Μήνυμα προς τους συμμετέχοντες στο 3ο TEDxRhodes, που πραγματοποιήθηκε στη Ρόδο, το απόγευμα του Σαββάτου, 14 Οκτωβρίου, απέστειλε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.
Στο Πατριαρχικό Μήνυμα γίνεται αναφορά, μεταξύ άλλων, στην ευθύνη όλων για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και στις προσπάθειες του Οικουμενικού Πατριαρχείου οι οποίες, όπως σημειώνεται, αποβλέπουν στη θετική συμβολή της Εκκλησίας στην αποτελεσματική αντιμετώπιση των επιδεινούμενων περιβαλλοντικών προβλημάτων. «Πράττομεν τούτο, επειδή το οικολογικόν πρόβλημα απασχολεί ή πάντως οφείλει να απασχολή πάντας τους λαούς της γης, καθ’ όσον συνδέεται προς καίρια υπαρξιακά ζητήματα, επί των οποίων καλούμεθα οι Χριστιανοί, να δώσωμεν μαρτυρίαν λόγου και ζωής, θεωρίας και πράξεως», τονίζει ο Οικουμενικός Πατριάρχης.
Σε άλλο σημείο του Πατριαρχικού Μηνύματος γίνεται αναφορά στις προκλήσεις της σύγχρονης εποχής, στο πλαίσιο των εξελίξεων στον τομέα της επιστήμης, και στη στάση της Ορθοδόξου Εκκλησίας. «Σήμερον, ο άνθρωπος αντιμετωπίζει την πρόκλησιν της δι’ άλλου τρόπου μεταμορφώσεως ή μεταλλάξεως του κόσμου εις το επιστημονικόν εργαστήριον διά της διεισδύσεως εις τα ενδότερα του μικροκόσμου. Εις την νέαν αυτήν δυνατότητα του ανθρώπου υποψιάζονται τινές κινδύνους και απειλάς διά τον άνθρωπον και εν γένει διά την ζωήν. Ιδίως εκεί, όπου αναγιγνώσκονται οι γενετικοί κώδικες της ζωής και αποδεσμεύονται αι τρομακτικαί δυνάμεις του υλικού κόσμου και αποκαλύπτονται ταυτοχρόνως αι επίσης τρομακτικαί αδυναμίαι του ανθρώπου διά την ενδεδειγμένην επωφελή αξιοποίησιν των δυνάμεων τούτων, τας οποίας αυτός ο Θεός έχει εναποθέσει εις τα ποιήματα των χειρών Αυτού. Η πνευματική παράδοσις της καθ’ ημάς Ορθοδόξου Εκκλησίας, χωρίς να πραβλέπη ή να υποτιμά τους κινδύνους, εμπιστεύεται τους συγχρόνους ποντοπόρους εις τους ωκεανούς των γνώσεων και ενθαρρύνει τον ζήλον των συγχρόνων εργατών της επιστήμης και της τεχνικής. Τούτο έπραξεν, άλλωστε, απ’ αρχής και αδιαλείπτως η Εκκλησία μας, μηδέποτε διανοηθείσα επιβολήν φραγμών και ελέγχων προς αποθάρρυνσιν της επιστημονικής αναζητήσεως και ευρέσεως της αληθείας, έχουσα όμως πάντοτε ως οδηγόν τον λόγον του Θεού, ως αυτός παρεδόθη εις ημάς υπό του Υιού και Λόγου του Θεού».
Καταλήγοντας, ο Οικουμενικός Πατριάρχης προτρέπει όλους να αγωνίζονται, «διά την επικράτησιν της ειρήνης, της εσωτερικής εκάστου εξ υμών ειρήνης, και, απ’ αυτής και της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου, συναγωνιζόμενοι μετά της Ορθοδόξου Εκκλησίας, της νυχθημερόν δεομένης υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου, υπέρ της εν Χριστώ ελευθερίας των εθνών και των ανθρώπων και υπέρ του σεβασμού των ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων. Αι αρχαί της ανυποκρίτου προς πάντας αγάπης, της αυτοθυσίας, της ανοχής, του σεβασμού της διαφορετικότητας, του πλουραλισμού, του διαλόγου, της καταλλαγής, της συμφιλιώσεως, αποτελούν αξίας Ορθοδόξους, Χριστιανικάς, αυτήν ταύτην την διδασκαλίαν του Χριστού».
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του Μηνύματος του Οικουμενικού Πατριάρχη προς το 3ο TEDxRhodes:
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Ἀνταποκρινόμενοι εἰς σχετικὴν παράκλησιν τῆς ὀργανωτικῆς ὁμάδος τοῦ TEDxRhodes, ἀπευθύνομεν σύντομον χαιρετισμόν, προβαίνοντες εἰς ἐνίας ἐπισημάνσεις ἐπὶ τῆς ἐννοίας τοῦ οἴκου, ἐν ἀναφορᾷ πρὸς τὸν εὐρύτερον οἶκον τῆς ἀνθρωπίνης βιοτῆς, ἤτοι τὸ φυσικὸν ἡμῶν περιβάλλον καὶ τὴν ἔναντι αὐτοῦ εὐθύνην πάντων ἡμῶν, ἡ προστασία τοῦ ὁποίου πρέπει νὰ ἀποτελῇ μέριμναν ὅλων μας, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τοῦ χριστιανικοῦ ἤθους καὶ τῶν ἐξ αὐτοῦ ἀπορρεουσῶν συμπεριφορῶν ἡμῶν ἔναντι τῶν συνανθρώπων μας καὶ τοῦ περιβάλλοντος ἡμᾶς κόσμου.
Τὸ σύγχρονον οἰκολογικὸν πρόβλημα θεωρεῖται ὡς κατὰ κύριον λόγον οἰκονομικόν, καίτοι ἡμεῖς φρονοῦμεν, ὅτι καὶ τῆς οἰκονομίας προηγεῖται τὸ ἦθος τοῦ ἀνθρώπου, ἡ στάσις αὐτοῦ ἔναντι τῶν πραγμάτων, ἡ διαχείρισις τῶν ἐμπεπιστευμένων εἰς αὐτὸν ἀγαθῶν. Ἀλλὰ καὶ τὸ ἦθος τοῦτο δὲν εἶναι ἄσχετον πρὸς τὴν οἰκονομίαν. Γνωστόν, ἐξ ἄλλου, ὅτι πολλαὶ τῶν περιβαλλοντικῶν ἐπιβαρύνσεων ὀφείλονται εἰς τὴν ἐπιδίωξιν οἰκονομικο-πολιτικῶν συμφερόντων καὶ εἰς τὰς ἐκ τούτων πολεμικὰς καὶ ἄλλας συγκρούσεις ἢ εἰς τὴν ἄρνησιν ἢ ἀδυναμίαν ἀναλήψεως τῶν οἰκονομικῶν βαρῶν πρὸς ἀποτροπὴν ἢ ἐπίλυσιν οἰκολογικῶν προβλημάτων.
Ἡ ὄξυνσις τῶν προβλημάτων αὐτῶν ἔχει ἐνεργοποιήσει τὴν συνείδησιν πολλῶν ἀνθρώπων, μερικοὶ ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἀναμένουν καὶ ἀξιώνουν τὴν ἐνεργὸν συμπαράστασιν τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ἐπιστημονικὴ συγκρότησις καὶ ἡ κοινωνικὴ ἐμπειρία τῶν ἀνθρώπων παρέχουν τὰ μέσα ἐπιστημονικῆς ἀναλύσεως καὶ συναντιλήψεως τῶν νέων κοινωνικῶν προβλημάτων. Εἰς τὴν εὐαγγελικήν μας ὅμως προπαίδειαν πρέπει νὰ ἀναζητήσωμεν τὴν διανοητικὴν καὶ ψυχικὴν προετοιμασίαν διὰ μίαν ἀποτελεσματικὴν ποιμαντικήν, ἱκανὴν νὰ μετριάσῃ τὰ ἐπίχειρα τῆς οἰκονομικῆς εἰδωλολατρίας καὶ νὰ ἐμπνεύσῃ μίαν κυριολεκτικῶς χριστιανικὴν διαχείρισιν τῆς ἀνθρωπίνης φθορᾶς ἡ ὁποία παράγει ἡ ἠθικῶς ἐλλειματικὴ λειτουργία τῆς ἀνταγωνιστικῆς οἰκονομίας καὶ συγχρόνου κοινωνίας.
Καθὼς γνωρίζετε ἀσφαλῶς, ὁ καθ᾿ ἡμᾶς Οἰκουμενικὸς Θρόνος ἔχει ἀναλάβει ἀπὸ ἐτῶν συγκεκριμένας πρωτοβουλίας, ἀποβλεπούσας εἰς θετικὴν συμβολὴν τῆς Ἐκκλησίας εἰς τὴν ἀποτελεσματικὴν ἀντιμετώπισιν τῶν ἐπιδεινουμένων, δυστυχῶς, περιβαλλοντικῶν προβλημάτων. Πράττομεν τοῦτο, ἐπειδὴ τὸ οἰκολογικὸν πρόβλημα ἀπασχολεῖ ἢ πάντως ὀφείλει νὰ ἀπασχολῇ πάντας τοὺς λαοὺς τῆς γῆς, καθ᾿ ὅσον συνδέεται πρὸς καίρια ὑπαρξιακὰ ζητήματα, ἐπὶ τῶν ὁποίων καλούμεθα οἱ Χριστιανοί, νὰ δώσωμεν μαρτυρίαν λόγου καὶ ζωῆς, θεωρίας καὶ πράξεως. Μαρτυρίαν ὄχι μόνον εἰς τὸν ἐκκλησιαστικὸν χῶρον, ἀλλὰ καὶ εἰς τὰς πάσης φύσεως δραστηριότητάς μας, ὅπως εἶναι ἡ παιδεία, ἡ ἔρευνα, ὁ ἐν γένει δημουργικὸς ἀνθρώπινος στοχασμὸς καὶ μόχθος, ἡ τεχνολογία, αἱ τέχναι γενικῶς καὶ αἱ ἐν αὐταῖς δυσχερέσταται, ἡ οἰκονομία δηλονότι καὶ ἡ τῶν πολιτικῶν πραγμάτων διακυβέρνησις.
Διὰ τὴν προσέγγισιν τῶν συναφῶν προβλημάτων, ὑποχρεώσεων καὶ προοπτικῶν ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει πολλὰς θεολογικάς, ἀνθρωπολογικὰς καὶ κοσμολογικὰς ἀφετηρίας. Ἐνδεικτικῶς μόνον ἐπιλέγομεν μίαν ἐξ αὐτῶν: τὴν ἔννοιαν τῆς μεταμορφώσεως τῆς προσωπικῆς καὶ τῆς κοσμικῆς. Μετέχοντες τοῦ ἐν Χριστῷ μυστηρίου τῆς σωτηρίας ὡς πρόσωπα “μεταμορφούμεθα ἀπὸ δόξης εἰς δόξαν”, ὡς γράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος πρὸς τοὺς Κορινθίους (Β´ Κορ. γ΄, 18), τῇ ἀνακαινώσει τοῦ νοὸς ἡμῶν, εἰς τὸ δοκιμάζειν ἡμᾶς “τί τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τὸ ἀγαθὸν καὶ εὐάρεστον καὶ τέλειον” (Ρωμ. ιβ΄, 2)∙ τὸ θέλημα τοῦ ἀναγεννήσαντος ἡμᾶς “εἰς ἐλπίδα ζῶσαν δι᾿ ἀναστάσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐκ νεκρῶν” (Α´ Πέτρ. α΄, 3-4). Ἡ προσωπικὴ αὐτὴ πορεία ἑκάστου πρὸς τὴν πνευματικὴν καὶ ἠθικὴν τελείωσιν, τὸν ἁγιασμὸν καὶ τὴν θέωσιν, διέρχεται καὶ διὰ ποικίλων σχέσεων καὶ στάσεων ἔναντι τῶν ὑλικῶν πραγμάτων καὶ τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος. Εἰς τοὺς βίους πολλῶν Ἁγίων ἐξαίρεται ὅλως ἰδιαιτέρως ἡ ἀγαπητική, ὑπὸ τοῦ θείου ἔρωτος ἐμπνεομένη, σχέσις των πρὸς τὴν ἁρμονίαν καὶ τὸ κάλλος τῆς θείας δημιουργίας, πρὸς πάντα τὰ ὄντα, μηδὲ τῶν ἀγρίων θηρίων ἐξαιρουμένων. Ἐξαίρεται ὁμοίως ὁ πόνος τὸν ὁποῖον δοκιμάζουν, ὁσάκις διαισθάνονται συστενάζουσαν τὴν φύσιν (Ρωμ. η΄, 22) καὶ τὰ ἐν αὐτῇ.
Ὅσον ἀφορᾷ εἰς τὴν εὐθύνην μας ἔναντι τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος, εἶναι γνωστὸν καὶ σαφῶς ἀποκεκαλυμμένον τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Βιοῦμεν αὐτὸ θετικῶς διὰ τῆς μετοχῆς εἰς τὸ συγκλονιστικὸν ὅραμα τῆς μεταμορφώσεως καὶ ἀποκαταλλάξεως πάντων εἰς Χριστὸν (Κολ. α΄, 20), ἐν ᾧ “ἐκτίσθη τὰ πάντα, τὰ ἐν τοῖς οὐρανοῖς καὶ τὰ ἐπὶ γῆς, τὰ ὁρατὰ καὶ τὰ ἀόρατα ..., τὰ πάντα δι᾿ αὐτοῦ καὶ εἰς αὐτὸν ἔκτισται” (Κολ. α΄, 16).
Τὸ ὅραμα τῆς μεταμορφώσεως τοῦ κόσμου ἦτο ἄλλοτε τὸ ἐπιθυμητὸν τοῦ προφήτου καὶ μύστου πάσης θρησκείας. Σήμερον, ὁ ἄνθρωπος ἀντιμετωπίζει τὴν πρόκλησιν τῆς δι᾿ ἄλλου τρόπου μεταμορφώσεως ἢ μεταλλάξεως τοῦ κόσμου εἰς τὸ ἐπιστημονικὸν ἐργαστήριον διὰ τῆς διεισδύσεως εἰς τὰ ἐνδότερα τοῦ μικροκόσμου καὶ εἰς τὰ ἀπώτατα τοῦ μακροκόσμου. Εἰς τὴν νέαν αὐτὴν δυνατότητα τοῦ ἀνθρώπου ὑποψιάζονταί τινες κινδύνους καὶ ἀπειλὰς διὰ τὸν ἄνθρωπον καὶ ἐν γένει διὰ τὴν ζωήν. Ἰδίως ἐκεῖ, ὅπου ἀναγινώσκονται οἱ γενετικοὶ κώδικες τῆς ζωῆς καὶ ἀποδεσμεύονται αἱ τρομακτικαὶ δυνάμεις τοῦ ὑλικοῦ κόσμου καὶ ἀποκαλύπτονται ταυτοχρόνως αἱ ἐπίσης τρομακτικαὶ ἀδυναμίαι τοῦ ἀνθρώπου διὰ τὴν ἐνδεδειγμένην ἐπωφελῆ ἀξιοποίησιν τῶν δυνάμεων τούτων, τὰς ὁποίας αὐτὸς ὁ Θεὸς ἔχει ἐναποθέσει εἰς τὰ ποιήματα τῶν χειρῶν Αὐτοῦ.
Ἡ πνευματικὴ παράδοσις τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, χωρὶς νὰ παραβλέπῃ ἢ νὰ ὑποτιμᾷ τοὺς κινδύνους, ἐμπιστεύεται τοὺς συγχρόνους ποντοπόρους εἰς τοὺς ὠκεανοὺς τῶν γνώσεων καὶ ἐνθαρρύνει τὸν ζῆλον τῶν συγχρόνων ἐργατῶν τῆς ἐπιστήμης καὶ τῆς τεχνικῆς. Τοῦτο ἔπραξεν, ἄλλωστε, ἀπ᾽ ἀρχῆς καὶ ἀδιαλείπτως ἡ Ἐκκλησία μας, μηδέποτε διανοηθεῖσα ἐπιβολὴν φραγμῶν καὶ ἐλέγχων πρὸς ἀποθάρρυνσιν τῆς ἐπιστημονικῆς ἀναζητήσεως καὶ εὑρέσεως τῆς ἀληθείας, ἔχουσα ὅμως πάντοτε ὡς ὁδηγὸν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, ὡς αὐτὸς παρεδόθη εἰς ἡμᾶς ὑπὸ τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ.
Ἐν τῷ αὐτῷ πνεύματι, ἡ Ἐκκλησία ἐνθαρρύνει καὶ τοὺς ἀναπτύσσοντας οἰκονομικὰς δραστηριότητας, αἱ ὁποῖαι δὲν ὑπακούουν εἰς τὰ κελεύσματα τοῦ τυφλοῦ ἀνταγωνισμοῦ καὶ τῆς ἀκορέστου κερδοσκοπίας, ἀλλὰ λαμβάνουν σοβαρῶς καὶ ὑπευθύνως ὑπ᾽ ὄψιν τὰς ἀνάγκας τοῦ ὅλου ΟΙΚΟΥ καὶ τῶν συμβιούντων ἐν αὐτῷ.
Θὰ ἠδυνάμεθα νὰ εἴπωμεν καὶ ἄλλα πολλὰ καὶ νὰ ἐπεκτείνωμεν τὸν λόγον μας. Περιοριζόμεθα μόνον εἰς τὰς ἀνωτέρω ἐπισημάνσεις, αἱ ὁποῖαι εὐχόμεθα νὰ ἀποτελέσουν ἀφορμὴν προβληματισμοῦ δι᾿ ὅλους τοὺς ἀκροατὰς καὶ εὐκαιρίαν περισυλλογῆς πνευματικῆς ἔναντι ἀπασχολούντων πάντας ἡμᾶς προβλημάτων.
Κατακλείοντες τὸν λόγον ἀπευθύνομεν πρὸς ὅλους ὑμᾶς καὶ μίαν ἑτέραν ἐπίκαιρον, κρίνομεν, προτροπήν: ἀγωνίζεσθε πάντες διὰ τὴν ἐπικράτησιν τῆς εἰρήνης, τῆς ἐσωτερικῆς ἑκάστου ἐξ ὑμῶν εἰρήνης, καί, ἀπ᾿ αὐτῆς καὶ τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντός κόσμου, συναγωνιζόμενοι μετὰ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τῆς νυχθημερὸν δεομένης ὑπὲρ τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου, ὑπὲρ τῆς ἐν Χριστῷ ἐλευθερίας τῶν ἐθνῶν καὶ τῶν ἀνθρώπων καὶ ὑπὲρ τοῦ σεβασμοῦ τῶν ἀτομικῶν ἐλευθεριῶν καὶ δικαιωμάτων. Αἱ ἀρχαὶ τῆς ἀνυποκρίτου πρὸς πάντας ἀγάπης, τῆς αὐτοθυσίας, τῆς ἀνοχῆς, τοῦ σεβασμοῦ τῆς διαφορετικότητος, τοῦ πλουραλισμοῦ, τοῦ διαλόγου, τῆς καταλλαγῆς, τῆς συμφιλιώσεως, ἀποτελοῦν ἀξίας Ὀρθοδόξους, Χριστιανικάς, αὐτὴν ταύτην τὴν διδασκαλίαν τοῦ Χριστοῦ.
Διὰ τῶν σκέψεων καὶ λόγων ἡμῶν τούτων ἐπιδαψιλεύομεν εἰς ὅλους σας τὴν εὐλογίαν τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπό-λεως, τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριαρχείου, προσεπευχόμενοι πᾶν ἀγαθὸν εἰς τὰ ἔργα καὶ τὰ διαβήματά σας.
‚βιζ’ Ὀκτωβρίου ιδ’
‚βιζ’ Ὀκτωβρίου ιδ’
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου