e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2018

Φωτο-παραλειπόμενα από τη Σύναξη των Ιεραρχών του Οικουμενικού Θρόνου 2018


Καθώς ολοκληρώθηκαν απόψε (3.9.2018) οι πολύ ενδιαφέρουσες εργασίες της τριήμερης Συνάξεως των Ιεραρχών του Οικουμενικού Θρόνου, δημοσιεύουμε ευθύς κατωτέρω διάφορες φωτο-αποτυπώσεις από το εσωτερικό της Συνάξεως, αλλά και από τα διαλείμματα στον αύλειο χώρο του Ναού της Αγίας Τριάδος Σταυροδρομίου. Εκεί υπήρχαν πάμπολλες στιγμές αδελφικών συναντήσεων πέραν των επισημοτήτων, στιγμές ανάπαυλας και ανταλλαγής φιλικοτήτων έως και αναμνηστικές selfie αποτυπώσεις!










































































Ληγούσης της Συνάξεως των Ιεραρχών του Οικουμενικού Ιεραρχών 2018

Απόψε (3.9.2018) στον Ναό της Αγίας Τριάδος Σταυροδρομίου Ταξίμ Κωνσταντινουπόλεως, έληξαν οι τριήμερες εργασίας της εκ περάτων Συνάξεως των Ιεραρχών του Οικουμενικού Θρόνου. 

Ακολουθούν ενδεικτικές φωτογραφίες από τις εργασίες της Συνάξεως, αποτυπωθείσες υπό του Άρχοντος Δημητρίου Πανάγου και σχετικό video.


















Ο νέος Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης και η αγάπη του προς το φυσικό περιβάλλον ως δημιουργήματος του Ποιητού των πάντων Τριαδικού Θεού

Ομιλία του Σεβ. Μητροπολίτου Ζακύνθου κ. Διονυσίου Δ΄, κατά την 1η δράση του Η΄ κύκλου του Μορφωτικού Κέντρου «Αληθώς»
(Κήπος Βλαχέραινας Μπανάτου εν Ζακύνθω, 31.8.2018)


Ο Θεός είναι ο πλαστουργός της φύσεως. Η φύση είναι ωραιότατη, διότι την έπλασε η ωραιότητα του Θεού. Η φύση ηρεμεί και εμπνέει τον άνθρωπο, αφού μέσ’ από το κάλλος της, τον οδηγεί στην αναζήτηση του Δημιουργού της.

Η φύση είναι ο Οίκος του ανθρώπου, το περιβάλλον, μέσα στο οποίο ο ίδιος ο Θεός τον ενέταξε και τον προόρισε να ζήσει. Η φύση έχει πλασθεί από το ταπεινό φρόνημα της αγάπης του Θεού, γι’ αυτό και η ομορφιά της αγγίζει ταπεινά, ήσυχα και ήρεμα την ψυχή του ανθρώπου και δεν συγκρίνεται με τις ομορφιές των καλύτερων παλατιών και κτισμάτων του κόσμου. Άλλωστε, και ο ίδιος ο Υιός και Λόγος του Θεού, προτίμησε την ταπεινή ωραιότητα του φυσικού Σπηλαίου της Γεννήσεως. 

Έτσι, ο λόγος για τον οίκο της φύσεως, δηλαδή η οικολογία είναι αυτονόητα και θεολογία, αφού ο λόγος για την φύση είναι και λόγος για τον Θεό, όποιος μάλιστα σέβεται την φύση, σέβεται τον ίδιο τον πλάστη της.

Η αγάπη για την φύση είναι ανάγκη ψυχής και έχει τις ρίζες της στην προπτωτική κατάσταση του ανθρώπου, όπου όλα τα κτιστά πράγματα, έμψυχα και άψυχα, ήσαν συνταιριασμένα με ειρήνη και αρμονία σε συνεχή δοξολογία του Θεού. Γι’ αυτό και η Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού, διαπνέεται από τις αρχές του σεβασμού και της προσοχής προς το φυσικό περιβάλλον, οι δε αληθινοί αναζητητές του πνεύματος, οι μοναχοί, οι ασκητές και οι ερημίτες, κατ’ εξοχήν, κτίζουν τα μοναστήρια, τις σκήτες και τα κελιά τους συνταιριαστά σε τόπους εξαιρετικού φυσικού κάλλους, ώστε μαζί με όλη την φύση να υμνούν και να δοξολογούν τον Θεό. Εραστές της ησυχίας, που οδηγεί στον Θεό, οι άγιοι της Εκκλησίας μας είχαν καλλιεργήσει και αναπτύξει στον υπέρτατο βαθμό την αγάπη και την ευαισθησία για τον φυσικό κόσμο και το σύμπαν ολόκληρο.

Μια τέτοια σύγχρονη οσιακή μορφή υπήρξε και ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, ο οποίος εμπνεόταν από το κάλλος της φύσεως και εντρυφούσε πνευματικά μέσα στις ομορφιές της. Αυτήν ένιωθε ως τον φυσικό οίκο του. Γι’ αυτό και αμούστακο ακόμα παλικαράκι, βρήκε πνευματική καταφυγή στην ασύγκριτη φυσική και πνευματική ωραιότητα του Αγίου Όρους. Κάθε δένδρο, κάθε κλαδί, κάθε φυτό και άνθος, κάθε ζώο και κάθε πτηνό, οι υψηλές κορυφογραμμές και οι βαθιές χαράδρες, τα τρεχούμενα νερά, η πνοή του ανέμου, ο ουρανός και η θάλασσα, τα νέφη, ο ήλιος, το φεγγάρι και τα αστέρια, ολόκληρο το πλανητικό σύστημα αντηχούσαν μέσα του μια μυστική φωνή: «ευλογείτε τον Θεό, δοξολογείτε τον Θεό», όπως ακριβώς είχε νιώσει και ο Άγιος Αμβρόσιος της Όπτινα, έναν αιώνα πριν στην Ρωσία. Έτσι, ο καλός μας Άγιος, ερημοπούλι της ησυχίας, απομονωνόταν μέσα στο δάσος και μαζί με τα κελαηδίσματα των αηδονιών και τα τιτιβίσματα των άλλων πουλιών και το θρόισμα των φύλλων, βυθιζόταν στην αδιάλειπτη προσευχή και ανεδίδετο σε συνεχή δοξολογία μαζί με όλη την φύση: «ως εμεγαλύνθη τα έργα Σου Κύριε, πάντα εν σοφία εποίησας» και «ως αγαπητά τα σκηνώματα Σου Κύριε».

Ο Άγιος Πορφύριος γνώριζε εξ αποκαλύψεως από τα πλούσια χαρίσματα, τα οποία δώρισε η Θεία Χάρις στους κόπους της μεγάλης ασκήσεώς του, ότι ο Θεός είναι αύρα λεπτή και γι’ αυτό αγαπά τους ανθρώπους, που τον πλησιάζουν με λεπτότητα, διάκριση, προσοχή και σεβασμό. Σε αυτήν την συχνότητα της διακριτικής αγάπης του Θεού εκινείτο και η προσέγγιση του Αγίου προς όλους και όλα γύρω του, όχι μόνον προς τους συνανθρώπους του, αλλά και προς τα ζώα και τα φυτά, ακόμη και προς τα άψυχα πράγματα, αφού όλα είναι ενταγμένα μέσα στο σοφό σχέδιο του Θεού και πλασμένα από το χέρι του Μεγάλου Καλλιτέχνη του Σύμπαντος. Χαρακτηριστικώς έλεγε: «Για να γίνει κάποιος χριστιανός πρέπει να έχει ποιητική ψυχή, πρέπει να γίνει ποιητής. Οι Άγιοι είναι ποιητές. Πόση πράγματι ποιητικότητα υπάρχει στην θέα, στη διδασκαλία, στο έργο του Κυρίου στην θάλασσα της Τιβεριάδας; Διαβάστε το ψαλτήρι», έλεγε, «γλυκαίνει την ψυχή». «Ο Χριστιανός», συνέχιζε, «έστω και μόνον αν αγαπάει, είναι ποιητής, είναι μέσα στην ποίηση. Την αγάπη, ποιητικές καρδιές την ενστερνίζονται, τη βάζουν μέσα στην καρδιά τους, την αγκαλιάζουν, την νιώθουν βαθιά. Να εκμεταλλεύεσθε τις ωραίες στιγμές. Οι ωραίες στιγμές προδιαθέτουν την ψυχή σε προσευχή, την καθιστούν λεπτή, ευγενική ποιητική».

«Ξυπνήστε το πρωί να δείτε τον βασιλιά ήλιο να βγαίνει ολοπόρφυρος απ’ το πέλαγος. Όταν σας ενθουσιάζει ένα ωραίο τοπίο, ένα εκκλησάκι, κάτι ωραίο, να μην μένετε εκεί, να πηγαίνετε πέραν αυτού, να προχωρείτε σε δοξολογία για όλα τα ωραία, για να ζείτε τον Μόνον Ωραίον. Όλα είναι άγια και η θάλασσα και το μπάνιο και το φαγητό. Όλα να τα χαίρεστε».

«Να χαίρεστε όσα μας περιβάλλουν. Όλα μας διδάσκουν, όλα μας πλουτίζουν. Όλα γύρω μας είναι σταλαγματιές της αγάπης το Θεού. Και τα έμψυχα και τα άψυχα και τα φυτά και τα ζώα και τα πουλιά και η θάλασσα και το ηλιοβασίλεμα και ο έναστρος ουρανός. Οι ομορφιές της φύσεως είναι μικρές αγάπες, μέσα από τις οποίες φθάνομε στην μεγάλη Αγάπη, τον Χριστό».

Ο Άγιος Πορφύριος βίωνε με τεταμένες τις σωματικές αισθήσεις του το μεγαλείο της φύσεως και του περιβάλλοντος κόσμου. Έβλεπε, άκουγε, αντιλαμβανόταν, κατανοούσε και ερμήνευε με τα αλάνθαστα αισθητήρια της ψυχής μέσα στην μυστική σιωπή του πνεύματος της θείας ελλάμψεως τα κρυφά μηνύματα, τα οποία εκπέμπονταν και αναδίδονταν από την ύπαρξη και την παρουσία όλων των ζώντων πλασμάτων και συστατικών πραγμάτων της φύσεως και της κτίσεως. Οικολογούσε και θεολογούσε και ξεναγούσε και οδηγούσε με αγάπη και σοφία τις ψυχές των ανθρώπων μέσα στις ομορφιές της κτιστής φύσεως, για να τις βοηθήσει να ιδούν και να γευθούν και να βιώσουν την ανεξίτηλη πνευματική ωραιότητα του παραδείσου του Θεού.