e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2015

Μετακινήσεις Εφημερίων στη Μητρόπολη Ζακύνθου


Αυτές τις μέρες πραγματοποιήθηκαν ορισμένες απαραίτητες μετακινήσεις Εφημερίων μεταξύ των Ενοριών της Ιεράς Μητροπόλεως Ζακύνθου, σύμφωνα με τα νενομισμένα και τις αιτήσεις των ενδιαφερομένων. Πρόκειται για τις ακόλουθες: 

Στον Ι. Ενοριακό Ναό Αγίων Κηρύκου και Ιουλίττης Αγκερυκού Ζακύνθου μετατέθηκε ο μέχρι τώρα Εφημέριος του Ι. Ν. Θείας Αναλήψεως και Αγίων Τεσσαράκοντα πόλεως Ζακύνθου Μέγας Οικονόμος Νικόλαος Βόσσος. Σημειωτέον ότι ο Αγκερυκός είναι η γενέθλια Ενορία του π. Νικολάου. 

Στην κενωθείσα θέση του Εφημερίου του Ι. Ενοριακού Ναού Θείας Αναλήψεως και Αγίων Τεσσαράκοντα πόλεως Ζακύνθου μετατέθηκε ο μέχρι τώρα Εφημέριος του Ι. Ν. Αγίου Χαραλάμπη στο Ποτάμι πόλεως Ζακύνθου Πρωτοπρεσβύτερος Χαράλαμπος Κυπριώτης

Στην κενωθείσα θέση του Εφημερίου του Ι. Ενοριακού Ναού Αγίου Χαραλάμπη στο Ποτάμι πόλεως Ζακύνθου μετατέθηκε ο μέχρι τώρα Εφημέριος του Ι. Ν. Ευαγγελιστρίας Κάτω Γερακαρίου Ζακύνθου Αρχιμανδρίτης Νικόδημος Λιοντάκης

Στην κενωθείσα θέση του Εφημερίου του Ι. Ενοριακού Ναού Ευαγγελιστρίας Κάτω Γερακαρίου Ζακύνθου τοποθετήθηκε ο μέχρι τώρα άμισθος Εφημερεύων των Ι. Ν. Αγίου Γεωργίου Χουρχουλιδίου και Αγίου Νικολάου Κουκουναρίας Πρεσβύτερος Νικόλαος Γουσέτης

Στην κενωθείσα θέση του Εφημερίου των Ι. Ενοριακών Ναών Αγίου Γεωργίου Χουρχουλιδίου και Αγίου Νικολάου Κουκουναρίας διορίστηκε ο Ιερομόναχος Πορφύριος Γουσέτης, ο οποίος -σημειωτέον- χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος στις 21 Δεκεμβρίου 2014. 

Ευχόμαστε όλοι οι ανωτέρω Κληρικοί μας να εργασθούν θεοπρεπώς για την ωφέλεια των τοπικών κοινωνιών των Ενοριών, αλλά και για την εύκλεια του Κυριακού Σώματος, δηλαδή της Αγίας Εκκλησίας!

Σχόλια για την διακήρυξη ως Αγίου του Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου

Του π. Παντελεήμονος Κρούσκου 


Η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου ανέγραψε στις δέλτους των αγίων της Εκκλησίας τον πραγματικό άγιο Παΐσιο. Τον άγιο της ακτημοσύνης, τον φιλακόλουθο, τον ασκητικό, της αγίας αγάπης και υπομονής, της φιλαδελφείας, της έγνοιας για τον άνθρωπο και του πόνου για τον Θεό και την ορθοδοξία, τον διαπορθμευτή του παραδείσου. Αλλά και πριν τον αναγράψει ήταν γι' αυτούς και άλλους λόγους αναγνωρισμένος και από τον λαό, που δεν αστοχεί σε τίποτα και από τον Θεό, που δεν κάνει λάθη στην ανάδειξη αγίων. 
          
Δεν ανέγραψε τον "γέροντα Παΐσιο" της ουφολογίας, της μελλοντολογίας, των πολεμοχαρών, των στρατοκαπήλων, του πολιτικού και θρησκευτικού ταλιμπανισμού, της μισαλλοδοξίας, των κίτρινων περιοδικών και της παραεκκλησιαστικής αγοραίας χυδαιότητας. Αυτόν τον χαρίζουμε σε αυτούς που κατηγορούν την Σύνοδο πως κατασκεύασε έναν άγιο, για όλους τους παραπάνω χυδαίους λόγους. Άνθρωποι με μηδενική πνευματικότητα και κλισεδιάρικο μίζερο προσανατολισμό, ανοίγουν το βρωμόστομά τους, για να πουλήσουν φούμαρα για την "μεσαιωνική εκκλησία και την κατασκευή αγίων". 
          
Κοιτάξτε, όλοι εσείς, που θα σκανδαλιστείτε. Δεν φταίνε μόνο όσοι τρέφουν την μισαλλοδοξία τους την μωρή, αλλά φταίνε και οι ίδιοι. Όποιος δεν έχει κρίση, αλλά απλά οπλοστάσιο και κριτική από θέση είναι από μόνος του άδικος και κατεστραμμένος. Δεν έχει ανάγκη την ανοησία των άλλων. Για να ξέρουμε τι λέμε. Και έρχεται ώρα για ευθύνη λόγου! Δεν προσπερνιούνται τα πάντα εν σιωπή! 

 2 
Μη νομίζετε πως έγινε πολύ αργά η αναγραφή του αγίου Παϊσίου στο αγιολόγιο. Αντιθέτως έγινε πολύ νωρίς. Μόλις εικοσιένα χρόνια από την κοίμηση του. Ούτε καν πενήντα! Και αυτό είναι κάτι ανάλογο με την περίπτωση του αγίου Νεκταρίου. 
          
Ο άγιος Νεκτάριος έζησε πάντα εν διωγμώ, με συκοφαντίες, πίκρα και θλίψεις. Γι' αυτό και ο Θεός οικονόμησε να τον αναδείξει στον κόσμο ως Άγιό Του, αμέσως μετά την κοίμηση του. Δεν μίλησε τότε στους διωγμούς ο Θεός. Αλλά κραύγασε στην κοίμηση με τα σημεία και τα θαυμάσια για να τον δοξάσει. Γιατί ο Θεός δεν ξεχνά αλλά πληρώνει τους δικαίους και μάλιστα πολλαπλάσια. 
          
Έτσι και με τον γέροντα Παΐσιο. Πριν κατορθώσουν κάποιοι να τον κάνουν "άγιο" της δικής τους ψυχοσύνθεσης, ιδεολογίας, σκοπιμότητας με όλα αυτά πού διαδίδουν, οικονομεί ο Θεός και διά της Εκκλησίας τον βάζει στο αγιολόγιο από νωρίς, ώστε να προλάβει κάθε διάθεση εκμετάλλευσης από τρίτους. Και επίσης για να διασκεδάσει τις αμφιβολίες.

Απόφαση Φαναρίου: Άγιος ο Παΐσιος | Από τα Φάρασα της Καππαδοκίας στο Αγιολόγιο της Εκκλησίας

Του Α. ΒΙΚΕΤΟΥ | Εφημερίδα ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, 14.01.2015


Η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, που συνήλθε χθες στο Φανάρι υπό την προεδρία του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, αποδέχθηκε ομόφωνα εισήγηση της Κανονικής Επιτροπής και ανέγραψε στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας τον μοναχό Παΐσιο Αγιορείτη. Σύμφωνα με πληροφορίες του «Φ» η μνήμη του Αγίου Παϊσίου θα τιμάται στις 12 Ιουλίου, ημέρα της κοιμήσεως του.

Ο Μητροπολίτης Φιλαδελφείας, Μελίτων, μέλος της Κανονικής Επιτροπής του Οικουμενικού Πατριαρχείου, δήλωσε στον «Φ» ότι ο Γέροντας Παίσιος είχε από χρόνια καθιερωθεί ως Άγιος στην συνείδηση του πληρώματος της Ορθοδόξου Εκκλησίας. «Ό,τι και να πει η μετριότητα μου είναι πολύ λίγο για ένα Άγιο άνθρωπο, ο οποίος τίμησε τον Ορθόδοξο μοναχισμό και την Εκκλησία του Χριστού. Υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς αγίους ασκητές του 20ού αιώνα», επεσήμανε ο Μητροπολίτης Μελίτων. Επίσης, μας ανέφερε συνοπτικά την δική του εμπειρία για τον Άγιο: «Τον είχα γνωρίσει προσωπικά το 1992 στο Άγιο Όρος. Με συμβούλευσε και ξεπέρασα ένα προσωπικό πρόβλημα. Μάλιστα, μου έδωσε τότε για να με βοηθήσει και ένα έγγραφο, το οποίο φύλαξα. Πριν περίπου τρία χρόνια πήγα στην Μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου έκανα τρισάγιο και προσευχήθηκα στον τάφο του. Το έγγραφο, που μου είχε δώσει, το παρέδωσα στην Μονή. Εύχομαι ο Άγιος Πορφύριος και ο Άγιος Παΐσιος, οι οποίοι συμπορεύτηκαν στον μοναστικό βίο, να πρεσβεύουν στον Θεό για όλους μας στους δύσκολους καιρούς, που ζούμε», κατέληξε ο κ. Μελίτων.

Ο Άγιος Παΐσιος εκτιμούσε ιδιαίτερα τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, για τον οποίο είχε πει ότι είναι ευτύχημα για την Ορθοδοξία, που έχει τέτοιο Πατριάρχη. Ο Γέρων Παΐσιος ήταν ένας πολύ απλός άνθρωπος, ο οποίος πίστευε στο λόγο του Ευαγγελίου, κάνοντας τρόπο ζωής τον μοναστικό βίο και τις διδαχές της Ορθόδοξης ασκητικής παράδοσης. Οι εγκύκλιες γνώσεις του περιορίζονταν στο επίπεδο του δημοτικού. Παρ' όλα αυτά ξεχώριζε για την «χαριτωμένη» απλότητά του και την έντονη αγωνία που τον διακατείχε για την βοήθεια των συνανθρώπων του, που αναζητούσαν ένα πνευματικό καθοδηγητή.

Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ

«Να σκεπτόμαστε θετικά για τον συνάνθρωπο και όχι αρνητικά, γιατί αλλιώς εισέρχεται η πονηριά στον άνθρωπο και η ισχυρογνωμοσύνη», έλεγε. Υποδείκνυε πως «Ό,τι προσφέρουμε ή κάνουμε πρέπει να γίνεται φιλότιμα και όχι αναγκαστικά και συμφεροντολογικά». Δυστυχώς, πολλοί καπηλεύτηκαν τις διδαχές του Αγίου Παϊσίου, αποδίδοντας σε αυτόν απόψεις και λόγια είτε για δικό τους όφελος, είτε για εθνικά ζητήματα , που ο ίδιος ποτέ δεν ανέφερε, κάτι που τον λυπούσε, ενώ ήταν ήδη στη ζωή. Μετά την κοίμηση του το φαινόμενο αυτό εντάθηκε.

Συνέγραψε τέσσερα βιβλία, τα οποία έχουν εκδοθεί από το Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» (Σουρωτή Θεσσαλονίκης). Τα βιβλία αυτά είναι: Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης (1991), Ο Γέρων Χατζη-Γεώργης ο Αθωνίτης, 1809-1886 (1986), Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα (1993), Επιστολές (1994).

Η ΖΩΗ ΤΟΥ

Ο Άγιος Παΐσιος γεννήθηκε στα Φάρασα της Καππαδοκίας, στη Μικρά Ασία, στις 25 Ιουλίου του 1924. Στις 7 Αυγούστου του 1924, μια εβδομάδα πριν οι Φαρασιώτες φύγουν για την Ελλάδα, βαφτίστηκε από τον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη, ο οποίος του έδωσε το δικό του όνομα.

Λίγο μετά τη βάπτιση του μικρού τότε Αρσένιου, η οικογένεια του έφτασε στον Πειραιά και από εκεί πήγε στην Κέρκυρα, όπου και έμεινε ενάμιση χρόνο. Στη συνέχεια ι κατέληξε στην Κόνιτσα.

Εισήλθε στο Άγιο Όρος για να μονάσει το 1949, αμέσως μετά την απόλυσή του από το στρατό. Το 1956, χειροθετήθηκε μοναχός και ονομάστηκε «Παΐσιος». Το 1958 πήγε στο Στόμιο Κονίτσης, όπου επιτέλεσε σημαντικό έργο και μετά στο Όρος Σινά στο κελί των Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης. Εργαζόταν ως ξυλουργός και ό,τι κέρδιζε το έδινε σε φιλανθρωπίες στους Βεδουίνους. Το 1964 επέστρεψε στο Άγιο Όρος. Το 1966, ασθένησε σοβαρά και εισήχθη στο Νοσοκομείο Παπανικολάου. Υποβλήθηκε σε εγχείρηση, με αποτέλεσμα μερική αφαίρεση των πνευμόνων. Στο διάστημα μέχρι να αναρρώσει και να επιστρέψει στο Άγιο Όρος φιλοξενήθηκε στην Μονή Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, στη Σουρωτή. Επέστρεψε στο Άγιο Όρος μετά την ανάρρωσή του και το 1967 και άρχισε να δέχεται πολλές επισκέψεις. Ήδη το όνομά του έχει αρχίσει να γίνεται αρκετά γνωστό μακριά από το Όρος και πολλοί άνθρωποι κατέφευγαν κοντά του για να τους στηρίξει. Λίγα χρόνια μετά εγκαταστάθηκε στην Παναγούδα, μια σκήτη εγκαταλελειμμένη και εργάστηκε σκληρά για να δημιουργήσει ένα κελί.

Μετά το 1993 άρχισε να παρουσιάζει αιμορραγίες, για τις οποίες αρνούνταν να νοσηλευτεί λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «όλα θα βολευτούν με το χώμα». Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους ο Παΐσιος βγαίνει για τελευταία φορά από το Όρος και πηγαίνει στη Σουρωτή, στο Γυναικείο Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου για τη γιορτή του Αγίου Αρσενίου (10 Νοεμβρίου). Εκεί έμεινε λίγες μέρες και ενώ ετοιμαζόταν να φύγει ασθένησε και εισήχθη στο νοσοκομείο, όπου διαγνώστηκε όγκος στο παχύ έντερο. Στις 4 Φεβρουαρίου του 1994 χειρουργήθηκε και στο τέλος Ιουνίου οι γιατροί του ανακοινώνουν ότι τα περιθώρια ζωής του ήταν δύο με τρεις εβδομάδες το πολύ. Τη Δευτέρα 11 Ιουλίου κοινώνησε για τελευταία φορά γονατιστός μπροστά στο κρεβάτι του. Τις τελευταίες μέρες της ζωής του αποφάσισε να μην παίρνει φάρμακα ή παυσίπονα, παρά τους φρικτούς πόνους της ασθένειάς του. Κοιμήθηκε στις 12 Ιουλίου.Ενταφιάστηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης. Στο Καθολικό του Ησυχαστηρίου βρίσκονται τα λείψανα του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκη.

Οι νέοι άγιοι Παΐσιος και Πορφύριος σε τοιχογραφία της Μονής Kovilj της Σερβίας




Η τιμή προς τον νέο Άγιο της Εκκλησίας μας Παΐσιο τον Αγιορείτη υπήρξε τέτοια και τόση, ώστε το Οικουμενικό Πατριαρχείο διακήρυξε επίσημα στις 13 Ιανουαρίου 2014 την είσοδό του στο Αγιολόγιο της Ορθοδοξίας. Είναι γνωστό, εξάλλου, ότι κάτι ανάλογο συνέβη πέρυσι και με τον ηγιασμένο Γέροντα Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη.

Σήμερα παρουσιάζουμε δυο στιγμές από μια τοιχογραφία, όπου έχουν ιστορηθεί προ ετών -πολύ πριν την αγιοκατάταξή τους- οι μορφές των Γερόντων Παϊσίου και Πορφυρίου. Προέρχονται από παρεκκλήσιο της περιώνυμης Μονής Kovilj, κοντά στο ομώνυμο χωριό τής επαρχίας Βοϊβοντίνα, στα βόρεια της Σερβίας.