Μαπούτο, 10 Οκτωβρίου 2021
Στο πλαίσιο της επετείου των 200 ετών από την έναρξη του Αγώνα της Ελληνικής Επανάστασης, το Σάββατο, 9 Οκτωβρίου 2021, στις εγκαταστάσεις της Ιεράς Επισκοπής Μοζαμβίκης στο Μαπούτο διοργανώθηκαν αφιερωματικές εκδηλώσεις τιμής και μνήμης σε έναν «τραγικό» Ήρωα της Ελευθερίας, που αγωνίστηκε για την απελευθέρωση του λαού της Νοτίου Αφρικής από το καθεστώς των φυλετικών διακρίσεων (apartheid), τον Δημήτρη Τσαφέντα, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης των 22 ετών από το θάνατο του.
Αρχικά, τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση για τον αείμνηστο Δημήτρη Τσαφέντα από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ζάμπιας και Τοποτηρητή της Ιεράς Επισκοπής Μοζαμβίκης κ. Ιωάννη. Η έναρξη των εκδηλώσεων τιμής και μνήμης κηρύχθηκε με την ανάγνωση του μηνύματος της Α.Θ.Μ. του Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής Θεοδώρου Β΄, ο οποίος μεταξύ άλλων ανέφερε ότι: «Ὁ Δημήτριος Τσαφέντας … ὑπῆρξε ἕνας πραγματικὸς ἀγωνιστὴς τῶν δικαιωμάτων τοῦ ἀνθρώπου, ἕνας ἱεραπόστολος τῆς ἐλευθερίας καὶ ἕνας ἀληθινὸς μάρτυρας, ἀφοῦ πέρασε τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς ζωῆς του στὶς φυλακὲς καὶ ὑπέστη ἀπερίγραπτα βασανιστήρια. … Τὸ αἴτημα τῶν Λαῶν γιὰ εἰρήνη, ἰσονομία καὶ αὐτοδιάθεση εἶναι καθολικὸ καὶ διαχρονικὸ καὶ ὁ Τσαφέντας ὑπηρέτησε αὐτὲς τὶς ἀξίες ἕως τὸ τέλος. Ἅπαντες, ἔχουμε ἱερὸ χρέος καὶ καθήκον ἀπέναντι στὸν σε αυτόν τον οἰκουμενικὸ Ἕλληνα καὶ ἀγωνιστὴ τῆς ἐλευθερίας, νὰ ἀποκαταστήσουμε τὴ μνήμη του καὶ νὰ τὸν τοποθετήσουμε στὸ βάθρο ποὺ τοῦ ἀξίζει».
ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΕΧΕΙ ΩΣ ΕΞΗΣ:
Ο Σεβ. Μητροπολίτης Ζάμπιας κ. Ιωάννης απηύθυνε χαιρετισμό στους προσκεκλημένους στην εκδήλωση και τόνισε ότι: «Ο Τσαφέντας αγάπησε … τη γενέτειρα του τη Μοζαμβίκη … όπου πρωτοστάτησε στον αγώνα για την απελευθέρωση του λαού της από τις αποικιοκρατικές δυνάμεις, ενθαρρύνοντας στις τοπικές κοινότητες όλους τους Μοζαμβικάνους ανεξαρτήτως φυλής και χρώματος να ενώσουν τις δυνάμεις τους στον Αγώνα για την Εθνική Απελευθέρωση … για τις επαναστατικές ιδέες και δράσεις του φυλακίστηκε κατ’ επανάληψη από τις Μυστικές Υπηρεσίες της Αποικιοκρατικής Δύναμης. Όμως, το πάθος του για ελευθερία του έδινε το κίνητρο να συνεχίζει αγόγγυστα τον Αγώνα. Βεβαίως, το αποκορύφωμα των αγώνων του υπήρξε η αφαίρεση της ζωής του πρωθυπουργού της Ν. Αφρικής Χέντρικ Φέρβερντ, του «Αρχιτέκτονα του Απαρτχάιντ». Πρόκειται για μια πράξη επαναστατική, που δεν στρέφονταν κατά ενός ανθρώπου αλλά κατά ενός απάνθρωπου και βρώμικου συστήματος … Και μιας και εφέτος εορτάζουμε τα διακόσια χρόνια από την Επανάσταση των Ελλήνων απέναντι στον Οθωμανό δυνάστη, είναι ευκαιρία να τονίσουμε ότι ο Τσαφέντας ποτέ δεν ξέχασε την ελληνική του φύτρα και η θυσία των προγόνων μας πάντα τον ενέπνεε στους αγώνες του».
Ακολούθησε η ανάγνωση των χαιρετιστήριων μηνυμάτων της εκπροσώπων της Κυβέρνησης, ενώ χαιρετισμό απηύθυνε ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Eneas Comiche. Μήνυμα απέστειλε, επίσης, ο Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Νοτίου Αφρικής, κ. Solly Mapaila, ο οποίος υπογράμμισε ότι: «Δεν θεωρούμε τον σύντροφο Δημήτρη Τσαφέντα απλώς ως εθνικό ήρωα και συνειδητοποιημένο πολιτικό ακτιβιστή, αλλά έναν αφοσιωμένο σοσιαλιστή επαναστάτη που αγωνίστηκε για τον τερματισμό κάθε μορφής καταπίεσης και εκμετάλλευσης … Το SACP έχει πλήρως αναγνωρίσει την επαναστατική του συνεισφορά και την σοσιαλιστική, αντι-ρατσιστική, αντι-αποικιακή ταυτότητα του Τσαφέντα … Για εμάς, ο Τσαφέντας θα είναι πάντα ήρωας του εθνικοαπελευθερωτικού μας αγώνα … Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ την παρακαταθήκη που μας άφησε και την τιτάνια θυσία του για την ελευθερία». Σε παρόμοιο μήκος κύματος κινήθηκε στο μήνυμα του και ο πρώην Υπουργός της Ν. Αφρικής και βετεράνος του African National Congress Ronnie Kasrils, ο πρώην Δικαστής του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Ν. Αφρικής Zak Yacoob και ο Πρώην Συμπρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Ν. Αφρικής Krish Govender, αλλά και ο Αλέξανδρος Μουμπάρης, ο οποίος συνελήφθη στη Ν. Αφρική για τις δράσεις του κατά του ρατσιστικού καθεστώτος το 1972, φυλακίστηκε στο ίδιο κελί με τον Νέλσον Μαντέλα και απέδρασε το 1979.
Εν συνεχεία, οι προσκεκλημένοι στις αφιερωματικές εκδηλώσεις είχαν την ευκαιρία να παραστούν στην παρουσίαση του βιβλίου του Χάρη Δουσεμετζή «Ο Άνθρωπος που σκότωσε το Απαρτχάιντ» (The Man who killed Apartheid), χάρη στην δεκαετή έρευνα του οποίου προστατεύθηκε το δικαίωμα του Τσαφέντα στην ιστορική αλήθεια και εξολοθρεύθηκε ο μύθος περί του «φρενοβλαβούς Τσαφέντα» και να παρακολουθήσουν το Ντοκιμαντέρ του Μανώλη Δημελλά «ο Τυραννοκτόνος Τσαφέντας» (Live and Let Live) με συνεντεύξεις προσώπων και μαρτυρίες για τη ζωή και την επαναστατική δράση του.
Ο Μητροπολίτης Ζάμπιας απευθυνόμενος στον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου του Μαπούτο εισηγήθηκε την «ονοματοδοσία μιας οδού στο Μαπούτο υπό την ονομασία «Δημήτρης Τσαφέντας», προς τιμήν του πρωτοστάτη της Επανάστασης του λαού της Μοζαμβίκης για την Εθνική Απελευθέρωση».
Οι αφιερωματικές εκδηλώσεις, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν με πλήρη σεβασμό προς τις συστάσεις των αρμόδιων εθνικών υγειονομικών αρχών της χώρας στο πλαίσιο της πρόληψης διασποράς της πανδημίας του Covid-19, καλύφθηκαν τηλεοπτικά από κανάλια εθνικής εμβέλειας (TVM, Tv Miramar, Stv).
ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΖΑΜΠΙΑΣ, ΤΟΠΟΤΗΡΗΤΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΕΠΙΣΚΟΠΗΣ ΜΟΖΑΜΒΙΚΗΣ, ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΕΤΕΙΑΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥ Δ. ΤΣΑΦΕΝΤΑ
Σήμερα, μάλλον, φαντάζει κοινός τόπος η καταδίκη, εκ μέρους του λεγομένου πολιτισμένου κόσμου, της δουλείας, των παντός είδους διακρίσεων, της οικονομικής εκμετάλλευσης, της παιδικής εργασίας, της καταπίεσης ανθρώπου από άνθρωπο… Δεν θα πρέπει, όμως να λησμονούμε ότι είναι, ακριβώς, αυτός ο «πολιτισμένος κόσμος», ο οποίος με κάθε επισημότητα και χωρίς ίχνος αιδούς μέχρι πριν λίγες δεκαετίες επευλογούσε και υπέθαλπε όλες αυτές τις καταστάσεις, ιδιαίτερα στον Τρίτο Κόσμο. Δυστυχώς, η καταδίκη όλων αυτών των φαινομένων παραμένει, σε πολλές περιπτώσεις, κενό γράμμα και θεωρητική διακήρυξη καταγεγραμμένη μόνο σε κάποια επίσημα κείμενα, που όμως δεν απηχούν την πραγματικότητα.
Στην δική μας περίπτωση, στην Αφρική, οι γηγενείς αδελφοί μας εβίωσαν όλα τα παραπάνω με τρόπο ακραίο και απόλυτα απάνθρωπο. Η αποικιοκρατία υπήρξε, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, στυγνή και απροκάλυπτα εγκληματική σε βάρος του ντόπιου πληθυσμού. Και για να λέμε όλη την αλήθεια, ατυχώς, το καθεστώς της δουλείας και, μετέπειτα, των φυλετικών διακρίσεων έτυχε της ανοχής και, συχνά, της αποδοχής διαφόρων Χριστιανικών «Εκκλησιών» και Ομάδων, που για διαφόρους λόγους η καθεμία προσπάθησαν να προσδώσουν θεολογική νομιμοποίηση σε αυτές τις απόλυτα αντιχριστιανικές και αντιευαγγελικές θέσεις.
Το καθεστώς των φυλετικών διακρίσεων στη Ν. Αφρική, το γνωστό σε όλους Απαρτχάιντ (Αpartheid), το τελευταίο μάλλον προπύργιο του ρατσισμού, όπου οι διακρίσεις σε βάρος του μαύρου πληθυσμού είχαν κρατική νομιμοποίηση, καταργήθηκε μόλις το 1991. Το γεγονός αυτό φτάνει για να επιβεβαιώσει όλα τα παραπάνω, αλλά και να μας κάνει να κατανοήσουμε ότι η ανθρωπότητα έχει πολύ δρόμο να διανύσει ακόμα προκειμένου να φτάσει σε εκείνο το ευαγγελικό: «οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Γαλ. γ’, 28).
Το πανανθρώπινο και διαχρονικό μήνυμα της ισότητας των ανθρώπων, που τόσο εύστοχα και μοναδικά διατυπώνει ο Απόστολος των Εθνών, φαίνεται πως είχε εγκολπωθεί, και ο ελληνικής καταγωγής Δημήτριος Τσαφέντας (ή Τσαφεντάκης), γεννημένος από μητέρα Μοζαμβικάνα στο Μαπούτο (τότε Lorenco Marques) της Μοζαμβίκης αλλά με ρίζες στα Χανιά της Κρήτης από την πλευρά του πατέρα του. Ένας άνθρωπος πραγματικά καλλιεργημένος, πολύγλωσσος, με ευρύτητα σκέψης, με πολιτικό όραμα και, το δίχως άλλο, ένας άνθρωπος που πίστευε βαθύτατα στον Θεό και στο πιο πολύτιμο δώρο στους ανθρώπους∙ την ελευθερία. Ο Τσαφέντας αγάπησε βαθιά τη Χώρα του, την Αφρική και τους ανθρώπους της, πόνεσε για τα πάθη τους και αγωνίστηκε για να ξημερώσει μια καλύτερη μέρα. Αγάπησε όμως κυρίως τη γενέτειρα του τη Μοζαμβίκη.
Από πολύ μικρός ο Τσαφέντας, ευαισθητοποιημένος από την κομμουνιστική ιδεολογία, πρωτοστάτησε στον αγώνα για την απελευθέρωση του λαού της Μοζαμβίκης από τις αποικιοκρατικές δυνάμεις, ενθαρρύνοντας στις τοπικές κοινότητες όλους τους Μοζαμβικάνους ανεξαρτήτως φυλής και χρώματος να ενώσουν τις δυνάμεις τους στον Αγώνα για την Εθνική Απελευθέρωση. Ο Τσαφέντας υπήρξε από τους πρωτοπόρους του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος της Μοζαμβίκης και μάλιστα για τις επαναστατικές ιδέες και δράσεις του φυλακίστηκε κατ’ επανάληψη από τις Μυστικές Υπηρεσίες της Αποικιοκρατικής Δύναμης. Όμως, το πάθος του για ελευθερία του έδινε το κίνητρο να συνεχίζει αγόγγυστα τον Αγώνα.
Βεβαίως, το αποκορύφωμα των αγώνων του Τσαφέντα και της πολιτικής του δράσης υπήρξε η αφαίρεση της ζωής του πρωθυπουργού της Ν. Αφρικής Χέντρικ Φέρβερντ (Hendrik Frensch Verwoerd), του γνωστού και ως «Αρχιτέκτονα του Απαρτχάιντ», ενός αδίστακτου και στυγνού δυνάστη του Μαύρου πληθυσμού της Αφρικής, που με νομοθετικές ρυθμίσεις που προέβλεπαν ακραίες φυλετικές διακρίσεις και σκληρή καταστολή εδραίωσε το απάνθρωπο καθεστώς. Σκοπίμως, δεν χρησιμοποιώ τον όρο «δολοφονία», όρος που παραπέμπει σε ταπεινά ελατήρια, καθώς η πράξη αυτή του Τσαφέντα ήταν μια πράξη επαναστατική, μια πράξη που την δικαιολογεί η αγανάκτηση και τα βάσανα των ανθρώπων, μια πράξη που δεν στρέφονταν κατά ενός ανθρώπου αλλά κατά ενός απάνθρωπου και βρώμικου συστήματος.
Στα μετέπειτα χρόνια, το πολιτικό κατεστημένο θα προσπαθήσει να αποδομήσει την προσωπικότητα του Τσαφέντα καθώς και την ηρωική του πράξη, χαρακτηρίζοντάς τον, ούτε λίγο ούτε πολύ, τρελό. Ο ήρωας Δημήτριος Τσαφέντας κάθε άλλο παρά ψυχικά διαταραγμένος ήταν… Ήταν ένας πολίτης του Κόσμου, ένας οικουμενικός άνθρωπος με βαθιές ευαισθησίες που η συνείδησή του δεν του επέτρεπε να παραμείνει απαθής μπροστά στο δράμα της Αφρικής και των Αφρικανών. Και μιας και εφέτος εορτάζουμε τα διακόσια χρόνια από την Επανάσταση των Ελλήνων απέναντι στον Οθωμανό δυνάστη, είναι ευκαιρία να τονίσουμε ότι ο Τσαφέντας ποτέ δεν ξέχασε την ελληνική του φύτρα και η θυσία των προγόνων μας πάντα τον ενέπνεε στους αγώνες του.
Δικό μας χρέος είναι να κρατήσουμε την μνήμη αυτού του αγωνιστή της Ελευθερίας άσβεστη, να μην λησμονήσουμε τη θυσία του, τα μαρτύρια και τους εξευτελισμούς που βίωσε στις φυλακές, αλλά κυρίως να μην ξεχάσουμε ότι ο Τσαφέντας ακόμα και πίσω από τα σίδερα παρέμενε ελεύθερος, γιατί την ελευθερία του μυαλού και της ψυχής κανείς δεν μπορεί να τη στερήσει.
Τιμή και Δόξα στον ήρωα Δημήτριο Τσαφέντα -Τιμή και Δόξα σε όλους τους αγωνιστές της Ελευθερίας!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου