e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Σάββατο 4 Ιουνίου 2016

Ακολουθία για την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, αύριο (5/6) εν Βανάτω Ζακύνθου


Αύριο, 5 Ιουνίου 2016, Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, η Ενορία μας αναθυμάται το κοινό χρέος μας έναντι του ταλαίπωρου φυσικού περιβάλλοντος, με τρόπο λειτουργικό και ευχαριστιακό. 

Προς τούτο, λοιπόν, αύριο το πρωί, Κυριακή του Τυφλού, στον Ναό της Φανερωμένης Μπανάτου, περί το τέλος της θείας Λειτουργίας, θα ψαλεί ειδική Ακολουθία "επί τη Ημέρα του Περιβάλλοντος", ο δε εκπαιδευτικός κ. Σταμάτιος Ζούλας (Μάστερ Θεολογίας) θα ομιλήσει περί της αναγκαιότητος οικολογικής συμπεριφοράς στην καθημερινότητα ενός εκάστου. 

Για τους ενδιαφερόμενους, φίλους ενορίτες και αναγνώστες μας, το όλον της λειτουργικής Συνάξεως θα είναι από 8-10 π.μ., η δε ειδική Ακολουθία για το Περιβάλλον περί τις 9.30 π.μ. Όσοι πιστοί, ευπρόσδεκτοι!

Οι θεούμενοι ως «ελίτ». Η γοητεία του γνωστικίζοντος φονταμενταλισμού

Σχολιάζει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΛΑΝΤΗΣ 


Γνωστό και θλιβερό είναι το θεολογικό ρεύμα που, εδραζόμενο στη σκέψη του π. Ι. Ρωμανίδη, προπαγανδίζει τη λογική μιας γνωστικίζουσας «ελίτ» θεουμένων, δια της οποίας εισάγονται στην Εκκλησία διακρίσεις πιστών πρώτης και δεύτερης κατηγορίας (για τους «Φράγκους» δεν μιλάμε καν). Πίσω από τον πολεμικό αντιδυτικισμό της, η σκέψη αυτή κρύβει επικίνδυνα γνωστικά και πλατωνικά στοιχεία, ενώ ουσιαστικά καταργεί τον εν τη Εκκλησία διάλογο. 

Δικαίωμα να μιλούν έχουν μόνο οι «θεούμενοι», οι οποίοι ως τέτοιοι είναι υπεράνω κριτικής. Έναντι αυτών απαιτείται τυφλή υποταγή, η δε διαφορετική άποψη εξοντώνεται ως αντιπαραδοσιακή, αντορθόδοξη και «φράγκικη» (η πιο ηλίθια κατηγορία που εκτοξεύουν οι δύστυχοι). Σύνοδοι, οι ενορίες, ο λαός του Θεού ουσιαστικά καταργούνται μπροστά στα υποτιθέμενα εξ ουρανών θέσφατα. Φυσικά, οι εκφραστές αυτής της σκέψης διατηρούν δι᾽ εαυτούς το προνόμιο να αποφασίζουν ποιος είναι θεόπτης και ποιος ερμηνεύει ορθά τη διδασκαλία των αγίων (αλήθεια, ποιος τους νομιμοποιεί να το κάνουν αυτό;). Ενώ ορισμένοι δηλώνουν ιστορικοί, διαβάζοντάς τους διαγιγνώσκει κανείς μια σκέψη βαθιά ανιστορική, η οποία προβαίνει σε βιαστικές αφαιρέσεις, εναρμονιστικές παρουσιάσεις και άτσαλους απολογητισμούς, προκειμένου ακριβώς να ξορκίσει την πολυπτυχία των ιστορικών δεδομένων, που δεν υποτάσσονται στα καλούπια πλατωνισμών τρίτης κατηγορίας. 

Παρότι θεολογικώς και λογικώς παιδαριώδης, η σκέψη αυτή ελκύει τους φονταμενταλιστές, ακριβώς εξ αιτίας του βαθιά μαγικού της χαρακτήρα και των αυτοματισμών που εισάγει. Η ευθύνη θέλει δύναμη για να την αντέξεις. Και οι φονταμενταλιστές τα όποια τους αποθέματα τα αναλώνουν στο ναρκισσισμό των σωτήρων. Όταν καμαρώνεις διαρκώς για το πόσο σπουδαίος είσαι και πόσους έχεις να σώσεις, δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς, παρά καταφεύγεις δίχως τύψεις στα τσιτάτα.

Η μωρία, η παρθενία και η Σύνοδος

Σχολιάζει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΛΑΝΤΗΣ 


Με προφανή αναφορά στους πολέμιους της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου: Αυτό που χαρακτηρίζει τους μωρούς παρθένους και τις μωρές παρθένες είναι η έμφαση που δίνουν στην παρθενία τους, ώστε να κρύβουν τη μωρία τους.

«Δεν ήμασταν εκεί, δεν γνωρίζαμε, αλλιώς τα περιμέναμε, απατηθήκαμε.» Έστω και αν παρίσταντο ή και συναποφάσιζαν, έστω και αν είχαν πλήρη γνώση, έστω και αν έκαναν τα πάντα προκειμένου να μη γίνει ούτε ένα βήμα προς τα μπρος, έστω και αν τορπίλιζαν παντοιοτρόπως το απαιτητικό εγχείρημα.

Στην απολεσθείσα ενότητα της Εκκλησίας...

Γράφει ο Αρχιμανδρίτης Θωμάς Ανδρέου 


Μέρες πολλές προβληματίζομαι, αν πρέπει να γράψω κάτι για ένα θέμα που έχει προκαλέσει τόσες συζητήσεις, που έχει εγείρει τόσες ανησυχίες, που έχει γίνει αιτία να ακούγονται τόσες αυθαίρετες ερμηνείες... Η επικείμενη σύγκληση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου στην Κρήτη σε λίγες μέρες...

Προβληματίστηκα σοβαρά , ελάχιστος εγώ μεταξύ των αδελφών μου, για το αν πρέπει να καταθέσω την σκέψη μου για ένα τόσο σοβαρό θέμα! Εξάλλου, η Εκκλησία την οποία υπηρετώ με απόλυτη αφοσίωση, μίλησε γιαυτό! Όμως, θέλησα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου σήμερα μαζί σας, σκέψεις που σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να σταθούν απέναντι στην φωνή της Εκκλησίας! 

Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετώπισε ο Χριστιανισμός στην ιστορική του πορεία, ήταν και παραμένει η εσωτερική του διχοστασία! Τα πρώτα σχίσματα της πρώτης Αποστολικής Εκκλησίας, συνιστούν ταυτόχρονα και την πρώτη έννοια της αιρέσεως μιας πληγής που διαχρονικά όχι δεν έχει απλά επουλωθεί στο σώμα Της Εκκλησίας αλλά που συνεχίζει να αιμορραγεί, αποτελώντας το μεγαλύτερο πρόβλημα που κλήθηκε η ίδια η Εκκλησία να αντιμετωπίσει από τα σπάργανα Της ακόμα. 

Το σχίσμα! Η διαίρεση, μέσα στην οποία κρύβεται η αίρεση, δηλαδή η αλλοίωση της δογματικής σκέψης της ίδιας της Εκκλησίας όχι από ανθρώπους άγνωστους προς Αυτήν, από από μέλη του δικού Της σώματος πάντοτε! Έτσι πορεύτηκε η Εκκλησία πάνω από είκοσι και πλέον αιώνες! Και όμως! Εις πείσμα όλων όσων θέλησαν να πλήξουν το σώμα Της, Εκείνη κατά τρόπο μυστικό και παράξενο που συνηγορεί στην βεβαιότητα πως Την κρατά καλά στα χέρια Του ο ίδιος ο Χριστός, παραμένει αλώβητη στο πέρασμα των χρόνων, βλέποντας με λύπη όσους την πολεμούν μέσα απ' τα σπλάχνα Της, εκόντες, άκοντες να παρασύρονται μέσα στο χρόνο αυτοτιμωρημένοι κατάδικοι, να βλέπουν τον εαυτό τους να χάνεται στην λήθη του ιστορικού παρασκηνίου και την Εκκλησία να παραμένει πάντοτε ζώσα στο ιστορικό προσκήνιο. 

Θεματοφύλακες η Εκκλησία δεν είχε ποτέ! Μόνο μάρτυρες, που με την μαρτυρία και το μαρτύριο κατέστησαν την θριαμβεύουσα Εκκλησία έννοια κοντινή και όχι απόμακρη από την στρατευομένη. Κάπως έτσι  η Εκκλησία, μοναδική βιωματική αντίληψη μέσα στον κόσμο της παρουσίας του Θεού στην γη, συνεχίζει το σωστικό Της έργο δίνοντας την δική Της μαρτυρία μέσα στον κόσμο. 

Η περίπτωση της συγκλήσεως της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, είναι μία από τις πολλές που συνέβησαν στο ιστορικό παρελθόν. Εξάλλου, η δογματική της Εκκλησίας που έχει ως απαρασάλευτο θεμέλιο το Ευαγγέλιο διερμηνεύεται μέσα από αυτές τις συνόδους κάποιες εκ των οποίων παρέμειναν ζωντανές στην συνείδηση του πληρώματος Της σε αντίθεση με κάποιες άλλες που πέρασαν στην λήθη της Εκκλησιαστικής Ιστορίας μαζί με τους πρωταγωνιστές τους!

Είναι αλήθεια ότι, ακούστηκαν πολλά για την επικείμενη αυτή σύνοδο. Πολλοί βρέθηκαν  να καταθέσουν την άποψη τους για το αν πρέπει να γίνει και πολύ περισσότερο για το τι πρέπει να συζητηθεί. Μετά από προπαρασκευαστικές συσκέψεις, τελικά ορίσθηκε η ημερομηνία καθώς και ο τόπος που θα γινόταν αυτή η σύνοδος. Αρχικά είχε επιλεγεί ο Ναός της Αγίας Ειρήνης, η μικρή Αγιά Σοφιά στην καρδιά της βασιλεύουσας, μέσα στην οποία συνεκλήθει η δευτέρα Οικουμενική Σύνοδος το 381 μ.Χ. Όμως η αρχική αυτή επιλογή δεν κατέστη εφικτή...

Μετά από άλλες προτάσεις αποφασίστηκε σε καθορισμένη ημερομηνία, η σύνοδος να γίνει στην Κρήτη. Και αφού όλα φαινομενικά έδειχναν πως είχαν δρομολογηθεί ώστε να υπάρχει η ευκαιρία για μία φορά μετά από τόσους αιώνες η Εκκλησία μέσα από την αγιοπνευματική Της ενότητα, να μιλήσει αυθεντικά απέναντι σε έναν κόσμο που καθημερινά αλλάζει δραματικά, λίγες μέρες πριν συμβεί το μεγάλο αυτό γεγονός, άρχισαν οι εσωτερικές διχοστασίες...

Πρώτη η εκκλησιαστική ρωσική υπερδύναμη που δημιούργησε έντονο προβληματισμό. Ακολούθησε η Αντιόχεια που προσμετρά εκατοντάδες μάρτυρες και χιλιάδες πρόσφυγες χάριν του ισλαμικού θρησκευτικού φονταμενταλισμού, μεταξύ των οποίων τον ίδιο τον αδελφό του Προκαθημένου Της, τον δραστήριο και ελληνομαθή Μητροπολίτη Παύλο -για τον οποίο όλοι προσευχόμεθα- η τύχη του οποίου ακόμα αγνοείται... Τέλος, η γειτονική Εκκλησία της Βουλγαρίας, που έως πρότινος και η ίδια γνώρισε καλά, τι σημαίνει Εκκλησία σε αιχμαλωσία...

Και οι τρεις Εκκλησίας, γνώρισαν και γνωρίζουν τι σημαίνει διωγμός! Πάραυτα όμως, με τον δικό τους τρόπο, τορπιλίζουν την Μητέρα Εκκλησία από την οποίαν, τουλάχιστον οι δύο έλαβαν όχι μόνο τα φώτα του Χριστιανισμού αλλά και αυτήν καθεαυτήν την εκκλησιαστική τους υπόσταση!  Χώρια εδώ, στην Ελλάδα μας, οι -ευτυχώς ελάχιστες- φωνές που προσπάθησαν να ακυρώσουν την σύνοδο, πριν ακόμα αυτή συγκληθεί... 

Και τώρα τι; Ποιες ακόμα φωνές θα ακολουθήσουν ώστε το όνειρο της ενότητας να γίνει εφιάλτης; Πόσα ακόμα πισώπλατα κτυπήματα θα δεχτεί η ίδια η Εκκλησία στο πρόσωπο ενός Οικουμενικού Πατριάρχη που ζει πίσω από μια κλειστή πύλη; Φοβάμαι, πως δίνουμε βέλη ηκονισμένα στην φαρέτρα της χώρας μέσα στην οποία πορεύεται η αιχμάλωτη Μεγάλη Εκκλησία, τα οποία ίσως χρησιμοποιήσει- ο Θεός να μην δώσει- ακόμα και για αυτήν την φυσική παρουσία της Μεγάλης Εκκλησίας στην ίδια την Πόλη των θρύλων με τους οποίους μεγαλώσαμε γενιές και γενιές...

Η Εκκλησία της Ελλάδος, αγαπά το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο! Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, δεν ανήκει στις ακραίες φωνές και το έχει αποδείξει! Ακόμα όμως και αυτές οι ακραίες φωνές που στέκουν με σκεπτικισμό απέναντι σε θέσεις και όχι στον θεσμό, είμαι απόλυτα βέβαιος πως απεύχονται ένα σενάριο οδυνηρό σαν αυτό που ήδη ανέφερα και το οποίο ξεπερνά τα εκκλησιαστικά όρια, αγγίζοντας δραματικά την εθνική συνείδηση και ταυτότητα των Ελλήνων! 

Η αποδυνάμωση του Οικουμενικού Πατριαρχείου, μπορεί να επιφέρει ολέθρια αποτελέσματα και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνούν όλοι, Ρώσοι, Αντιοχειανοί, Βούλγαροι, Γεωργιανοί, Ρουμάνοι, Σέρβοι και πάνω απ' όλους εμείς οι Έλληνες! Το εγχείρημα της συγκλήσεως της επικείμενης πανορθόδοξης συνόδου, έχει δύο στόχους πλέον. Να καταδείξει την ενότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας η οποία δεν διαπραγματεύεται την Αλήθεια της Πίστεως, αφού την διαθέτει και άρα δεν έχει να φοβηθεί κανέναν και κατά δεύτερον την διαφύλαξη της μέσα από την Μεγάλη Εκκλησία στην οποίαν προσφεύγουν πάντοτε όλες οι υπόλοιπες όταν αντιμετωπίζουν εσωτερικά προβλήματα, δίνοντας Της την δυνατότητα να τους τα επιλύσει!

Η Εκκλησία, καλείται να αντιμετωπίσει τις σοβαρές προκλήσεις της εποχής μας! Ζούμε πραγματικά σε χαλεπούς καιρούς. Η Χριστιανοσύνη, αντιμετωπίζει ένα παγκόσμιο εφιάλτη αυτόν του θρησκευτικού φονταμενταλισμού η παρουσία του οποίου εναλλάσσεται μεταξύ του Σταυρού και της ημισελήνου...

Θυμάμαι τα λόγια του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, επίκαιρα όσο ποτέ άλλοτε και εύχομαι τελικά ο Θεός να προστατεύσει την Εκκλησία Του από κάποιους ανθρώπους Της που με τον τρόπο τους δείχνουν πως η Ορθοδοξία δεν κινδυνεύει από εξωτερικούς εχθρούς αλλά από όσους στο όνομα Της είναι έτοιμοι να αποτειχιστούν από αυτήν...  

Αφήνω λοιπόν τον ίδιο να κλείσει το κείμενο αυτό με μια φράση καταδίκης απέναντι σε όσους θα συντελέσουν στο να διασαλευθεί η ενότητα της Εκκλησίας ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου για όσα αναπόφευκτα θα ακολουθήσουν: 

Κοιμάται κι' ονειρεύεται... και τότε θα ξυπνήση,
Όταν ’ς τα δάση, στα βουνά, στα πέλαγα, βροντήση
Το φοβερό μας κήρυγμα... “Χτυπάτε, πολεμάρχοι!...
Μη λησμονείτε το σχοινί, παιδιά, του Πατριάρχη!”.
                                                                          

Μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Ιερωνύμου για την Παγκόσμια Ημέρα του Περιβάλλοντος

(5 Ιουνίου 2016)


Κάθε χρόνο τούτη την ημέρα, που έχει αφιερωθεί στο φυσικό περιβάλλον και το οικολογικό πρόβλημα, φορείς κάθε είδους, πολιτικοί, εκκλησιαστικοί, οικολογικοί και άλλοι, εκδίδουν μηνύματα, διοργανώνουν εκδηλώσεις, ανακοινώνουν αποφάσεις προκειμένου να διατηρήσουν στην επικαιρότητα το τεράστιο πρόβλημα που απαιτεί την άμεση λύση του. Το πρόβλημα της μόλυνσης του περιβάλλοντος και των απελπιστικών, όπως είναι απολύτως ορατό πλέον, επιπτώσεων στη ζωή σε πολλές περιοχές του πλανήτη μας, η έκταση των οποίων διαρκώς μεγαλώνει.

Όλοι αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα του προβλήματος, πολλοί είναι εκείνοι που αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες ή προσπάθειες για την λύση του, πολλοί κοινοί άνθρωποι προσπαθούν να συμβάλλουν, τα αποτελέσματα όμως είναι απογοητευτικά, διότι παρ’ όλα αυτά η κατάσταση χειροτερεύει. Ο σημερινός άνθρωπος δεν φοβάται πλέον τον κίνδυνο της καταστροφής του περιβάλλοντος και τον έστησε απέναντί του, δίπλα στο σπίτι και στα παιδιά του, θεωρώντας ότι έχει τον έλεγχο των πάντων στα χέρια του. Ιδού ο παραλογισμός και η υπεροψία του σύγχρονου ανθρώπου, που θεοποίησε τον εαυτό του μένοντας μακριά από τον Θεό.

Πολύ συχνά οι άνθρωποι λησμονούμε τη σχέση και την ομοιότητά μας με τον Θεό. Λησμονούμε ότι ο Θεός μάς έπλασε με αγάπη, χαρίζοντάς μας ζωή από τη δική του ζωή, προκειμένου να ευρισκόμαστε μέσα στη Δημιουργία, η οποία δεν θα είχε κάποιο προορισμό χωρίς τους ανθρώπους. Πλασθήκαμε για να είμαστε κοντά στον Τριαδικό Θεό, σε κοινωνία με αυτόν. Με την διαφορά, ότι ο Θεός είναι άκτιστος, ενώ ο άνθρωπος κτιστός. Ο Θεός είναι άναρχος αλλά ο άνθρωπος πλάσθηκε από τον Θεό.

Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής έχει παραλληλίσει τον άνθρωπο με τον κόσμο γράφοντας, ότι ο Θεός έκανε όλον τον κόσμο, που αποτελείται από τα ορατά και τα αόρατα, να είναι ο άνθρωπος. Επίσης έκανε ο κόσμος να είναι ο άνθρωπος, που αποτελείται από ψυχή και σώμα (Μυσταγωγία Ζ , 1-4:). Με άλλα λόγια ο χοϊκός άνθρωπος περιλαμβάνει «εν εαυτώ», μέσα στο είναι του, όλον τον κόσμο και πάλι όλα τα στοιχεία της φύσεως υπάρχουν και μετέχουν στην πνευματική ζωή. Ο άνθρωπος λοιπόν έχει τη δυνατότητα να φέρει τον κόσμο σε σχέση με τον Θεό, να τον προσφέρει στον Θεό, να τον αγιάσει. Ο ίδιος είναι που έχει τη δύναμη να απομακρύνει τον κόσμο από τον Θεό και να τον καταστρέψει.

Η θεολογική προσέγγιση της φύσης και του κόσμου από την Εκκλησία εξυπονοεί, ότι η οικολογική κρίση είναι θεολογικό πρόβλημα και η αντιμετώπισή του μπορεί να επιτευχθεί με βάση τις αρχές της θεολογικής οικολογίας, που μπορεί να εμπνέει μέτρα προληπτικά αλλά και θεραπευτικά για την καταστολή του φαινομένου της καταστροφής του περιβάλλοντος. Ταυτόχρονα εντάσσει τον κόσμο στο σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία του ανθρώπου και του κόσμου. 

Στην Παλαιά Διαθήκη ο προφήτης Ιωήλ περιγράφει μία τρομακτική επιδρομή ακρίδων στη χώρα, με απίστευτης έκτασης καταστρεπτικά αποτελέσματα. Το γεγονός εκείνο ήταν δυνατόν να παραβληθεί μόνο με την εκδήλωση επικείμενης τιμωρίας που θα επέβαλε ο Θεός στον λαό του. Ο προφήτης καλεί τον λαό σε μετάνοια εξηγώντας του, ότι ο Θεός τούς ζητεί να επιστρέψουν σ’ εκείνον με όλη τη δύναμη της ψυχής τους με νηστεία, με θρήνο και κοπετό (2:12). 

Η μετάνοια, κατά συνέπεια, απαιτεί συνειδητή αλλαγή του τρόπου ζωής του ανθρώπου και επιστροφή στον Θεό, αλλά και ανάληψη δράσης. Η μετάνοια δεν είναι μία παθητική κατάσταση, απαιτεί συγκεκριμένες ενέργειες. Μία συμβολική αλλαγή δεν συνιστά πραγματική μετάνοια αν δεν συνοδεύεται από συνειδητοποίηση της ανάγκης για ριζικότερη αλλαγή. Επομένως πρέπει να συναισθανθεί ο καθένας μας τα λάθη του και να κλάψει γι’ αυτά και να θρηνήσει για όσα έχασε επιμένοντας να αμαρτάνει. Η υπόθεση του περιβάλλοντος όμως δεν είναι πρόβλημα των ολίγων αλλά όλου του λαού, όλων των ανθρώπων, σε όποιο σημείο της γης και αν ευρίσκονται.

Όλα αυτά προϋποθέτουν ασφαλώς καρδιά ευαίσθητη, όπως την προσδιορίζει η παράδοση της Εκκλησίας μας μέσα από τους λόγους του Ισαάκ του Σύρου: «Καρδία ελεήμων είναι καρδιά που καίγεται για ολόκληρη την κτίση, για τους ανθρώπους, για τα όρνια, για τα ζώα, για τους δαίμονες και για όλα τα κτίσματα».

Στην εποχή μας ο κίνδυνος του περιβάλλοντος από την παντοειδή μόλυνση έχει ξεπεράσει τα όρια και η ευθύνη για την αλλαγή συμπεριφοράς μας προς την Δημιουργία είναι απόλυτη και άμεση ανάγκη. Είναι ανάγκη συλλογική και η θεραπεία είναι πρωτίστως πνευματική. 

Η πρόταση της Εκκλησίας παραμένει πάντοτε σταθερή. Προτείνει ειρήνη και σεβασμό στη Δημιουργία, που είναι σύνθετη από τον άνθρωπο και το περιβάλλον. 

Αμφότερα προσβάλλονται στις ημέρες μας από την ανάλγητη επιμονή στο κέρδος, είτε πολιτικό, είτε οικονομικό, είτε ο,τιδήποτε άλλο είναι αυτό. Ευχή της είναι ο άνθρωπος να επιστρέψει στον ορθόδοξο τρόπο ζωής προκειμένου να μην αντικρίσουμε στον ουρανό το σύννεφο της τιμωρίας για την αναλγησία και την πλεονεξία μας.

Ολοκληρώθηκε η ιεραποστολική - ποιμαντική περιοδεία του Μητροπολίτου κ. Ιωάννου στο Malawi














Με την Χάρη του Θεού και τις ευχές του Μακ. Πατριάρχου Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής κ.κ. Θεοδώρου Β΄, ολοκληρώθηκε η πολυήμερη επίσημη ιεραποστολική και ποιμαντική περιοδεία του Σεβ. Μητροπολίτου Ζάμπιας και Μαλάουι κ. Ιωάννου, στην δεύτερη χώρα της επαρχίας του, το Μαλάουι.
Κατά την διάρκεια της ποιμαντικής επίσκεψής του, τέλεσε καθημερινά την Θεία Ευχαριστία σε όλους τους Ιερούς Ναούς που επισκέφθηκε (Ευαγγελισμός της Θεοτόκου πρωτεύουσας Λιλόνγκουε, Αγία Άννα Μουνλάτζι, Άγιος Στυλιανός Λιλάνγκουε, Αγία Τριάδα, Άγιος Νεκτάριος και Ανάσταση του Χριστού Μπλαντάιρ, Άγιος Γεώργιος Καμπότζι) και περιόδευσε στο σύνολο των υπολοίπων Ενοριών και ιεραποστολικών πυρήνων της χώρας, όπου γίνονταν δεκτός με έντονο ενθουσιασμό από τους πιστούς Ορθοδόξους Αφρικανούς. Ταυτόχρονα, περιηγήθηκε στα σχολεία των Ενοριών, επισκεπτόμενος τις αίθουσες διδασκαλίας, τις βιβλιοθήκες, τα σεμινάρια, τα συσσίτια και τις κλινικές-ιατρεία όπου αυτές υπήρχαν. Σε όλες τις επαρχίες που επισκέφθηκε πραγματοποίησε την απαραίτητη εθιμοτυπική επίσκεψη σε όλους τους αρχηγούς (cheef) των τοπικών περιοχών, οι οποίοι πάντοτε τον υποδέχονταν με σεβασμό, εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη τους προς την Ορθόδοξη Εκκλησία για το πολύπλευρο έργο που επιτελεί στις περιοχές τους (Ενοριακά κέντρα, εξόρυξη πηγαδιών, συσσίτια κλπ).
Αξίζει να σημειωθεί ότι η πρώτη ιεραποστολική κίνηση στο Μαλάουι ξεκίνησε επί Αρχιερατείας του τότε Μητροπολίτη Ζιμπάμπουε κ. Θεοδώρου (νυν Πάπα και Πατριάρχου κ.κ. Θεοδώρου), ο οποίος και έθεσε τα θεμέλια ανάπτυξης της Ορθόδοξης πίστης στη χώρα. Μόνο στην δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας το Μπλαντάιρ, η Ιερά Μητρόπολη διαθέτει οκτώ Ενοριακούς Ιερούς Ναούς (και άλλους δέκα Ενοριακούς Ναούς σε επαρχίες του Μαλάουι και δύο ακόμη Ενορίες υπό ίδρυση), ανδρικό Μοναστήρι αφιερωμένο στον Άγιο Μάρκο τον Ευγενικό, μεταφραστικό κέντρο και τυπογραφείο για την μετάφραση και έκδοση εκκλησιαστικών βιβλίων στην τοπική διάλεκτο (chichewa), πέντε νηπιαγωγεία με περισσότερα από 1.000 παιδιά, ένα γυμνάσιο και ένα λύκειο, τέσσερις σχολές ραπτικής, δύο κλινικές, ένα ιατρείο, πέντε βιβλιοθήκες, καθώς επίσης βρίσκεται υπό κατασκευή ένα νέο γυμνάσιο – λύκειο που ολοκληρώνεται σε λίγους μήνες.
Για την επίλυση των λειτουργικών αναγκών και για την εξυπηρέτηση του διαρκώς αυξανόμενου Ορθόδοξου πληρώματος, χειροτόνησε νέους Μαλαουιανούς κληρικούς, που υπηρετούσαν την Τοπική Εκκλησία ως Κατηχητές, καθιστώντας τους Διακόνους ή υπάρχοντες Διακόνους σε Πρεσβυτέρους, ενώ χειροθέτησε σε Πρωτοπρεσβύτερο και Αρχιερατικό Επίτροπο Μπλαντάιρ τον π. Νικόδημο Τσιλέμπουε, Εφημέριο Ενορίας Ανάστασης του Χριστού. Η χειροτονία ντόπιων ιερέων αποτελεί έναν επιπλέον σπουδαίο «λίθο» για την ανάπτυξη του ιεραποστολικού έργου στην χώρα, ενώ προανήγγειλε την ίδρυση νέων Ενοριών και ιεραποστολικών σταθμών σε διάφορες πόλεις του Μαλάουι. Απηύθυνε δε κάλεσμα προς όλους όσους διακατέχονται από ζήλο και αγάπη προς την Εκκλησία και γνωρίζουν την Αγγλική γλώσσα ή τοπικές διαλέκτους, να προσέλθουν στο Μαλάουι και να συνδράμουν το έργο του ευαγγελισμού των κατοίκων του.
Επισκέφτηκε και ιερούργησε στον Ιερό Ναό Αγίου Νεκταρίου της Ελληνικής Κοινότητας στο Μπλαντάιρ, όπου εκεί εφημερεύει η ψυχή της Ελληνικής Παροικίας Πρωτοπρεσβύτερος π. Ερμόλαος Ιατρού. Η ακμάζουσα Παροικία τον υποδέχθηκε με πολύ αγάπη και σεβασμό. Παρευρέθησαν οι Επίτιμοι Γενικοί Πρόξενοι της Ελλάδος και της Κύπρου, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Μαλάουι και ο Πρόεδρος της Εκκλησιαστικής Επιτροπής του Κοινοτικού Ναού Αγίου Νεκταρίου.
Απευθυνόμενος προς το εκκλησίασμα ο Σεβ. κ. Ιωάννης, τους μετέφερε την αγάπη και τις ευχές του Μακ. Πατριάρχου ο οποίος, όπως ανέφερε, τρέφει ιδιαίτερα αισθήματα στοργής και αγάπης για την Ελληνική Παροικία στο Μαλάουι. Τους μίλησε με θερμά λόγια για την καλοσύνη και την ευγένεια των Μελών της, ευχαριστώντας τους για την θερμή και απλόχερη φιλοξενία τους και για την θερμή υποδοχή των «λίγων, αλλά εκλεκτών», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, των 150 περίπου Ελλήνων ομογενών που έχουν απομείνει στην πόλη αυτή. Τους συνεχάρη δε για την υποδειγματική ενότητα που έχουν μεταξύ τους και για την αγάπη τους προς το παλαίφατο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και τον Προκαθήμενό του Πατριάρχη κ.κ.Θεόδωρο.

Η χώρα του Μαλάουι είναι έτοιμη για σπορά και καλλιέργεια του Λόγου του Θεού, οι ανάγκες μεγάλες, οι εργάτες ολίγοι. Ας γίνουμε όλοι μας συνεργοί του Μεγάλου Σπορέα Ιησού Χριστού. Το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής με τον Σεπτό Προκαθήμενό του κ.κ. Θεόδωρο Β΄, αγωνίζεται καθημερινά στα πέρατα της αχανούς Αφρικανικής γης, για να μπορέσει να εκπληρώσει αυτή την μεγάλη αποστολή. Ας προσευχόμαστε ο Τριαδικός Θεός να ενισχύει το έργο Του, αναδεικνύοντας εργάτες στον Αμπελώνα Του. 

Ο φθόνος είναι "ρίζα θανάτου"

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ
5ης Ιουνίου 2016
(Ιω. θ΄ 1-38)

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης

Χριστός Ανέστη!
          Λυσσαλέα υπήρξε η οργή των υποκριτών Φαρισαίων βλέποντας το μεγαλείο της Δόξας του Θεού. Έκαναν τα αδύνατα δυνατά να αποσπάσουν μια ομολογία κατά του Σωτήρος Χριστού από τον θεραπευθέντα τυφλό. Κάλεσαν ακόμα και τους γονείς του, οι οποίοι -από δειλία- αρνήθηκαν να απαντήσουν και φόρτωσαν την ευθύνη στον γιο τους. Και όταν ο θεραπευθείς τυφλός τούς απάντησε με τρόπο θαρραλέο, αποστομώνοντάς τους και διακηρύσσοντας την θεότητα του Χριστού, του φέρθηκαν με τον πιο υποτιμητικό, προσβλητικό και αυταρχικό τρόπο. Έτσι έδειξαν την πώρωση και την μικρότητα της σκοτεινής ψυχής τους. 

Δεν χάρηκαν από την απαλλαγή ενός ανθρώπου από τη δυστυχία και για την ίασή του. Οι ίδιοι τον προσπερνούσαν αδιάφορα, όταν ζητιάνευε τυφλός και ουδέποτε τον βοήθησαν. Τώρα όμως, ο μόνος σκοπός τους ήταν να συκοφαντήσουν και να διασύρουν τον Κύριο Ιησού. Οι Φαρισαίοι ήταν άνθρωποι σεβαστοί και ισχυροί. Μπορεί να είχαν μελετήσει τα ιερά κείμενα και να είχαν πολλές γνώσεις, όμως αυτές ήταν επιδερμικές και θεωρητικές, χωρίς να συντελούν στον εσωτερικό φωτισμό και εξανθρωπισμό τους. Ο φθόνος είχε σκοτίσει τον νου και την ψυχή τους ανεπανόρθωτα και τοξικό δηλητήριο που έτρεχε στις φλέβες τους.

Φθόνος υπήρχε πάντοτε και υπάρχει, δυστυχώς, και στις μέρες μας. Συναντάμε τους φθονερούς σε κάθε βήμα, στον οικογενειακό και φιλικό μας κύκλο, στην εργασία στην πολιτική, στους εκκλησιαστικούς και θρησκευτικούς κύκλους. Επεκτείνεται σε όλες τις ηλικίες, τα φύλα, τα επαγγέλματα, τις ιδεολογίες. Κάνει τον άνθρωπο να πάσχει και να αρρωσταίνει. Ο φθονερός άνθρωπος βασανίζεται ψυχικά και είναι απόλυτα δυστυχής, βλέποντας το καλό και την πρόοδο του πλησίον του.

Ο φθόνος προκαλεί ψυχικές ασθένειες και αγχώδεις καταστάσεις, πολλές φορές οδηγεί σε καταστροφές, αδικίες και εγκλήματα. Γι’ αυτό δίκαια ο ιερός Χρυσόστομος τον ονομάζει «ρίζα θανάτου». O φθονερός δεν έχει πρόφαση, ούτε δικαιολογία. Είναι εντελώς απαράδεκτος και αδικαιολόγητος, διότι έχει καταληφθεί από ένα αναίτιο, παράλογο και αδικαιολόγητο πάθος. Πολλές φορές το αντικείμενο του φθόνου και του μίσους μας δεν μας έχει πειράξει, ούτε αδικήσει. Κι όμως επιμένουμε φθονούντες και μισούντες…

Ας φροντίσουμε, λοιπόν, όλοι να αποφύγουμε το βδελυρό αυτό πάθος που είναι σωματοκτόνο και ψυχοκτόνο κι ας μιμηθούμε το θάρρος και την πίστη του θεραπευμένου τυφλού, μη φοβούμενοι τις πιέσεις των άδικων και των ισχυρών συνανθρώπων. Γένοιτο!

Η Εκκλησία της Ρωσίας για τα προβλήματα ως προς την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο








Πρακτικά № 35 της συνεδριάσεως της Ιεράς Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας από 3ης Ιουνίου 2016

Η συνελθούσα σε συνεδρίαση υπό την προεδρία του Πατριάρχη Ιερά Σύνοδος
Ασχολήθηκε με σοβαρά προβλήματα, τα οποία προέκυψαν κατά την πορεία προετοιμασίας της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία προγραμματίζεται να συγκληθεί από 18ης έως 26ης Ιουνίου 2016 στην Κρήτη και ειδικότερα δε με την άρνηση της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Βουλγαρίας να συμμετάσχει στην Σύνοδο εάν δεν μετατεθεί η ημερομηνία συγκλήσεώς της και με σοβαρή κριτική η οποία ακσήθηκε κατά της προετοιμασίας της Συνόδου και των συνοδικών κειμένων τόσο από την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας, όσο και από τινες άλλες κατά τόπους Ορθόδοξες Έκκλησίες.

Ενημερωτικό σημείωμα:
Η Σύναξη των Ορθοδόξων Προκαθημένων η οποία συνήλθε στην έδρα του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως από 6ης έως 9ης Μαρτίου 2014 αποφάσισε ότι «Ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας θά συγκληθῇ ὑπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ἐν Κωνσταντινουπόλει τό ἔτος 2016, ἐκτός ἀπροόπτου». Επίσης όρισε ότι «Ἅπασαι αἱ ἀποφάσεις, κατά τε τήν Σύνοδον καί κατά τό προπαρασκευαστικόν αὐτῆς στάδιον, λαμβάνονται καθ᾿ ὁμοφωνίαν». Η Σύναξη των Ορθοδόξων Προκαθημένων από 21ης έως 28ης Ιανουαρίου 2016 στο Ορθόδοξο Κέντρο του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Σαμπεζύ Γενεύης αποφάσισε ότι «Ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος θά συνέλθῃ σύν Θεῷ ἐν τῇ ἐν Κολυμπαρίῳ Κισάμου Ὀρθοδόξῳ Ἀκαδημίᾳ Κρήτης, ἀπό 18ης ἕως 27ης Ἰουνίου 2016». Ακόμα αποφάσισε την συγκρότηση της Πανορθοδόξου Γραμματείας και την Οργανωτική Επιτροπή της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου. Οι Προκαθήμενοι των κατά τόπους Εκκλησιών δέχθηκαν την πρόταση της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας να δημοσιευθούν τα προετοιμασθέντα από τις Πανορθόδοξες Προσυνοδικές Διασκέψεις και τις Συνάξεις Προκαθημένων σχέδια των συνοδικών κειμένων με σκοπόν την εκκίνηση  μίας ευρύτερης συζητήσεως επ’αυτών. Την προτροπή του προς τους πιστούς «να εκφράσουν τις απόψεις και τις προσδοκίες τους από την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο» την Κυριακή της Ορθοδοξίας απηύθυνε ο Παναγιώτατος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος.
Απολύτως πρόθυμη για την ενεργό συνεργασία στην προετοιμασία της Συνόδου η Ορθόδοξη Εκκλησίας της Ρωσίας αμέσως εξονόμασε τους εκπροσώπους αυτής στην Πανορθόδοξη Γραμματεία και την Οργανωτική Επιτροπή της Συνόδου (τὸ από 26ης Φεβρουαρίου 2016 και με αριθμ. πρωτ. 01/818 Γράμμα του Αγιωτάτου Πατριάρχου Μόσχας και Πασών των Ρωσσιών Κυρίλλου προς τον Παναγιώτατο Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίο), αλλά παρά τις υπενθυμίσεις μας, μόλις από 7 Ιουνίου προσεκλήθη ο εκπρόσωπος της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας να συμμετάσχει στην Οργανωτική Επιτροπή (το από 31ης Μαΐου 2016 Γράμμα του Παναγιωτάτου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου προς τον Αγιώτατο Πατριάρχη Μόσχας και Πασών των Ρωσσιών Κυρίλλου).
Κατά τον Απρίλιο 2016 η Ιερά Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας διά πρακτικού № 34 όρισε την αντιπροσωπεία της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας στην Πανορθόδοξη Σύνοδο και την απόφαση αυτή ο Αγιώτατος Πατριάρχης Μόσχας και Πασών των Ρωσσιών Κύριλλος ανακοίνωσε στον Παναγιώτατο Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίο.
Παράλληλα σύντομα μετά τη δημοσίευση των σχεδίων συνοδικών κειμένων η Ιεραρχία, ο ευαγής κλήρος και οι λαϊκοί της Ρωσικής Εκκλησίας άρχισαν να ασκούν τις κριτικές παρατηρήσεις τους επ΄αυτών. Τα Γραφεία του Πατριαρχείου Μόσχας, το Τμήμα Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων και τα υπόλοιπα Συνοδικά Ιδρύματα δέχθηκαν πλήθος Γραμμάτων από Ορθοδόξους πιστούς με κριτική κατά των συνοδικών κειμένων και της ίδιας της πορείας προετοιμασίας της Συνόδου. Εξαιτίας συγχύσεως στους κόλπους του ποιμνίου το Τμήμα Εξωτερικών Σχέσεων προέβη σε σχετική δήλωση με απαραίτητες επεξηγήσεις και σχόλια. Προκειμένου να προκαλέσουμε μία ευρύτερη συζήτηση των σχεδίων κειμένων της Συνόδου με ευλογία του Αγιωτάτου Πατριάρχου Μόσχας και Πασών των Ρωσσιών Κυρίλλου στις 19 Απριλίου στο Ορθόδοξο Πανεπιστήμιο Ανθρωπιστικών Σπουδών Άγιος Τύχων Μόσχας οργανώθηκε συνέδριο με τίτλο «Η Πανορθόδοξη Σύνοδος: απόψεις και προσδοκίες». Βάσει των πορισμάτων του συνεδρίου καταρτίσθησαν και παραπέμφθησαν στις εκκλησιαστικές αρχές τροπολογίες στα συνοδικά κείμενα «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον υπόλοιπον χριστιανικόν κόσμον» και «Η Αποστολή της Ορθοδόξου Εκκλησίας ἐν τῳ συγχρόνῳ κόσμῳ».
Παρά τη συνεχή ελάττωση του χρόνου μέχρι την έναρξη της Συνόδου, ωστόσο παραμένουν αρκετές εκκρεμότητες οι οποίες θέτουν υπό αμφισβήτηση το ενδεχόμενο της εξασφαλίσεως της πανορθοδόξου συναινέσεως στη Σύνοδο. Η αντιπροσωπεία της Εκκλησίας Αντιοχείας δεν υπέγραψε τον Κανονισμό Οργανώσεως και Λειτουργίας της Συνόδου, ο οποίος καταρτίσθηκε από τη μεταξύ 21ης και 28ης Ιανουαρίου τ.ε. στο Σαμπεζύ Σύναξη των Ορθοδόξων Προκαθήμενων. Οι αντιπροσωπείες των Πατριαρχείων Αντιοχείας και Γεωργίας δεν υπέγραψαν σχέδιο κειμένου «Το μυστήριον του Γάμου και τα κωλύματα αυτού». Το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως δεν υποστήριξε την πρόταση του Αγιωτάτου Πατριάρχου Κυρίλλου να συνεννοηθούν πανορθοδόξως κατά τόν εναπομείναντα χρόνο αυτά τα θέματα στα πλαίσια εργασιών της Πανορθοδόξου Γραμματείας «με την μετέπειτα εξέταση των καταρτισθέντων προτάσεων από τη Σύναξη των Ορθοδόξων Προκαθημένων» (το απὸ 26ης Φεβρουαρίου 2016 και με αριθμ. πρωτ. 01/818 Γράμμα του Αγιωτάτου Πατριάρχη Μόσχας και Πασών των Ρωσσιών Κυρίλλου προς τον Παναγιώτατο Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίο). Κατά την περίοδο  η οποία μεσολάβησε η Γραμματεία συνήλθε μόνο δύο φόρες για να ασχοληθεί σχεδόν αποκλειστικώς με τεχνικά ζητήματα. Έχει απορριφθεί η πρόταση του εκπροσώπου της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας στην Πανορθόδοξη Γραμματεία να συζητηθεί το θέμα συνεννοήσεως των κειμένων.  
Ανεπίλυτες παραμένουν οι διαφωνίες μεταξύ των Πατριαρχείων Αντιοχείας και Ιεροσολύμων στο θέμα της εκκλησιαστικής δικαιοδοσίας του Κατάρ και η εξ αυτού διακοπή ευχαριστιακής κοινωνίας μεταξύ αυτών, κάτι το οποίο παρουσιάζει ουσιαστικό κώλυμα για την συμμετοχή της Εκκλησίας της Αντιοχείας στη Σύνοδο.  
Κατά την διάρκεια της τελευταίας εβδομάδας μερικές κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες προέβησαν σε επίσημες δηλώσεις με τις οποίες αμφισβητούν το ενδεχόμενο συγκλήσεως της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου στις προκαθορισμένες ημερομηνίες ή την εξασφάλιση της συναινέσεως επί των βασικών θεμάτων της Ημερησίας Διατάξεως της Συνόδου.
Στις 25 Μαΐου 2016 η Ιερά Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Γεωργίας αποφάνθηκε ότι στα κείμενα της Συνόδου «Το Μυστήριον του Γάμου και τα κωλύματα αυτού» και «Η Αποστολή της Ορθοδόξου Εκκλησίας ἐν τῳ συγχρόνῳ κόσμῳ» πρέπει να ενσωματωθούν σημαντικές τροπολογίες, ενώ το κείμενο «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον υπόλοιπον χριστιανικόν κόσμον» πρέπει να επεξεργασθεί ουσιαστικά. Επίσης σημείωσε ότι σε περίπτωση εάν οι προτεινόμενες τροπολογίες «δεν θα ληφθούν υπόψη και δεν θα ενσωματωθούν στο κείμενο η Εκκλησία της Γεωργίας δεν βλέπει δυνατόν να το υπογράψει».
Στις 25 Μαΐου 2016 έληξαν οι εργασίες της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας, η οποία ενέκρινε κείμενο το οποίο ασχολείται με την προετοιμασία της Πανορθοδόξου Συνόδου. Αντανακλά «την θέση των Επισκόπων της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Σερβίας εφ’ όλων των βασικών ζητημάτων, τα οποία πρόκειται να τεθούν προς συζήτηση από την Μεγάλη Σύνοδο και επί των οποίων θα αποφασίσει». Ερωτάται το εν λόγῳ κείμενο, το οποίο κοινοποιήθηκε και στους Προκαθημένους και τις Ιερές Συνόδους των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, εάν «η επικείμενη Σύνοδος ανταποκρίνεται στα κριτήρια και τα μέτρα των αληθινών Συνόδων, των γνωστών από την ιστορία της Ορθοδόξου Εκκλησίας…και θα αποτελεί έκφραση της ενότητος της Εκκλησίας του Χριστού εν Πνεύματι Αγίῳ εἰς δόξαν Θεού Πατρός η Σύνοδος;». Οι Αρχιερείς της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Σερβίας επισημαίνουν τις ελλείψεις του σχεδίου του Κανονισμού της Συνόδου, διερωτούνται δε για το ρόλο και τη θέση των Επισκόπων στη Σύνοδο, για τον μη ητιολογημένο περιορισμό των μετεχόντων της Συνόδου.   Ακόμα κρίνουν απαραίτητο την ενασχόληση της Συνόδου με το θέμα του αυτοκεφάλου και του τρόπου ανακηρύξεως αυτού (κάτι στο οποίο επέμενε επίσης και η Ρωσική Εκκλησία παράλληλα με άλλες Εκκλησίες). Επίσης εκφράζουν τη γνώμη ότι τα σχέδια των συνοδικών κειμένων «χρήζουν τροποποιήσεως και διευκρινήσεως προκειμένου να ανταποκριθούν στις επιταγές της ζωής και της αποστολής της Εκκλησίας». Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τα κείμενα «Η Αποστολή της Ορθοδόξου Εκκλησίας εν τῳ συγχρόνῳ κόσμῳ» και «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον υπόλοιπον χριστιανικόν κόσμον». Επιπλέον έχουν εκφράσει και άλλες παρατηρήσεις.
Στις 25 Μαΐου 2016 έληξαν οι εργασίες της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδας όπου, όπως πληροφορεί η Εγκύκλιος της Συνόδου συζητήθηκαν «Απόφαση καί Πρόταση τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, ὕστερα ἀπό ἀποσταλεῖσες προτάσεις Ἱεραρχῶν, κατόπιν τῆς προτροπῆς τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου. Ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μέ ἀπόλυτη πίστη στήν διδασκαλία τῶν Προφητῶν, τῶν Ἀποστόλων καί τῶν Πατέρων, καί μέ σεβασμό στό Συνοδικό πολίτευμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, μελέτησε διεξοδικά τίς προτάσεις τῆς Διαρκοῦς Συνόδου, μίαν πρός μίαν, καί μέ πνεῦμα ὁμοψυχίας, ὑπευθυνότητας καί σοβαρότητας…ὥστε αὐτές νά εἶναι οἱ τελικές ἀποφάσεις τῆς Ἐκκλησίας μας γιά τά κείμενα αὐτά... Οἱ διορθώσεις καί οἱ προσθῆκες πού εἶναι οὐσιαστικές καί συντονίζονται στήν διαχρονική ἐμπειρία καί παράδοση τῆς Ἐκκλησίας… Ἀκούστηκαν οἱ ἀπόψεις πολλῶν Ἱεραρχῶν καί οἱ ἀποφάσεις ἦσαν σχεδόν ὁμόφωνες». Επίσης σημειώνει η Εγκύκλιος ότι «τό προηγούμενο χρονικό διάστημα ὑπῆρξε ἀνησυχία, ἐν πολλοῖς δικαιολογημένη, σέ πολλούς Κληρικούς, μοναχούς καί λαϊκούς, γιά τά κείμενα τά ὁποῖα θά συζητήσει ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος».
Αυθημερόν η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους κατόπιν Εκτάκτου Διπλής Συνάξεως όλων των αντιπροσώπων και Καθηγουμένων των είκοσι Ιερών Μονών του Αγόυ Όρους απέστελε Γράμμα προς τον Παναγιώτατο Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίο και τους Προκαθημένους των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, όπου τονίζει ότι «σημεῖα τινα εἰς τὰ προσυνοδικὰ κείμενα χρῄζουν ἀποσαφηνίσεως, ὥστε νὰ ἀποτυποῦται σαφέστερον ἡ διαχρονική παράδοσις  τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ ἡ συνοδικὴ παρακαταθήκη τῆς Ἐκκλησίας. Ἐπ’αύτῶν τῶν σημείων καταθέτομεν ταπενῶς τὴν γνώμην καὶ τὰς προτάσεις ἡμῶν». Αυτές οι τροπολογίες αφορούν στα κείμενα «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον υπόλοιπον χριστιανικόν κόσμον» και «Η Αποστολή της Ορθοδόξου Εκκλησίας ἐν τῳ συγχρόνῳ κόσμῳ». Καταθέτοντας αυτές «κατόπιν περισκέψεως, προσοχῆς καὶ προσευχῆς…προστάσεις», οι Αγιορείτες υπογραμμίζουν ότι η διόρθωση των προσυνοδικών κειμένων τυγχάνει απαραίτητη για να αποφύγει η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος «τυχόν διαστάσεις και σχίσματα».
Στις 27 Μαΐου 2016 η Ιερά Σύνοδος της κατά Αντιόχειαν Ορθοδόξου Εκκλησίας προέβη σε δήλωση, όπου αναφέρει ότι οι Συνοδικοί αφού «συζήτησαν όλες τις λεπτομέρειες και τα κείμενα της Πανορθοδόξου Συνόδου», «κατέληξαν σε συμφωνία στο θέμα κοινής θέσεως της Εκκλησίας της Αντιοχείας έναντι των ζητημάτων της Ημερησίας Διατάξεως» και «αποφάσισαν την έγκριση όλων των τροπολογιών», τις οποίες υπέβαλε προηγουμένως η ορισθείσα επί τουτῳ Επιτροπή. Επίσης σημείωσαν την ανάγκη της «τελικής εκκλησιαστικής διευθετήσεως της διαφοράς με το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων».
Στις 31 Μαΐου 2016 η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως «προς μελέτην τοῦ ζητήματος» στις σχέσεις μεταξύ των Πατριαρχείων Αντιοχείας και Ιεροσολύμων «καί ἐξεύρεσιν κοινῇ ἀποδεκτῆς λύσεως» αποφάσισε να προτείνει «τήν σύστασιν, ἀμέσως μετά τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Σύνοδον, Ἐπιτροπῆς ἐξ ἀντιπροσώπων ἀμφοτέρων τῶν ἐνδιαφερομένων Ἐκκλησιῶν, ὑπό τὴν συντονιστικὴν εὐθύνην τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου».

Ως εκ τούτου η Γραμματεία της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Αντοχείας εξέδωσε ανακοίνωση την 1 Ιουνίου 2016, όπου «με μεγάλη λύπη και έκπληξη» πληροφορήθηκε την ἐν λόγῳ πρόταση και δέχθηκε ότι «η ως άνω απόφαση επιβεβαιώνει ότι όλες οι προσπάθειες οι οποίες καταβλήθηκαν κατά την τριετία δεν καρποφόρησαν…Αυτές οι προσπάθειες καταβλήθηκαν επίτηδες προ της ενάρξεως της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου προκειμένου η Σύνοδος να αποτελέσει έκφραση της Ορθοδόξου ενότητας. Η καλύτερη απόδειξη αυτής της ενότητας είναι η Θεία Λειτουργία με συμμετοχή όλων των αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών την εορτή της Πεντηκοστής. Το Συλλείτουργο είναι η ασφαλής οδός προς την επίλυση ζητημάτων, τα οποία αφορούν σε όλο το πλήρωμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας, καθώς και έκφραση της ομοψυχίας επί των θεμάτων αυτών». Και όμως «η προτροπή να αναβληθεί η επίλυση του ἐν λόγῳ προβλήματος μετασυνοδικῶς, δεν ανταποκρίνεται στον σκοπό διεξαγωγής της Συνόδου, η οποία καλείται να αποτελέσει έκφραση της Ορθοδόξου ενότητας» και «απειλεί την σύγκληση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου στις προκαθορισμένες ημερομηνίες». Η Εκκλησία της Αντιοχείας κατ’επανάληψιν προειδοποιούσε σχετικῶς». Επίσης πληροφορούμαστε ότι «η Ιερά Σύνοδος συνεχίζει τις συνεδριάσεις αυτής και συνέρχεται σε λίγες ημέρες για να εξετάσει τις εξελίξεις, οι οποίες αφορούν στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο, και να αποφασίσει σχετικῶς».  
Κατά την συνεδρίασιν αυτής, την 1 Ιουνίου 2016, η με πλήρη σύνθεση Ιερά Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Βουλγαρίας «συζήτησε επισταμένως τα θέματα, τα οποία συνδέονται με τη σύγκληση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας από 16 έως 26 Ιουνίου ε.ε. στην Κρήτη».  Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Βουλγαρίας υπέδειξε:
  1. Την έλλειψη από την Ημερήσια Διάταξη της Πανορθοδόξου Συνόδου των ιδιαιτέρως σημαντικών διά την Ορθοδοξία ζητημάτων τα οποία είναι επίκαιρα και χρῄζουν έγκαιρης Πανορθοδόξου αντιμετωπίσεως,
  2. Τις διαφωνίες οι οποίες προέκυψαν και τις οποίες δήλωσαν επισήμως οι κατά τόπους Εκκλησίες επί ορισμένων των ήδη εγκριθέντων συνοδικών κειμένων,
  3. Την αδυναμία επιμελείας των κειμένων, συμφώνως προς τον ήδη εγκριθέντα Κανονισμό Λειτουργίας της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας, κατά την διάρκεια εργασιών της Συνόδου,
  4. Την προταθείσαν διάταξη των Προκαθημένων των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών η οποία θα ακολουθείται στην αίθουσα συνεδριάσεων της Συνόδου πρὸς παράβασιν της αρχής της ισοτιμίας των Προκαθημένων των αυτοκεφάλων κατά τόπους Εκκλησιών,
  5. Την ακατάλληλη διάταξη για τους παρατηρητές και προσκεκλημένος της Συνόδου,
  6. Την ανάγκη μεγάλων και μη ητιολογημένων δαπανών σε περίπτωση συμμετοχής του Πατριαρχείου Βουλγαρίας στη Σύνοδο.
Ως αποτέλεσμα της συνεδριάσεως η Ιερά Σύνοδος ομοφώνως αποφάσισε:
  1. Να επιμείνει στην αναβολή της συγκλήσεως της από 16 έως 26 Ιουνίου ε.ε. Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόδου Εκκλησίας, ενώ να συνεχισθούν οι προετοιμασίες για την σύγκληση αυτής,
  2. Αντιθέτως η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Βουλγαρίας δηλώνει κατηγορηματικά τη μη συμμετοχή του στις εργασίες τις προγραμματιζομένης από 16 έως 26 Ιουνίου Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας».
Στις 2 Ιουνίου 2016 διά Γράμματός του προς τους Προκαθημένους των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών ο Αγιώτατος Πατριάρχης Βουλγαρίας Νεόφυτος κοινοποίησε την απόφαση αυτή.  

Αποφάσισε:
  1. Να εγκρίνει τις προσπάθειες τις οποίες καταβάλλει ο Πατριάρχης Μόσχας και Πασών των Ρωσσιών Κύριλλος και εκπρόσωποι του Πατριαρχείου Μόσχας κατά την περίοδο μετά την από 2 έως 3 Φεβρουαρίο 2016 γενομένη Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας ως προς τη συμμετοχή στην προετοιμασία της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου.
  2. Να εγκρίνει τις τροπολογίες της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας στα σχέδια κειμένων της Πανορθοδόξου Συνόδου «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον υπόλοιπον χριστιανικόν κόσμον» και «Η Αποστολή της Ορθοδόξου Εκκλησίας ἐν τῳ συγχρόνῳ κόσμῳ», οι οποίες διαμορφώθηκαν βάσει των κρίσεων Ιεραρχών, κληρικών, μοναχών και μοναζουσών και λαϊκών.
  3. Να τονίσει ότι κατόπιν συζητήσεως των σχεδίων κειμένων της Πανορθοδόξου Συνόδου οι Ορθόδοξες Εκκλησίες της Γεωργίας, της Σερβίας, της Βουλγαρίας και της Ελλάδος, όπως και η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους υπέβαλαν ουσιαστικές τροπολογίες, οι οποίες συγκλίνουν ἐν πολλοῖς με προτάσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας. Αυτές χρήζουν επισταμένης μελέτης επί τῳ σκοπῳ της εξασφαλίσεως της πανορθοδόξου συναινέσεως.
  4. Έχοντας υπόψη ότι οι αποφάσεις της Πανορθοδόξου Συνόδου λαμβάνονται αποκλειστικώς καθ΄ὁμοφωνίαν (Απόφαση της από 6 έως 9 Μαρτίου 2014 Συνάξεως των Ορθοδόξων Προκαθημένων αρθ. 2α), δηλαδή με ομόφωνη εκδήλωση θελήσεως όλων των κοινώς ανεγνωρισμένων αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών, να υπογραμμίσει ότι η μη συμμετοχή έστω και μίας εξ αυτών στη Σύνοδο, αποτελεί απόλυτο κώλυμα για την διεξαγωγή της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου.
  5. Επειδή η από 1ης Ιουνίου 2016 απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Βουλγαρίας καθώς και το ασαφές ως προς τη συμμετοχή του Πατριαρχείου Αντιοχείας στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο, η έλλειψη της προκαταρκτικής συναινέσεως για το σχέδιο του Κανονισμού Λειτουργίας της Συνόδου και του κειμένου «Το μυστήριον του Γάμου και τα κωλύματα αυτού», αυτό σημαίνει ότι κατά τό παρόν, δύο εβδομάδες προ της καθορισμένης ημερομηνίας ενάρξεως της Συνόδου, παραμένουν σοβαρές εκκρεμότητες, οι οποίες χρήζουν της ἄνευ αναβολής λήψεως των πανορθοδόξων πρωτοβουλιών.
  6. Να θεωρεί ότι ως λύση για άρση του αδιεξόδου θα μπορούσε να είναι η σύγκληση μίας εκτάκτου Πανορθοδόξου Προσυνοδικής Διασκέψεως προς εξέταση της διαμορφωθείσης καταστάσεως και την μελέτη των υποβληθεισών από τις κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες τροπολογίες για τα συνοδικά κείμενα με σκοπό την εκπόνηση των συμπεφωνημένων προτάσεων.
  7. Να δεχθεί ότι, έχοντας υπόψη το μεγάλο φόρτο εργασιών και τη σπουδαιότητα των εγειρομένων ζητημάτων, η σύγκληση μίας τέτοιας διασκέψεως πρέπει να γίνει άνευ αναβολής και το αργότερον στις 10 Ιουνίου ε.ε. προκειμένου να αποφανθούν οι Ορθόδοξες Εκκλησίες σχετικά με την σύγκληση της Πανορθοδόξου Συνόδου στις προκαθορισμένες ημερομηνίεςμε βάση την απόφαση, την οποία θα λάβει η Διάσκεψη.
  8. Να ζητήσει τον Πατριάρχη Μόσχας και Πασών των Ρωσσιών Κύριλο να υποβάλει το σχετικό αίτημα στον Παναγιώτατο Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίο.
  9. Να αποσταλούν προς τους Προκαθημένους των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών οι ως άνω προτάσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας.