e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Σάββατο 10 Φεβρουαρίου 2018

Για τον "άστεγο" Άγιο Βλάσιο του Μπανάτου


Γράφει ο π. Π. Κ.

Αύριο, Κυριακή 11 Φεβρουαρίου 2018, στον Ναό της Φανερωμένης Μπανάτου ενθυμούμαστε λειτουργικά τη μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος Βλασίου, επισκόπου Σεβαστείας. Η απόδοση αυτής της τιμής και προσκυνήσεως δεν έχει -δυστυχώς- τον χαρακτήρα της εορτής, αλλά μάλλον του Μνημοσύνου... 

Εξηγούμαστε γιατί: Από την ιστορική μνήμη μας δεν μπορεί να παραγραφεί ότι μέσα στο Μπανάτο υπήρχε πάλαι ποτέ Μοναστήριον επ' ονόματι του Αγίου Βλασίου [πρωτοαναφερόμενο μάλιστα στις πηγές το 1495!!!], το οποίο -δεν υφίσταται κατά τους ύστατους αιώνες, εκτός από ένα παλαιό προσκυνητάρι (κοινώς: Κολόννα), στον αύλειο χώρο σημερινού εστιατορίου. Που σημαίνει: Μες από τις πλοκές και διαπλοκές των χρόνων χάθηκε -αλίμονο- το οικόπεδό του, πωλήθηκε, μεταπωλήθηκε, ανήκοντας σήμερα σε ιδιώτη. Οι προπάτορές μας εδώ αποδείχτηκαν μη σεβασθέντες τα τιμαλφή της πίστης τους... Έτσι, ο παλαιότερος Άγιος της περιοχής δεν έχει στέγη... 

Στις δικές μας ημέρες, εικόνα του Ιερομάρτυρα αγιογραφήθηκε το 1989, διά χειρός του Ζακυνθινού αγιογράφου Ιωάννου Γιατρά. Αύριο πάντως θα βρίσκεται για προσκύνημα στον Ναό της Φανερωμένης μας για προσκύνημα!

Παλαιότερα είχαμε ασχοληθεί ξανά με τον εν Βανάτω Άγιο Βλάσιο. Από εκεί αντιγράφουμε όσα ιστορικά στοιχεία είχαμε την δυνατότητα ν' ανεύρουμε, προς γνώσιν όλων μας:

Η αρχαιότερη πληροφορία για την ύπαρξη ναού του Αγίου Βλασίου στο Μπανάτο έρχεται από το 1495. Μετά την επικράτηση των Βενετών στα Ιόνια Νησιά, ο ναός περιήλθε στην κυριαρχία τους, οι οποίοι τον παραχωρούσαν κατά καιρούς, ανάλογα με τις ορέξεις και τα συμφέροντά τους, σε διάφορους ιερωμένους. Το 1513 ο ναός ανήκε στον Βασίλειο Ρουσέλο, το δε 1545 στον Θ. Παλαμηδά. Το 1637 αναφέρεται ως gastaldo (επίτροπος, διαχειριστής) για τον Άγιο Βλάσιο ο Contestabile του Μπανάτου Παύλος Κοντονής. Στις 24 Φεβρουαρίου 1694 παραχωρήθηκε στον ιερέα Γεώργιο Βούλγαρι, αδελφό του πατέρα του Ευγενίου Βουλγάρεως. Ακολούθησε ο Κρητικός ιερ. Ανδρέας Αρμάκης, στον οποίον παραχωρήθηκε ισόβια με το από 30ής Ιουλίου 1707 Δουκικό Διάταγμα. Μ’ ένα άλλο Δουκικό Διάταγμα, αυτό της 17ης Δεκεμβρίου 1722, δόθηκε στον ιερ. Ιωάννη Κουρούμαλο και μ’ ένα επόμενο, από 11ης Σεπτεμβρίου 1756, στον ιερομόναχο Ευγένιο Τσουκαλά, κατόπιν στον ιερ. Νικ. Μαρίνο και τέλος (15 Σεπτεμβρίου 1778) στον Βερονέζο διάκονο Don Αντώνιο Μαφφέη, για τις υπηρεσίες του στην πατρίδα.

Κατά τον 20ό αιώνα μέχρι τις μέρες μας δεν υπήρξε πια ναός, παρά μόνον μια παραδοσιακή πέτρινη Κολόννα, όπου κάποιοι περίοικοι ανάβουν ευλαβικά πότε-πότε θυμίαμα και καντήλι μπροστά στη νοτισμένη χάρτινη εικόνα του Αγίου.

Βιβλιογραφία:
α) Λεωνίδα Χ. Ζώη, Λεξικόν Ιστορικόν και Λαογραφικόν Ζακύνθου, Εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Αθήναι 1963, τ. 1, 96.
β) Ντίνου Κονόμου, Εκκλησίες και Μοναστήρια στη Ζάκυνθο, Αθήνα 1967, σ. 30.
γ) Μαριάννας Κολυβά, «Cattastico delle Chiese Greche Καταστίχωση των ορθόδοξων Ναών και Μονών της Ζακύνθου (το έτος 1637)», Θησαυρίσματα 34 (2004) 177-252.

Οικουμενικός Πατριάρχης: «Οι Μακεδόνες γνωρίζετε τι προσέφερε η Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως για να παραμείνει ο τόπος σας ελληνικός»






Στην προσφορά της μαρτυρικής Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως κατά το Μακεδονικό αγώνα αναφέρθηκε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, απευθυνόμενος σε προσκυνητές από την Πέλλα και άλλες περιοχές της Μακεδονίας, σε ομιλία του, σήμερα, Σάββατο, 10 Φεβρουαρίου, μετά τον εσπερινό, όπου χοροστάτησε, στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου.

«Γνωρίζετε εσείς οι Μακεδόνες τι έχει προσφέρει αυτή η μαρτυρική Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως σε εσάς, στον τόπο σας, για να παραμείνει ελληνικός. Από εδώ σας απεστάλησαν ο Αιμιλιανός Λαζαρίδης, ο [Μητροπολίτης] Γρεβενών, ο Δράμας Χρυσόστομος Καλαφάτης, ο Καστορίας Γερμανός Καραβαγγέλης, ο Κορυτσάς Φώτιος και όλοι αυτοί οι ήρωες Ιεράρχες, οι οποίοι πρωτοστάτησαν στον Μακεδονικό αγώνα και υποστήριξαν, προτάσσοντας τα στήθη τους, το Γένος μας και την Πίστη μας», τόνισε ο Οικουμενικός Πατριάρχης και εμφανώς συγκινημένος συνέχισε: «Από τη μία ήταν οι Εξαρχικοί και από την άλλη ήταν οι Πατριαρχικοί, οι οποίοι με κατεύθυνση και οδηγίες από το κλεινόν Φανάριον, το άσημον κατά κόσμον, διεξήγαγον ένα ηρωικόν αγώνα. Και το ξέρω ότι εσείς είσαστε πάντοτε ευγνώμονες προς το Οικουμενικόν μας Πατριαρχείον. Το διαπιστώνω από τις εδώ προσκυνηματικές επισκέψεις σας αλλά και από τα πολλά ταξίδια που πραγματοποίησα, όλα αυτά τα 26 χρόνια της ταπεινής Πατριαρχίας μου, στις διάφορες Μητροπόλεις της βορείου Ελλάδος, των λεγομένων «Νέων Χωρών», όπου με προσεκάλεσαν οι Ποιμενάρχες σας και με φιλοξενήσατε όλοι εσείς, οι βορειοελλαδίτες, με στοργή, με σεβασμό και με ευγνωμοσύνη προς το Οικουμενικόν μας Πατριαρχείον. Γιατί στο πρόσωπο του εκάστοτε Πατριάρχου επικεντρώνεται και εκφράζεται ό,τι πολύτιμον και θυσιαστικόν προσέφερε αυτή η μαρτυρική και πρωτόθρονος Εκκλησία διά μέσου των αιώνων».

Απευθυνόμενος σε νέους και νέες από τη βόρειο Ελλάδα που ήρθαν για να συμμετάσχουν σε φεστιβάλ παραδοσιακής μουσικής και χορού, που διοργανώνει το Ζωγράφειο Λύκειο, ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναφέρθηκε στον αγώνα της Ομογένειας της Πόλης να συνεχίσει τα ήθη, τα έθιμα και τις παραδόσεις του Γένους μας.

«Ήρθατε, αγαπητοί νέοι, να τραγουδήσετε και να χορέψετε για το Ζωγράφειο, για τα νιάτα της Ρωηοσύνης, εδώ εις την Κωνσταντινούπολη. Είμαστε λίγοι και ο Πατριάρχης Αθηναγόρας, έλεγε «είμαστε και αμέτρητοι»!. Λίγοι και αμέτρητοι! Έχουμε λίγους μαθητές στα σχολεία μας διότι η Ομογένεια συρρικνώθηκε χωρίς να φταίει σε τίποτε. Υπήρξαμε θύματα των πολιτικών συγκυριών στην περιοχή μας. Όμως αντέχουμε, αγωνιζόμαστε, και τα σχολεία μας, όπως είναι το Ζωγράφειο Λύκειο, με επί κεφαλής τον δυναμικό Λυκειάρχη κύριο Δεμιρτζόγλου, αγωνίζονται για να μεταδίδουν από γενεά σε γενεά, αν θέλετε, από τάξη σε τάξη, την σκυτάλη των ιδανικών, των αρχών και των ιδεωδών του Γένους μας, στα παιδιά μας που θα διαδεχθούν εμάς τους μεγάλους, τους απερχομένους, και θα συνεχίσουν την κληρονομιά και την παράδοση της Ρωμηοσύνης, γύρω από το Ιερό μας Κέντρο».

Ολοκληρώνοντας την ομιλία του ο Οικουμενικός Πατριάρχης κάλεσε όλους τους πιστούς να προσεύχονται, «διαρκώς και αδιαλείπτως για την ευστάθεια της Μητρός Εκκλησίας, γιατί περνάει μέσα από παγίδες πολλές, από υφάλους και σκοπέλους. Αλλά, είπα και προηγουμένως ότι, με τη χάρη του Θεού αντέχουμε, επιβιώνουμε και συνεχίζουμε, άλλοτε πολλοί και άλλοτε ολίγοι, και μόνοι και μετά πολλών».

Φωτογραφίες: Νίκος Μαγγίνας | Οικουμενικό Πατριαρχείο

Με την αγάπη επιτυγχάνεται το «καθ’ ομοίωσιν»

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
της Κυριακής Απόκρεω
11 Φεβρουαρίου 2018
(Ματθ. κε΄ 31-46)


Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης

Συγκλονιστικά και τρομερά είναι τα γεγονότα, τα οποία προαναγγέλλει η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Και αυτά δεν είναι άλλα από την ένδοξη Δεύτερη Παρουσία του Κυρίου Ιησού και τη δικαιότατη κρίση Του, που θα ακολουθήσει, αποδίδοντας στον καθένα μας, κατά τα έργα του.

Ο Θεός δεν περιφρονεί τις ανθρώπινες αρετές. Όμως, θεωρεί ότι αυτές δεν είναι τίποτε, αν δεν υπάρχει η φιλανθρωπία και η γνήσια ανιδιοτελής αγάπη. Η αγάπη είναι το λαμπρότερο γνώρισμα κάθε αληθινού Χριστιανού. Είναι ο πιο ιερός σύνδεσμος του ανθρώπου με τον συνάνθρωπο και των ανθρώπων με τον ίδιο τον Θεό. Αυτό συμβολίζουν, εξάλλου, και οι δύο άξονες του ξύλου του Τιμίου Σταυρού. Με την αγάπη επιτυγχάνεται το «καθ’ ομοίωσιν», διότι ο ίδιος ο Θεός είναι κατ’ ουσίαν Αγάπη και αποτελεί το υπέρτατο και τελειότερο παράδειγμα πατρικής αγάπης προς όλο το ανθρώπινο γένος, το οποίο είναι δημιούργημά Του.

Όμως η αγάπη του ανθρώπου προς τον συνάνθρωπό του, για να είναι ειλικρινής, χρειάζεται να αποδεικνύεται και να επισφραγίζεται με έργα φιλανθρωπίας. Όταν αδιαφορήσουμε για τα έργα αυτά, σημαίνει ότι δεν αγαπάμε πραγματικά, με τον τρόπο που ο Θεός θέλει. Ακούσια λόγια και ψεύτικες φιλοφρονήσεις δεν οδηγούν στη θέωση, ούτε βοηθούν τον συνάνθρωπό μας. Και οι πτωχότεροι των ανθρώπων μπορούν να βοηθήσουν τους άλλους. Αρκεί να προσπαθήσουν με ειλικρίνεια και να δώσουν αυτό που μπορούν και αυτό που έχουν.

Μπορεί να μην διαθέτει κάποιος χρήματα, υπάρχουν όμως πάμπολλοι τρόποι, για να βοηθήσει τον πλησίον του. Μπορεί να επισκεφθεί και να παρηγορήσει έναν δυστυχή ή έναν ασθενή, να του πει μια καλή κουβέντα που θα απαλύνει τον πόνο του, να του προσφέρει ένα ποτήρι νερό, να τον μεταφέρει στον γιατρό και άλλα πολλά παρόμοια. Οι ευκαιρίες για φιλανθρωπία είναι άπειρες και καθημερινές. Κι αν τις αξιοποιήσουμε με ζήλο, και τους συνανθρώπους μας, θα ανακουφίσουμε και τον αμάραντο στέφανο της θείας δόξας θα κερδίσουμε. Γένοιτο!

Πατημασιές στην άμμο


Κάποτε ένα παιδί μου διάβασε την εξής ιστορία:

Μια νύχτα κάποιος άνθρωπος είδε ένα όνειρο. Ονειρεύτηκε πως βάδιζε στην ακρογιαλιά μαζί με τον Κύριο. Στον ουρανό εμφανίζονταν σκηνές απ’ τη ζωή του. Για κάθε σκηνή παρατηρούσε δύο ζεύγη πατημασιών πάνω στην άμμο· το ένα ανήκε στον ίδιο και το άλλο στον Κύριο.
     Αφού εμφανίστηκε μπροστά του και η τελευταία σκηνή της ζωής του, κοίταξε πίσω στις πατημασιές στην άμμο. Πρόσεξε ότι πολλές φορές, στο μονοπάτι της ζωής του, υπήρχε μονάχα ένα ζεύγος πατημασιών. Επίσης, παρατήρησε πως αυτό συνέβαινε στις πιο δύσκολες και θλιβερές στιγμές της ζωής του. 
     Αυτό τον προβλημάτισε και ρώτησε τον Κύριο: «Κύριε, είπες ότι απ’ τη στιγμή που αποφάσισα να σ’ ακολουθήσω, θα βάδιζες μαζί μου σ’ όλη την πορεία.  Ωστόσο, παρατήρησα ότι, στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου, υπήρχε μόνο ένα ζεύγος πατημασιών. Δεν καταλαβαίνω γιατί όταν σε χρειαζόμουν περισσότερο, εσύ με είχες εγκαταλείψει». 
     Ο Κύριος απάντησε: «πολύτιμό μου παιδί, σε αγαπώ και ποτέ δεν θα σε εγκατέλειπα. Τον καιρό που δοκιμαζόσουν και υπέφερες, όπου είδες μόνο ένα ζευγάρι αποτυπώματα, ήταν τότε που σε πήρα στην αγκαλιά μου».

Πόσες φορές δεν «πέσαμε» με την σκέψη, μόνο, ότι μείναμε μόνοι!

Πόσες φορές δεν θέλαμε να ακούσουμε την φωνή της αλήθειας, γιατί κυριευθήκαμε από τον εγωισμό μας!

Πόσες φορές δεν βλέπαμε τις πατημασιές του Θεού και νομίζαμε ότι ήταν οι δικές μας!

Πόσες φορές δεν γκρινιάζουμε στον Θεό ότι μας εγκατέλειψε, ενώ μας έχει στην αγκαλιά Του!

Αλήθεια, πόσες φορές δεν αδικήσαμε ανθρώπους, ακόμη και τον ίδιο τον Θεό!

Πόσες φορές δεν λέμε στον Θεό «τι κάνεις για μένα;» και Αυτός απαντά με απλότητα και αγάπη: «Σε περιμένω»!

Αλήθεια, ποιος μπορεί να περιμένει υπομονετικά την επιστροφή του άλλου αν δεν τον αγαπά, αν δεν έχει αγάπη μέσα του, η οποία του γεννά την διάθεση να περιμένει;

Πόσο διδακτική η ιστορία «πατημασιές στην άμμο»! Η αγάπη είναι δεδομένη. Μαζί θα περπατήσουμε και, όταν δεν μπορείς, θα περπατώ εγώ για σένα.

Ας αφήσουμε την σκέψη, που μας βάζει ο πειρασμός, ότι είμαστε αδικημένοι και μόνοι. Σκοπός του πειρασμού είναι να μας οδηγήσει στην κατάθλιψη.

Μαζί θα περπατά στην ζωή μας ο ίδιος ο Χριστός, όπως το υποσχέθηκε, αφήνοντας και οι δυο τις πατημασιές μας στην άμμο. Όταν, όμως, θα βλέπουμε ότι υπάρχει μόνο μια σειρά πατημασιών, να γνωρίζουμε ότι δεν είναι δικές μας.
Απλά βρεθήκαμε σε αδύναμη στιγμή και ο Αιώνιος Συνοδοιπόρος μάς έκλεισε στην αγκαλιά Του.

Αρχιμανδρίτης Βαρθολομαίος, Καθηγούμενος Ιεράς Μονής Εσφιγμένου

Από χριστιανός... "χριστιανούλης"

Γράφει ο π. ΙΑΣΩΝ ΚΕΣΕΝ

Όλα αυτά που λέει ο Χριστός "ήμουν ξένος και δεν με αγκαλιάσατε, ήμουν στη φυλακή και δεν μ' επισκεφτήκατε, ήμουν απότιστος και δε με ποτίσατε", μας ακούγονται ξεκάθαρα κοινωνικά και το μυαλό πηγαίνει, με τη μια, σε μιαν υλική παροχή την οποία καλούμαστε οι χριστιανοί να προσφέρουμε στον πεινασμένο, στον φυλακισμένο, στον απότιστο και γυμνό. Ανοίγεις το παράθυρο και βλέπεις τον άλλονε να 'χει μπει κυριολεκτικά μες στον κάδο των σκουπιδιών για να βρει να φάει. Η σκληρή καθημερινότητα μας οδηγεί σ' έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο ανάγνωσης των λόγων του Χριστού. Είναι σχετικά φυσικό... 

Μετά, μπαίνει κι ο εγωισμούλης κι ανακατεύει τα πράγματα κι αρχινάμε να ερμηνεύουμε την καλή μας πράξη αντάμα με την καλή εικόνα που πρέπει να δείξουμε. Αν μείνουμε μόνο στις καλές πράξεις, σίγουρα οι άλλοι θα γυρνάνε να μας κοιτάνε και να λένε "αχ.. τι καλός, τι καλή που είναι" κι έτσι ο εγωισμούλης θα ησυχάσει κι εμείς θα 'χουμε κάνει χρήση του δρόμου της Αγάπης για να γίνει δρόμος της δικής μας αυταπάτης. 

Βρίσκω τον άλλον, τον αγαπώ και τον σέβομαι δίχως ν' αγωνιώ για μια κάποια πνευματική σχέση μ' αυτόν, τότε από χριστιανός γίνομαι "χριστιανούλης": ίσα ίσα δηλαδή να κανακέψω το λογισμό μου. Μες στη Λειτουργία, ο ιερέας μάς παρακαλεί να προσευχηθούμε για τους πάντες: αρρώστους, ταξιδιώτες, εξόριστους, πονεμένους, διψασμένους, πεινασμένους. Η ευχή της Αναφοράς του Μ. Βασιλείου είναι το καλύτερο παράδειγμα. 

Ο πόνος του άλλου να μην είναι πόνος ξένος, αλλά πόνος κοινός στου καθένα το σώμα χώρια. Προσεύχομαι για μένα, μαθαίνω να προσεύχομαι για τον άλλον σα να ήμουν εγώ. Σα να ήμουν αληθινά ξένος, πεινασμένος, φυλακισμένος, διψασμένος και γυμνός. Αυτό θαρρώ πως θα 'θελε πρώτα ο Χριστός.

Ιερατικό Συλλείτουργο για την εορτή του Αγίου Ιερομάρτυρος Χαραλάμπους στο Μπανάτο της Ζακύνθου


Πρωί Ψυχοσαββάτου, 10ης Φεβρουαρίου 2018, στον Ναό της Φανερωμένης Μπανάτου, όπου υπάρχει από αιώνος περίπυστη Εικόνα σε ωραία ξυλόγλυπτη Καθέδρα και απότμημα Λειψάνου του Αγίου Ιερομάρτυρος Χαραλάμπους
     Παρά τον βροχερό και εξόχως απειλητικό καιρό, ευάριθμοι Ενορίτες κατάφεραν να φθάσουν έως τον Ναό και να συμμετάσχουν στην Ευχαριστιακή Σύναξη. 
     Τον οικείο Εφημέριο π. Παναγιώτη Καποδίστρια πλαισίωσαν: ο Πρεσβύτερος Γεώργιος Λαγοπόδης (Εφημέριος Κούκεση), ο Πρεσβύτερος Αντώνιος Καλόφωνος (Εφημέριος Μουζακίου) και ο Ιερομόναχος Ισίδωρος Αρβανιτάκης (Εφημέριος Λαγκαδακίων και Λαγοπόδου). Έγινε η καθιερωμένη Αρτοκλασία, το δε κήρυγμα του θείου λόγου διακόνησε εμπνευσμένα ο εκπαιδευτικός κ. Σταμάτιος Ζούλας, Μάστερ Θεολογίας. Έψαλε Χορός υπό την διεύθυνση του Ιεροψάλτου κ. Ιωάννου Κλάδη, υπευθύνου και διδάσκοντος του Σχολείου Εκκλησιαστικής Μουσικής της Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. 
     Στο τέλος έγινε το εξαγγελθέν 20ετές Μνημόσυνο του Μπανατιώτη Αρχιμανδρίτη Διονυσίου Κοντονή (1922-1998), διατελέσαντος επί δεκαετίες Εφημερίου Στομίου Λαρίσης. Μαζί μνημονεύτηκαν -λόγω Ψυχοσαββάτου- άπαντες οι Ενορίτες απ' αρχής μέχρι και σήμερον. 
     Μετά το πέρας των λειτουργικών δρωμένων προσφέρθηκαν εόρτια κεράσματα σε εστιατόριο εντός της Ενορίας.
[Φωτορεπορτάζ: Ιωάννης Πορφύριος Καποδίστριας]




























































Ο εορτασμός του Αγίου Χαραλάμπους στον Τσεσμέ (Κρήνη Μικράς Ασίας) [φωτογραφίες + video]

Εορτάστηκε σήμερα (10.2.2018) η μνήμη του Αγίου Χαραλάμπους στον Τσεσμέ σε κλίμα κατάνυξης και συγκίνησης. Με την άδεια των αρχών λειτουργήθηκε και φέτος ο ιστορικός ναός του Αγίου Χαραλάμπους, προεστώτος Σεβ. Μητροπολίτου Σμύρνης κ. Βαρθολομαίου. Παρόντες πολλοί προσκυνητές από την γειτονική Χίο αλλά και ο Σύλλογος Μικρασιατών Λαρίσης. Ιδιαίτερα έντονες στιγμές για όλους!