e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Πέμπτη 9 Ιουνίου 2016

Ο Μητροπολίτης Σουηδίας κ. Κλεόπας προεστός της πανηγύρεως της Μονής Εσφιγμένου


















































Με τις ευλογίες της Α. Θ. Παναγιότητος, του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, ο Σεβ. Μητροπολίτης Σουηδίας και πάσης Σκανδιναυίας κ. Κλεόπας επεσκέφθη το Άγιον Όρος από 7ης έως 10ης Ιουνίου ε.ε., για να προστεί της πανηγύρεως της Ι. Μονής Εσφιγμένου, αποδεχθείς την καθ’ όλα τιμητική πρόσκληση του Καθηγουμένου, Παν. Αρχιμανδρίτου κ. Βαρθολομαίου.

Ο Σεβασμιώτατος διεβίβασε κατά τους εορτασμούς της Αναλήψεως του Κυρίου τις πατρικές ευχές και ευλογίες του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου και διαβεβαίωσε την αδελφότητα γιά το ανύστακτο ενδιαφέρον της Μητρός Εκκλησίας υπέρ της Ι. Μονής και ευχήθηκε όπως η επόμενη πανήγυρις εορτασθεί στις εγκαταστάσεις της Ι. Μονής που τελεί επί του παρόντος υπό κατάληψιν.

Ο Επίσκοπος εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του γιά την υποδοχή που του επεφυλάχθη και γιά την αβραμιαία φιλοξενία που του εγένετο. Είχε την ευκαιρία να θαυμάσει τα ανακαινιστικά έργα που έχουν επιτελεσθεί στο κονάκι της Ι. Μονής και να συνομιλήσει με μαθητές και καθηγητές της Αθωνιάδος Εκκλησιαστικής Σχολής.

Την επομένη της Πανηγύρεως, μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας των κτητορικών, ο Μητροπολίτης Κλεόπας μετέβη στον τάφο του μακαριστού Αρχιμανδρίτου κυρού Χρυσοστόμου Κατσουλιέρη, πρώην Καθηγουμένου, τον οποίο είχε γνωρίσει κατά την μαθητεία του στην Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή, και τέλεσε τρισάγιο υπέρ αναπαύσεώς του.

Ο Επίσκοπος είχε την ευκαιρία να προσκυνήσει την Παναγία Αξιον Εστί στο Πρωτάτο και να επισκεφθεί την Ι. Μονή Ιβήρων και την Ιερά Επιστασία.

Ο Μητροπολίτης Σουηδίας ενημέρωσε τους Αγιορείτες Πατέρες για την ολοκλήρωση της εκ βάθρων ανακαινίσεως του Ησυχαστηρίου του Αγίου Νικολάου στην πόλη Rättvik της Σουηδίας που ίδρυσε ο μακαριστός π. Ευσέβιος Βίττης και γιά την τελετή θυρανοιξίων που πραγματοποιήθηκε ανήμερα της εορτής του Αγίου, στις 6 Δεκεμβρίου 2015, και τους παρεκάλεσε να εύχονται για την επάνδρωση του Ησυχαστηρίου με μία άξια αδελφότητα και την επάνδρωση της Ι. Μητροπόλεως Σουηδίας με νέους κληρικούς με ζήλο και ιεραποστολικό πνεύμα.

Φωτογραφίες κ. Αθανασίου Ταυρίδη και Ι. Μονής Εσφιγμένου

"... έως εσχάτου της γης", με αναφορά στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ δρ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΟΥΣΤΑΚΗ 

Αὐτὲς οἱ τέσσερις λέξεις ποὺ παραδίδονται ἀπὸ τὸν εὐαγγ. Λουκᾶ στὸ πρῶτο κεφάλαιο τῶν Πράξεων εἶναι τὰ τελευταῖα λόγια ποὺ εἶπε ὁ Χριστὸς στὸν ὅμιλο τῶν μαθητῶν του πρὶν ἀπὸ τὴν Ἀνάληψη καὶ ἀποτελοῦν τμῆμα τοῦ ἀποστολικοῦ ἀναγνώσματος ποὺ διαβάζεται κατὰ τὴν ἑορτὴ αὐτή.
Ὁλόκληρη ἡ φράση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ ἑξῆς: «οὐχ ὑμῶν ἐστι γνῶναι χρόνους ἢ καιροὺς οὓς ὁ πατὴρ ἔθεντο ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ, ἀλλὰ λήψεσθε δύναμιν ἐπελθόντος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐφ᾿ ὑμᾶς καὶ ἐσεσθέ μοι μάρτυρες ἔν τε Ἰερουσαλὴμ καὶ πάσῃ τῇ Ἰουδαίᾳ καὶ Σαμαρείᾳ καὶ ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς».
Διαβάζοντάς την ἐντοπίζουμε πολλὰ ἐνδιαφέροντα στοιχεῖα ποὺ σχετίζονται, μάλιστα, μὲ τὴν ἐπὶ θύραις Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Ὁ Χριστὸς ὑπόσχεται στοὺς μαθητές Του ἐνίσχυση ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, τὸ ὁποῖο θὰ κατέλθει στὸν κόσμο μας γιὰ νὰ φωτίσει καὶ νὰ στηρίξει τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας, τὰ ὁποῖα μὲ τὴν παρουσία τους στὸν κόσμο καὶ τὴ ζωή τους θὰ εἶχαν (καὶ ἔχουν ἀκόμη) νὰ ἀντιμετωπίσουν πολλὰ καὶ βασανιστικὰ προβλήματα.

Δυστυχῶς, πολλὲς φορὲς μοιάζουμε νὰ λησμονοῦμε αὐτὴ τὴν εὐεργετικὴ παρουσία καὶ δράση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας καὶ στὴ ζωή μας καὶ ἠθελημένα ἢ ἀθέλητα τὸ παραμερίζουμε ἂν καὶ ἡ παρουσία του εἶναι ἰδιαιτέρως σημαντική. Μέσα ἀπὸ αὐτὸ τὸ πρίσμα πρέπει νὰ προσεγγίσουμε τὴν Σύνοδο εὐελπιστώντας ὅτι θὰ κυριαρχήσει ἡ διαλεκτικὴ τῆς Ἀγάπης μὲ ἐμπιστοσύνη στὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νὰ ὑπερβαίνει τὰ προβλήματα καὶ νὰ θεραπεύει τὶς ἀνθρώπινες ἀτέλειες καὶ ἀδυναμίες.
Ἀντ᾿ αὐτοῦ, λίγες μέρες πρὶν ἀπὸ τὴν ἄριστη εὐκαιρία γιὰ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι συζήτηση, μὲ φίλους καὶ ἀδελφούς, ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχει προκαλέσει συγκίνηση σὲ ὅλους, κάποιοι «τραβοῦν τὸ σχοινὶ» πρὸς τὴν κατεύθυνση ποὺ νομίζουν ὅτι τοὺς συμφέρει ὥστε νὰ ἀποκομίσουν αὐτὸ ποὺ μικρονοϊκὰ ἐπιμένουν νὰ θεωροῦν ὀφελός τους.
Ἕνα ἄλλο πολὺ ἐνδιαφέρον σημεῖο τοῦ κειμένου εἶναι ἡ διαβεβαίωση τοῦ Κυρίου ὅτι μετὰ τὴ λήψη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας θὰ γίνουν μάρτυρες τοῦ Κυρίου. Πράγματι, ὅταν ἀνοίγουμε τὸ στόμα μας ἢ ἐπιλέγουμε τὴ μία ἢ τὴν ἄλλη στάση δίνουμε στοὺς γύρω μας μία μαρτυρία. Μία μαρτυρία ποὺ δὲν ἔχει νὰ κάνει μὲ τὴν ἐξυπνάδα ἢ τὶς δυνατότητές μας, ἀλλὰ μὲ τὸ ὅτι εἴμαστε μέλη τῆς Ἐκκλησίας καὶ μὲ αὐτὴ τὴν ἰδιότητα μαρτυροῦμε Χριστό. Μαρτυρία Χριστοῦ δὲν ἔδωσαν μόνο οἱ μάρτυρες καὶ οἱ Ἅγιοι, ἐν γένει, ἀλλὰ δίνουμε καὶ ἐμεῖς σὲ κάθε στιγμή, σὲ κάθε βῆμα τῆς ζωῆς μας.
Ἀντιλαμβανόμαστε ἄραγε πόσο θλιβερὴ γίνεται ἡ ὕπαρξή μας ὅταν ἡ μαρτυρία αὐτὴ ἀλλοιώνεται καὶ ἐπηρεάζεται ἀπὸ ἰδιοτελεῖς σοβαροφανεῖς ἐπιδιώξεις ὅπως φαίνεται νὰ πράττουν οἱ ἱεραρχίες κάποιων Ἐκκλησιῶν;
Ποιά θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι ἀρτιώτερη καὶ εὐγενέστερη μαρτυρία Χριστοῦ ἐκτὸς ἀπὸ τὴν κοινὴ προσευχὴ στὴν Κρήτη τὴν Ἁγία ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, τὴν τέλεση τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας καὶ τὴν ἐν ἀγάπῃ καὶ ἀληθείᾳ συμμετοχὴ στὶς διαδικασίες τῆς Συνόδου, ἡ ὁποία ἔχει προετοιμαστεῖ ἐντατικά, προσεκτικὰ καὶ μεθοδικά;
Τί τὸ κακὸ θὰ μποροῦσε νὰ προέλθει ἀπὸ τὴ συζήτηση ἐν Χριστῷ ἀδελφῶν;
Ἀκόμη καὶ τὰ προβλήματα δικαιοδοσιῶν, ποὺ ἀναμφίβολα εἶναι σημαντικά, δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ γίνουν πιὸ ἤπια, πιὸ ἀπαλά, λιγότερο ἐνοχλητικά, μὲ τὴ συζήτηση, μὲ τὴν ἐλπίδα νὰ ἐξαλειφθοῦν πλήρως κάποτε;
Τὸ Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο, ὅπως ἀποδεδειγμένα ἔχει πράξει μὲ ἐπιτυχία καὶ κατὰ τὸ παρελθὸν θὰ διακονοῦσε τὶς ἀδελφές Ἐκκλησίες καὶ σὲ αὐτὸ τὸ πεδίο.
Τὸ τρίτο σημεῖο ποὺ τραβᾶ τὴν προσοχή μας στὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Κυρίου, πρὶν τὴν Ἀνάληψή Του, εἶναι ἡ κατακλείδα.
Ἡ μαρτυρία θὰ ξεκινήσει ἀπὸ τὴν Ἰερουσαλήμ, ἀλλὰ δὲν θὰ περιοριστεῖ οὔτε σὲ αὐτὴ οὔτε στὴν Ἰουδαία οὔτε στὴ Σαμάρεια. Θὰ ξεπεράσει τὴ κάθε γνωστὸ ὅριο καὶ θὰ φθάσει «... ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς».
Ὁ λόγος αὐτὸς τοῦ Κυρίου πρέπει νὰ ἀκούστηκε κάπως, ἐπιτρέψτε μου, τρομακτικὸς στὰ αὐτιὰ τῶν μαθητῶν. Ἡ ἀντίληψη ποὺ ἐπικρατοῦσε ἀκόμη ἐκείνη τὴν ἐποχὴ ἦταν ὅτι πέρα ἀπὸ τὰ γνωστὰ ὅρια Μεσόγειος, Βόρεια Γερμανία-Βρετανία, Ἰνδία ὑπῆρχαν φοβερές συνθῆκες, τέρατα καὶ καταστάσεις ποὺ θὰ ἀπειλοῦσαν τὴ ζωή ὅσων προσπαθοῦσαν νὰ τὰ ὑπερβοῦν. Παρὰ ταῦτα, ὁ Χριστὸς μὲ τὴ φράση αὐτὴ θέτει τὶς βάσεις γι᾿ αὐτὸ ποὺ θὰ συμβεῖ στοὺς κατοπινοὺς αἰῶνες ὅταν ἡ χριστιανικὴ ἱεραποστολὴ θὰ ἄνοιγε δρόμους βαδίζοντας σὲ ἄγνωστους τόπους, σὲ «ἀχαρτογράφητες» χῶρες καὶ οἱ μαθητὲς ἀκολουθοῦν δυναμικὰ κάνοντας πράξη τὸ λόγο Του. Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν ἀναφέρεται μόνο στὶς περιοχὲς ποὺ κατοικοῦνταν ἢ ποὺ νόμιζαν τότε ὅτι κατοικοῦνταν, ἀλλὰ ὡς ὅριο θέτει τὴν ἴδια τὴ γῆ, ὁλόκληρο τὸν πλανήτη μας.
Καὶ ἐδῶ πρέπει νὰ ἐντοπίσουμε τὴν κύρια συνεισφορὰ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στὸν κόσμο μας: εἶναι αὐτὸ ποὺ προϊόντος τοῦ χρόνου καὶ δεδομένων τῶν πολιτικῶν καὶ τῶν λοιπῶν συνθηκῶν ἀνέλαβε νὰ κάνει πράξη τὴν προτροπὴ τοῦ Κυρίου καὶ νὰ μεταφέρει τὸ μήνυμα τῆς σωτηρίας «... ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς».

Εἶναι δὲ ἐντυπωσιακὸ ὅτι αὐτὴ τὴν πρωτοκαθεδρία ἀποδέχθηκαν καὶ ἀποδέχονται δίχως καμία τάση ἀμφισβήτησης τὰ Πατριαρχεῖα Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας καὶ Ἱεροσολύμων – μὰ καὶ ὅσες Ἔκκλησίες ἀνακηρύχθηκαν στὴ νεώτερη ἐποχή, τὰ ὁποῖα ἄσκησαν καὶ ἀσκοῦν τὴν πολύπευρη προσφορά τους σὲ συγκεκριμένα, ἀμοιβαῖα σεβαστὰ -παρὰ κάποιες πρόσκαιρες ἀντιπαραθέσεις- τοπικὰ ὅρια.
Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἀντιθέτως -ὅπως πανορθοδόξως εἶναι ἀποδεκτὸ- δὲν ἔχει οὔτε τοπικὰ οὔτε ἐθνικὰ ὅρια. Τὸ πεδίο δράσης του καὶ τὸ ὅριο τῆς εὐθύνης του εἶναι τὸ «ἔσχατον τῆς γῆς». Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ μὲ συνείδηση τῶν ὑποχρεώσεων του καὶ μὲ γενναιόφρονα ἀποδοχὴ τῆς εὐθύνης, ποὺ ἀπὸ αἰῶνες φέρει, ποιμαίνει τὴν Οἰκουμένη μὲ μαρτυρικὴ διαθεση καὶ φιλάδελφο πνεῦμα ἱδρύοντας συνεχῶς νέες Μητροπόλεις καὶ στελεχώνοντάς τες μὲ ἱκανοὺς ἱεράρχες καὶ κληρικούς, οἱ ὁποῖοι, παρὰ τὰ προβλήματα ποὺ ἀντιμετωπίζουν, κατηχοῦν, διδάσκουν, διαλέγονται, ἁγιάζουν καὶ ἐν τέλει σώζουν νέους καὶ παλαιοὺς πιστοὺς καὶ κάνουν πράξη τὴν ἐντολὴ τοῦ Κυρίου πρὸς τοὺς μαθητὲς καὶ πρὸς ὅλους μας.
Μέσα ἀπὸ τὴ μελέτη τῆς περικοπῆς τῶν Πράξεων καὶ τῆς ἐντολῆς τοῦ Κυρίου γιὰ κήρυξη τοῦ εὐαγγελίου στὰ πέρατα τῆς γῆς σβήνουν μπροστὰ ἀπὸ τὰ μάτια μας καὶ ξεθωριάζουν σιγὰ σιγὰ οἱ μικρόψυχες καὶ ὑστερόβουλες, ἐκ τῶν ὑστέρων, αἰτιάσεις, ἐνστάσεις καὶ ἀντιδράσεις, ὅσων συγχέουν τὸ «... ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς» μὲ τὰ στενὰ ὅρια τοῦ οἴκου, τῆς σκέψης καὶ τῆς καρδιᾶς τους.
Ἂς εὐχηθοῦμε, λοιπόν, ὁ σαρωτικὸς λόγος τοῦ Κυρίου, ποὺ διαλύει τὰ ὅρια καὶ σπάζει τὰ δεσμά, νὰ μᾶς πείσει νὰ θέσουμε τέλος στὴ λογικὴ τῶν διαιρέσεων καὶ ὁμαδοποιήσεων, νὰ ἐπικρατήσει ἡ πάγια πρακτικὴ καὶ ἡ ἀπὸ αἰῶνες ἐκπεφρασμένη ἐπιθυμία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου νὰ φέρει τὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ «... ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς» καὶ ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος νὰ διακηρύξει τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ἀληθεία τῆς Ἐκκλησίας στὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης.

Εμπλοκή και στη συμμετοχή του Πατριαρχείου Σερβίας στην Σύνοδο

Προτείνει αναβολή - Η Επιστολή στον Βαρθολομαίο

Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Σερβίας μαζί με άλλες τοπικές Εκκλησίες έχουν δηλώσει ότι δεν θα συμμετάσχουν στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο η οποία πρόκειται να συγκληθεί στην Κρήτη.
Σύμφωνα με το Ρωσικό Πρακτορείο Ειδήσεων το Πατριαρχείο Σερβίας δηλώνει ότι: «Η Εκκλησία μας βλέπει εμπόδια στην συμμετοχή της στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο και προτείνει να αναβληθεί».
Μάλιστα δημοσιοποιείται ότι το Πατριαρχείο Σερβίας έστειλε επιστολή προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο ο οποίος είναι υπεύθυνος για τον συντονισμό και την προετοιμασία.
«Πριν συγκληθεί η Σύνοδος είναι απαραίτητο να επιλυθούν οι διαφορές που έχουν προκύψει μεταξύ των Εκκλησιών για να υπάρξει ομοφωνία και να επανεξεταστούν τα σχέδια των κειμένων τα οποία πρόκειται να υιοθετηθούν στην Σύνοδο» σύμφωνα με δηλώσεις στελεχών του Γραφείου Τύπου της Σερβικής Εκκλησίας προς το Ιντερφαξ.
Η επιστολή του Πατριαρχείου Σερβίας στον Οικουμενικό Πατριάρχη
Πρέπει να αναβληθεί η Σύνοδος για να λυθούν τα προβλήματα.
Αναλυτικά:
«Θεωρούμαι αναγκαίο ότι πρέπει να υπογραμμίσουμε πως εμείς ελπίζουμε και ειλικρινά δεσμευόμαστε να συμβάλουμε με τις δικές μας δυνάμεις με τις οποίες η Εκκλησία μας συμμετείχε στην προετοιμασία της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου ωστόσο πρέπει να λάβουμε υπ΄ όψιν μας την δυσαρέσκεια και την κριτική που κάνανε ορισμένες τοπικές Εκκλησίες όσον αφορά ορισμένα κείμενα τα οποία προετοιμάστηκαν στην προσυνοδική περίοδο» σημειώνει η Εκκλησία της Σερβίας και προσθέτει: «Πρέπει να εξετάσουμε την αμετάκλητη απόφαση των Πατριαρχών της Αντιόχειας και της Βουλγαρίας να απόσχουν και να μην συμμετάσχουν στην Σύνοδο, τα προβλήματα στις σχέσεις και την κοινωνία των Εκκλησιών (Αντιοχείας και Ιεροσολύμων) για το Κατάρ, τις σχέσεις οι οποίες δυσχεραίνουν μεταξύ ημών και του Πατριαρχείου Ρουμανίας και οι οποίες είναι πολύ δύσκολο να τις υπερβούμε καθώς εισχώρησαν με αντικανονικό τρόπο στην Ανατολική Σερβία και ίδρυσαν μια παράλληλη εκκλησιαστική δικαιοδοσία γεγονός που θα οδηγήσει στην επιδείνωση τις σχέσεις και τελικά σε διακοπή της κοινωνίας των δύο Εκκλησιών εφ’  όσον δεν βρεθεί άμεσα λύση». Ακόμη δηλώνεται οτι «αφού δεν επιτρέπεται να λυθούν αυτά τα ζητήματα στην Σύνοδο αλλά θα μεταφερθούν προς συζήτηση μετά την ολοκλήρωση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, λες και υπάρχει άλλη αρχή που είναι υψηλότερη από την Πανορθοδοξη Σύνοδο».
Η έλλειψη θέλησης, λέει το Πατριαρχείο Σερβίας «της Μητέρας Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης να έχει τουλάχιστον μια πρόταση για τα προβλήματα της δικής μας Εκκλησίας όπως το δικαίωμα των Επισκόπων να ψηφίσουνε στην Σύνοδο, όπως έγινε στις Συνόδους του 9ου και του 14ου αιώνα που ήταν κι εκείνες Οικουμενικές (…).  Είμαστε υποχρεωμένοι μετά λύπης αλλά και την απόλυτη αίσθηση του εκκλησιαστικού μας καθήκοντος να Σας ενημερώσουμε (…) ότι εφ΄ όσον όλα αυτά παραμένουν ως έχουν η Εκκλησία μας θεωρεί ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο να συμμετάσχει στην Αγία και Μεγάλη που έχετε συγκαλέσει. Και προτείνουμε την αναβολή της για ένα χρονικό διάστημα (…). 

Οι αιτιάσεις των Σέρβων για να μη συμμετάσχουν στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο (αγγλιστί) | Referring to the Holy and Great Council of the Orthodox Church

1. Message of the Holy Assembly of Bishops of the Serbian Orthodox Church concerning the convocation of the Holy and Great Council to be held on  Crete on the occasion  of the feast-day of the Holy Trinity, from 17th to the 27th of June 2016.
The Holy Assembly of Bishops of
the Serbian Orthodox Church
№ 62/min. 164
25. Мay 2016
Belgrade

МESSAGE OF THE HOLY ASSEMBLY OF BISHOPS
OF THE SERBIAN ORTHODOX CHURCH
to Primates and Holy Synods of the Local Orthodox Churches


In the days of the most joyful Christian Feast, which fills every human being and all of creation with catholic meaning and good tidings of salvation in Christ, we welcome the summoning of autocephalous Orthodox Churches to the Holy and Great Synod which, if God allows it, will be held at the Orthodox Academy in Crete, on Pentecost, from 17 to 26 June 2016.
In brotherly love, with responsibility and great hopes, we reflect on this Holy and Great Synod during the session of our Local Church’s Assembly, and remind ourselves as well as others that the Orthodox Church is a Synod (Council), called by God in Christ and inspired by His Holy Spirit, as was the Synod of Holy Apostles, which took the following words as its guiding hand: “For it has seemed good to the Holy Spirit and to us” (Acts 15, 28). We rejoice at the prospect of commencement of the Holy and Great Synod on the Feast of descent of the Holy Spirit. For, it is and should be a pneumatic, Pentecostal event of communion (κοινωνία) of Churches. Assembled in order to “accordantly celebrate the All-Holy Spirit”, we believe that where the Church abides, there the Holy Spirit abides as well; and, where the Spirit of God abides, there abide the Church and all grace, and the Spirit is truth” (Saint Irenaeus of Lyons, Against Heresies 3, 2, 4, 1).
Being aware of the magnitude and importance of this Synod, with sacred trepidation we wonder whether the pending Synod fulfills the criteria and measure of true synods from the history of the Orthodox Church. Alongside, we ask whether the Synod will express the unity of the Church of Christ in the Holy Spirit, to the glory of God the Father: that unity which we ceaselessly witness and invoke in the Holy Liturgy: “Having prayed for the unity of faith and for the communion of the Holy Spirit”. We remind ourselves and others: this unity is a concrete unity according to the image of the Holy Trinity (Jn. 17, 21), the unity of the Body of Christ, “by good will of the Father…, and the communion of the Holy Spirit”. This is the unity in One Christ as One and Only Head of the divine-human Body of the Church regarded as Home of the Father, Abiding place of the Holy Spirit and Body of Christ the Savior.
In thoughts and in feelings we immerse ourselves into the theme of the oncoming Synod and, with reason, we ask whether and in what measure the imminent Synod expresses the One, Holy, Catholic and Apostolic Church (as we confess in the Creed). Therefore, aware of the historic importance of this Great Synod for the witness and mission of the Orthodox Church in the contemporary world, the Holy Assembly of Bishops of the Serbian Orthodox Church, with regard to the issue of composition of membership, themes and rules regulating the work of the Holy and Great Synod, offers the following standpoints to the attention of Forestanders and Holy Synods of Local Orthodox Churches:
1. With regard to the accepted Code of Regulations for organizing the work of the Holy and Great Synod of the Orthodox Church, it is our position that it allows the introduction of a practice unknown in the synods of the Orthodox Church which have hitherto come to pass: mostly due to the imparity and inequality of all bishops at the Synod. We do not discern in it the centennial living conciliar Tradition of summoning, of presiding at a Synod, of realizing a Synod and of administrating it. So far no one in history has determined and prescribed in advance the code of regulations of work of the Synod. For, this was realized by the Holy Synod itself in virtue of its conciliarity. One could gain the impression that the accentuation of certain “rights” of summoning and presiding makes the Synod a function of one man, even if he happens to be the first. It is Saint Paul who advises as follows: “… Outdo one another in showing honor” (Rom. 12, 10). If it happens to be the case that this Code of Regulations anticipates and controls the work of the Synod in advance, then little space will be left for freedom of the members of the Synod in the Holy Spirit and for what the Apostles formulate by the following words: “For it has seemed good to the Holy Spirit and to us” (Acts 15, 28).
2. The mentioned weaknesses of this Code of Regulations lead us to the question about the role and status of bishops at this Synod. Are bishops at the Synod to be regarded as participants or as viewers? Apart from the unjustified limiting of the number of participants in the Synod, we hold that the fact that not all bishops have the right of vote is unjustified as well. We believe that the right of vote is not contrary to the proclaimed principle of consensus (which, by rule, is preceded by consultations) and we hold that free and responsible voting by bishops would not restrain the unanimous witness of the Orthodox Church to the glory of God celebrated in the Trinity. The conciliar Tradition of the One Church presupposes the right to vote of each bishop in the Synod, from regional to ecumenical one. This Synod is an occasion to manifest the multitude of local Churches (most of them) to the joy of the Mother Church, — the first in throne Church of Constantinople, — as well as the Mother of all Churches, the Church of Sion.
3. In view of the fact that the question of communion between autocephalous Churches is of crucial importance for the mission of the Orthodox Church in the world, we deem it necessary to discuss the theme of autocephaly, and our Church has insisted on this incessantly. This Synod has a sufficient number of theological and pastoral motifs to acknowledge that today fourteen autocephalous Churches exist and that this is sufficient to confirm their status. Besides, within current preparations for the Synod the theme of autocephaly has been explored in detail, as well as the way in which it is proclaimed, except for the way of signing. Therefore, it is wholly justified and appropriate at the Holy and Great Synod to accept and proclaim that which for decades has been processed and completed.
4. Confessing the unity and unbroken conciliar Tradition of the Orthodox Church, we think that it is not true that there were no synods within the Orthodox Church during the centuries; although it stands as true that in the newer centuries we have not held a single pan-Orthodox or ecumenical Synod. Bearing in mind their dogmatic-ecclesiological importance and pan-Orthodox endorsement, our local Church proposes that the ecumenical importance of the Holy Synod of 879/880, held in the time of Saint Photius of Constantinople, should be confirmed, and that the hesychastic Synod held in 1351 should be confirmed as well. In proposing the conciliar confirmation of these Holy Synods, we have in mind the word of Saint Maximus the Confessor: “The God-revering rule of the Church recognizes as holy and confirmed those synods which have been confirmed by rightness of the dogmas”.
5. Acting in the spirit of the decision of all most holy local Orthodox Churches, namely that each of them is called to actively and ceaselessly participate in the conciliar event of the Church, we express our standpoint that the six prepared texts, although basically good, need amendment and re-working in order to be brought into concordance with the demands of life and mission of the Church. The text Оn the Mission of the Church in the Contemporary World stands in need of enrichment by the Gospel, that is, by soteriological and cosmological dimensions of salvation. In connection to the text Оn the Relation With the Christian World we think that the highly condescending attitude towards other religions should not stifle awareness of the need for the evangelization of this world. We stress that the question of Diaspora should be solved conciliarily, by agreement and pan-Orthodox consensus, under the presidency of the Primate of Constantinople, but, with equal participation of throne co-holders, Orthodox Primates, and their Holy Assemblies or Synods.
Last but not least, the Holy and Great Synod of the Orthodox Church, also, is a call for repentance of all, according to the decree of Christ: “The time is fulfilled, and the kingdom of God is at hand; repent, and believe in the gospel!” (Мk. 1, 15). In that way this Holy and Great Synod of the Orthodox Church will be a renewal and confirmation of the living, true and salvific faith, “… which was once for all delivered to the saints” (Јu. 3); and, it will confirm the true divine-human catholicity (ecumenicity) of Orthodoxy, in time and space, for “Jesus Christ is the same yesterday and today and for ever” (Heb. 13, 8).
Аrchbishop of Peć, Metropolitan of Belgrade-Karlovci and
Serbian Patriarch
Irinej
President of the Holy Assembly of Bishops


2. Letter of the Holy Synod of Bishops of the Serbian Orthodox Church to His Holiness Ecumenical Patriarch Sir Sir Bartholomew, a copy of which has been sent to all the Primates of Orthodox Churches and their Holy Synods
The Holy Synod of Bishops of
the Serbian Orthodox Church
№ 793
6. jun 2016
Belgrade

To His Holiness

Archbishop of Constantinople, New Rome, and Ecumenical Patriarch
Sir Sir Bartholomew
Constantinople

Subject: Holy and Great Synod
Christ is risen!
Most Holy Archbishop of Constantinople, New Rome, and Ecumenical Patriarch, beloved brother in Christ and co-celebrant of Our humbleness, Sir Bartholomew, most wholeheartedly we greet Your respected Holiness with brotherly embrace in the Lord.
We deem it unnecessary to stress the measure of hope, sincere commitment and contribution, according to our capacity, with which our Church participated in the preparation of the Holy and Great Synod of the Orthodox Catholic Church.
However, having taken into consideration:
1. the dissatisfaction and critical remarks of certain local Churches in regard to particular texts, prepared in the pre-Synodal period;
2. the irrevocable decision of the Patriarchates of Antiochia and Bulgaria to refrain from participating in the Synod;
3. the problems in relations and communion between Churches (Jerusalem — Аntioch because of Catar; deteriorating relations between us and the Patriarchate of Romania, which are now hard to overcome, due to the anti-canonical incursion of the latter into Eastern Serbia and the founding of a parallel diocese there, which will lead to severing of liturgical and canonical communion of the two neighbouring Churches if the behavior described above is not terminated, and so on), conjointly with the perspective of allowing these problems to not be solved at the Synod but, rather, to be deferred to the post-Synodal period, as if any commission can be an organ higher than the pan-Orthodox Synod, and
4. the lack of will from our Mother Church of Constantinople to have at least one of the proposals of our Church (such as the discussion on autocephaly, right of bishops to vote at the Synod, on regarding the synods from the ninth and fourteenth centuries as ecumenical already, in the consciousness and practice of the Orthodox Church, and some other ones, perhaps less significant) included into the thematic and agenda of the Synod,  and, as long as we remain obligated by the standpoints of the Holy Assembly of Bishops of our Church, officially formulated two years ago, as well as recently, at the end of the past month of May,
we are compelled, with sadness — but also with full feeling of our pastoral and, generally, ecclesial responsibility — to inform Your dear and respected Holiness and Your Holy and Sacred Synod that, since all this is so, our Church feels it difficult to participate in the summoned Holy and Great Synod, and proposes that it be postponed for a certain time: while our pending gathering at Crete, with the help of God, would be regarded as a pre-Synodal inter-Orthodox consultation with the aim of additionally preparing the Synod and improving its texts, or, at the most, as the inaugural phase of the whole synodal process, which is to be completed in subsequent continuation, in the next phase, when all disagreements are removed in favor of unity of mind and consensus of Churches. In this way, with the aid of God, the fruit of the Synod will be seen as witness given to our uncorrupted faith, answer to hope which abides in us as the message of salvation in Christ, directed to all, both to those who are close to us and to those who are remote, and in no case, God forbid, as germination of new pestilent schismas and para-synagogues under the excuse of falsely proclaimed zealousness and alleged preservation of Orthodoxy.
In regard to the said we remain Your Holiness’ humble brother and co-celebrant in the risen Christ
Аrchbishop of Peć, Metropolitan of Belgrade-Karlovci and
Serbian Patrijarch
Irinej 
President of the Holy Synod of Bishops

Μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσοστόμου για την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο


Παρακολουθώντας τις δημόσιες εκφρασθείσες τοποθετήσεις ορισμένων τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, σχετικά με την συγκληθησομένη Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, θα επιθυμούσαμε να αναφέρουμε επιγραμματικά τα εξήςː
  • Η σύγκληση της Μεγάλης Συνόδου αποφασίστηκε ομόφωνα από δύο Συνάξεις των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών, χωρίς να προβληθεί καμία ένσταση. Το γεγονός αυτό διασφαλίζει την ενότητα και ομοφωνία μεταξύ μας για αυτό και θεωρούμε ότι οποιαδήποτε άλλη θέση ή πρόταση, της τελευταίας στιγμής, απειλεί την ενότητα αυτή και η ευθύνη θα βαραίνει όσους, έστω και άθελά τους, θα συμβάλουν στη διάσπασή της.
  • Εάν υπάρχει, εκ μέρους όλων μας, καλή θέληση και αν εμφορούμαστε από το Ορθόδοξο Πνεύμα της αλήθειας και παραδόσεως μας, όλα τα τυχόν προβλήματα, που υπάρχουν στα ήδη συμφωνηθέντα Προσυνοδικώς κείμενα, μπορούν να επιλυθούν άμεσα, ώστε η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος να έχει τον απαιτούμενο χρόνο να ασχοληθεί και με θέματα διμερή, τα οποία απασχολούν Αδελφές Εκκλησίες.
Ως εκ τούτου, καλούμε όλες τις κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες να συμμετάσχουν στις εργασίες της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου με πνεύμα αγάπης, ταπείνωσης και ομοφροσύνης, ώστε η μαρτυρία μας προς τον κόσμο να είναι δημιουργική και αποτελεσματική εν Χριστώ Ιησού.

Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου,

9 Ιουνίου 2016.

Αναμνηστική Σειρά Γραμματοσήμων – Φεγιέ «Βαρθολομαίος - 25 χρόνια Οικουμενικός Πατριάρχης»

«Αὐτὴν τὴν ἱερὰν παρακαταθήκην της Ὀρθοδοξίας, τὰ όσια καὶ τὰ ιερὰ τοῦ Γένους, τὸν τόπον καὶ τὸν τρόπον τῆς ἐν Χριστῶ καὶ κατὰ Χριστόν βιοτῆς, τὴν ὀρθήν πίστιν, τὴν ὀρθήν λατρείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ὀρθοπραξίαν, φυλάττομεν, ἀκοίμητοι, ἐν Φαναρίω, μετὰ τῶν περὶ ἡμᾶς ἀδελφῶν καὶ συγκληρονόμων τῶν πατρώῴων παραδόσεων, ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ, “τῆ προσευχῆ πρασκερτεροῦντες” (Ρωμ.12,12), “ποτὲ ἀπὸ τὸ χρέος μὴ κινοῦντες.»
Φανάριον, Ἅγιον Πάσχα, βις



Τα Ελληνικά Ταχυδρομεία, με αφορμή την συμπλήρωση 25 χρόνων από την ανάρρηση του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου στον Πατριαρχικό θρόνο της Κωνσταντινούπολης, τιμούν τον Προκαθήμενο της Ορθόδοξης Εκκλησίας και κυκλοφορούν την Αναμνηστική Σειρά Γραμματοσήμων – Φεγιέ  «Βαρθολομαίος - 25 χρόνια Οικουμενικός Πατριάρχης».

Καινοτόμος, ρηξικέλευθος, διορατικός και, βέβαια, ευσεβής και φιλόθεος, η Αυτού Θειοτάτη Παναγιότης, ο Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος παρουσιάζει σημαντικό έργο αναφορικά με την προβολή και την κατοχύρωση των διαχρονικών αξιών και διδαγμάτων της Ορθοδοξίας, όχι μόνο μεταξύ των Ορθοδόξων, αλλά και μεταξύ των λοιπών Εκκλησιών και Δογμάτων.

Η ποιμαντορία του χαρακτηρίζεται από τη διορθόδοξη συνεργασία, την εκκλησιαστική ενότητα, τον διαχριστιανικό και διαθρησκευτικό διάλογο και μία συνεχή προσπάθεια να ενισχυθεί η θρησκευτική ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Οι πρωτοβουλίες του στην κατεύθυνση της προστασίας του περιβάλλοντος, του έχουν αποδώσει τον τίτλο «Πράσινος Πατριάρχης», ενώ το έργο του για ζητήματα διεθνούς ειρήνης τον έχει δίκαια τοποθετήσει στην κορυφή των παγκόσμιων οραματιστών και τον καθιστά ως μία παγκόσμια προσωπικότητα κύρους και διεθνούς αναγνώρισης, όχι μόνο από τους θρησκευτικούς ηγέτες αλλά και τον επιστημονικό, πνευματικό και πολιτικό κόσμο.

Την Πρώτη Ημέρα Κυκλοφορίας της Σειράς, Παρασκευή 10 Ιουνίου 2016, οι συλλέκτες φιλοτελιστές αλλά και οι ενδιαφερόμενοι φίλοι του γραμματοσήμου έχουν τη δυνατότητα να σφραγίζουν τα φιλοτελικά τους αντικείμενα στο Κεντρικό Φιλοτελικό Κατάστημα (Λυκούργου 5 και Απελλού, Αθήνα), με την Ειδική Αναμνηστική Σφραγίδα Πρώτης Ημέρας Κυκλοφορίας που έχουν φιλοτεχνήσει τα ΕΛΤΑ ειδικά για τον σκοπό αυτό, δημιουργώντας μοναδικά ενθυμήματα της επετείου.

Εικόνες από την Αρχιερατική Λειτουργία στον Ναό της Θείας Αναλήψεως πόλεως Ζακύνθου [φωτοθήκη + ενδεικτικό video]


Πρωί Πέμπτης, 9ης Ιουνίου 2016, εορτής της Αναλήψεως του Κυρίου, στον πανηγυρίζοντα ομώνυμο Ναό, στο κέντρο της πόλης της Ζακύνθου. Στην Ευχαριστιακή Σύναξη προέστη ο οικείος Μητροπολίτης Σεβ. Ζακύνθου κ. Διονύσιος Δ΄. Ομίλησε -αναθέσει Μητροπολίτου- ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος π. Παναγιώτης Καποδίστριας, αναφερθείς στη Χαρά, με την οποία χαρίτωσε την ανθρωπότητα ο Αναληφθείς Χριστός. Έκτοτε, τόνισε, με την επίπνοια του Αγίου Πνεύματος, αυτή η Χαρά ενδυναμώνει κάθε αγωνίστρια ψυχή, ούτως ώστε ο Χριστιανός να είναι ο κατεξοχήν Χαρούμενος Άνθρωπος! 
          Μετά το πέρας της θείας Λειτουργίας, ο δραστήριος Εφημέριος Πρωτοπρεσβύτερος Χαράλαμπος Κυπριώτης και οι έγκριτοι συνεργάτες του παρέθεσαν καφέ και πλούσια κεράσματα στο ιερατείο και τα μέλη της Χορωδίας. 
[Φωτορεπορτάζ: Σπύρος Νέγκας]