e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Σάββατο 25 Αυγούστου 2018

Αρχιερατική Λειτουργία κατά την 2η μέρα του εορταστικού θερινού τριημέρου για τον Άγιο Διονύσιο εν Ζακύνθω


Πρωί Σαββάτου, 25ης Αυγούστου 2018, στο Καθολικό της πανηγυριζούσης Μονής Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου Ζακύνθου, προεξάρχοντος της θείας Λειτουργίας του φιλοξενουμένου Σεβ. Μητροπολίτου Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κ. Ευγενίου.










Διαθρησκειακή προσευχή και αλληλοασπασμοί στον Καθεδρικό της Αγ. Σοφίας Κιέβου υπέρ της Ουκρανίας

Σχόλιο του π. Π. Καποδίστρια 


Με την ευκαιρία των εορταστικών εκδηλώσεων για την 27η επέτειο Ανεξαρτησίας της Ουκρανίας, πραγματοποιήθηκε στις 24.8.2018, στον περιώνυμο Καθεδρικό Ναό της Αγίας Σοφίας Κιέβου, διαθρησκευτική προσευχητική συνάντηση υπέρ της ενότητος και ωφελείας της χώρας, στην οποία παρέστησαν οι ηγέτες ή εκπρόσωποι όλων των θρησκειών και δογμάτων, που δραστηριοποιούνται εκεί - μελών του Πανουκρανικού Συμβουλίου Εκκλησιών και Θρησκευτικών Οργανώσεων. Παρών ήταν ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Πέτρο Ποροσένκο με την οικογένειά του και πολλοί θεσμικοί παράγοντες. Ο κάθε εκπρόσωπος θρησκείας ή εκκλησιαστικής ομάδας εξέφρασε ευχετήριο λόγο εν είδει προσευχής.

Το πολύ ενδιαφέρον είναι ότι συνυπήρξαν οι τρεις μεγαλύτερες εκκλησιαστικές τάσεις των Ορθοδόξων της χώρας, όπως μαρτυρούν οι δημοσιευόμενες εδώ φωτογραφίες και το σχετικό βίντεο από ουκρανικό τηλεοπτικό κανάλι. Εννοούμε τον Μητροπολίτη Κιέβου και πάσης Ουκρανίας Ονούφριο (του Πατριαρχείου Μόσχας), τον Πατριάρχη Κιέβου και πάσης Ουκρανίας Φιλάρετο του αυτοανακηρυγμένου φερώνυμου Πατριαρχείου (σχισματικού μέχρι τώρα) και τον Μητροπολίτη Κιέβου Μακαρίου, ηγέτη της λεγόμενης Ουκρανικής Ορθόδοξης Αυτοκέφαλης Εκκλησίας (σχισματικής επίσης έως τώρα). 

Τόσον ο Πρόεδρος, όσο και οι θρησκευτικοί ηγέτες ή εκπρόσωποι, άναψαν συμβολικά από ένα κερί στο εικονοστάσιο του Ναού.

Άξιος προσοχής και πολλαπλών σχολίων ή ερμηνειών είναι ο ασπασμός Ονουφρίου και Φιλαρέτου, οι οποίοι -κατά τα άλλα- είναι αντίπαλοι έως εχθροί. Ο πρώτος μάλιστα (όντας εξαρτημένος στο άρμα του Πατριαρχείου Μόσχας) είναι δεδηλωμένα ταγμένος κατά της θρυλούμενης Αυτοκεφαλίας της Ουκρανικής Εκκλησίας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ο δε δεύτερος αναφανδόν υπέρ μιας τέτοιας προοπτικής, στοιχούμενος μάλιστα στην επιθυμία και εκζήτηση της πολιτικής ηγεσίας της χώρας. 






























Όχι κακοί και ανάξιοι εργάτες του πνευματικού αμπελώνα του Θεού

ΟΜΙΛΙΑ  ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ 
της Κυριακής ΙΓ΄ Ματθαίου 
26 Αυγούστου 2018 
(Ματθ. κα΄ 33-42)

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης 

Εγκληματικότητα, ξεδιαντροπιά, αχαριστία και απανθρωπιά χαρακτηρίζουν τους εργάτες του αμπελώνος της σημερινής περικοπής. Περιφρονώντας τις ευεργεσίες του κυρίου τους και ιδιοκτήτη του αμπελώνα, τον σφετερίστηκαν και, για να κρατήσουν τα άνομα κέρδη τους, δολοφόνησαν κάθε απεσταλμένο. Στο τέλος ως κορωνίδα και επισφράγισμα της κακίας και της εγκληματικής δραστηριότητάς τους, δολοφόνησαν και τον ίδιο τον αγαπημένο γιο του ιδιοκτήτη. 

Ο κύριος του αμπελώνος δεν είναι άλλος από τον Παντοδύναμο και φιλάνθρωπο Θεό. Ο αμπελώνας είναι ο λαός του Θεού. Το ανθρώπινο ποίμνιο, το οποίο Αυτός εμπιστεύθηκε στους πνευματικούς ηγέτες κάθε εποχής.

Οι θρησκευτικοί ηγέτες της εποχής του Κυρίου, οι ασεβείς Γραμματείς και Φαρισαίοι, καθώς και τα άλλα μέλη του ασεβούς ιουδαϊκού συνεδρίου, γνώριζαν άριστα τις Γραφές. Ήταν μορφωμένοι και μελετούσαν ενδελεχώς τους ψαλμούς, τους Προφήτες και τον Νόμο. Όμως, λόγω της ιδιοτέλειας και του εγωισμού τους, αντιμετώπιζαν επιφανειακά και επιδερμικά την ιερή διδασκαλία. Πολλές φορές μάλιστα την διέστρεφαν και αδυνατούσαν να την κατανοήσουν, οδηγώντας και τον λαό στην πλάνη.

Το μίσος κατά του Ιησού είχε καταλάβει τις καρδιές τους και είχε σκοτίσει τον νου τους. Ουδέποτε αποδέχτηκαν τον Υιό του Θεού και ποτέ δεν θέλησαν να επωφεληθούν από την διδασκαλία και τα θαύματά Του. Αντίθετα, έκαναν ό,τι μπορούσαν να Τον συκοφαντήσουν, να Τον μειώσουν και προσπαθούσαν να απομακρύνουν τον λαό από Αυτόν. Ένιωθαν ιδιοκτήτες και κύριοι του λαού αυτού, τον οποίον εκμεταλλεύονταν, θεωρούσαν κατώτερο και περιφρονούσαν.

Γι’ αυτό, κακοί και ανάξιοι εργάτες του πνευματικού αμπελώνα του Θεού, δεν περιορίστηκαν μονάχα να διώξουν τους Προφήτες και τους Δίκαιους, όπως έκαναν οι πρόγονοί τους, αλλά κατεδίωξαν, συνέλαβαν και εξόντωσαν τον ίδιο τον Υιό του Θεού και Σωτήρα του κόσμου. Και συνετέλεσαν, ώστε να σταυρωθεί ως κοινός κακούργος ανάμεσα σε κακοποιούς, αφού πρώτα τον βασάνισαν και τον εξευτέλισαν. Όμως, σε πείσμα όλων, ο Θεάνθρωπος Ιησούς θα αποτελεί πάντα το θεμέλιο της Εκκλησίας και την πηγή της Σωτηρίας, ενώ οι ασεβείς και ανάξιοι εργάτες του αμπελώνα θα οδηγηθούν στην απώλεια και στο «πυρ το εξώτερον» τιμωρημένοι για τις άνομες, ανόσιες και μισάνθρωπες πράξεις τους.

Ας φροντίσουμε, λοιπόν, να μην τους μιμηθούμε και κυρίως εμείς ως ιερείς ας μη φανούμε ανάξιοι του έργου και της θείας αποστολής μας. Γένοιτο!

Το Χρονικό της Πατριαρχικής Λειτουργίας στα ερείπια της Μονής Φανερωμένης Κυζίκου [πλήρες video + ομιλία]

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ 
Ἐκκλησιαστικαί εἰδήσεις 



Ὁλοκληρώσας τό ἑόρτιον προσκύνημά Του ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος εἰς τήν λίαν προσφιλῆ Αὐτῷ γενέτειράν Του ἀνεχώρησε τήν πρωΐαν τῆς 22ας Αὐγούστου 2018 μέσῳ Δαρδανελλίων εἰς Ἀρτάκην τῆς Κυζικηνῆς Χερσονήσου διά νά προστῇ τήν ἑπομένην τῆς Θ. Λειτουργίας τῆς ἀποδόσεως τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου εἰς τά ἐρείπια τῆς ἄλλοτε μεγαλοπρεπῶς πανηγυριζούσης Ἱ. Μονῆς Παναγίας Φανερωμένης κατά τήν ἡμέραν αὐτήν. Κατά τήν Θ. ταύτην Λειτουργίαν ὁ Πατριάρχης ἔσχε συλλειτουγούς τούς Σεβ. Μητροπολίτας Χαλκίδος κ. Χρυσόστομον καί Καρθαγένης κ. Μελέτιον. 

Κατά τήν Λειτουργίαν ταύτην παρέστη συμπροσευχομένη καί ἡ Εὐγενεστάτη κ. Ἀργυρώ Παπούλια, Γεν. Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος ἐν Σμύρνῃ, ἀπαγγείλασα τό «Πιστεύω» καί τό «Πάτερ ἡμῶν».

Κατ’ ἔτος κατά τό προσκύνημα ἡμῶν τοῦτο εἰς τήν ἱστορικήν Πατριαρχικήν καί Σταυροπηγιακήν Μονήν τῆς Φανερωμένης λίαν εὐγενῶς προσφέρει τάς διευκολύνσεις καί τάς ἐξυπηρετήσεις αὐτοῦ ὁ Δήμαρχος Ἀρτάκης (Erdek) Ἐντιμ. κ. Hüseyin Sarı, τόν ὁποῖον καί δημοσίᾳ ηὐχαρίστησεν ἡ Α. Θ. Παναγιότης κατά τήν ὁμιλίαν Αὐτῆς ἑλληνιστί καί τουρκιστί εἰς τό τέλος τῆς Θ. Λειτουργίας. 

Ὁ Πατριάρχης καί οἱ σύν Αὐτῷ, μετά τό πρός τιμήν αὐτῶν παρατεθέν ὑπό τοῦ κ. Δημάρχου γεῦμα, ἐπέστρεψαν εἰς τήν Πόλιν τό ἑσπέρας τῆς 23ης Αὐγούστου. 

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΠΛΗΡΗΣ Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ Η ΕΝ ΚΥΖΙΚΩ, ΟΠΩΣ ΜΕΤΑΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΤ3 ΚΑΙ ΑΝΕΒΗΚΕ ΣΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΜΑΣ ΣΤΟ YOUTUBE:


ΟΜΙΛΙΑ 
ΤΗΣ Α. Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ κ. κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΡΕΙΠΙΩΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗΣ ΑΡΤΑΚΗΣ ΚΥΖΙΚΟΥ
(23 Αὐγούστου 2018)


Ἱερώτατοι Ἀδελφοὶ Ἱεράρχαι, εὐλαβέστατοι λοιποὶ κληρικοί, εὐγενεστάτη κ. Γενικὴ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος ἐν Σμύρνῃ, ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου καὶ λοιπὰ εὐλογημένα τέκνα τῆς Ἐκκλησίας, ἰδίᾳ τὰ καταγόμενα ἐκ τῆς ἱστορικῆς ταύτης Μητροπόλεως Κυζίκου, καὶ ὅλοι οἱ παρακολουθοῦντες δορυφορικῶς τὴν θείαν λειτουργίαν μας, 

Μᾶς ἠξίωσεν ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ νὰ συναχθοῦμε καὶ ἐφέτος ἐδῶ εἰς αὐτὰ τὰ σεπτὰ ἐρείπια μεγάλου σεβάσματος τῆς Πίστεως καὶ τοῦ Γένους μας, προκειμένου νὰ ἀποδώσωμεν εὐλαβῶς τὴν μεγίστην τῶν Θεομητορικῶν ἑορτῶν, τοὐτέστι τὴν Κοίμησιν τῆς Παναγίας μας. Ἐπὶ τριακοσίας ἑξήκοντα πέντε ἡμέρας κατ’ ἔτος ἡ Φανερωμένη τῆς Κυζίκου κοσμεῖ, εὐλογεῖ, ἁγιάζει καὶ φυλάττει ἀγρύπνως τὸν πάνσεπτον Πατριαρχικὸν Ναόν μας καὶ τὸ Σεπτὸν Κέντρον τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας ἐν Φαναρίῳ. Μίαν ἐξ αυτῶν τῶν ἡμερῶν, προσδιοριζομένην ἀπὸ τετραετίας εἰς τὴν 23ην Αὐγούστου, ὁ Πατριάρχης ἀποδίδει τὸ ὀφειλόμενον χρέος εὐγνωμοσύνης πρὸς τὴν Θεοτόκον, προσερχόμενος αὐτοπροσώπως μετὰ τῆς συνοδείας του ἐνταῦθα εἰς τὴν ἀρχαίαν ἑστίαν της, καὶ τελῶν πρὸς τιμήν της τὴν πανηγυρικὴν Θείαν Λειτουργίαν, συμπροσευχομένου πλήθους πιστῶν, μάλιστα δὲ ἐκ τῶν ἀπογόνων τῶν ἐντεῦθεν ὑπὸ λίαν τραγικὰς συνθήκας ἐκριζωθέντων πρὸ ἑνὸς σχεδὸν αἰῶνος εὐσεβῶν ὁμογενῶν καὶ ἐντοπίων. Ἐρχόμεθα ἐδῶ διὰ νὰ εἴπωμεν εἰς τὴν Φανερωμένην τὸ μεγάλο «εὐχαριστῶ» τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Πατριάρχου ἔναντι ὅσων καθημερινῶς Ἐκείνη μᾶς εὐεργετεῖ. Ἐρχόμεθα διὰ νὰ ἁγιάσωμεν διὰ τῆς Θείας Λειτουργίας τὸν τόπον ποὺ ἀγριεύει, διατελῶν ἀλειτούργητος ἐπὶ μακρὸν καὶ ἀλιβάνιστος. Ἐρχόμεθα διὰ νὰ μνημονεύσωμεν τοὺς πολλοὺς Ἁγίους τῆς περιοχῆς, ἀλλὰ καὶ τὰς ψυχὰς τῶν κεκοιμημένων προγόνων μας. Τόσον ἐκείνων ποὺ ηὗραν ἀνάπαυσιν εἰς αὐτὰ τὰ γνωστά των καὶ λίαν προσφιλῆ χώματα, ὅσων καὶ ἐκείνων ποὺ ἀναπαύονται εἰς ἄλλην γῆν, ἀποθανόντες μὲ ἀθεράπευτον τὴν νοσταλγίαν τῆς πατρίδος των! Ἐρχόμεθα διὰ νὰ διατηρήσωμεν ἀναμένην τὴν κανδήλαν τῆς μνήμης, τὸ φέγγος τῆς ὁποίας εἶναι ἀπολύτως ἀπαραίτητον διὰ νὰ βαδίσωμεν μὲ ἀσφάλειαν τὴν σκληρὰν ὁδόν, ποὺ ὡς Ἐσταυρωμένη Ἐκκλησία Κωνσταντινουπόλεως καὶ ὡς εὐσεβὲς Γένος ἔχομεν ἐνὠπιόν μας εἰς τὰς πολλαχῶς καὶ πολυτρόπως δυσκόλους ἡμέρας ταύτας! Ἐρχόμεθα διὰ νὰ λατρεύσωμεν τὸν Πανάγιον Υἱὸν τῆς Φανερωμένης, νὰ Τὸν δοξολογήσωμεν, νὰ Τοῦ προσφέρωμεν τὴν ἀναίμακτον ἱερουργίαν τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ἀλλὰ καὶ διὰ νὰ Τοῦ εἴπωμεν τὸ παράπονον τῆς πονεμένης Ρωμιοσύνης, καὶ νὰ Τοῦ ἐκφράσωμεν τὴν ἐλπίδα τὴν ὁποίαν στηρίζομεν εἰς τὴν φιλανθρωπίαν, τὴν ἀγάπην, τοὺς οἰκτιρμοὺς καὶ τὸ πολὺ ἔλεός Του! Νὰ Τοῦ εἴπωμεν τὸ «ἡμάρτομεν εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν Σου» καὶ συνεπείᾳ τούτου «ἐταπείνωσας ἡμᾶς ἕως σφόδρα»! Ἀλλὰ καὶ νὰ Τὸν βεβαιώσωμεν: «Σοὶ μόνῳ λατρεύομεν, οὐκ οἴδαμεν προσκυνεῖν θεῷ ἀλλοτρίῳ»! Νὰ Τοῦ ἐκφράσωμεν τὴν εὐγνωμοσύνην μας δι’ ὅλας Του τὰς εὐεργεσίας, τὰς φανερὰς καὶ προδήλους τῆς ἁγίας δεξιᾶς Του, ἀλλὰ καὶ τὰς ἀφανεῖς καὶ κεκαλυμμένας τῆς ἐξ ἴσου ἁγίας ἀριστερᾶς Του, καὶ νὰ Τὸν παρακαλέσωμεν διὰ καλλιτέρας ἡμέρας, ἡμέρας ἀναψύξεως καὶ ἀνατάσεως δι’ ὅλους τοὺς Χριστιανούς, καὶ ὅλον τὸν ἐμπερίστατον κόσμον μας. Ἐρχόμεθα ἀκόμη διὰ νὰ ψηλαφήσωμεν τὰς ρίζας καὶ τὴν ἱστορίαν μας ποὺ ἔχουν βάθος ἀμέτρητον, νὰ ἐμπνευσθοῦμε ἀπὸ τὰ ὁρώμενα καὶ ἀπὸ ὅσα ἡ γνῶσις τοῦ νοὸς καὶ ἡ μυστικὴ φωνὴ τῆς καρδίας θὰ μᾶς πληροφορήσουν, καὶ νὰ ἀντλήσωμεν δυνάμεις διὰ τὸ σήμερον καὶ τὸ αὔριον. Ὁ Ἀνταῖος ἐκεῖνος τῆς μυθολογίας ἐλάμβανε δύναμιν πατώντας εἰς τὴν γῆν. Καὶ ἐμεῖς λαμβάνομεν πολλὰς δυνάμεις πατώντας, γονυπετώντας καὶ προσευχόμενοι εἰς τὴν γῆν τῶν πατέρων μας. Γῆν ποτισμένην μὲ πολὺν εἰρηνικὸν ἱδρῶτα, μὲ πολλὰ δάκρυα καὶ μὲ πολὺ μαρτυρικὸν αἷμα, ὅπως τῶν Ἁγίων Ἐννέα Μαρτύρων τῶν ἐν Κυζίκῳ, ὅπως τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Μύρωνος, ὁμοίως ἐν Κυζίκῳ ἀθλήσαντος, καὶ ἄλλων πολλῶν.

Ἀλλά, εἰς τὴν Θεοτόκον καὶ Κυρίαν πάντων ἡμῶν ἄς ἐπιστρέψωμεν. Δὲν μᾶς ἤρκεσε μία ἡμέρα πανηγύρεως τῆς πανεκλάμπρου καὶ «πεποικιλμένης τῇ θείᾳ δόξῃ» ἑορτῆς τῆς πανσέπτου Κοιμήσεως καὶ εἰς οὐρανοὺς σεβασμίας Μεταστάσεώς Της, ἔστω καὶ ἄν ἐκάμαμε προετοιμασίαν δύο ὁλοκλήρων ἑβδομάδων μὲ νηστείαν, μὲ προσευχήν, μὲ μικρὰς καὶ μεγάλας Παρακλήσεις εἰς τὴν Χάριν Της, μὲ προεόρτιον ἡμέραν καὶ ἀναλόγους ὕμνους, μὲ μεγαλοπρεπῆ Ἑσπερινὸν καὶ δοξαστικὸν ὀκτώηχον πάντερπνον. Συνεχίζομεν τὸν εὐκλεῆ ἑορτασμὸν ἐπὶ ἐννέα ἀκόμη μεθεόρτους ἡμέρας μέχρι τῆς σήμερον. Σήμερον τὸν κατακλείομεν μὲ τὰ «Ἐννιάμερα» τῆς λαϊκῆς εὐσεβείας, μὲ τὴν «Ἀπόδοσιν» τῆς Θεολογικῆς ὁρολογίας. Καὶ ἡ Ἀπόδοσις φέρει σχεδὸν τὰ ἴσα τῆς κυρίως ἑορτίου ἡμέρας, τοὐλάχιστον ὅσον ἀφορᾶ εἰς τὴν ὑμνολογίαν καὶ τὴν ὅλην ἱερὰν Ἀκολουθίαν, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν  συμμετοχήν, τὴν κατάνυξιν, τὴν γλυκερὰν χαρμολύπην καὶ τὸν ἱερὸν ἐνθουσιασμὸν τῶν πιστῶν. Καὶ σήμερον οἱ πιστοὶ κυκλώνουν τὸ Θεοδόχον σῶμα τῆς πανάγνου Θεομήτορος εἰς τὴν ζωαρχικὴν καταστολὴν καὶ ἀνθρωπίνην κατάπαυσίν του, κομίζοντες τὰ πρόσφορα τῆς εὐσεβείας των, τοὺς ἄρτους, τὰ ἄνθη, τὰ κεριὰ καὶ τὰ θυμιάματα τῆς εὐλαβείας των, τὰ δάκρυα τῆς καρδίας των, τὴν μελωδίαν τῶν ὕμνων καὶ τὴν εὐωδίαν τῶν προσευχῶν των. Καὶ πάνυ πρεπόντως! Διότι Ἐκείνη εἶναι «μετὰ Θεὸν ἡ θεός, τὰ δευτερεῖα τῆς Τριάδος ἡ ἔχουσα», κατὰ τὴν χαρακτηριστικὴν ἔκφρασιν τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου Κρήτης. Εἶναι τὸ μεθόριον μεταξὺ κτίσεως καὶ Κτίστου. Ἡ ἀκροτάτη κορυφὴ τῶν πλασμάτων τοῦ Θεοῦ, τὸ χρυσοπλοκώτατον κάλλος ὅλης τῆς Δημιουργίας, ἡ «τιμιωτέρα τῶν Χερουβὶμ καὶ ἐνδοξοτέρα ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφίμ»! Ἡ Θυγατέρα τοῦ Οὐρανίου Βασιλέως, ἡ ἔχουσα ὅλην τὴν δόξαν Της ἔσωθεν, ἐκ τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου ποὺ ἐκυοφόρησεν. Ἡ Κυρία τῶν Ἀγγέλων καὶ τῶν πάντων Βασίλισσα – Παντάνασσα! Ἀλλὰ παραλλήλως εἶναι καὶ ἡ γλυκυτάτη Μητέρα ὅλων τῶν Χριστιανῶν, ἀσφαλὲς καταφύγιον καὶ φιλόστοργος ἀγκάλη διὰ κάθε πιστόν! Εἶναι πρὸς τούτοις καὶ ἡ Ὑπέρμαχος Στρατηγὸς τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Γένους, τὸ ὁποῖον πολλάκις μεγάλως εὐηργέτησε καὶ ἀποφασιστικῶς ἐπροστάτευσεν εἰς κρισίμους ὥρας καὶ δυσκόλους περιστάσεις. Τί φυσικώτερον, λοιπόν, ἀπὸ τὸ νὰ σπεύσωμεν ὅλοι ἀγαλλομένῳ ποδὶ διὰ νὰ κυκλώσωμεν καὶ πάλιν τὸ ζωοδόχον σκῆνος Της, νὰ καταφιλήσωμεν εὐλαβῶς τὰς κατεσταλμένας τιμίας χεῖρας καὶ τοὺς ἀχράντους πόδας Της, νὰ Τῆς ψάλλωμεν μαζὶ μὲ τοὺς ἐκ περάτων θαυμαστῶς συναθροισθέντας ἁγίους Ἀποστόλους ἀπὸ τὸ κέντρον τῆς ψυχῆς μας «ᾠδὴν τὴν ἐξόδιον» καὶ νὰ λάβωμεν τὴν πολύτιμον εὐχήν Της; Εἰς ὅλα αὐτὰ μᾶς συνοδεύουν τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, ἐδῶ εἰς τό ἐρειπωμένο Μοναστήρι της, εἰς τὸ Kirazlı Manastırı τῆς Κυζικηνῆς Χερσονήσου.  

Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά!

Μετὰ ἀπὸ ὀλίγον θὰ ἐπιστρέψωμεν ὅλοι εἰς τὰ ἴδια, εἰς τὰ συνήθη ἔργα καὶ τὰς εὐθύνας μας. Μὲ ὅλα τὰ προβλήματα καὶ τὰς δυσκολίας τῆς καθημερινότητος. Ὅμως, δὲν θὰ εἴμεθα ἀσυνόδευτοι. Μαζί μας θὰ εὑρίσκεται νοερῶς ἡ Χάρις τῆς Ἀκοιμήτως κεκοιμημένης Θεομήτορος, σκέπουσα, προστατεύουσα, διαφυλάττουσα, παρηγοροῦσα, ἐνισχύουσα καὶ δροσίζουσα τὶς ψυχές μας μέσα στὸ καῦμα καὶ τὸν αὐχμὸ τῶν ἡμερῶν καὶ τὶς περιστάσεις τοῦ βίου. Ἡ Παναγία διαρκῶς θὰ εὑρίσκεται πρέσβυς μας ἐνώπιον τοῦ Θρόνου τῆς Χάριτος, δεομένη εἰς τὸν Χριστὸν μετὰ παρρησίας γιὰ ὅλους ὅσοι θελήσαμε νὰ τιμήσωμε τὴν ἀθάνατον Κοίμησίν της, ἤ μᾶλλον, ὀρθότερα, νὰ τιμηθοῦμε ἀπὸ τὴν ἴδια, διὰ τῆς συμμετοχῆς μας στὴν μεγάλη Της ἑορτή. Ἂς Τὴν παρακαλέσωμε, λοιπόν, μαζὶ μὲ μᾶς νὰ ἐνθυμῆται καὶ κάθε ἐμπερίστατον συνάνθρωπόν μας, κάθε ἀσθενῆ, κάθε ἀγωνιῶντα, κάθε ἀδικούμενον, κάθε καταπιεζόμενον, κάθε παρηγκωνισμένον καὶ λησμονημένον, κάθε κοπιῶντα καὶ πεφορτισμένον! Καὶ ὅταν θἀ ἔλθῃ ἡ ὥρα τοῦ καθενός μας νὰ ἀνακληθῶμεν εἰς τὴν ἄνω, τὴν αἰωνίαν καὶ μένουσαν Πατρίδα, Ἐκείνη νὰ εἶναι νυμφαγωγὸς καὶ ἐγγυήτρια τῆς σωτηρίας μας!

Χαίρετε πλεῖστα, Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ, καὶ πληροῦσθε πάντοτε ἀπὸ Θεομητορικὴν ἀγαλλίασιν καὶ γλυκύτητα. Μὴ λησμονῆτε τὴν σημερινὴν ἁγίαν ἐμπειρίαν ποὺ ἔχουμε ἐδῶ καὶ κάμετε τάμα εἰς τὸν ἑαυτόν σας νὰ ἔλθετε καὶ πάλιν! Καὶ τοῦ χρόνου καὶ τὸ ἐπιὸν ἔτος, καὶ εἰς ἔτη πολλά! Νὰ εἶσθε ὅλοι εὐλογημένοι παρὰ Πατρὸς καὶ Υἱοῦ καὶ Ἁγίου Πνεύματος, τῆς Τρισηλίου Μιᾶς Θεότητος! Ἀμήν.