της επιλογής! Εγώ που δεν είμαι του κρέατος, φρόντισα μεν και γέμισα το ψυγείο-καταψύκτη στο γκαράζ αλλά και τα δύο μεγάλα ψυγεία, στην κουζίνα και στο Γκαράζ, κυρίως για τα παιδιά μου, γιατί δεν πίστευαν πως θα υπάρξει έλλειψη. Για μένα πήρα 5-6 κιλά φακές, φασόλια διαφόρων ειδών, ρεβίθια, φάβα καθώς και αλεύρι σταρένιο και σίκαλης, για να ζυμώνω ψωμί, κυρίως για μένα, (δεν αρέσει στους άλλους) κι ένα τσουβάλι άσπρο αλεύρι 20 κιλών να ζυμώνω για τη φαμελιά. Πήρα όση μαγιά βρήκα, γιατί εξαφανίστηκε από τις πρώτες μέρες και ταυτόχρονα έμαθα να φτιάχνω προζύμι!
Άλλη μεγάλη αλλαγή, επειδή δεν υπάρχουν για πολλούς μήνες τώρα μαγαζιά ανοικτά, όπως, μάντρες και φυτώρια, φρόντισαν να μπορούμε να παραγγέλνουμε και πληρώνουμε αυτά που θέλουμε, μέσω διαδικτύου και να πηγαίνουμε να τα παίρνουμε χωρίς να αγγίζουμε τίποτα, ούτε να μπαίνουμε μέσα πουθενά, όλα έξω. Αυτό, φυσικά, με την προϋπόθεση ότι το μαγαζί βρίσκεται στην ακτίνα των 5 χιλιομέτρων από το σπίτι μας. Ό,τι άλλο, παραγγελία και delivery στο σπίτι.
Η όλη κατάσταση κι ο εγκλεισμός, έχει επηρεάσει όλους και ψυχολογικά. Η ενδο-οικογενειακή βία σε έξαρση! Ξαφνικά, το ζευγάρι μαζί 24 ώρες το 24ωρο, αν εργάζονται από το σπίτι, τα γραφεία τους δίπλα-δίπλα, δυσκολεύει τη σκέψη και την επικοινωνία με το χώρο εργασίας, ιδιαίτερα στο τηλέφωνο. Εκεί δε που υπάρχουν παιδιά, όπου χρειάζονται βοήθεια με την σχολική τους εργασία, τα πράγματα ακόμα χειρότερα.
Κάθε μέρα στηνόμαστε με αγωνία να ακούσουμε αριθμό κρουσμάτων και θανάτων. Ευτυχώς και τα αυστηρά μέτρα φέρνουν αποτέλεσμα! Όλο και λιγοστεύουν τα νέα κρούσματα αλλά και οι θάνατοι, όπου δυστυχώς, προέρχονται από τρόφιμους Γηριατρείων… Πολύ θλιβερό για όλους.
Ευελπιστούμε, ότι πολύ σύντομα θα αρθούν έστω και λίγα από τα πολύ αυστηρά μέτρα. Έτσι ώστε, να πάρουμε ανάσα και να μπορέσουμε, ίσως, να δούμε ο ένας τον άλλον, ιδιαίτερα γονείς και παιδιά μικρά μεγάλα! Σε κάθε μας τηλεφωνική επικοινωνία με γνωστούς και φίλους κάθε φορά, τελειώνουμε με την ερώτηση:
- Άρα, θα βρεθούμε ξανά;
Όμως, η Ελπίδα και η αισιοδοξία δεν μας έχει εγκαταλείψει και πιστεύουμε, ότι, Ναι, θα ιδωθούμε! Ευσεβείς πόθοι; Μπορεί! Αλλά εμείς παραμένουμε θετικοί! Ακόμα και η άνασσα στο διάγγελμά της, για το Πάσχα, αν θυμάμαι καλά που ο μισός πλανήτης ήταν σε καραντίνα έστειλε μήνυμα αισιοδοξίας τελειώνοντας με το:
We shall meet again! Θα βρεθούμε ξανά λοιπόν! Ε, πώς να μην το πιστέψουμε; Κοτζάμ Βασίλισσα το είπε!
δ.μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου