e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010

Περί Αγίων ο λόγος

Γράφει από τη Μελβούρνη η Διονυσία Μούσουρα-Τσουκαλά

Φίλοι μου, καλοί κι αγαπημένοι όλες κι όλοι, άλλο θέμα είχα προγραμματίσει να μοιραστώ μαζί σας σήμερα, αλλά ξεστράτισε ο νους (πώς έγινε) και αλλού με έβγαλε. Έτσι λοιπόν, μολονότι πολύ επίκαιρο το προγραμματισμένο, θα περιμένει μέχρι τον άλλο μήνα γιατί με πρόλαβαν τα γεγονότα! Να λέμε του στραβού το δίκιο δεν νοείται να συμβαίνουν τόσο σημαντικά και συνταρακτικά (!) γεγονότα εδώ και τώρα κι εγώ να ασχολούμαι με το τι έγινε τω καιρώ εκείνω! Όσα κι αν έγιναν τότε, μπορούν να περιμένουν, δεν θα αλλάξει τίποτα με την καθυστέρηση.

Λοιπόν, δεν ξέρω αν οι νοβιτές μας και τα μαντάτα μας έφτασαν μέχρι τ' αυτιά σας. Aν όχι, να σας ενημερώσω.


Πρώτο και σπουδαιότερο, αποκτήσαμε κι εμείς εδώ δική μας, καταδική μας Αγία!!!! Επί τέλους! Καιρός ήταν! Αδιανόητο κοτζάμ Ήπειρος να μην έχει ούτε έναν Άγιο δικό της. Μετά από πολλές συζητήσεις, διαπραγματεύσεις, διαβουλεύσεις κι όλα τα απαραίτητα τερτίπια, ο Προκαθήμενος της Καθολικής Εκκλησίας, αγιοποίησε ή πιο απλά ανακήρυξε σε Αγία, τη Μαίρη Μακίλλοπ, γνήσια και βέρα Αυστραλή, υπό το όνομα: Μαίρη του Σταυρού!

Η Μαίρη, ήταν μια ενάρετη μοναχή που έζησε τον 19ο αιώνα και που αφιέρωσε τη ζωή της σε αγαθοεργίες και στην προστασία των φτωχών και αδικημένων. Τόλμησε να υψώσει το μικρό της ανάστημα, καταγγέλλοντας υψηλά ιστάμενο ιερωμένο της εποχής για σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων. Γι’ αυτή της την τόλμη τιμωρήθηκε με αφορεσμό, τον οποίον ήρε ο περί ού ο λόγος ιερωμένος λίγο πριν το θάνατο του.

Πάνε χρόνια τώρα, που είχαν κινηθεί οι εδώ, ζητώντας να αναγνωρισθεί ως Αγία. Οι Κανονισμοί, όμως, έλεγαν ότι, εκτός των άλλων, έπρεπε να έχει κάνει τουλάχιστον δυο θαύματα για να δικαιούται κάτι τέτοιο. Άντε, άντε, αν ο πάσα ένας που ήταν φιλάνθρωπος και κατήγγειλε τις ανομίες των ρασοφόρων, από τις οποίες ταλανίζεται αρκετά συχνά η Καθολική Εκκλησία, να αγιοποιείτο. Έγιναν και τα θαύματα, ήλθε και το πλήρωμα του χρόνου και με φανφάρες και τυμπανοκρουσίες και γκλαμουριές, νάτην την Αγία μας!!!!


Πανηγύριζε όλη η χώρα σας λέω!!!! Πήραμε τα πάνω μας, ξεχάστηκε η ανεργία, τα υψηλά επιτόκια, η οικονομική κρίση, φορέσαμε φανελάκια με την αγία μορφή της, αγοράσαμε κούπες του καφέ με τη μορφή της ζωγραφισμένη, κυκλοφόρησαν κάθε λογής σιτζούρτζουλα προς τιμή Της με το Άγιο πρόσωπό της επάνω, βγήκαμε στους δρόμους να πανηγυρίσουμε με σημαιούλες και λάβαρα, φυσικά με τη μορφή της σταμπαρισμένη, τηλεοράσεις, ραδιόφωνα κι εφημερίδες δεν ασχολήθηκαν με τίποτα άλλο για μέρες και μέρες, κουβαληθήκαμε στη Ρώμη κατά χιλιάδες για να ζήσουμε αυτή την κοσμοϊστορική στιγμή, να γραφτούμε στην ιστορία και με περηφάνια οι απόγονοι μας να λένε «ήταν κι ο προπάππος του προπάππου της προγιαγιάς μου εκεί».

Αχ, καημένη Μαίρη, θα τρίζουν τα άγια κοκαλάκια σου...

Ξεχάσαμε τη μιζέρια και τη γκρίνια μας, όλα μάς φαίνονταν πανέμορφα, χαμογελούσαμε σαν τους ηλίθιους ανταλλάσσοντας ασπασμούς και θερμούς χαιρετισμούς ακόμα και με το γείτονα μας, που μάς είχε καρφώσει πρόπερσι πως εν καιρώ μεγίστης ξηρασίας και εν μέσω αυστηρών περιορισμών στην κατανάλωση νερού, εμείς πίναμε επιδεικτικά νερό από μεγάλη κανάτα και μάλιστα έξω στον πίσω κήπο μας, που αυτός ο πονηρός -όντας νομοταγής πολίτης και προασπιζόμενος τα συμφέροντα του Κράτους- είχε ανοίξει μικράν οπήν στο φράχτη για να παρακολουθεί τι γίνεται και στην κατάλληλη στιγμή να... επέμβει σαν καλός σπιούνος, ενημερώνοντας τις αρμόδιες αρχές. Αμνηστία σε εθνικό επίπεδο! Σας λέω δώσαμε άφεση αμαρτιών προς πάσαν κατεύθυνσιν! Ή, πιο απλά, αν θέλετε, μια και μιλάμε για την Καθολική Εκκλησία, μοιράσαμε με απλοχεριά τα συγχωροχάρτια σε μια προσπάθεια δικής μας, έστω και μερικής, αγιοποίησης!

Όμως, μπορεί τα θαύματα της Μαίρης του Σταυρού να ήταν δύο, αλλά κι εδώ ίσχυσε η λαϊκή ρήση, κάθε θαύμα 3 μέρες. Κόπασε ο θόρυβος, ηρεμήσαμε κάπως, γύρισαν οι πιστοί ταξιδιώτες, οι έμποροι παραπονέθηκαν για τους άπιστους που δεν τρέξαμε να προμηθευτούμε όλα τα περί της Αγίας μπιχλιμπίδια κι έμειναν πολλά στα αζήτητα, ενώ εκείνοι είχαν υπολογίσει χοντρές πιασιές βασιζόμενοι στη πίστη μας, αλλά πάει ο κόσμος, χάλασε, ούτε ιερό ούτε όσιο πια...


Και νάμας τώρα, να γιορτάζουμε την Εορτή των Εορτών, τον άγιο που τιμά η πλειοψηφία του λαού της Αυστραλίας με κατανυκτική ευλάβεια και αφοσίωση, τόσο που την ώρα της... λιτανείας του, βλέπε κούρσας, ολόκληρη η Ήπειρος, ιδιαίτερα η Μελβούρνη, στην οποία συμβαίνει το μέγα γεγονός, σταματάει και ο πληθυσμός, (εκτός από αρκετές χιλιάδες παχυλού πορτοφολιού που έχουν το προνόμιο να βρίσκονται στον ιππόδρομο), κολλημένος στο χαζοκούτι με κομμένη ανάσα αγωνιά να δει αν πραγματοποιηθούν ή διαψευσθούν οι ελπίδες τους για νίκη! Την έχουν ονομάσει: The Race that stops the Nation! Περιττό βέβαια να σας πω πως την ημέρα αυτή έχουμε αργία!

Ναι, βέβαια, για την πιο... ιερή γιορτή του χρόνου μιλάω, αυτή του Αγίου… Αλόγου, την οποία η Αυστραλία γιορτάζει με θρησκευτική ευλάβεια και κατάνυξη -ειλικρινά, ΔΕΝ υπερβάλλω- για 150 χρόνια τώρα! Η πρώτη Τρίτη του μήνα Νοέμβρη, είναι γνωστή ανά τον κόσμο, ιδιαίτερα στους φίλους του Ιππόδρομου, ως Melbourne Cup Day!

Οι γιορτασμοί αρχίζουν τουλάχιστον μια βδομάδα πριν, με ιπποδρομίες στα κυριότερα Κέντρα της Μελβούρνης, το δε Ιπποδρόμιο του Flemington, που θεωρείται από τα μεγαλύτερα και ωραιότερα, αν δεν κάνω λάθος στο Νότιο Ημισφαίριο, είναι εκείνο που φιλοξενεί τη μεγάλη κούρσα, η οποία γίνεται νωρίς το απόγευμα και στην διάρκειά της παίζονται πολλά εκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο. Οι πολλοί, από το υστέρημά τους τις περισσότερες φορές (αφού δεν θεωρείσαι γνήσιος πατριώτης, αν δεν στοιχηματίσεις τουλάχιστον εκείνη την ημέρα) καταβάλλουν τον οβολό τους, για να πάρουν τα πολλά οι λίγοι, ως συνήθως γίνεται με τον κάθε είδους τζόγο.


Θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα κοινωνικά γεγονότα του χρόνου! 16.000 πανέμορφες ολάνθιστες τριανταφυλλιές κοσμούν τον Ιππόδρομο! Οι κυρίες υψηλής κοινωνίας και τσέπης, διαθέτουν πολλές χιλιάδες δολάρια εκάστη για την τουαλέτα που θα φορέσουν και για το περιβόητο καπέλο! Απαραίτητο αξεσουάρ για όλες τις εμφανίσεις, ιδιαίτερα για την Oaks Day, που συνήθως γίνεται 2 μέρες αργότερα, είναι η Ημέρα των Κυριών, όπου επιδεικνύουν, όχι μόνο τις απίθανες πανάκριβες τουαλέτες τους αλλά, κυρίως και πρωτίστως, τα Καπέλα τους!!! Δεν θα είναι υπερβολή, αν λεχθεί πως ο τζίρος της όλης υπόθεσης, κυμαίνεται σε πολλά, μα πάρα πολλά εκατομμύρια δολάρια!

Μολονότι ζω στη Μελβούρνη για 43 και κάτι μήνες χρόνια, δεν... αξιώθηκα ποτέ να περάσω το κατώφλι κανενός Ιπποδρομίου ούτε να... ταΐσω κανένα άλογο. Άθελά μου κάθε χρόνο τέτοια μέρα, θυμάμαι και... συγκρίνω, (τι λέω τώρα ε;) αυτές τις Ιπποδρομίες με τις... γαϊδουροκαβαλαρίες, που έκαναν οι νέοι στο χωριό μας τότε, στα δικά μου χρόνια. Οι περισσότεροι, κρυφά φυσικά από τους γονείς, με τη δικαιολογία ότι θα έκαναν κάποια δουλειά ή θα πήγαιναν κάπου, καβαλούσαν το γάιδαρο που διέθετε η οικογένεια, τραβούσαν πέρα σ' ένα ξέφωτο κι έκαναν... κούρσες, ποιος θα έρθει πρώτος, η δε... μαρίδα έβαζε στοιχήματα με τις λίγες πενταροδεκάρες, που κατάφερναν να εξοικονομήσουν, παροτρύνοντας με τις φωνές τους ζώα και καβαλάρηδες. Τα καημένα τα ζώα, με τη γλώσσα μισό πήχυ, έκαναν φιλότιμες προσπάθειες να υπακούσουν, για να γλιτώνουν τις ραβδιές. Ο μπουχός που σηκωνόταν πήγαινε σύννεφο κι ουαί κι αλίμονο σ’ όποιον έπαιρνε χαμπάρι ο πατέρας ή μεγαλύτερος αδελφός για τις επιδόσεις τους...

Όμορφα χρόνια, απλά, αθώα και, προπαντός, χρόνια χωρίς απαιτήσεις...

Βοήθεια μας λοιπόν η... τετράποδη χάρη του αγίου Αλόγου και λυπάμαι που θα σας απογοητεύσω, αλλά ούτε εφέτος ποντάρισα σε κανένα σίγουρο φαβορί! Ίσως γιατί, όντας κορίτσι, ούτε τότε στις... Ιπποδρομίες του Μπανάτου παρευρέθηκα ή ποντάρισα ποτέ...

Καλό μας Μήνα,
Με την αγάπη μου,
δ. μ .τ.