e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2016

2η ημέρα της Επισκέψεως του Αλεξανδρινού Προκαθημένου στη Μητρόπολη Μουάνζας










Την 10ην Οκτωβρίου, τρίτη μέρα της ποιμαντικής επισκέψεως του Αλεξανδρινού Προκαθημένου στην Ιερά Μητρόπολη Μουάνζας, ο Μακαριώτατος, με τη συνοδεία του οικείου Μητροπολίτου κ. Ιερωνύμου και του Έλληνα Βουλευτή Δράμας κ. Δημητρίου Κυριαζίδη, Προέδρου της Πανελληνίου Ομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων (Π.Ο.ΑΣ.Υ.), επεσκέφθη ατμοπλοϊκώς την πόλιν GEITA, κέντρο εξορύξεως χρυσού, όπου υπάρχει ο Ιερός Ναός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.

Ως γνωστόν, η Μητρόπολη Μουάνζας βρίσκεται πέριξ της Λίμνης Βικτόρια, της δεύτερης μεγαλύτερης λίμνης στον κόσμο, στα σύνορα με την Ουγκάντα και την Κένυα.

Ο Μακ. Πατριάρχης επεσκέφθη τον Νομάρχη της περιοχής GEITA κ. MSTAAFU EZEKIEL KYUNGA, με τον οποίο συζήτησαν εκτενώς πάνω σε θέματα που αφορούν στη συνεργασία της Ορθόδοξης Εκκλησίας με την συνεχώς αναπτυσσόμενη αυτή περιοχή και συνανεστράφη με τους απλούς αλλά ευλαβείς πιστούς, στους οποίους έδωσε την πατριαρχική ευλογία του.

Επίσης να σημειωθεί ότι είναι η πρώτη επίσημη επίσκεψη του Προκαθημένου της Αλεξανδρινής Εκκλησίας στη Μητρόπολη Μουάνζας, μετά την ίδρυσή της, το 2007.

Ένα τριήμερο (8-10.10.2016) του Οικουμενικού Πατριάρχου στη γενέτειρα Ίμβρο

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Ἡ εἰς Διάκονον χειροτονία τοῦ Ἱερολογ. κ. Προκοπίου Μαλλιαρῆ ἐν Ἰμβρῳ
09/10/2016


Ὡς ἤδη ἠγγέλθη διά σχετικοῦ Ἀνακοινωθέντος, Α. Θ. Παναγιότης, Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. κ. Βαρθολομαῖος, μετέβη τό Σάββατον, 8ην τ.μ. Ὀκτωβρίου, εἰς τήν γενέτειράν Του Ἴμβρον, προκειμένου νά συγχαρῇ τόν ἐπιτόπιον Ποιμενάρχην, Σεβ. Μητροπολίτην Ἴμβρου καί Τενέδου κ. Κύριλλον, ἐπί τῇ 14ῃ ἐπετείῳ τῆς ἐνθρονίσεως αὐτοῦ, νά εὐχηθῇ εὐλογημένον καί καρποφόρον τό νέον σχολικόν ἔτος εἰς τούς ἐκπαιδευτικούς καί μαθητάς τῶν ὁμογενειακῶν σχολῶν τῆς Νήσου, ἕνα χρόνον μετά τήν τέλεσιν ὑπό τοῦ Ἰδίου τοῦ Ἁγιασμοῦ ἐπί τῇ ἐνάρξει λειτουργίας τοῦ Γυμνασίου-Λυκείου τῆς Νήσου ἐν Ἀγριδίοις (τήν 12ην Ὀκτωβρίου 2015), καί, τέλος, νά συμπροσευχηθῇ κατά τήν χειροτονίαν τοῦ νέου Διακόνου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἱερολογ. κ. Προκοπίου Μαλλιαρῆ.
Τό ἑσπέρας τῆς ἰδίας ὁ Πατριάρχης μετέβη εἰς τόν Ἱ. Ναόν Ἁγίας Μαρίνης Σχοινουδίου, ἔνθα παρέστη συμπροσευχόμενος κατά τόν Ἑσπερινόν, μετά τό πέρας τοῦ ὁποίου ὁ χοροστατήσας Σεβ. Μητροπολίτης κ. Κύριλλος ἐτέλεσε τήν Ἀκολουθίαν τῆς ρασοφορίας τοῦ ὑποψηφίου πρός χειροτονίαν, ὅστις διηκόνησεν ἐπί σειράν ἐτῶν τό Ἀναλόγιον τοῦ Ναοῦ, ἐντός κλίματος σεμνῆς λαμπρότητος καί χαρᾶς. Τό προσελθόν πολυπληθές ἐκκλησίασμα ἐδεήθη ἐκτενῶς ὅπως ἡ Χάρις τοῦ Κυρίου ἐνισχύῃ τόν νέον ἐργάτην τοῦ ἀμπελῶνος Αὐτοῦ, ὁ δέ Ποιμενάρχης, ὁ διαδραματίσας καθοριστικόν ρόλον εἰς τήν πνευματικήν πορείαν τοῦ ὑποψηφίου καί τήν καλλιέργειαν τῆς παρά Θεοῦ κλήσεώς του πρός τήν ἱερωσύνην, ὑπεγράμμισε τάς ἀπό τῆς παιδικῆς ἠλικίας διακρινούσας τόν ὑποδιάκονον Παναγιώτην ἀρετάς τοῦ φόβου Θεοῦ, τῆς ἀγάπης πρός τήν Ἐκκλησίαν καί τοῦ σεβασμοῦ αὐτοῦ πρός τό τετιμημένον καί γιασμένον ράσον.
Ἡ χειροτονία τοῦ Διακόνου Προκοπίου ἐτελέσθη τήν ἑπομένην, Κυριακήν, 9ην Ὀκτωβρίου, ν χαρμοσύνῳ ἀτμοσφαίρᾳ καί ἐν πληθούσῃ Ἐκκλησίᾳ, ἐν τῷ Ἱ. Μητροπολιτικῶ Ναῷ Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ὑπό τοῦ οἰκείου Ποιμενάρχου, ἐν συλλειτουργίᾳ μετά πάντων τῶν κληρικῶν τῆς Νήσου. Ὁ προεξάρχων ὡμίλησε μέ στοργήν πρός τόν χειροτονούμενον καί ἔδωκεν αὐτῷ πολυτίμους συμβουλάς καί ὑποθήκας. Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης συμπροσηυχήθη ἀπό τοῦ Ἱεροῦ Βήματος, ἀπευθυνόμενος δέ ἀπό στήθους, πρό τῆς διανομῆς τοῦ ἀντιδώρου, εἰς τό πυκνόν ἐκκλησίασμα, ἐπανέλαβε διά μίαν ἀκόμη φοράν τά διακατέχοντα Αὐτόν αἰσθήματα βαθυτάτης ἀγάπης διά τήν ἰδιαιτέραν πατρίδα Αὐτοῦ Νῆσον Ἴμβρον, ἐξήγησε τούς λόγους, δι᾿ οὕς μετωνόμασε τόν χειροτονηθέντα εἰς Προκόπιον καί ὡμίλησε μέ αἰσιοδοξίαν διά τό μέλλον τῆς ἀναγεννωμένης Ἴμβρου, κυρίως χάρις εἰς τήν ἐπάνοδον τῆς ἑλληνοφώνου παιδείας ἐν αὐτῇ.
Ἐν τῷ τέλει τῆς Θείας Λειτουργίας, ὁ νεοχειροτονηθείς δέχθη τάς εὐχάς καί τά συγχαρητήρια τῶν κληρικῶν τῆς . Μητροπόλεως Ἴμβρου καί Τενέδου, συγγενῶν καί φίλων αὐτοῦ, ὡς καί τῶν ὑπερπληρωσάντων τόν Ναόν πολυαρίθμων πιστῶν.
Ἀκολούθως παρετέθη ὑπό τοῦ οἰκείου Ποιμενάρχου καί τῶν κληρικῶν τῆς . Μητροπόλεως ἐπίσημον γεῦμα ἐν Κάστρῳ, εὐλογηθέν ὑπό τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, κατά τό ὁποῖον Διάκονος Προκόπιοςξέφρασε τήν εὐγνωμοσύνην καί τόν σεβασμόν του πρός τό σεπτόν πρόσωπον τοῦ Πατριάρχου καί τόν Σεβασμιώτατον Ποιμενάρχην του, καθώς καί τήν συνοχήν καί συγκίνησίν του διά τό ὅτι θά συνεχίσῃ νά διακονῇ ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ ἀπό τοῦ Ἱεροῦ Θυσιαστηρίου.
Πρό τῆς ἐπιστροφῆς εἰς τό χωρίον Του Πατριάρχης ἐπεθεώρησε τά ἀνακαινιστικά ἔργα εἰς τό παρά τό χωρίον Γλυκύ Κουτλουμουσιανόν Μετόχιον τῶν Ταξιαρχῶν, ὅπου οἱ ἀείμνηστοι Βαρθολομαῖος καί Κύριλλος Κουτλουμουσιανοί οἱ Ἴμβριοι ἔθεσαν τά θεμέλια τῆς παιδείας τῆς Νήσου, διό καί θεωροῦνται φωτισταί αὐτῆς. Σημειωτέον, ὅτι μέν Οἰκουμενικός Πατριάρχης φέρει τό ὄνομα τοῦ πρώτου ἐξ αὐτῶν, δέ Μητροπολίτης Ἴμβρου καί Τενέδου τό τοῦ δευτέρου, ἐνῷ Α. Θ. Παναγιότης ἐφρόντισε νά δώσῃ εἰς κληρικούς τῆς Μητρός Ἐκκλησίας τά ὀνόματα καί τῶν δύο ἑτέρων ἐκ τῶν αὐταδέλφων τούτων, ἐκ τοῦ Γλυκέος καταγομένων, ἤτοι τῶν Δοσιθέου καί Καισαρίου.
Τήν ἑπομένην, Δευτέραν, 10ην Ὀκτωβρίου, Α. Θ. Παναγιότης, Πατριάρχης, ἐπεσκέφθη τό Δημοτικόν Σχολεῖον τῶν Ἁγίων Θεοδώρων καί τό χωρίον Γλυκύ, μετέβη εἰς τό Διοικητήριον πρός ἐθιμοτυπικήν ἐπίσκεψιν τοῦ Ἐπάρχου τῆς Νήσου Ἐντιμ. κ. Muhittin Gürel καί ηὐλόγησε τό προφρόνως παρατεθέν ὑπό τοῦ Ποιμενάρχου ἀποχαιρετιστήριον γεῦμα, ἀναχωρήσας ἐν συνεχείᾳ διά τήν Πόλιν, ἔνθα ἀφίχθη ἀργά τό ἑσπέρας τῆς ἰδίας.

Σύναξη της Επιτροπής Αντιπροσώπων των Ορθοδόξων Εκκλησιών στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Λευκωσία, 8-10.10.2016)








Από 8-10 Οκτωβρίου 2016 συνήλθε η Επιτροπή των Αντιπροσώπων των Ορθοδόξων Εκκλησιών στην Ευρωπαϊκή Ένωση (CROCEU) στη Λευκωσία της Κύπρου κατόπιν ευγενικής πρόσκλησης του Μακ. Αρχιεπισκόπου Νέας Ιουστινιανής και Πάσης Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμου Β’. Το κύριο θέμα του σεμιναρίου ήταν «Οι Θρησκευτικές Ελευθερίες των Ορθοδόξων ανά τον κόσμο.»

Στην συνάντηση συμμετείχαν: ο Σεβ. Μητροπολίτης Βελγίου κ. Αθηναγόρας, ο Αρχιμανδρίτης Αιμιλιανός Βογιάννου (Οικουμενικό Πατριαρχείο), ο Πρωτοπρεσβύτερος Αθηνόδωρος Παπαευρυπιάδης (Πατριαρχείο Αλεξανδρείας), ο Αρχιμανδρίτης Μωυσής Alkhassi (Πατριαρχείο Αντιοχείας), ο Σεβ. Μητροπολίτης Βόστρων κ. Τιμόθεος (Πατριαρχείο Ιεροσολύμων), ο Πρωθιερέας Δημήτριος Sizonenko (Πατριαρχείο Μόσχας), ο Ιερομόναχος Evsevije Meandzija (Πατριαρχείο Σερβίας), ο Σεβ. Μητροπολίτης Târgovişte κ. Νήφων, ο Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Sorin Selaru (Πατριαρχείο Ρουμανίας), ο Θεοφ. Επίσκοπος Νεαπόλεως κ. Πορφύριος και ο Ιεροδιάκονος Νεκτάριος Ιωάννου (Εκκλησία της Κύπρου).

Οι συμμετέχοντες συζήτησαν το θέμα της Θρησκευτικής Ελευθερίας, η οποία ταλανίζεται απο τις αιματοχυσίες και την απώλεια τόσων ψυχών και ιδίως των χριστιανών στην ευαίσθητη περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Ο Υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου, ο Δρ. Ιωάννης Κασουλίδης καθώς και οι εκπρόσωποι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του Γραφείου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Κύπρος, καθώς και όλοι οι εκπρόσωποι των ορθοδόξων Εκκλησιών, υπογράμμισαν την σημασία της Θρησκευτικής Ελευθερίας, η οποία αποτελεί βασικό στοιχείο της ιδιοπροσωπείας του ανθρώπου και αποτελεί θεμέλιο για μια δημοκρατική κοινωνία. Τονίστηκε η σημασία και ο ρόλος του θεμελιώδους αυτού ανθρώπινου δικαιώματος διότι είναι ευθύνη μας ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί να δείξουμε σεβασμό, υπομονή και αγάπη σε όλους, ακόμα και στους διώκτες και στους εχθρούς μας και μέσα από ειλικρινή, έντιμο και ανοιχτό διάλογο να χτίσουμε γέφυρες μεταξύ πολιτισμών και θρησκειών, ώστε να διασφαλιστεί η ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ ανθρώπων διαφορετικών πεποιθήσεων.

Μιλώντας κάποιος για το θέμα της θρησκευτικής ελευθερίας σκέφτεται πρωτίστως τα δικαιώματα που του εξασφαλίζει, ωστόσο, πρέπει κανείς να λάβει υπόψη και τις ευθύνες που απορρέουν απο αυτήν. Η CROCEU κλήθηκε απο όλους τους συμμετέχοντες να εντείνει ακόμα περισσότερο τις εργασίες της στο θέμα των παραβιάσεων των θρησκευτικών ελευθεριών αλλά και να οργανώσει περαιτέρω συναντήσεις με τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα ώστε να γίνουν γνωστοί οι κίνδυνοι που οι Χριστιανοί αντιμετωπίζουν σε διάφορες χώρες, όπως την Μέση Ανατολή, την Τουρκία, το Κοσσυφοπέδιο και το Μετόχια, την Ουκρανία, την Κύπρο και αλλού.

Σε ειδική συνάντηση τα μέλη της CROCEU ενέκριναν την ετήσια έκθεση του απελθόντος έτους ενώ συζήτησαν προτάσεις για μελλοντικές δραστηριότητες.

Την Κυριακή, ο Μακαριώτατος συλλειτούργησε μαζί με τους συμμετέχοντες στο σεμινάριο, στην ενορία της Αγίας Σοφίας στο Στρόβολο. Τέλος, κατά την διάρκεια της παραμονής τους τα μέλη της CROCEU επισκέφθηκαν τα Φυλακισμένα Μνήματα, την ιερά μονή Παναγίας του Μαχαιρά, καθώς και ιστορικά μνημεία στο κατεχόμενο μέρος της Κύπρου όπου είδαν ιδίοις όμμασι την εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση την οποία βιώνουν οι χριστιανοί στην Κύπρο. 

"Ιδού εγώ και τα παιδία ά μοι έδωκεν ο Θεός!" δείχνει να λέει ο Μητροπολίτης Σουηδίας

Ο Σεβ. Μητροπολίτης Σουηδίας κ. Κλεόπας μιλάει στα παιδιά των Ορθοδόξων οικογενειών στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Γεωργίου Στοκχόλμης την Κυριακή, 9 Οκτωβρίου 2016.








Εξεδήμησε προς Κύριον ο π. Παύλος Μποζίκης, πρώην Εφημέριος Λιθακιάς

Γράφει ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας 


Πριν λίγη ώρα (περί τις 5.45 μ.μ.) εξεδήμησε προς την Αιωνιότητα ο κοσμαγάπητος παπα-Παύλος ο Μποζίκης, πρώην Εφημέριος της Ενορίας της κωμοπόλεως Λιθακιάς Ζακύνθου, σε ηλικία 78 ετών, μετά από σύντομη ασθένεια και νοσηλευόμενος από ημερών στο Γενικό Νοσοκομείο Ζακύνθου. Σημειωτέον ότι η τελευταία φορά που μετέσχε σε Θεία Λειτουργία ήταν αυτή της ημέρας της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού (14.9.2016), στο αγαπημένο γενέθλιο χωριό του, από όπου προ ετών συνταξιοδοτήθηκε.

Ο Μέγας Οικονόμος Παύλος Μποζίκης, γιος του Αναστασίου και της Αναστασίας, γεννήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 1938 στη Λιθακιά Ζακύνθου. Χειροτονήθηκε Διάκονος στις 4 Μαρτίου 1970 από τον τότε Μητροπολίτη Ζακύνθου (μετέπειτα Πολυανής και Κιλκισίου) μακαριστό Απόστολο και Πρεσβύτερος στις 4 Απριλίου 1971 από τον ίδιο Μητροπολίτη. 

Εκδημήσας προς Κύριον αφήνει εξαιρετική φήμη ευγενούς και καλού λευίτη, ανοικτού στη σύγχρονη κοινωνία και δη στους νέους, μπροστάρη σε κοινωνικούς αγώνες, παραγωγού ραδιοφωνικών εκπομπών επί πολλά-πολλά χρόνια. Όλοι έχουν έναν καλό λόγο να πουν για τον παπα-Παύλο! 

Από τη θέση αυτήν συλλυπούμαστε από βάθους συντετριμμένης καρδίας την ευγενεστάτη Πρεσβυτέρα του Παρασκευή, τα τρία παιδιά και τα εγγόνια του, όπως και τον αδελφό του π. Νικόλαο Μποζίκη, ο οποίος υπηρετεί ιερατικώς στο Μάρικβιλ Σίδνεϊ της Αυστραλίας. Αιωνία η μνήμη Παύλου ιερέως, αδελφού και συλλειτουργού ημών γενομένου! 

ΝΕΟΤΕΡΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: Η σορός του Μεταστάντος Ιερέως θα μεταφερθεί αύριο το πρωί (11/10) στο ιδιωτικό εκκλησάκι της Οικογενείας του, στη Λιθακιά Ζακύνθου, η δε Εξόδιος Ακολουθία του μεταστάντος θα ψαλεί στον Ενοριακό Ναό Φανερωμένης Λιθακιάς, μεθαύριο Τετάρτη, 12.10.2016, ώρα 3 το απόγευμα, προεστώτων των Σεβ. Μητροπολιτών Ζακύνθου κ. Διονυσίου Δ΄ και Δωδώνης κ. Χρυσοστόμου. Η ταφή του θα γίνει πίσω από το Ιερό Βήμα του εν λόγω Ναού. 


-->

Το Δεντράκι της Μάνας

Γράφει η ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΜΟΥΣΟΥΡΑ από τη Μελβούρνη
Φωτίστηκε το πρόσωπο της Μάνας, όταν ο ταχυδρόμος -που τον περίμενε κάθε μέρα με λαχτάρα- της έδωσε χαμογελαστός το γράμμα! Το πήρε με τρεμάμενα χέρια η Κατίνα, το 'κρυψε με τρόπο στην ποδιά της για να μην πάρουν άλλοι χαμπάρι, πήρε το σίγλο τάχα να φέρει νερό από την Τρόμπα και προχώρησε. Λίγο πιο πέρα από την Τρόμπα του Μπανάτου, καθόταν μια γειτόνισσα και κουμπάρα της, που της είχε βάλει Άι Γιάννη! Της είχε εμπιστοσύνη πως δεν θα προδώσει το μυστικό της για το «δεντράκι», αφού αγράμματη εκείνη, βασιζόταν στη Νονά τη Μαρίκας της για την αλληλογραφία.
Της είχε βαφτίσει τη Μαρίκα, την ξενιτεμένη της! Ήταν από το παιδί της το ξενιτεμένο το γράμμα, την κόρη της που ζούσε στη Μελβούρνη κάπου πέντε χρόνια τώρα! Φτωχή οικογένεια και χωρίς προίκα η Μαρίκα, δύσκολο να παντρευτεί. Βρέθηκε ένα καλό παιδί όμως, από άλλο χωριό, που ήταν στην Αυστραλία λίγα χρόνια κι ήθελε κοπέλα από τον τόπο του. Έτσι ανέθεσε στον Πατέρα του να βρει την κατάλληλη, έγιναν τα προξενιά, έγινε κι ο Αρραβώνας, ώστε να μη φύγει έτσι ξεκάρφωτη η κοπέλα για την άλλη άκρη του κόσμου.
Γνωρίζοντας ο πατέρας και η μάνα πως δεν θα έκαναν το γάμο αυτοί, θα γινόταν στη Μελβούρνη, έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν για το παιδί τους στα αρρεβωνιάσματα! Ήταν κι η πρώτη χαρά στο σπίτι τους γιατί δύο σερνικά που είχαν, πολύ μικρά ακόμη, άσε που μεγαλώνοντας η ανέχεια κι η ανεργία μπορεί να τα ανάγκαζε να έπαιρναν κι αυτά το δρόμο της ξενιτιάς. Ένας Αρραβώνας, όμως, περίεργος, με συμπεθέρους, με κόσμο πολύ, με τραπέζι, όργανα και με παπά για να ευλογήσει τις βέρες! Μόνο, που δεν είχε γαμπρό!
Στη Μελβούρνη ο γαμπρός! Τα «αρρεβωνιάσματα» όμως έγιναν όμορφα κι ωραία! Και χορέψανε μετά τις βέρες, τη νύφη τη χόρεψε ο πεθερός και σμπάρα ρίξανε για τις χαρές, όπως όριζε το έθιμο και δώρα ανταλλάξανε, οι δικοί του γαμπρού οι πολύ στενοί φορέσανε χρυσάφια στη νύφη κι εκείνη έκαμε το χρέος της ως όφειλε κι ως ορίζανε τα έθιμα! Πουκάμισο στον πεθερό και στον κουνιάδο, κάλτσες και μαντίλι στους υπόλοιπους αρσενικούς από τους συμπεθέρους κι από ένα κομπινεζόν στις γυναίκες! Στην πεθερά της, έκανε δώρο μαζί με το κομπινεζόν κι ένα νυχτικό!
Φτιάχτηκαν τα χαρτιά για να φύγει η Μαρίκα, ταλαιπωρία, διατυπώσεις, ταξίδι υποχρεωτικό στην Αθήνα για να περάσει από γιατρούς κι Επιτροπή ώστε να της χορηγηθεί η βίζα.
Η Μάνα, πίσω, προσπαθούσε με μεγάλες θυσίες να της φτιάξει λίγα ρουχαλάκια-προικιά να μην πάει «γυμνή» στον ξένο τόπο και παρεξηγήσει κι ο γαμπρός! Πήγε στη χώρα, στου Χριστόφορου το εμπορικό κι αγόρασε υφάσματα για τα απαραίτητα, χρεώθηκαν μέχρι το λαιμό για τα υφάσματα και τα ραφτικά, για ταγιέρ γκρι και παλτό μαύρο να τα πάρει μαζί της! Παντρεμένη γυναίκα πια, πρέπει να ντύνεται σοβαρά ανεξάρτητα αν δεν ήταν παρά 22 χρονών!
Κι έφτασε η πολύ δύσκολη ώρα του χωρισμού! Με το μυαλό μπορεί να το ξέρεις και να το περιμένεις, κάπου να αγωνιάς κιόλας μέχρι να έρθει η πολυπόθητη βίζα! Μα, από τη στιγμή που λαβαίνεις «τα χαρτιά» ότι την τάδε του μηνός φεύγεις, εσύ ή το παιδί σου, τότε πέφτει μαυρίλα στο σπιτικό και στην καρδιά! Γιατί μόνο τότε συνειδητοποιείς την πραγματικότητα!

Οι σκηνές, τόσο στο λιμάνι Ζακύνθου, όσο και στον Πειραιά, τραγικές! Μόνο τότε σε χτυπάει η αλήθεια. Φεύγεις, φεύγεις, ίσως, για πάντα. Φεύγεις και δεν ξέρεις πού πας, τι θα βρεις μπροστά σου, πώς θα είναι ο άνθρωπος που χωρίς να τον έχεις δει ποτέ, θα πρέπει να δέσεις τη ζωή σου μαζί του. Κι αν, αν δεν σου αρέσει; Αν δεν είναι καλός; Πώς θα τα βγάλεις πέρα ολομόναχη στην άκρη του κόσμου; Πώς θα παντρευτείς μόνη, πώς θα γεννήσεις μόνη χωρίς τη Μάνα δίπλα σου, να σε φροντίζει να σε ορμηνεύει, σάματι γέννησες και χθες για να ξέρεις;
Κι όμως άντεξε κι η Μαρίκα και όλες οι Μαρίκες που βρέθηκαν στην ίδια μοίρα κι ήταν πολλές, από κάθε γωνιά της Ελλάδας. Τα χρόνια τα πρώτα στην ξενιτιά, τα πολύ δύσκολα, η οικονομική κατάσταση των Μεταναστών, πολύ άσχημη. Μόλις και κατάφερναν με πολλή σκληρή δουλειά και φοβερές οικονομίες να τα βγάζουν πέρα. Όταν φτάνεις για να ζήσεις μόνιμα σε άγνωστο τόπο και στις αποσκευές σου υπάρχουν περισσότερα όνειρα και προσδοκίες παρά τα πρακτικά που θα χρειαστείς εκεί, πρέπει ν' αρχίσεις από το πιρούνι και το κουτάλι μέχρι τα μεγάλα και τα ακριβά. Βασικά έπιπλα, ψυγείο και πολλά άλλα. Και φυσικά, από δεύτερο χέρι όλα, όλα μεταχειρισμένα, ούτε να σκεφτείς ότι θα πάρεις καινούρια.
Κι άλλες, πολλές φορές έχω αναφερθεί σε αυτά τα «πρώτα» χρόνια. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη, ότι όλοι μας ανεξαιρέτως, φτάσαμε στην ξένη χώρα με μια βαλίτσα, άλλοι μεγάλη, άλλοι μικρή. Όχι μόνο γιατί δεν μπορούσαμε να κουβαλήσουμε πολλά πράγματα μαζί μας στο πολύ μακρινό, δύσκολο κι επικίνδυνο ταξίδι, αλλά επί πλέον, δεν είχαμε και πολλά πράγματα, τι να πάρουμε;
Αυτές οι δυσκολίες και όλα μας τα προβλήματα όμως δεν μας εμπόδισαν, όχι μόνο να ξεχάσουμε όσους αφήσαμε, από ανάγκη, πίσω αλλά μας έτρωγε και μας τρώει ακόμα το σαράκι της έλλειψής τους. Επί πλέον, γνωρίζοντας πόσο δύσκολα ήταν τότε τα πράγματα στην πατρίδα, φροντίζαμε πάντα από το μεγάλο μας υστέρημα να βοηθάμε όσο πολύ ή λίγο μας επέτρεπαν οι συνθήκες.
Να στείλουμε επιταγή τότε, κάτι το αδιανόητο για πολλούς και ποικίλους λόγους. Όχι μόνο γιατί δεν μπορούσες να στείλεις επιταγή με τα λίγα που μπορούσες να ξεκλέψεις από τις υποχρεώσεις σου εδώ, αλλά επί πλέον η επιταγή στοίχιζε πολλές φορές περισσότερο κι από αυτό που είχαμε τη δύναμη να στείλουμε. Επί πλέον, οι περισσότεροι από εμάς δεν γνωρίζαμε λόγω άγνοιας της γλώσσας και του εδώ συστήματος τις απαιτούμενες διαδικασίες. Η επίσκεψη στην Τράπεζα ήταν κάτι άγνωστο, σάματι είχαμε πατήσει ποτέ πόδι σε Τράπεζα στην Ελλάδα; Άλλος σοβαρός λόγος, ιδιαίτερα, για τις παντρεμένες γυναίκες, ο άνδρας-αφέντης. Ακόμα, υπήρχε πάντα ο φόβος κάποιος γνωστός να σε δει να μπαίνεις/βγαίνεις στην Τράπεζα και πώς θα το δικαιολογούσες; Όταν με χίλια βάσανα τα βγάζεις πέρα στη φαμελιά σου εδώ, πώς να τολμήσεις να πεις στον άνδρα σου ότι θέλεις να στείλεις λεφτά στη Μάνα και στον Πατέρα πίσω;
Όλες οι πληρωμές και τα μεροκάματα-ημερομίσθια τότε γίνονταν με ρευστό χρήμα. Στο τέλος της εβδομάδας περνούσε ο «μπόσης», κάτι σαν αφεντικό ας πούμε κι έδινε στον κάθε εργαζόμενο ένα κλειστό, συνήθως, κιτρινωπό φακελάκι από την Τράπεζα όπου μέσα περιείχε τα μεροκάματα συν υπερωρίες, αν υπήρχαν και «κορδέλα» όπου έγραφε ακριβώς για πόσες ώρες πληρώνεσαι και τις κρατήσεις, για Εφορία και για το «Γιούνιον», Εργατικό Συνδικάτο που υποχρεωτικά έπρεπε να είσαι μέλος. Μια πολύ μικρή παρένθεση εδώ για να σας πω ότι συνήθως, Αντιπρόσωπος του Συνδικάτου σχεδόν σε κάθε τμήμα, ήταν ο/η προϊστάμενος σου! Καταλαβαίνετε λοιπόν, πόση στήριξη έβρισκε κάθε εργαζόμενος, ιδιαίτερα αν τα παράπονα του, είχαν να κάνουν με τον προϊστάμενο!
Το φακελάκι με την πληρωμή καμία σχεδόν γυναίκα δεν τολμούσε να το ανοίξει! Έπρεπε να το παραδώσει στον άνδρα άθικτο, να το ανοίξει εκείνος, να ελέγξει λεπτομερώς τι και πώς και πόσα και να τον κρατήσει δίνοντας, συνήθως, στη γυναίκα μια λίρα για τα εισιτήρια της και χαρτζιλίκι της για την εβδομάδα. Κι αν ήταν νοικοκύρης, μικρό το κακό, γιατί μαζί με το δικό του φάκελο, όλα θα πήγαιναν στην οικογένεια, με μεγάλη οικονομία φυσικά και όλα μέτρια και μετρημένα και τα υπόλοιπα στην άκρη είτε για να μαζευτεί προκαταβολή να αγοράσουν σπίτι ή για τις υπέρογκες δόσεις αν είχαν ήδη αγοράσει. Φυσικά υπήρχαν, δυστυχώς, πάρα πολλοί που από την Παρασκευή που πληρώθηκε το ανδρόγυνο, στο τζογαδαρείο-καφενείο και στα στοιχήματα στις κούρσες σκυλιών-αλόγων κι η φαμελιά δεν είχε ούτε τα απολύτως αναγκαία! Και στις δυο περιπτώσεις, πού να τολμήσει η κάθε γυναίκα να ζητήσει να στείλει κάτι στους γονείς πίσω;
Όμως, εκεί που υπάρχει δυνατή θέληση, βρίσκεται πάντα τρόπος. Έτσι, οι περισσότερες γυναίκες, κατέφευγαν σε διάφορα τεχνάσματα ώστε να στέλνουν ενίοτε μια-δυο λίρες στη Μάνα και στον Πατέρα. Πολλές γυναίκες σε συζητήσεις, ακόμα και σήμερα, έχουν να το λένε πως ποτέ δεν έφυγε γράμμα για τη Μάνα χωρίς να έχει μέσα «λίρα», που μπορεί σήμερα να ακούγεται ευτελές ποσόν, όμως, το βασικό μεροκάματο τότε δεν ξεπερνούσε τις 10-12 λίρες την εβδομάδα! Επί πλέον τα γράμματα τότε έπαιρναν πάνω από μήνα για να φτάσουν στον προορισμό τους, εκεί ή εδώ, οπότε το πολύ πέντε-έξη φορές το χρόνο λάβαινε η Μάνα τη λίρα. Εννοώ λίρες «χάρτινες» Αγγλίας, όπου μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '60, ήταν το επίσημο νόμισμα της Αυστραλίας, μια και ήταν κι εθεωρείτο αποικία της μαμάς-Αγγλίας! Γύρω στα μέσα της δεκαετίας του '60, άρχισαν σιγά-σιγά οι ιθύνοντες της Αυστραλίας να σηκώνουν κεφάλι και υιοθέτησαν το δικό τους νόμισμα, το Δολάριο Αυστραλίας. Σημειωτέον, η λίρα ισοδυναμούσε περίπου με δύο δολάρια.
Έχω ακούσει πολλές ιστορίες στα σχεδόν 50 χρόνια που ζω εδώ, από πολλές γυναίκες και τι σκαρφίζονταν για να στέλνουν κάτι πίσω. Εκείνο που μου έμεινε από όλα, όμως, είναι «το δεντράκι της Μάνας». Είχαν συνεννοηθεί Μάνα και κόρη, όταν λάβαινε η Μάνα τη λίρα που με θυσίες κατάφερνε να ξεκλέβει η κόρη, να της γράφει:
-Το δεντράκι σου κόρη μου μεγαλώνει!
Και τότε ησύχαζε η δόλια η κόρη πως δεν «κλάπηκε» από το φάκελο η λίρα κι έφτασε στη Μάνα! Ο λόγος γι' αυτό τον, ας πούμε, μυστικό κώδικα, το γεγονός ότι όλα τα γράμματα που λάβαινε η κάθε γυναίκα, τα διάβαζε σχεδόν πάντα και ο άντρας. Ευτυχώς και Μάνα-Κόρη, άλλαζαν κάπως το ρεπερτόριο με την αναφορά στο δεντράκι κι έτσι σχεδόν ποτέ κανένας άνδρας δεν υποψιάστηκε την αλήθεια! Απλά, ειρωνεύονταν και τις δυο για την «μούρλια τους» τους με τα δέντρα και τα λουλούδια!
Από τη δεκαετία του '70 και μετά άρχισαν να αλλάζουν έστω και λίγο τα πράγματα, το ανδρόγυνο είχε βάλει κάπως στη σειρά τη ζωή του, η Γυναίκα είχε ορθοποδήσει έστω και λίγο, άρχισε να διεκδικεί βασικά δικαιώματα και… να σηκώνει κεφάλι στον άνδρα που και αυτός με τη σειρά του, μαλάκωσε κάπως και έκανε την ανάγκη φιλοτιμία πολλές φορές. Μπορεί να είχε κιόλας βαρεθεί να διαβάζει τα γράμματα και να ελέγχει πού πήγε και το τελευταίο «σελίνι», έτσι χαλάρωσαν όλα. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως αρκετοί άνδρες δεν το έπαιζαν αφέντες στη φαμελιά!
δ.μ.

Το ιερό στη ζωή και την τέχνη

Ένας κύκλος σεμιναρίων
στο βιβλιοπωλείο ΕΝ ΠΛΩ
(Κέντρο Atrium, Χαριλάου Τρικούπη 6-10, Αθήνα)
Διοργάνωση: ΝΙΚΗ ΤΣΙΡΩΝΗ  Βυζαντινολόγος - Πολιτιστική Εταιρεία ΑΙΝΟΣ
  

Κάθε Πέμπτη (εκτός από την πρώτη Πέμπτη του μήνα)
από τον Οκτώβριο 2016 έως τον Μάϊο 2017, στις 7.00 μμ
Πώς ορίζεται και πώς οριοθετείται το ιερό στη ζωή και την τέχνη; Ταυτίζεται με τη θρησκευτικότητα, τη δημιουργία ή μήπως με τη βαθύτερη συνείδηση; Προσεγγίζουμε το άγνωστο αλλά οικείο αυτό τοπίο, από τη σκοπιά του σύγχρονου ανθρώπου της πόλης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Η ιερή στιγμή της συνάντησής μας, συνδιαλέγεται με τη γέννηση, την πνευματική και καλλιτεχνική δημιουργία και παράλληλα με τα όνειρά μας, το άνοιγμα της ψυχής, την αρρώστια, το φόβο και το θάνατο. Στην αναζήτηση αυτή θα συζητήσουμε με καλλιτέχνες, ανθρώπους του πνεύματος, δημιουργούς, γιατρούς και όσους μπορούν να μας βοηθήσουν στη βαθύτερη προσέγγιση και κατανόηση του ιερού. Οι θεματικές που θα καλύψουμε μέσα στη χρονιά περιλαμβάνουν την ιατρική, την τέχνη, την αρχιτεκτονική, τη μουσική κ.ά.
Για τους μήνες Οκτώβριο (13, 20), Νοέμβριο (10, 24) και Δεκέμβριο (8, 15, 22) θα ασχοληθούμε με:

i. το ιερό στην εκπαίδευση
ii. το βιβλίο ως ιερό κείμενο και αντικείμενο
 Προσκεκλημένοι οι:
Τερέζα Πεσμαζόγλου, συγγραφέας
π. Γεώργιος Γανωτής, ιερέας, εκπαιδευτικός στο σχολείο Λέλας Καραγιάννη
Βασίλης Ξυδιάς, θεολόγος- συγγραφέας και εκπαιδευτικός στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση
Σταύρος Γιαγκάζογλου, 
σύμβουλος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου του Υπουργείου Παιδείας
Κώστας Στάϊκος, ιστορικός βιβλίου
Φώτης Δημητρακόπουλος, καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών
Κυριάκος Ρεγκούκος, διευθυντής e-anagnosis.gr
Κόστος συμμετοχής: 10 ευρώ ανά μάθημα (8 ευρώ ανά μάθημα για ολόκληρο τον κύκλο)