e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Σάββατο 1 Ιουλίου 2017

Ο εόρτιος και αναστάσιμος Εσπερινός για την Παναγία την Βλαχέραινα 2017 εν Βανάτω Ζακύνθου


Με καύσωνα 38 βαθμών Κελσίου, το εσπέρας της 1ης Ιουλίου 2017, στον πανηγυρίζοντα Ναό της Βλαχέραινας εν Βανάτω της Ζακύνθου, για τον εόρτιο και αναστάσιμο Εσπερινό, αναμιμνησκόμενοι ευλαβώς την Κατάθεση της Τιμίας Εσθήτος της Θεοτόκου στον Ναό των Βλαχερνών Κωνσταντινουπόλεως. Τον οικείο Εφημέριο π. Παναγιώτη Καποδίστρια πλαισίωσαν ο Αρχιμανδρίτης Αλέξιος Ξένος (συνταξιούχος Ιεροκήρυκας Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου) και ο π. Ιωάννης Ρένεσης (Εφημέριος των Ενοριών Φαγιά και Δράκα). Ομίλησε επίκαιρα ο π. Αλέξιος, έγινε Αρτοκλασία και ακολούθησε κέρασμα στις αυλές του Ναού, το οποίο προσέφερε ευγενώς η ιδιοκτήτρια Οικογένεια των Αδελφών Παράσχη. Παρέστησαν ευάριθμοι ενορίτες και προσκυνητές από τα περίχωρα και την πόλη.


























































Στο αγίασμα των Αγίων Δώδεκα Αποστόλων Κωνσταντινουπόλεως

Γράφει και φωτογραφίζει ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΓΟΥΡΤΣΗΣ, εκπαιδευτικός 
















Το αγίασμα των Αγίων Δώδεκα Αποστόλων είναι ένα από τα εκατοντάδες αγιάσματα που υπάρχουν στην Κωνσταντινούπολη και ένα από τα ελάχιστα που βρίσκονται εκτός ναών, σε χώρους συνήθως ιδιωτικούς και λειτουργούνται ακόμα. 

Στην Πόλη κάθε εκκλησία σχεδόν έχει και το δικό της αγίασμα που είναι αφιερωμένο σε άλλον άγιο από αυτόν του κυρίως ναού και γιορτάζει ξεχωριστά. Τα σημαντικότερα από αυτά τα αγιάσματα είναι αυτό της Βλαχέρνας, της Παναγίας Βεφά, του Αγίου Δημητρίου στην Ξηροκρήνη κ.α. Το κορυφαίο και το πιο γνωστό όλων των αγιασμάτων της Πόλης είναι αυτό του Βαλουκλή, η Ζωοδόχος Πηγή, από όπου πήρε την ονομασία της και η σχετική εορτή. Όμως υπάρχουν και εκατοντάδες άλλα αγιάσματα που βρίσκονται σε σπίτια, μαγαζιά, ιδιωτικούς χώρους. Το καθένα έχει την ιστορία του και τους λόγους που προέκυψε. Το αγιάσμα είναι συνήθως μια πηγή, ή και ένα πηγάδι του οποίου το νερό θεωρείται ιερό. Τα αγιάσματα ήταν χαρακτηριστικό των ορθόδοξων χριστιανών. Οι Αρμένιοι δεν είχαν και δεν έχουν. Εξαίρεση, το Σουλού Μανάστηρ (το μοναστήρι με τα νερά), μια αρμένικη εκκλησία στην περιοχή των Υψωμαθείων, η οποία έχει αγίασμα. Ο ναός όμως αυτός είναι στην θέση της βυζαντινής Παναγίας Περίβλεπτου, η οποία αφαιρέθηκε από τους Ρωμιούς και παραχωρήθηκε στους Αρμένιους από τους Οθωμανούς.

Στα αγιάσματα ερχόταν να προσευχηθεί και να πιει νερό, να αγιασθεί πολύς κόσμος και μάλιστα όχι μόνο οι Ρωμιοί, μα και οι Τούρκοι, οι Αρμένιοι, οι Εβραίοι της γειτονιάς, κάποτε και από πιο μακριά έσπευδαν για να πάρουν κάτι από την χάρη του αγίου. Ο ιδιοκτήτης του αγιάσματος είχε την υποχρέωση να το έχει προσβάσιμο στον κόσμο. Και αν αυτό δεν ήταν εφικτό συνεχώς, φρόντιζε να το ανοίγει για κάποιες ώρες ή μέρες. 

Ένα τέτοιο ιδιωτικό αγίασμα είναι και αυτό που πήγαμε το απόγευμα της εορτής των Αγίων Αποστόλων, ακολουθώντας τον Πατριάρχη που πηγαίνει κάθε χρόνο αυτή τη μέρα για να προσκυνήσει και να ψάλει τον παρακλητικό κανόνα.Το αγίασμα ανήκει στην κοινότητα Βεβεκίου, όπως έχει εξελληνιστεί το τουρκικό Μπεμπέκ, μία μικρή και φτωχή κοινότητα στο πιο κοσμικό μέρος της δυτικής ακτής του Βοσπόρου. Το αγίασμα είναι ενσωματωμένο στο ισόγειο ενός παλιού εντυπωσιακού αρχοντικού που ήταν γνωστό ως το «κονάκι της Κοκκολής».

Το πέτρινο ισόγειο του κτηρίου, πρέπει να έχει προέλευση βυζαντινή. Οι επάνω ξύλινοι όροφοι, τρεις συνολικά, είναι ξύλινοι και η κατασκευή τους προέρχεται από τον 18 αρχές 19ου αιώνα.. Η επιγραφή πάντως πάνω από την πόρτα του αγιάσματος γράφει πως ο χώρος ανακαινίσθηκε στο 1742 από κάποιον Σταυράκη. Το αγίασμα είναι πολύ μικρό και πρέπει να σκύψεις για να φτάσεις να πιεις το νερό που έρχεται λίγο λίγο από την πηγή και γεμίζει την γούρνα. Διαβάζω πως αυτή είναι μόνο η είσοδος. Το αγίασμα εκτείνεται σε μία σπηλιά 15 μέτρων, η οποία ωστόσο δεν είναι προσβάσιμη. 

Σήμερα το εντυπωσιακό αυτό κτήριο έχει πουληθεί σε έναν πάμπλουτο Τούρκο της Αμερικής, όπως πληροφορηθήκαμε, ο οποίος σκοπεύει να το επισκευάσει, αφού λάβει βεβαίως τις σχετικές άδεισς για ένα σπίτι που έχει κηρυχτεί μνημείο.

Η αμοιβή στον εργάτη μας δεν είναι φιλανθρωπία, αλλά οφειλή και υποχρέωση

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
της Κυριακής Δ΄ Ματθαίου
2 Ιουλίου 2017
(Ματθ. η΄ 5- 13 )

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης

Η αγάπη και η ταπεινοφροσύνη αποτέλεσαν και αποτελούν τους ακρογωνιαίους λίθους της χριστιανικής ζωής. Αυτές τις αρετές, που οφείλει να έχει και να καλλιεργεί κάθε αληθινός πιστός ανά τους αιώνας, τις είχε στο μέγιστο βαθμό ο Ρωμαίος εκατόνταρχος της σημερινής ευαγγελικής περικοπής.

Παρ’ ότι ακόμη δεν είχε γνωρίσει τον αληθινό Θεό και δεν είχε ακούσει τις σωτηριώδεις ευαγγελικές αλήθειες από το στόμα του Κυρίου μας, μέσα του είχε το σπέρμα και την προδιάθεση, που θα τον οδηγούσαν στον δρόμο του φωτός. Είχε ψυχικό εύφορο έδαφος, στο οποίο θα έπεφτε και θα βλάσταινε ο σπόρος του Καλού Σπορέα. Είχε καρδιά αγαθή και έβλεπε τον ασθενή δούλο του ως ισότιμό του άνθρωπο και ως πάσχοντα αδελφό του.

Δεν τον θεωρούσε «πράγμα» (res), όπως ήταν η επικρατούσα αντίληψη της εποχής του και της κοινωνίας που ζούσε. Αντίθετα, έκανε τα αδύνατα δυνατά, ώστε να τον θεραπεύσει. Του έφερε τους καλύτερους γιατρούς, ξόδεψε για τα ακριβότερα φάρμακα και όταν είδε ότι όλες οι προσπάθειες του απέβησαν άκαρπες, κατέφυγε στην δύναμη του Υιού του Θεού, έχοντας την βαθιά πεποίθηση ότι τώρα το αίτημά του θα πραγματοποιείτο.

Εκτός όμως από την βαθιά αγάπη, τον εκατόνταρχο τον κοσμούσε και η αρετή της ταπείνωσης. Αυτό το δείχνει και μόνο το γεγονός ότι αυτός, ένας άνθρωπος της ρωμαϊκής στρατιωτικής αριστοκρατίας με τεράστιες εξουσίες και προνόμια, κατέφυγε στον Ιουδαίο Ιησού, ο οποίος ανήκε σε ένα έθνος που οι Ρωμαίοι κατακτητές περιφρονούσαν. Ένα έθνος, που το θεωρούσαν κατώτερο και το φοβόνταν, επειδή ήταν φανατικό στην θρησκεία και στις πολιτισμικές παραδόσεις του. Και την ταπεινοφροσύνη του τη δείχνει ακόμη πιο πολύ, όταν αρνείται να έρθει ο Χριστός στο σπίτι του, επειδή δεν θεωρούσε τον εαυτό του άξιο -όντας εθνικός- να τον υποδεχτεί. Αντίθετα, τον παρακαλεί, δια της θείας δυνάμεως και του λόγου Του, να θεραπεύσει τον άνθρωπό του. Ο Ιησούς ανταμείβει τη μεγάλη του πίστη, ικανοποιώντας το αίτημά του.

Πόσοι από εμάς σήμερα, άραγε, μιμούμεθα τη συμπεριφορά του ευσεβούς αυτού εκατόνταρχου και η στάση μας είναι παρόμοια εναντίον του υφισταμένου, του υπαλλήλου μας, του εργάτη μας; Είμαστε, άραγε, διατεθειμένοι να δείξουμε αγάπη και να ανταμείψουμε δίκαια αυτόν που κοπιάζει ευσυνείδητα για εμάς; Η αμοιβή και η αγάπη στον εργάτη μας δεν είναι φιλανθρωπία, αλλά οφειλή και υποχρέωση. Αυτό τονίζει ακόμη και ο Απόστολος Παύλος.

Αυτό το παράδειγμα, λοιπόν, πρέπει να μιμηθούμε διότι παρά τω Θεώ δεν υπάρχουν κοινωνικές τάξεις, αλλά όλοι είμεθα τέκνα της βασιλείας Του. Γένοιτο!

Η εορτή των Αγίων Αναργύρων εν Βανάτω της Ζακύνθου


Πρωί Σαββάτου, 1ης Ιουλίου 2017 και με καύσωνα, ημέρα κατά την οποία η Εκκλησία τιμά τους Αγίους Αναργύρους Κοσμά και Δαμιανό, εμείς εκκλησιαστήκαμε στον Ναό της Φανερωμένης Μπανάτου.