e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2016

Ομιλία Οικουμενικού Πατριάρχου κατά τη θ. Λειτουργία στον Άγ. Βουκόλο Σμύρνης

Ὁμιλία 
τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου
κατὰ τὴν Πατριαρχικὴν Θείαν Λειτουργίαν ἐν τῷ Ἱερῷ Ναῷ τοῦ Ἁγίου Βουκόλου Σμύρνης
(6 Φεβρουαρίου 2016)


Ἱερώτατοι καὶ ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοὶ ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,
Ἐξοχώτατε κύριε Ὑπουργέ,
Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ,

Ὁ Κύριος μᾶς ἀξιώνει σήμερον νὰ τελῶμεν καὶ πάλιν εἰς τὸν ἱστορικὸν Ἱερὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Βουκόλου Σμύρνης Πατριαρχικὴν Θείαν Λειτουργίαν, μετὰ ἐνενῆντα τέσσαρα ἔτη ἀπὸ τὴν δραματικὴν διάλυσιν τῆς τοπικῆς χριστιανικῆς κοινότητος καὶ ἀναγκαστικὴν ἀποχώρησιν αὐτῆς ἀπὸ τὸν τόπον, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξεν ἐπὶ χιλιετίας ἡ ἠγαπημένη πατρὶς καὶ ἡ κοιτὶς τοῦ πολιτισμοῦ καὶ τῆς δημιουργίας ἀθανάτων πνευματικῶν καὶ καλλιτεχνικῶν ἔργων, τῶν ὁποίων ἡ μαρτυρία καὶ τὰ μαρτύρια εἶναι παγκοσμίως προβεβλημένα.

Ἐρχόμενοι εἰς τὴν Σμύρνην δὲν αἰσθανόμεθα ὅτι ἐρχόμεθα εἰς αὐτὴν διὰ πρώτην, δευτέραν ἢ τρίτην φοράν, ἀλλ᾿ ἁπλῶς βιώνουμε τὰ συναισθήματα τοῦ «ξενειτεμένου», ὁ ὁποῖος ἐπιστρέφει εἰς τὴν πατρίδα του, εἰς τὴν οἰκίαν του, εἰς τοὺς ἰδικούς του, ὅπως τὰ περιγράφει ὁ Σμυρναῖος βραβευμένος ποιητὴς τῆς Ρωμιοσύνης Γιῶργος Σεφέρης, τὸ σύγχρονον αὐτὸ κλέος τῆς ἀκτινοβόλου Σμύρνης, εἰς τόν «Γυρισμὸ τοῦ ξενιτεμένου»: 

«Γυρεύω τὸν παλιό μου κῆπο
τὰ δένδρα μοῦ ἔρχονται ὡς τὴ μέση
κι οι λόφοι μοιάζουν μὲ πεζούλια
κι ὅμως σὰν ἤμουνα παιδὶ
ἔπαιζα πάνω στὸ χορτάρι
κάτω ἀπὸ τοὺς μεγάλους ἴσκιους
κι ἔτρεχα πάνω σὲ πλαγιὲς
ὥρα πολλὴ λαχανιασμένος».

Καὶ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ μὴ νοσταλγοῦμε τὴν Σμύρνη, διότι Σμύρνη σημαίνει ἥλιος, φῶς καὶ θάλασσα. Φῶς τοῦ αἰσθητοῦ ἡλίου, ἀλλὰ καὶ τοῦ πνευματικοῦ, τοῦ νοητοῦ ἡλίου τῆς δικαιοσύνης. Ἆραγε εἶναι τυχαῖον ὅτι ὁ Μητροπολιτικὸς Ναὸς τῆς πόλεως ἦτο ἀφιερωμένος εἰς ἁγίαν ἐπώνυμον τοῦ φωτός, τὴν Ἁγίαν Φωτεινήν; «Τὸν ἥλιο ποὺ τὴν φώτιζε μποροῦσες νὰ τὸν ξεκρεμάσεις καὶ νὰ τὸν βάλεις στὸ δισάκι σου», γράφει πάλι ὁ Γιῶργος Σεφέρης (Μέρες Δ΄, 6 Ἰουλίου 1942). Αὐτὸς ὁ ἥλιος τῆς Σμύρνης τῶν παιδικῶν του χρόνων, αὐτὸ τὸ φῶς τῆς Σμύρνης, θὰ μετουσιωθῇ ἀργότερα εἰς ποίησιν, ἡ ὁποία θὰ συγκινήσῃ ὁλόκληρον τὸν πνευματικὸν κόσμον τῆς Εὐρώπης, ὥστε τὸ 1963 νὰ τοῦ ἀπονεμηθῇ τὸ Βραβεῖον Νόμπελ. Ἡ διάκρισις αὐτὴ ἀσφαλῶς δὲν ἦτο διάκρισις μόνον διὰ τὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν πατρίδα τοῦ ποιητοῦ, τὴν Σμύρνην, διότι αὐτὴ διεδραμάτισε καθοριστικὸν ρόλον εἰς τὴν διάπλασιν τῆς προσωπικότητός του καὶ εἰς τὴν ποιητικήν του ἔμπνευσιν. Ναί! Ἡ Σμύρνη ἐνέπνευσε τὸν Σεφέρην.

Ἐπὶ χιλιετηρίδες, λοιπόν, ἡ Σμύρνη, ὅπως καὶ ἡ Κωνσταντινούπολις, καὶ ἡ καθ᾿ ἡμᾶς ἐν γένει Ἀνατολή, ὁ Πόντος καὶ ἡ Καππαδοκία, ἐκχέουν τὸ φῶς τοῦ πολιτισμοῦ εἰς τὴν ἀνθρωπότητα. Ἡ ἡλιόλουστος θάλασσα τῆς Σμύρνης καὶ τῆς Ἰωνίας ἔγινε τὸ λίκνον ἑνὸς λαμπροῦ πολιτισμοῦ, αἱ ρίζαι τοῦ ὁποίου χάνονται εἰς τὸν Ὅμηρον καὶ φθάνουν μέχρι τὸν Σεφέρη. Ἡ Σμύρνη ὑπῆρξεν ἐπὶ χιλιετίες ὁ ἑνωτικὸς δεσμὸς λαῶν, τῶν ὁποίων αἱ ἀκταὶ διαβρέχονται ἀπὸ τὰ αἰγαιικὰ κύματα καὶ ἔγινε κοινὸς ἀποδέκτης τῶν πόθων, τῆς δημιουργίας ἀλλὰ καὶ τῶν καϋμῶν, τῆς χαρᾶς, τοῦ πόνου, τῶν συμφορῶν των. Καὶ τί δὲν εἶδαν τὰ κύματα αὐτῆς τῆς θάλασσας κατὰ τὸ παιγνίδισμά των μὲ τὶς ἀκτῖνες τοῦ ἡλίου; Εἶδαν ἀλησμόνητες στιγμὲς εὐτυχίας ἀλλὰ καὶ στιγμὲς ἀνείπωτης δυστυχίας, ἐμπρὸς εἰς τὰς ὁποίας ὁ ἀνθρώπινος νοῦς ἀλγεῖ καὶ δὲν ἔχει λόγους νὰ ἐκφράσῃ τὰ αἰσθήματά του, τὸ ἐσωτερικόν του εἶναι. 

Σήμερον, ὅμως, καὶ ἐνῷ συμπληρώνονται περίπου ἑκατὸν ἔτη ἀπὸ τὴν περίοδον ἐκείνην «τῆς θλίψεως τῆς μεγάλης», ἔχουμε κάθε λόγον νὰ εἴμεθα αἰσιόδοξοι, ὅτι ἕνα καινούργιο αὔριον ἀνατέλλει διὰ τὸ κόσμημα τοῦτο τῆς Ἀνατολῆς, τὴν Σμύρνην μας.

Εἰς τὰς ἀγκάλας τῆς Ἰωνικῆς παραλίας ἐφιλοξενήθησαν διαχρονικῶς σπουδαιότατοι πολιτισμοί. Ὁ τόπος αὐτὸς συνέβαλεν ἀποφασιστικῶς εἰς τὴν διαμόρφωσιν παγκοσμίων καὶ πανανθρωπίνως παραδεκτῶν ἠθικῶν ἀξιῶν, ἀπὸ τῆς ἀρχαιότητος, ἀπὸ τῶν Προσωκρατικῶν Φιλοσόφων, τοῦ Ἀποστόλου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, τῶν μαρτύρων τῆς πίστεως καὶ τοῦ Γένους μας, τῶν λογίων καὶ συγγραφέων, μέχρι σήμερα. Ἡμεῖς, οἱ σύγχρονοι συνεχισταὶ καὶ ὁροφύλακες τῶν ἀξιῶν τούτων, ἔχομεν ἱστορικὴν εὐθύνην καὶ χρέος, ὑπερβαίνοντες μεγαλοψύχως καὶ ἐν πνεύματι ἀγαθῆς συνεργασίας καὶ ἀγάπης τὰς ἀντιπαλότητας καὶ τραγωδίας τοῦ παρελθόντος, νὰ συνεχίσουμε τὴν εἰρηνικὴν καὶ δημιουργικὴν συνύπαρξιν, πρὸς κοινὸν ὄφελος καὶ κοινὴν πρόοδον. Εἶναι προτιμότερον νὰ στρέψωμεν τὴν προσοχήν μας εἰς ὅσα μᾶς ἑνώνουν καὶ νὰ δείχνουμε τὴν ἀνοχήν μας εἰς τὴν ἑτερότητα τῆς ταυτότητος, εἰς τὴν διαφορετικότητα τοῦ ἄλλου. 

Εὐχόμεθα, λοιπόν, μὲ ἀφορμὴν τὴν σημερινὴν εὔσημον ἡμέραν, ἡ Σμύρνη καὶ ἡ Ἰωνία νὰ παραμένουν τόποι εἰρήνης καὶ ἑνότητος τῶν ἀνθρώπων, τόποι ἀνοχῆς -ἢ μᾶλλον ἀποδοχῆς- τῶν μειονοτήτων, τόποι καλλιεργείας τοῦ πνεύματος, τόποι προόδου καὶ πολιτισμοῦ, ὅπως ἦσαν πάντοτε εἰς τὴν μακραίωνα ἱστορίαν των.

Ἡ ἐποχή μας χρειάζεται, ὅσον ποτὲ ἄλλοτε, τὸν διάλογον μὲ ὅλους. Τὸ ἀποδεικνύουν αὐτὸ τὰ σύγχρονα δραματικὰ γεγονότα. Ἔχουμε ἀνάγκην ἀπὸ κοινωνίαν, ἡ ὁποία θὰ σέβεται ὅλους καὶ θὰ κυβερνᾶται μὲ δικαιοσύνην, ἰσότητα καὶ ἀδελφοσύνην. Οὐδεὶς εἶναι ἀνεπιθύμητος καὶ περιφρονητέος. Οὐδεὶς περισσεύει. Ὅλοι χωροῦν εἰς τὴν ἀγκάλην τοῦ Θεοῦ, ἀρκεῖ νὰ τὸ θελήσουμε καὶ νὰ κατανοήσουμε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ἀνεξαρτήτως φυλῆς καὶ γένους, ἐθνότητος ἢ καταγωγῆς, γλώσσης ἢ θρησκείας, ὅτι ὁ Θεὸς «ἀγάπη ἐστίν», ὅπως τὸ διεκήρυξε πρὸ δύο περίπου χιλιετηρίδων ὁ ὄχι μακρὰν τῆς πόλεως ταύτης διαβιώσας Ἀπόστολος καὶ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης∙ ὅπως τὸ ἀποδεικνύει ἐμπράκτως ὁ σήμερον λειτουργικῶς τιμώμενος Ποιμὴν τῆς πόλεως αὐτῆς Ἅγιος Βουκόλος. Ἀρκεῖ νὰ κατανοήσουμε ὅλοι ὅτι τὸ μῖσος, ὁ φθόνος, ὁ πόλεμος, ὁ φονταμενταλισμός, οὐδεμίαν σχέσιν ἔχουν μὲ τὸν Θεὸν ἀλλὰ προέρχονται ἀπὸ τὸν ἀνθρωποκτόνον διάβολον.

Εὐχαριστοῦμεν τοὺς ἀξιοτίμους Νομάρχην καὶ Δήμαρχον Σμύρνης, οἱ ὁποῖοι μᾶς δίδουν τὴν δυνατότητα νὰ ἱκανοποιοῦμε κάθε χρόνο τὸν πόθον τῆς ἐπιστροφῆς μας εἰς τὸν τόπον αὐτόν. Διὰ νὰ τονίσουμε δὲ τὸ γεγονός, ἀνταποκρινόμενοι εἰς τὰς προσκλήσεις τῶν Δημάρχων καὶ τῶν ἄλλων κοινωνικῶν φορέων τῆς περιοχῆς, ἀλλὰ καὶ εἰς τὸ αἴτημα τῆς ὀρθοδόξου χριστιανικῆς κοινότητος τῆς πόλεως, ἔχουμε καθιερώσει δύο Πατριαρχικὰς καὶ ποιμαντορικὰς ἐπισκέψεις κατ᾿ ἔτος εἰς τὴν περιοχὴν τῆς Σμύρνης, τὴν μίαν ἐπὶ τῇ μνήμῃ τοῦ Ἁγίου Βουκόλου, ὅπως σήμερα, καὶ τὴν ἄλλην μὲ ἀφορμὴν τὴν μνήμην τοῦ προστάτου τῆς Ἐφέσου ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, εἰς τὰς 8 Μαΐου ἐν συνδυασμῷ μὲ μίαν λειτουργίαν εἰς τὴν Μενεμένην.

Πιστεύουμε ὅτι τοιουτοτρόπως ἀποδίδουμε καὶ φόρον τιμῆς καὶ μνήμης εἰς ὅσους πρὸ ἡμῶν εἶχαν μαρτυρικὸν τέλος εἰς τοὺς τόπους αὐτούς, μόνον καὶ μόνον διὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ ταυτότης των ἦτο διαφορετική, ἰδιαιτέρως ὅμως ἀποδεικνύουμε εἰς τοὺς ἐγγὺς καὶ τοὺς μακράν, χάρις καὶ εἰς τὰς προσπαθείας τοῦ ἀκαμάτου Ἱερατικῶς Προϊσταμένου τῆς Ὀρθοδόξου Κοινότητος Σμύρνης Ὁσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου π. Κυρίλλου Συκῆ, ὅτι ὑπάρχουμε, λειτουργικῶς καὶ πνευματικῶς, εἰς τοὺς χώρους τούτους, μαρτυροῦντες τὰς μοναδικὰς ἐκείνας Ὀρθοδόξους ἀξίας, ποὺ παραδειγματίζουν καὶ διαιωνίζουν τὰς ἀξίας μας καὶ τοὺς χώρους καὶ τοὺς τόπους, καὶ τοὺς τρόπους καὶ τοὺς χρόνους καὶ τὰς στιγμάς, καὶ τὰς μεταβάλλουν εἰς παραμένουσαν αἰωνιότητα. 

Εὐχαριστοῦμε θερμῶς ὅσους προθύμως συνοδεύουν τὸν Πατριάρχην εἰς τὸ ὁδοιπορικὸν τοῦτο μνήμης, καὶ ἦλθαν καὶ αὐτοὶ νὰ ἀποθέσουν ὀλίγα ἄνθη εἰς μέρη μαρτυρικά, αἱματοβαμμένα καὶ ἁγιασμένα, ἄνθη πραγματικὰ καὶ ἄνθη μυστικὰ καρδιακῶν σταλαγμῶν καὶ δακρύων καὶ προσευχῶν καὶ δεήσεων πρὸς τὸν τὰ πάνθ᾿ ὁρῶντα Κύριον.

Ἰδιαιτέρως εὐχαριστοῦμε καὶ πατρικῶς συγχαίρουμε καὶ εὐλογοῦμε τὸν λίαν ἀγαπητὸν π. Κύριλλον, ὁ ὁποῖος δίδει τὸ ἰδικόν του παρὼν εἰς τὰ μέρη αὐτὰ καὶ θυσιαστικῶς διακονεῖ τὴν πνευματικὴν αὐτὴν νεκρανάστασιν, ἡ ὁποία δίδει θάρρος καὶ ἐλπίδα εἰς ὅλους μας.

Εὐχαριστοῦμε τοὺς Μικρασιατικοὺς Συλλόγους, οἱ ὁποῖοι ὅλα αὐτὰ τὰ ἔτη μὲ τὰς προσκυνηματικὰς ἐκδρομὰς στηρίζουν τὰς προσπαθείας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, κρατοῦντες ἀκοίμητον τὴν φλόγα τῆς πίστεως.

Εὐχαριστοῦμε τὸν Κύριον, διὰ πρεσβειῶν τοῦ Ἁγίου Βουκόλου καὶ τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Πολυκάρπου, νὰ εὐλογῇ πάντας καὶ νὰ χαρίζῃ εἰς τὰς ψυχὰς τῶν προαναπαυσαμένων καὶ μαρτυρικῶς ἐν προσφυγίᾳ καὶ ἀνεχείᾳ τελειωθέντων ἀδελφῶν μας τὴν αἰωνίαν ἀνάπαυσιν ἐν τῇ ἀνεσπέρῳ βασιλείᾳ Του. Ἀμήν.

Ομιλία Οικουμενικού Πατριάρχου στη Συναυλία της Χ. Αλεξίου εν Σμύρνη

Ὁμιλία 
τῆς Α. Θ. Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου
μετὰ τὸ πέρας τῆς Συναυλίας τῆς Χ. Ἀλεξίου ἐν τῷ Μεγάρῳ Μουσικῆς Σμύρνης
(6 Φεβρουαρίου 2016)




Ἱερώτατοι ἅγιοι ἀδελφοί,
Ἐντιμότατε κύριε Γενικὲ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,
Tέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Κατὰ τὴν χαρμόσυνον αὐτὴν διὰ τὴν Ὀρθόδοξον Κοινότητα τῆς Σμύρνης ἡμέραν, κατὰ τὴν ὁποίαν ἑωρτάσαμεν τὴν μνήμην τοῦ πολιούχου αὐτῆς, ἁγίου Βουκόλου, ἐπισκόπου Σμύρνης, διὰ Πατριαρχικῆς Θείας Λειτουργίας, τελουμένης διὰ δευτέραν φορὰν ἐν τῷ ἱερῷ αὐτοῦ ναῷ ἐν Μπασμπανέ, τὴν χαράν μας ἐπαυξάνει ἡ εἰς τὸ πλαίσιον τῶν ἑορταστικῶν ἐκδηλώσεων τῆς Ὀρθοδόξου Κοινότητος διοργανουμένη συναυλία τῆς διακεκριμένης καλλιτέχνιδος κυρίας Χαρούλας Ἀλεξίου ἐδῶ εἰς τὸ Μέγαρον Μουσικῆς τῆς Σμύρνης.

Ἡ κυρία Ἀλεξίου, ὅπως εἶναι εἰς ὅλους γνωστόν, ἕλκει τὴν καταγωγήν της ἀπὸ τὴν Σμύρνην καὶ τὸ πλησιόχωρον Σεβδίκιοϊ, σημερινό (Gaziemir), ὅπου πρὸ ἐτῶν ἐδόθη τιμῆς ἕνεκα τὸ ὄνομά της εἰς μίαν τῶν ὁδῶν, καὶ φέρει εἰς τὴν ψυχήν της ὅλην τὴν εὐγένειαν καὶ τὴν ἀρχοντιὰν τῆς Σμύρνης καὶ τῶν κατοίκων της τῶν ἀρχῶν τοῦ 20οῦ αἰῶνος, ὅλην τὴν εὐγένειαν καὶ τὴν ἀρχοντιὰν τὴν ὁποίαν ἐκφράζουν τὰ Σμυρνέϊκα τραγούδια, τὰ ὁποῖα εἶναι περίφημα, καὶ τὰ ὁποῖα συγκινοῦν τοὺς λαοὺς καὶ εἰς τὰς δύο πλευρὰς τοῦ Αἰγαίου μέχρι σήμερα. Καὶ συγκινοῦν, διότι καὶ ὅταν ἀκόμη ἐκφράζουν τὸν πόνον, τὴν θλῖψιν, τὴν ὀδύνην τῆς ψυχῆς διὰ τὰς συμφορὰς τὰς ὁποίας ὑπέστησαν οἱ πρόγονοί μας, διατηροῦν τὴν αἰσιοδοξίαν καὶ τὴν ὑπερηφάνειαν τῶν ἀνθρώπων διὰ τὸν τόπον των καὶ τὸν πολιτισμόν του καὶ ἀποπνέουν τὴν ἀγάπην διὰ τὴν σπουδαίαν αὐτὴν πόλιν, εἰς τὴν ὁποίαν ζοῦσαν ἁρμονικὰ Ρωμηοὶ καὶ Τοῦρκοι, Ἑβραῖοι καὶ Ἀρμένιοι καὶ Λεβαντῖνοι, καθὼς τοὺς ἕνωναν τὰ κοινὰ προβλήματα τῆς καθημερινότητος καὶ τῆς ζωῆς.

Εὐχαριστοῦμεν, λοιπόν, θερμῶς τὴν ἐκλεκτὴν καλλιτέχνιδα ἡ ὁποία μᾶς μετέφερεν ἀπόψε εἰς ἄλλας ἐποχὰς καὶ μᾶς μετέδωκε τὸν παλμὸν καὶ τὰ συναισθήματα τῶν ψυχῶν τῶν πατέρων καὶ τῶν μητέρων μας. Μετέφερεν εἰς ἡμᾶς εἰκόνας καὶ ἀναμνήσεις τῆς παλαιᾶς Σμύρνης καὶ τῶν εὐτυχισμένων στιγμῶν τῶν ἀνθρώπων. Καὶ ἐάν, ὅπως λέγουν, ἡ μνήμη εἶναι ἡ πατρίδα ἑκάστου ἀνθρώπου, ἡ μουσικὴ εἶναι ἡ πλέον ἐκφραστικὴ μορφὴ τῆς μνήμης. Τὴν εὐχαριστοῦμεν, λοιπόν, ὁλοθύμως καὶ τὴν συγχαίρομεν, διότι τραγουδώντας ἐπὶ δεκαετίες τὰ σμυρνέϊκα τραγούδια συντηρεῖ τὴν μνήμην καὶ τὴν μεταφέρει καὶ εἰς τὰς νεωτέρας γενεὰς Ἑλλήνων καὶ Τούρκων καὶ τοὺς ἐμπνέει τὴν ἀγάπην διὰ τὴν πόλιν, τὴν ἱστορίαν της καὶ τὸν πολιτισμόν της, καὶ κτίζει γέφυρες.

Κυρία Ἀλεξίου, ὁ Θεὸς μαζί σας! Νὰ εἶσθε πολύχρονη καὶ πάντοτε εὐτυχισμένη!

Μάθημα Υμνολογίας στη Σχολή Εκκλησιαστικής Μουσικής Μαχαιράδου εν Ζακύνθω












Απόψε, Σαββατόβραδο 6ης Φεβρουαρίου 2016, στο Μαχαιράδο Ζακύνθου και μάλιστα στην ενοριακή αίθουσα του περιώνυμου Ναού των Αγίων Τιμοθέου και Μαύρας, πραγματοποιήθηκε μάθημα Υμνολογίας από τον Γενικό Αρχιερατικό Επίτροπο Ι. Μ. Ζ. π. Παναγιώτη Καποδίστρια, με την ιδιότητά του ως εκπαιδευτικού του Μουσικού Σχολείου Ζακύνθου. Το μάθημα, διάρκειας δύο διδακτικών ωρών, παραδόθηκε στους σπουδαστές των δύο τμημάτων της άτυπης Σχολής Εκκλησιαστικής Μουσικής, που λειτουργεί για πρώτη χρονιά στην εν λόγω Ενορία, υπό τον κ. Ιωάννη Κλάδη, Ιεροψάλτη του Ναού των Αγίων Καλλινίκων Μαρτύρων. 

Μικροί και μεγάλοι παρακολούθησαν, με ιδιαίτερη ζέση και μεγάλο ενδιαφέρον, συνοπτικά στοιχεία α) περί των χριστιανικών γιορτών, εβδομαδιαίων και ετήσιων, β) περί των λειτουργικών περιόδων του Τριωδίου, της Μεγάλης Σαρακοστής και του Πεντηκοσταρίου, γ) περί της προέλευσης, της εξέλιξης και των ειδών των Ύμνων, δ) περί των σπουδαιότερων Υμνογράφων και της επίδρασής τους στη σύγχρονη Λογοτεχνία. Στο δεύτερο μέρος του μαθήματος προβλήθηκαν αρκετά βιντεάκια από ανάλογα μαθήματα Υμνολογίας στο κυριακό σχολείο της Ι. Επισκοπής Μοζαμβίκης, προερχόμενα από το ταξίδι του π. Παναγιώτη εκεί, τον Φεβρουάριο του 2012. Τόσο το πρώτο μέρος, όσο κυρίως η προβολή ψαλτικών στιγμών από τη μακρινή Μοζαμβίκη ευχαρίστησαν τους μαθητές, οι οποίοι στη συνέχεια εξέφρασαν πολλαπλές απορίες!

Ο διδάξας π. Παναγιώτης ευχαρίστησε τον δάσκαλο της Βυζαντινής Μουσικής κ. Ιωάννη Κλάδη (τον και παλαιό μαθητή του) για την ευγενική πρόσκληση, δεν παρέλειψε μάλιστα να μεταφέρει σε όλους, διδάσκοντα και διδασκόμενους, τις ευχές και τις ευλογίες του Σεβ. Μητροπολίτου Ζακύνθου κ. Διονυσίου Δ΄, ο οποίος ενδιαφέρεται πολύ για την εκπαίδευση νέων ψαλτών, που θα πλαισιώσουν μελλοντικά τα ψαλτήρια των ναών της Ζακύνθου. Τέλος, ανακοίνωσε ότι ο Μητροπολίτης, από το επόμενο ακαδημαϊκό έτος, σκέπτεται να οργανωθεί μια Σχολή, που να αφορά σε ολόκληρη τη Ζάκυνθο και να στεγάζεται στο Εκκλησιαστικό Κέντρο της Ι. Μητροπόλεως, στην πόλη της Ζακύνθου. 

Η Χάρις Αλεξίου σε συναυλία στη Σμύρνη παρόντος του Οικουμενικού Πατριάρχου [φωτογραφίες + video]




Βράδυ Σαββάτου, 6ης Φεβρουαρίου 2016, στο Κέντρο Τέχνης Ahmet Adnan Saygun. Η Συναυλία του "γίγαντα" ή της "Ελληνίδας Ντίβας" -όπως ονομάζεται από τα τουρκικά ΜΜΕ η Χάρις Αλεξίου- πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της επίσκεψης του Οικουμενικού Πατριάρχου στη Σμύρνη για τις εορτές του Αγίου Βουκόλου. Ο ίδιος ο κ. Βαρθολομαίος παραστάθηκε, συνοδευόμενος από τον Πρόεδρο του Εμπορικού Επιμελητηρίου της Σμύρνης κ. Ekrem Demirtas. Η καλλιτέχνις ευχαρίστησε και συγκίνησε το πολυπληθές κοινό, καταχειροκροτούμενη από όλους, ο δε Πατριάρχης του Γένους την συνεχάρη από σκηνής με θερμούς καρδιακούς λόγους, τονίζοντας ότι χρειαζόμαστε τέτοιους ανθρώπους, οι οποίοι ενισχύουν τους δεσμούς φιλίας και συνεργασίας μεταξύ Τούρκων και Ελλήνων, την προσκάλεσε μάλιστα στην Κωνσταντινούπολη.






  








Αξίζει να θυμηθούμε εδώ ότι το 2010, ένας δρόμος της Σμύρνης αφιερώθηκε στην Αλεξίου, καθώς έλκει την καταγωγή της -μητρός τε και πατρός τε- από την αλησμόνητη αυτή (πάλαι ποτέ ελληνική) περιοχή. Δείτε τη σχετική φωτό: 



Ορθόδοξος Πατριαρχικός Εσπερινός στον ΡΚαθολικό Καθεδρικό Ναό του Αγ. Ιωάννου Θεολόγου Σμύρνης [+ video]

Απόψε, Σαββατόβραδο 6ης Φεβρουαρίου 2015, στο Βασιλική του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου - Καθεδρικό των Ρωμαιοκαθολικών, χοροστατούντος του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου






Στιγμές πνευματικής ανάτασης κατά την Ευχαριστιακή Σύναξη του Αγίου Φωτίου στη Χάλκη

Πρωί Σαββάτου, 6ης Φεβρουαρίου 2016, στο Καθολικό της Μονής Αγίας Τριάδος νήσου Χάλκης, η οποία πανηγύριζε σήμερα τον ιδρυτή της. Της θείας Λειτουργίας προέστη ο Μητροπολίτης Πριγκηποννήσων κ. Ιάκωβος, ενώ, πλην του Ηγουμένου Μητροπολίτου Προύσης κ. Ελπιδοφόρου, παρέστησαν και άλλοι Αρχιερείς του Οικουμενικού Θρόνου.




























































Δεν υπάρχει φοβερότερο από την αποστέρηση της Χάριτος του Θεού

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
της Κυριακής ΙΣΤ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
7ης Φεβρουαρίου 2016
(Ματθ. κε΄ 14-30)

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης

Άκρως γενναιόδωρος αποδεικνύεται στην παραβολή αυτήν ο Πανάγαθος Θεός. Πλούσια απονέμει και κατανέμει τα χαρίσματα στον καθένα άνθρωπο κατά τις δυνατότητές του. Όμως αυτό συνεπάγεται και μέγιστη ευθύνη, απ’ την πλευρά αυτού που τα λαμβάνει. Πολλά είναι τα τάλαντα που ο Κύριος δωρίζει σε όλους μας.

Η σωματική δύναμη και υγεία, η πνευματική ευρωστία, η αντοχή στα δεινά, η ικανότητα προσαρμογής στα διάφορα περιβάλλοντα, οι ειδικές δεξιότητες: Όλα πηγάζουν από την δύναμη του Θεού. Οι άνθρωποι που βρίσκονται σε υψηλές οικονομικές και κοινωνικές θέσεις ή ασκούν ηγεσία οφείλουν να τα αξιοποιούν όλα αυτά για το καλό των συνανθρώπων τους (γιατί, σύμφωνα με τον Άγιο Ιάκωβο, είναι κατακριτέος όποιος δεν κάνει το καλό, ενώ μπορεί). Σε αυτούς θα πρέπει να τους ωθήσει και η φωνή της συνείδησης, που και αυτή αποτελεί μέγιστο δώρο του Θεού. Φυσικά, ο Θεός δεν χάρισε τα πάντα στους πάντες, διότι θέλει τους ανθρώπους να αλληλοσυμπληρώνονται μεταξύ τους, συγκροτώντας έτσι ένα αρμονικό κοινωνικό σύνολο, όπως ακριβώς το σώμα του ανθρώπου απαρτίζεται από μέλη που το καθένα είναι αναγκαίο και απαραίτητο για συγκεκριμένη λειτουργία, το ίδιο και τα ανθρώπινα πρόσωπα που συγκροτούν την ανθρώπινη κοινωνία οφείλουν να συνεργάζονται, διατηρώντας το καθένα τον ιδιαίτερο ρόλο του.

Έχει, λοιπόν, ο καθένας μας ιερή υποχρέωση έναντι του Θεού, του εαυτού του και των άλλων, όχι μόνο να συγκρατήσει τα θεία χαρίσματα, αλλά, αν είναι δυνατόν, να τα αξιοποιήσει και να τα επαυξήσει. Γιατί θα δώσει λόγο στον Θεό για τον τρόπο που τα διαχειρίστηκε και ο Θεός θα επαινέσει την ευγενική ψυχή των ευσυνείδητων και φιλότιμων ανθρώπων, ανταμείβοντάς τους με τα αγαθά της Ουράνιας Βασιλείας και την ατέλειωτη χαρά και ειρήνη του Παραδείσου. Όμως οι συνέπειες των αφιλότιμων, των ράθυμων και των πονηρών θα είναι φοβερές. Και δεν υπάρχει φοβερότερη συνέπεια από την αποστέρηση της χάριτος του Θεού. 

Ας φροντίσουμε, λοιπόν, όλοι να αποφεύγουμε την μοίρα του πονηρού και αδιάφορου δούλου της παραβολής και ας αφοσιωθούμε σε έργα της Αρετής και της Αγάπης προς τους συνανθρώπους μας. Γένοιτο!