Η μάνα και ο Χριστός

καὶ ἰδοὺ ἐξεκομίζετο τεθνηκὼς υἱὸς μονογενὴς τῇ μητρὶ αὐτοῦ, καὶ αὕτη ἦν χήρα, καὶ ὄχλος τῆς πόλεως ἱκανὸς ἦν σὺν αὐτῇ. Καὶ ἰδὼν αὐτὴν ὁ Κύριος ἐσπλαγχνίσθη ἐπ᾿ αὐτῇ καὶ εἶπεν αὐτῇ· Μὴ κλαῖε» (Λουκ. 7, 12-13)

Βηματισμός προς τον Χριστό

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Κυριακή ΙΘ΄ (Γ΄ Λουκά) 19/10/2025

Του π. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΠΟΜΟΝΗ

Με ένα τμήμα από τα τελευταία κεφάλαια της προς Κορινθίους Β’ επιστολής μάς φέρνει σήμερα σε επαφή ο Απόστολος Παύλος. Οι περισσότεροι Κορίνθιοι πλέον, αφού είχαν συνετιστεί από τις πνευματικές παραινέσεις του Παύλου μέσα από την πρώτη επιστολή του, βλέπουμε ότι τώρα, στην δεύτερη αυτή επιστολή, δημιουργείται ίσως η ανάγκη για μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του Παύλου, αλλά και για πνευματική ενδυνάμωση. Η εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του Παύλου, του ιδρυτού της τοπικής αυτής Εκκλησίας, είχε κλονισθεί από διάφορους αιρετικούς, οι οποίοι στόχο είχαν την διάλυση της.

Έρχεται μεγάλη χαρά

π. Δημητρίου Μπόκου

Στὴν πόλη Ναΐν ὁ Χριστὸς συναντᾶται γιὰ πρώτη φορὰ μὲ τὸ γεγονὸς τοῦ θανάτου. Ἕνα νεαρὸ παιδί, μιᾶς χήρας ὁ μοναχογιός, πεθαίνει, ἀλλὰ τὴ στιγμὴ ποὺ μεταφέρεται στὸν τάφο, ὁ Χριστὸς εἶναι ἐκεῖ. Σταματάει τὴ νεκρικὴ πομπή, ἀγγίζει τὸ νεκρὸ παιδὶ καὶ τὸ διατάζει νὰ σηκωθεῖ. Στὸ θεῖο πρόσταγμα ὁ θάνατος τρέπεται πάραυτα σὲ φυγή. Τὸ παιδὶ ἀνακάθεται στὸ φέρετρό του, ἀρχίζει νὰ μιλάει καὶ ὁ Χριστὸς τὸ παραδίδει στὴν πονεμένη μητέρα του (Κυριακὴ Γ΄ Λουκᾶ).

Ο πειρασμός της πνευματικής αλαζονείας ["Φωνή Κυρίου", 19.10.25]