e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Τρίτη 29 Μαρτίου 2016

Χαρούμενα φωτο-πρόσωπα στο Νηπιαγωγείο της Μητροπόλεως Φιλαδελφείας, στο Αμμάν της Ιορδανίας































Άρχισαν στο Σαμπεζύ οι εργασίες της Πανορθοδόξου Γραμματείας της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας










Σε πρώτη συνεδρία της, προεδρεύοντος του Σεβ. Μητροπολίτου Ελβετίας Ιερεμία, συνήλθε στις 29 Μαρτίου 2016 στο Ορθόδοξο Κέντρο του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Σαμπεζύ Γενεύη, η Πανορθόδοξη Γραμματεία της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Η Πανορθόδοξος Γραμματεία συγκροτήθηκε κατόπιν αποφάσεως της Συνάξεως των Ορθοδόξων Προκαθημένων, της γενομένης μεταξύ 21 και 28 Ιανουαρίου ε.ε. στο Σαμπεζύ, και συναποτελείται από ένα εκπρόσωπο από κάθε κοινώς αποδεκτής αυτοκεφάλου Εκκλησίας. Συμφώνως προς την απόφαση της Συνάξεως των Προκαθημένων οι αρμοδιότητες της Γραμματείας αφορούν:

α) στη δημοσίευση στην ἐπί τούτῳ δημιουργηθείσα ιστοσελίδα στο Διαδίκτυο των ομοφώνως εγκριθέντων από τις Πανορθόδοξες Προσυνοδικές Διασκέψεις και Συνάξεις Προκαθημένων κειμένων της Ημερησίας Διατάξεως της Συνόδου·

β) στην ενημέρωση τῃ επικουρίᾳ ειδικών συμβούλων των ΜΜΕ περί εργασιών και σκοπών της Συνόδου·

γ) στην κατόπιν συστάσεως των Ορθοδόξων Εκκλησιών χορήγηση διαπιστεύσεων προς τους ενδιαφερόμενους με τις εργασίες της Συνόδου δημοσιογράφους και ανταποκριτές και στα

δ) λοιπά ζητήματα, της γραμματειακής υποστηρίξεως της Συνόδου.

Στις εργασίες της Πανορθοδόξου Γραμματείας μετέχουν αντιπροσωπείες των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών:

Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον
Πανιερώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Τελμησσοῦ Ἰώβ

Πατριαρχεῖον Ἀλεξανδρείας
Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νιγηρίας Ἀλέξανδρος

Πατριαρχεῖον Ἀντιοχείας
Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης ἐν Μπουένος Ἄιρες Σιλουανός

Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων
Ἐλλογιμώτατος Καθηγητὴς Θεόδωρος Γιάγκου

Πατριαρχεῖον Γεωργίας
Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γκόρι Ἀνδρέας

Πατριαρχεῖον Σερβίας
Πανιερώτατος Ἐπίσκοπος Μπάτσκας Εἰρηναῖος

Πατριαρχεῖον Ρουμανίας
Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Τιργοβιστίου Νήφων

Πατριαρχεῖον Βουλγαρίας
Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βάρνης Ἰωάννης

Ἐκκλησία Κύπρου
Πανιερώτατος Μητροπολίτης Κωνσταντίας Βασίλειος

Ἐκκλησία Ἑλλάδος
Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος

Ἐκκλησία Πολωνίας
Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Σιεματίτσε Γεώργιος

Ἐκκλησία Ἀλβανίας
Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κορυτσᾶς Ἰωάννης

Ἐκκλησία Τσεχίας καί Σλοβακίας
Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Πράγας Μιχαήλ

Ἐπιτελεῖον Προϊσταμένου τῆς Γραμματείας
Ἐντιμολογιώτατος Καθηγητὴς Βλάσιος Φειδᾶς
Ἐντιμολογιώτατος Καθηγητὴς Κωνσταντῖνος Δεληκωσταντής
Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Λαμψάκου Μακάριος
Ἱερολογιώτατος Διάκονος Φώτιος
Ἐλλογιμώτατος Δρ. Θεοφάνης Δρακόπουλος

Η συμβολή της Παρθένου Μαρίας στο απολυτρωτικό έργο του Υιού Της

Ομιλία του ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ Σπ. ΖΟΥΛΑ, Δ.Μ.Σ. Θεολογίας – Εκπαιδευτικού, κατά την 8η σύναξη του ε΄ κύκλου δράσεων του Μορφωτικού Κέντρου Λόγου ΑΛΗΘΩΣ, στον Ναό της Παναγούλας Μπανάτου εν Ζακύνθω, την Κυριακή Β΄ Νηστειών, 27η Μαρτίου 2016

«Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά σού»!
Άγιε Καθηγούμενε, Αιδεσιμολογιώτατε, σεβαστοί Πατέρες, Κυρίες και Κύριοι,
          Στο άκουσμα του αρχαγγελικού αυτού χαιρετισμού, θα νόμιζε κάποιος ότι η Κόρη από τη Ναζαρέτ θα κολακευόταν σφόδρα από τους ωραίους αυτούς λόγους. Και όπως κάθε άλλη κόρη της τότε αλλά και της σημερινής εποχής θα σκιρτούσε από χαρά και θα καμάρωνε από τους επαίνους. Η αγνή Παρθένος όμως, στο άκουσμα των αρχαγγελικών λόγων, εμφανίζεται ταραγμένη. «Η δε ιδούσα διεταράχθη επί τω λόγω αυτού, και διελογίζετο ποταπός είη ο ασπασμός ούτος» (Λουκά Α΄ 29), γράφει ο Ευαγγελιστής Λουκάς. Αυτή, όταν είδε τον άγγελο ταράχθηκε πολύ από το λόγο που της είπε και αναρωτήθηκε για τη σημασία και για το σκοπό που είχε αυτός ο χαιρετισμός. Αν ήταν μια περήφανη και ματαιόδοξη γυναίκα, θα κολακευόταν από το χαιρετισμό και θα σκιρτούσε από ευχαρίστηση. Θα απαντούσε δε και ανάλογα με τα υπερήφανα και εγωιστικά συναισθήματά της. Αλλά η Μαριάμ είναι τελείως ξένη προς όλα αυτά. Το κατεξοχήν ταπεινό και σεμνό ήθος της, φανερώνεται μέσα από την αγνή ζωή της και τη συνετή ανατροφή της. Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός μας το ζωντανεύει λεπτομερέστατα. Περιγράφοντας το ηθικό της μεγαλείο διερωτάται, αλλά και διαπιστώνει: (Σε μετάφραση) «Πώς να αναπαραστήσω το σεμνότατο βάδισμά σου; πως το ντύσιμό σου; πώς το πρόσωπό σου το χαριτωμένο; Φρόνηση μεγάλη σε σώμα νέας. Ένδυμα ευγενικό χωρίς εκζήτηση και μαλθακότητα. Βήμα συγκρατημένο, χωρίς βιασύνη και χωρίς νωθρότητα. Το σοβαρό ύφος, που το γλυκαίνει κάποια ιλαρότητα, κρατημένο πάντα μακριά από τους άνδρες. Και απόδειξη ο φόβος που σε έζωσε με την απροσδόκητη προσφώνηση του αγγέλου. Πρόθυμη και υπάκουη στους γονείς σου, κρατούσες το πνεύμα της ταπείνωσης στις πιο μεγάλες αποκαλύψεις. Τα λόγια σου καλοσυνάτα εξέρχονταν από την ήρεμη ψυχή σου» (Ελληνική Πατρολογία P.G. 96, 677-680). 
          Το κείμενο αυτό μας βοηθάει να αντιληφθούμε, γιατί η σεμνή και ταπεινή Παρθένος ταράσσεται με την εμφάνιση και τα λόγια του Αρχαγγέλου. Διότι έχει τη συνείδηση ότι δεν είναι η ίδια κάτι το εξαιρετικό, ώστε να της απευθύνουν τόσο έκτακτες επαγγελίες. Οι ταπεινοί ταράσσονται αληθινά κι όχι επίπλαστα, όταν οι άλλοι τους επαινούν. Όσοι λοιπόν επιζητούν τους επαίνους ή ευφραίνονται όταν οι άλλοι τους εγκωμιάζουν, δεν στηρίζονται στην αρετή της ταπείνωσης και κινδυνεύουν να βλαβούν σοβαρά από τέτοιου είδους εγκώμια. Η Παναγία ταράσσεται εξαιτίας της ηθικής της αγνότητας. Γι’ αυτό στην αρχή, και κάποιοι σχολαστικοί αγιογράφοι και ζωγράφοι προσπαθούν να το αποτυπώσουν στις εικόνες και στις παραστάσεις του Ευαγγελισμού, σύμφωνα με την Παράδοση, παρατηρείται ένα ντροπαλό ερύθημα στις παρειές της. Έπειτα παρατηρείται μια δυσφορία για την παρουσία του ξένου. Σκέπτεται, πώς κατάφερε αυτός ο νέος να εισέλθει απαρατήρητος στο σπίτι της; (σημειωτέον ότι οι άγγελοι δεν εμφανίζονται με φτερά, για να καταλάβει κανείς αμέσως περί τίνος πρόκειται. Έτσι τους απεικονίζουμε εμείς για να τους ξεχωρίσουμε από τις ανθρώπινες υπάρξεις). Δεν λέει όμως τίποτα η Μαρία. Δείχνει σοβαρότητα και δίνει στον επισκέπτη να εννοήσει ότι έχει πάρει απόφαση να υπερασπιστεί πάραυτα την αγνότητά της. Συγχρόνως δεν χάνει και την ψυχραιμία της. Παρουσιάζεται προσεκτική, συνετή και φρόνιμη. Κι αυτό το καταφέρνει διότι συνδέεται πνευματικά με το Θεό. Πιστεύει ότι ο Θεός της είναι παρών και την προστατεύει. Μυστικά προσεύχεται σε Αυτόν να την κάνει να καταλάβει τι συμβαίνει. Αυτό το ύψιστο παράδειγμα σύνεσης και φρονιμάδας προσφέρει στις γυναίκες όλων των εποχών η Παναγία. Αυτή τη συνετή και προσεκτική στάση πρέπει να τηρούν απέναντι σε οποιαδήποτε πρόσκληση ή πρόκληση του «αιώνα τούτου» όσο καλή ή δελεαστική κι αν φαίνεται.

          «Η δε ιδούσα διεταράχθη». Εντονότατος λοιπόν και εσώτατος ο προβληματισμός της Παρθένου. Ο Αρχάγγελος όμως ψυχολογεί τη Μαρία. Αντιλαμβάνεται τις σκέψεις της. Γίνεται μάρτυρας ότι δίκαια ο Θεός την αξιώνει της μεγίστης δωρεάς. Τη θαυμάζει και διδάσκεται από αυτήν. Αλλά και υποστέλλεται ο Γαβριήλ μπροστά στο μεγαλείο της και μπροστά στην ευμένεια, που της δείχνει ο Παντοκράτωρ Κύριος. Το πλησίασμά του προς εκείνη είναι ταπεινό. Προσέρχεται ως υπηρέτης προς τη Δέσποινα και της μεταφέρει το χαρμόσυνο μήνυμα με τον αρμόζοντα σεβασμό. Την καθησυχάζει λέγοντας: «Μη φοβού Μαριάμ, εύρες γαρ χάριν παρά τω Θεώ» (Λουκά Α΄ 30). Μη φοβάσαι Μαρία, αντιθέτως πρέπει να χαίρεσαι, διότι κρίθηκες άξια εξαιρετικής εύνοιας από το Θεό. Ο Θεός σε ευνοεί και βρήκες χάρη ενώπιόν Του! Και εφόσον ο Θεός είναι μαζί της, τι έχει να φοβηθεί; Απεναντίας πρέπει να χαίρει για την για την ιδιαίτερη εύνοια και την εξαιρετική τιμή που της κάνει ο Θεός. Τιμή και χάρη που δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε με αυτές που έλαβαν η Σάρρα, η Ρεβέκκα, η Ραχήλ, η συγγενής της η Ελισάβετ, ή και αυτή η μητέρα της, η Άννα. Αυτή τη μοναδικότητα της Χάριτος της Παρθένου υπογραμμίζει ο Σωφρόνιος Ιεροσολύμων, αφού με τον Ευαγγελισμό της έχουμε το προνόμιο της παγκόσμιας αλλά και της προσωπικής σωτηρίας. «Μη φοβού Μαριάμ. Εύρες πλησίον του Θεού χάρη αθάνατη και υπέρλαμπρη και σωτήρια. Χάρη, που καμιά από τις μυριάδες των γυναικών δεν βρήκε ποτέ. Χάρη, που κανείς άνθρωπος δεν είδε. Χάρη, που κανείς ποτέ δεν έλαβε. Πολλοί βέβαια, νωρίτερα από σένα, είχαν γίνει άγιοι. Κανείς όμως, όπως εσύ, δεν έχει χαριτωθεί. Κανείς δεν είχε, όπως εσύ μακαριστεί. Κανείς όπως εσύ, καθαρισθεί. Όλα τα εξαίρετα, που υπάρχουν στους ανθρώπους, τα υπερβαίνεις. Εσύ ξεπερνάς όλα τα δωρήματα που δώρισε ο Θεός στους ανθρώπους»! (βλ. και Αρχιμανδρίτου Καλλίστρατου Λυράκη, Η Παρθενομήτωρ, Αθήνα 1998).
          Ο Αρχάγγελος, λοιπόν, θαυμάζει την αρετή της Μαριάμ και της αναγγέλλει το μέγα γεγονός: «Ιδού θα συλλάβεις στην κοιλιά σου και θα γεννήσεις υιό και θα καλέσεις το όνομά του Ιησού. Αυτός θα είναι μέγας και για την αγιότητά του και για το αξίωμά του. Και μολονότι με την ενανθρώπισή του θα εξομοιωθεί προς τους ανθρώπους, θα αναγνωρισθεί όμως ως Υιός του Υψίστου Θεού, και θα τον υψώσει Κύριος ο Θεός και ως άνθρωπο. Και θα του δώσει το θρόνο του προπάτορά του Δαβίδ. Και θα βασιλεύσει στους αιώνες ως αθάνατος και παντοτινός αρχιερέας και βασιλιάς των πιστών όλων των γενεών, οι οποίοι θα αποτελούν την πνευματική και αληθινή οικογένεια του Ιακώβ, και η βασιλεία Του δεν θα έχει τέλος, όπως έχει των επιγείων βασιλέων» (βλ. Λουκά Α΄ 31-33). Το θαύμα είναι πρωτοφανές! Το άγγελμα πρωτάκουστο! Μια παρθένος να γεννήσει; Φυσικό ήταν να αμφιβάλει η Μαρία. Επόμενο να αμφισβητήσει το γεγονός. Πόσοι ακόμα στην ιερά ιστορία δεν είχαν παρόμοιες αμφιβολίες; Ο Μωυσής δεν αρνήθηκε αρχικά να αναλάβει την απελευθέρωση του λαού του Ισραήλ από τους Αιγυπτίους; Ο άγιος Ζαχαρίας, πατέρας του Προδρόμου, δεν αμφέβαλλε στο λόγο του Γαβριήλ για τη γέννηση του Ιωάννου; Τώρα όμως η απλοϊκή κόρη από τη Ναζαρέτ, δεν παρουσιάζει τέτοια δείγματα. Δεν φέρει καμιά αντίρρηση στις αποφάσεις του Θεού! Μόνο απορεί για το αφύσικο και πρωτάκουστο. Ζητάει εξήγηση και ρωτά για το γεγονός. Πως θα συμβεί τούτο; «Πως έσται μοι τούτο, επεί άνδρα ου γινώσκω;». Ο Άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας δικαιολογεί απόλυτα την απορία της Παρθένου, διότι καλούνταν να υπακούσει στο μήνυμα του αγγέλου, ο οποίος της διαβίβαζε ένα υπέρλογο και άνευ προηγουμένου θείο θέλημα. Τη μακαρία Παρθένο την κάλεσε ο άγγελος να πραγματοποιήσει κάτι το εντελώς ασυνήθιστο, κάτι ξένο προς την ανθρώπινη φύση, κάτι που ξεπερνούσε την ανθρώπινη λογική. Η εύλογη απορία της Μαρίας δεν υποδηλώνει καμιά άρνηση εκ μέρους της. Είναι σαν να ρωτά: «Πώς θα γίνει τούτο; Όχι γιατί έχω ανάγκη από περισσότερη καθαρότητα και αγιότητα, αλλά γιατί είναι νόμος της φύσης να μην μπορούν να κυοφορήσουν όσες, όπως εγώ, έχουν επιλέξει τη ζωή της Παρθενίας. Πώς θα γίνει αυτό, αφού δεν έχω σχέση με άνδρα; Εγώ βέβαια, είμαι έτοιμη για την υποδοχή του Θεού. Έχω αρκετά παρασκευασθεί, πες μου όμως εσύ, αν η φύση θα συμμορφωθεί και με ποιο τρόπο;». Δικαιολογημένη πραγματικά η απορία της Θεοτόκου. Γι’ αυτό και ο Αρχάγγελος την πληροφορεί: «το Πνεύμα το Άγιο, που θα σε καθαρίσει από το προπατορικό αμάρτημα και θα σε εξαγιάσει, θα έλθει σε Σε, και η δύναμη του Υψίστου θα σε επισκιάσει, θα ρίξει δηλαδή τη δημιουργική και προστατευτική σκέπη και σκιά της πάνω σε Σένα» (Λουκά Α΄35). Συνεχίζοντας ο Αρχάγγελος προβάλλει ως επιβεβαίωση των λόγων του την περίπτωση της Ελισάβετ, που ήταν συγγενής της: «και για να βεβαιωθείς περί του ότι θα γίνει πράγματι το μέγα θαύμα αυτό σε σένα, σου γνωστοποιώ ένα άλλο μικρότερο μεν, το οποίο όμως δεν θα το περιμένεις. Η συγγενής σου η Ελισάβετ έχει συλλάβει κι αυτή γιο σε γεροντική ηλικία. Κι ο μήνας αυτός είναι ο έκτος της εγκυμοσύνης της, που ως τώρα την έλεγαν όλοι στείρα. Κι όμως είναι έγκυος, διότι δεν είναι αδύνατο να πραγματοποιηθεί από το Θεό κάθε τι που χαρακτηρίζεται θαυμαστό και καταπληκτικό» (Λουκά Α΄ 36-37). Η πάνσεπτος κόρη καλούνταν να αναλάβει έναν ανεπανάληπτο ρόλο. Και προσοχή! Τα λόγια του Αρχαγγέλου, δεν πρέπει να εκληφθούν ως πίεση προς την Θεοτόκο, για να της αποσπάσει τη θετική της απάντηση. Κι αυτό διότι ο Θεός δεν εξαναγκάζει κανέναν. Κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να δεχθεί ή να απορρίψει το σχέδιο του Θεού, που τον αφορά, προκειμένου να αποδεχθεί την κλήση για τα μεγάλα και υψηλά ή να τα αρνηθεί. Και η Μαρία δεν εξαιρούνταν καθόλου από τον κανόνα αυτό. ήταν ελεύθερη να ανταποκριθεί στην πρόσκληση του Θεού ή να την απορρίψει. Και όπως κάθε άνθρωπος φέρει, ανάλογα με το τι επιλέγει, τις ευθύνες του, παρομοίως και η Παρθένος Μαρία θα αναλάμβανε τις δικές της. Διότι από την πρόθυμη αποδοχή της εξαρτιόταν η πραγματοποίηση του λυτρωτικού έργου του Θεού το ανθρώπινο γένος. 
          Σημείωση: Το ότι ο Θεός, ως παντογνώστης γνώριζε ποία απάντηση θα έδινε η Θεοτόκος, και γι' αυτό την επέλεξε, και το ότι, ίσως, δεν θα της απευθυνόταν καθόλου αν γνώριζε ότι θα ελάμβανε αρνητική απάντηση, δεν μειώνει στο ελάχιστο την ελεύθερη βούληση της Παρθένου. Σε αυτή την περίπτωση, προφανώς θα ήταν διαφορετικό το σχέδιο της Θείας Οικονομίας, για τη σωτηρία του ανθρώπου. Επομένως, ο σκοπός της αποστολής του Γαβριήλ προς την αειπάρθενο Κόρη, ήταν συγκεκριμένος: Να λάβει την συγκατάθεσή της χωρίς να εξασκήσει καμιά πίεση. Και υπήρξε σωτήρια η απόφασή της για τον πεσόντα άνθρωπο. Και σωτήρια η απόφαση του Θεού να της εμπιστευθεί ένα ρόλο ουράνιο, μια αποστολή τρισμέγιστη, το μυστήριο δηλαδή της σωτηρίας του ανθρώπου. Κατά κάποιο τρόπο από τη δική της πρόθυμη αποδοχή εξαρτιόταν η πραγματοποίηση του απολυτρωτικού Του σχεδίου. Γι' αυτό και ο Αρχάγγελος, μετά το μήνυμα που της απευθύνει, στέκει ενώπιον της με σεβασμό και σιωπηλά την περιμένει. Ήταν όντως πολύ έξοχη και κρίσιμη η στιγμή της αναμενόμενης απάντησης. Κι αν δεν ήταν μυστικό το σχέδιο του Θεού, για να μην το μάθουν ο μισάνθρωπος Διάβολος και οι κακόβουλοι άνθρωποι, θα έπρεπε ο ουράνιος και ο επίγειος κόσμος να εκλιπαρούν την απάντηση της: «Ο άγγελος περιμένει την απάντησή σου Παρθένε! Διότι είναι καιρός να επιστρέψει και πάλι στο Θεό ο εκπεσών άνθρωπος. Αναμένουμε, Δέσποινα, ένα λόγο σου που θα μας φέρει το έλεος. Αυτό ζητάει από σένα ευλαβική κόρη, ο πτωχός Αδάμ, με τους δυστυχείς απογόνους του, που εξεδιώχθησαν από τον Παράδεισο, αυτό εκλιπαρεί ο Αβραάμ και ο Δαβίδ και οι άλλοι πατέρες, οι πρόγονοί σου, δώσε λοιπόν χωρίς αργοπορία την απάντησή σου! και η απάντηση αυτή είναι η λέξη που περιμένει η Γη, είναι η φράση που περιμένει ο Άδης, είναι ο λόγος που περιμένουν και οι Ουρανοί. Άνοιξε λοιπόν τα χείλη σου και πες το ναι. Άνοιξε τους κόλπους σου και δέξε τον Δημιουργό σου». Για τη νεαρή Κόρη η στιγμή ήταν κρίσιμη, σπουδαιότατη αλλά συνάμα και μεγαλειώδης. Και να η απάντηση: «Ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου»! (Λουκά Α΄ 38). Η Παναγία απάντησε θετικά. Και ήταν η συγκατάθεσή της, αυτό το «ναι», συγκατάθεση στο να πραγματοποιηθεί το σχέδιο του Θεού για την σωτηρία του ανθρώπου. Έτσι θέτει τον εαυτό της, άνευ όρων στην υπηρεσία των σχεδίων του Θεού, η περαιτέρω ανάλυση των οποίων απαιτεί πολλές ώρες ομιλιών και πολλή συζήτηση.
          Συχνά δοκιμάζεται η ελεύθερη θέληση του ανθρώπου. Ο άνθρωπος καλείται να δείξει τη διάθεσή του αποδεχόμενος το θείο θέλημα ή απορρίπτοντάς το. Να εμπιστευτεί τον εαυτό του και τη ζωή του σε όσα ο νόμος του Θεού και το Ευαγγέλιό Του παραγγέλλει, ή να τον αρνηθεί.
          Εμείς άραγε τι κάνουμε; Ποια θέση παίρνουμε, καθημερινά; Αποδεχόμαστε την πρόσκληση ή την απορρίπτουμε; Από τη θέση που έλαβε η Παρθένος Μαρία σε αυτή τη δοκιμασία, εξαρτήθηκε το απολυτρωτικό έργο του Υιού της. Από τη θέση όμως που θα λάβουμε εμείς στις προσωπικές μας δοκιμασίες και προκλήσεις ή προσκλήσεις του Θεού, εξαρτάται το αιώνιο μέλλον μας. Είτε να είναι μακάριο και ευτυχισμένο, είτε να είναι άθλιο και κολασμένο. Είθε να αξιωθούμε το πρώτο! Καλή ακρόαση, εύχομαι, των ύμνων που ακολουθούν και καλή υπόλοιπη Σαρακοστή!

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
  1. Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ (NOVUM TESTAMENTUM GRAECE), εκδ. ΒΙΒΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ.
  2. Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ (SEPTUAGINTA), εκδ. ΒΙΒΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ.
  3. MIGNE, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΤΡΟΛΟΓΙΑ, P.G.,10,87,97,46,151,96, Κ.Ε.Π.Ε., ΑΘΗΝΑΙ 1989.
  4. ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ, «ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ», σελ. 237 κ.ε.
  5. Η ΠΑΝΑΓΙΑ, εκδ. «ΖΩΗΣ» 1959.
  6. ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΚΑΛΛΙΣΤΡΑΤΟΥ ΛΥΡΑΚΗ, Η ΠΑΡΘΕΝΟΜΗΤΩΡ, ΑΘΗΝΑ 1998.
  7. ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΕΙΣ ΤΟ ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ, εκδ. «ΣΩΤΗΡΟΣ» 1983.
  8. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΒΑΣΙΛΑ, ΘΕΟΜΗΤΩΡ.      

Σταύρωσαν ζωντανό, καθολικό παπά, οι τρομοκράτες του ISIS

28.3.2016 / TO ΠΟΝΤΙΚΙ WEB 


Το Ισλαμικό Κράτος επέλεξε το συγκεκριμένο τρόπο θανάτωσης, επειδή ο παπάς ήταν καθολικός.

Σύμφωνα με τα όσα αναφέρουν οι «Washington Times», ο Ινδός καθολικός ιερέας, Τομ Ουζουνάλι, απήχθη από μέλη του Ισλαμικού Κράτους, στην Υεμένη, όπου βρισκόταν σε ιεραποστολή.

Οι τζιχαντιστές επέλεξαν να τον δολοφονήσουν με έναν τρόπο με ιδιαίτερη σημειολογία. Τον σταύρωσαν ανήμερα της Μεγάλης Παρασκευής των καθολικών και τον άφησαν να πεθάνει μέσα σε φριχτούς πόνους.

Μάλιστα οι τζιχαντιστές αυτή τη φορά επέλεξαν το Facebook και μέσω μιας ιστοσελίδας από τη Νότια Αφρική, έδιναν πληροφορίες. Η σελίδα έγραψε: «Πληροφορηθήκαμε ότι ο καθολικός ιερέας, Πατέρας Τομ, ο οποίος απήχθη από την έδρα της Ιεραποστολικής Κοινότητας της Υεμένης, υπέστη βασανιστήρια και πρόκειται να σταυρωθεί την Μεγάλη Παρασκευή».