e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2019

Συνέντευξη του Επιφανίου Κιέβου στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ»


Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 
Ο Μακαριώτατος Μητροπολίτης Κιέβου κ. Επιφάνιος παραχώρησε συνέντευξη στην εφημερίδα «Το Βήμα» και την Μαρία Αντωνιάδου, στο Κυριακάτικο φύλλο (6-10-2019), δηλαδή λίγο πριν από τη Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία θα εξετάσει το ζήτημα της αναγνώρισης της Αυτοκεφαλίας της Εκκλησίας της Ουκρανίας. 
Ο πρώτος Προκαθήμενος της αρτιγέννητης Εκκλησίας εκφράζει την πεποίθηση ότι η Εκκλησία της Ελλάδος «θα εναρμονιστεί, θα συνταυτιστεί, με τις ιεροκανονικές ενέργειες του Οικουμενικού Πατριαρχείου», που παραχώρησε την Αυτοκεφαλία, «και είναι συμβολικό να ξεκινήσει από την Αθήνα η συμπόρευση με τις αποφάσεις της Μητρός Εκκλησίας, καθώς η Αγιοτάτη Εκκλησία της Ελλάδος, όπως και εμείς, έλαβε την Αυτοκεφαλία από το Φανάρι». 
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ο Κιέβου Επιφάνιος στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα προς τους αρχιερείς της Εκκλησίας της Ελλάδος: «να μην πιστεύουν στην προπαγάνδα που εξελίσσεται γύρω από την Εκκλησία της Ουκρανίας, γύρω από το δικό μου πρόσωπο ή γύρω από τους συν-αδελφούς μου στο διακόνημα». 
Ο προκαθήμενος της Εκκλησίας της Ουκρανίας τονίζει με έμφαση: «Ούτε σχισματικοί είμαστε, ούτε τον άρραφο χιτώνα του Κυρίου επιδιώξαμε να διαρρήξουμε, ούτε, προς Θεού, την Εκκλησία να βλάψουμε ποτέ.» 
Ο Κιέβου Επιφάνιος καταρρίπτει όλες τις αιτιάσεις που ακούγονται κατά καιρούς για παρεμβάσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην νέα Αυτοκέφαλη Εκκλησία, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Ο Οικουμενικός Πατριάρχης σεβάστηκε και σέβεται τόσο διακριτικά την εσωτερική μας αυτοδιοίκηση με πατρική στοργή και ειλικρινές ενδιαφέρον.» Και προσθέτει: «Ως Προκαθήμενος μπορώ να μαρτυρήσω ότι είμαστε ευλογημένοι επειδή έχουμε ως Πρώτο στην Ορθοδοξία έναν τέτοιον Οικουμενικό Πατριάρχη». 
Σε ερώτηση αν η υπόθεση της Ουκρανίας θέτει σε κίνδυνο την ενότητα της Ορθοδοξίας, ο Κιέβου Επιφάνιος είναι επίσης κατηγορηματικός: «Όχι. Όσο και αν κάποιοι προσπαθούν να καλλιεργήσουν τον φόβο της διάσπασης, όσο και να πιέζουν τις τοπικές Εκκλησίες, όσο και αν προσπαθούν να περιθωριοποιήσουν την κοινή μας Μητέρα, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, πεποίθησή μου είναι ότι δεν θα καταφέρουν τίποτε». 
Από την συνέντευξή του αυτή ο Κιέβου Επιφάνιος φαίνεται αισιόδοξος για το ζήτημα της αναγνώρισης της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ουκρανίας από τις λοιπές Ορθόδοξες Εκκλησίες, αλλά και αποφασισμένος για την πορεία της νέας Εκκλησίας, μετά από περιπέτειες και παθήματα.

Το επίσημο Χρονικό της Πατριαρχικής Ιεραποδημίας στη Σουηδία (27.9-1.10.2019) και video


Τὴν Παρασκευήν, 27ην Σεπτεμβρίου, ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. κ. Βαρθολομαῖος, ἀποδεχθεὶς εὐγενῆ πρόσκλησιν τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Σουηδίας καὶ πάσης Σκανδιναυΐας κ. Κλεόπα, ἐξ ἀφορμῆς τῶν ἐπὶ τῇ συμπληρώσει 50ετίας ἀπὸ τῆς ἱδρύσεως τῆς κατ' αὐτὸν Μητροπόλεως διοργανωθέντων ἑορτασμῶν, ἀνεχώρησεν ἀεροπορικῶς εἰς Στοκχόλμην, συνοδευόμενος ὑπὸ τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κυδωνιῶν κ. Ἀθηναγόρου, τοῦ Πανοσιολ. Διακόνου κ. Βοσπορίου, Κωδικογράφου τῆς Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου, τοῦ Ἐντιμολ. κ. Παντελεήμονος Βίγκα, Ἄρχοντος Μ. Χαρτοφύλακος τῆς Μ.τ.Χ.Ε., καὶ τοῦ Ἐλλογ. κ. Βασιλείου Γρηγοριάδου, Θεολόγου. Τὸν Παναγιώτατον ἐκ τοῦ νέου ἀερολιμένος τῆς Πόλεως προέπεμψεν ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Σηλυβρίας κ. Μάξιμος, ὁρισθεὶς Πατριαρχικὸς Ἐπίτροπος κατὰ τὸ χρονικὸν διάστημα τῆς εἰς τὸ ἐξωτερικὸν ἀπουσίας τοῦ Πατριάρχου.

Συνεδρίαση κληρικών και λαϊκών στελεχών της πρώην Εξαρχίας στο Παρίσι


Συνήλθαν σε πρώτη συνεδρίαση υπό τον Σεβ. Μητροπολίτη Γαλλίας κ. Εμμανουήλ, κληρικοί και λαϊκά στελέχη εκ της πρώην Εξαρχίας των εν Δυτική Ευρώπη Ορθοδόξων Παροικιών  Ρωσικής Παραδόσεως, υπηρετούντες στη Γαλλία, καθώς και μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου.

Οι κληρικοί αυτοί, μετά τα τελευταία γεγονότα, υπάκουσαν στην απόφαση της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, όπως προβλέπουν οι Ιεροί Κανόνες της Ορθοδόξου Εκκλησίας, και ζήτησαν την ένταξή τους στην Ιερά Μητρόπολη Γαλλίας.

Η πρώην Εξαρχία διέθετε ενορίες στη Γαλλία, την Αγγλία και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Σε κάθε χώρα, κληρικοί της πρώην Εξαρχίας, ακολούθησαν την απόφαση της Εκκλησιαστικής τους Αρχής, του Οικουμενικού Πατριαρχείου, και ζητούν να ενταχθούν στις κατά τόπους Επαρχίες του Οικουμενικού Θρόνου.

Τα υπό συζήτηση θέματα της συνάντησης αφορούσαν την παρούσα κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί και ανταλλάχθηκαν απόψεις σχετικά με τη μελλοντική πορεία των ενοριών υπό την Ιερά Μητρόπολη Γαλλίας.

Μια Κυριακή του 2006 στην Grenoble των Γαλλικών Άλπεων με τον π. Γεράσιμο Σκαρτσή (+2.10.2019)


Γράφει και παρουσιάζει ο π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ

Ο Πρωτοπρεσβύτερος Γεράσιμος Σκαρτσής ανήκει και αυτός στην πολύβουη Χώρα της Αιωνότητας. Από τις 2 Οκτωβρίου 2019 πέρασε στην άλλη Όχθη, εκεί όπου δεν υπάρχει οδύνη, λύπη, στεναγμός. Μια πολυκύμαντη ζωή έληξε και πλέον ο αμετανόητος Ζακυνθινός διέφυγε στην Άνω Πατρίδα μέσω μιας ξένης πατρίδας, της Grenoble της Γαλλίας, όπου έζησε και υπηρέτησε ιερατικώς κάτι λιγότερο από δεκαπέντε χρόνια. 
     Προερχόταν από μικρή ιερατεία στο Άαχεν της Γερμανίας, όπου κι εκεί μετέβη μετά την τραυματική εμπειρία που έλαβε στο Γιοχάνσεμπουργκ, μετά την απόσπασή του από τη γενέτειρα Ζάκυνθο. Στο Γιοχάνεσμπουργκ της αδίστακτης εγκληματικότητας, επειδή του ζήτησαν κάποιοι περαστικοί το κινητό τηλέφωνό του και δεν τους το έδωσε, τον πυροβόλησαν εν ψυχρώ στην κοιλιακή χώρα και διέφυγε τον θάνατο, μετά από πολύ μεγάλο διάστημα νοσηλείας του στην Εντατική νοσοκομείου της Νοτίου Αφρικής. Έτσι, κατέληξε στην Grenoble της νοτιοανατολικής Γαλλίας, στην πόλη αυτή των Γαλλικών Άλπεων. 
     Εκεί τον επισκεφτήκαμε στα τέλη του Ιουλίου 2006, για να τον δούμε από κοντά, να του κάνουμε παρέα και να συλλειτουργήσουμε, ασφαλώς με την κανονική άδεια του οικείου Μητροπολίτη Σεβ. Γαλλίας κ. Εμμανουήλ. 
     Ο ίδιος ο παπαΓεράσιμος και η Ελληνική Κοινότητα, με επικεφαλής τον Πρόεδρο Βασίλη Ζάμπαλα μάς δέχτηκαν θερμά και μας ξένισαν με αγάπη. Διατηρούμε πάντα θερμές αναμνήσεις και νοσταλγίες από εκείνο το ταξίδι μας, η δε σημερινή αναμόχλευση του σχετικού φωτογραφικού αρχείου και η παρουσίαση της θείας Λειτουργίας της 30ής Ιουλίου 2006 στον Ελληνορθόδοξο Ναό του Αγίου Γεωργίου Grenoble γίνεται εις μνήμην του φευγάτου Φίλου μας π. Γερασίμου, του οποίου η ψυχή προσευχόμαστε να βρει τόπο αναπαύσεως δίπλα στον θρόνο του Αγίου Θεού!... 








































"Μη κλαίε". Μήνυμα προς την πάσχουσα και οδυρομένη ανθρωπότητα

ΟΜΙΛΙΑ  ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ 
της Κυριακής Γ΄ Λουκά 
6 Οκτωβρίου 2019
(Λουκ. ζ΄ 11-16)

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης 


«Μη κλαίε», είπε ο Ιησούς στη χαροκαμένη μητέρα της περικοπής. Αλλά, θα αναρωτηθεί κανείς πώς είναι δυνατόν να συμβεί ποτέ αυτό; Η μεγαλύτερη δοκιμασία και δυστυχία για τον γονιό στην ανθρώπινη ζωή δεν είναι άλλη από την απώλεια του αγαπημένου παιδιού του. Πόσο μάλλον, όταν το παιδί αυτό είναι το μοναδικό στήριγμά του, όπως ακριβώς συνέβαινε με τη χήρα της Ναΐν. 
     Η ζωή την είχε κτυπήσει σκληρά και επανειλημμένα. Έχασε στην αρχή τον σύζυγό της, ο οποίος ήταν το στήριγμά της (σε μια εποχή μάλιστα, κατά την οποία η γυναίκα βρισκόταν σε αδύναμη και μειονεκτική κοινωνική θέση). Σίγουρα και τότε θα θρήνησε σφοδρά και η απελπισία θα κατέκλυσε την ψυχή της. Όμως, της έμενε μια ύστατη και μέγιστη παρηγοριά: το μονάκριβο παιδί της. Όμως, ο θάνατος τής το άρπαξε κι αυτό, χωρίς καλά- καλά  να προλάβει να ζήσει, βυθίζοντάς την σε έναν ωκεανό δυστυχίας και απελπισίας. Παρά ταύτα, ο Χριστός τής είπε να μην κλαίει.
     Οι περισσότεροι εξ όσων ακολουθούσαν την κηδεία, κρίνοντας, σίγουρα, ορθολογιστικά θα παραξενεύτηκαν με τα λόγια του Κύριου, και θα τα θεώρησαν παράλογα και κοροϊδευτικά. Όμως ο Κύριος τίποτα δεν έλεγε τυχαία. Γνώριζε την απέραντη θλίψη της μητέρας και μέσα Του –ως τέλειος άνθρωπος- συνέπασχε με τον πόνο της. 
     Το «μη κλαίε» το απηύθυνε τόσο σ’ αυτήν όσο και σε όλη γενικά την πάσχουσα και οδυρομένη ανθρωπότητα. Η φράση αυτή κομίζει βαθύ μήνυμα Ελπίδας και Ανάστασης. Η λύπη βέβαια είναι κάτι φυσικό και ο Κύριος το κατανοεί αυτό. Ο ίδιος, άλλωστε, δάκρυσε για τον θάνατο του αγαπημένου φίλου Του, Λαζάρου. Όμως, λύπη δεν σημαίνει απελπισία και απόγνωση. Διότι ο πιστός χριστιανός οφείλει να γνωρίζει ότι το τέλος της επίγειας ζωής ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο και συνιστά αφετηρία μιας άλλης αιώνιας ζωής στη βασιλεία των ουρανών. Εκεί δεν θα υπάρχουν οι γήινες ματαιότητες και θλίψεις, ο δε άνθρωπος θα μεταβεί από τα κατώτερα και γήινα, στα ανώτερα και ουράνια.
     Η ζωή -αργά ή γρήγορα- θα τελείωνε ξανά για τον γιο της χήρας, καίτοι αναστήθηκε θαυματουργικά από τον Κύριο, κάνοντας όλους να θαυμάσουν το μεγαλείο και την παντοδυναμία του Θεού, κάποτε θα πέθαινε οριστικά και δεν θα εξαιρούνταν από τη κοινή ανθρώπινη μοίρα. Ας φροντίσουμε, λοιπόν, όλοι να αξιοποιήσουμε σωστά τον επίγειο βίο μας, ώστε να τύχουμε της ουράνιας μακαριότητας. Γένοιτο!

Ύδρας Ιερόθεος (+). Ακροστιχίς

Ύδρας
Διδάσκαλος
Ρεούσης
Απείρου
Σκευής ετοιμασία!

Ιερέων
Εύδρομος
Ρήτωρ
Ορθοδοξίας
Θούριος
Επερχομένων
Οθνείων
Συμβουλάτωρ ο εμπειρότατος!

[Ως μνήμης ανάθημα, Σεπτέ της Ύδρας Ποιμένα, ω Ιερόθεε, των Πατρών γόνε παμμέγιστε και της Ύδρας διδάσκαλε και αλήπτωρ πνευματικέ, ευγνωμόνως έγραφον εν Κρανιδίω τη 4η Οκτωβρίου 2019, έτη ενδεκα απο του επιγείου χωρισμού Σου,
Αρχιμανδρίτης Ιερόθεος Ιωάν. Λουμουσιώτης, Ιεροκήρυξ της κατά Ερμιονίδα Εκκλησίας]

Συνισταμένες και συνέπειες του Ουκρανικού Ζητήματος


Γράφει ο Μ. Γ. ΒΑΡΒΟΥΝΗΣ
Καθηγητής του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης - Άρχων Προστάτης των Γραμμάτων της Μ.τ.Χ.Ε.

Να ξεκινήσω από δύο παραδοχές: πρώτον, ότι έπρεπε να λυθεί το χρονίζον εκκλησιαστικό πρόβλημα της Ουκρανίας, και ότι μόνο το Οικουμενικό Πατριαρχείο είχε το δικαίωμα, την δικαιοδοσία και την υποχρέωση να το λύσει. Και δεύτερον ότι η λύση που δόθηκε και όπως δόθηκε ήταν η καλύτερη δυνατή θεραπεία μιας οξύτατης πνευματικής ασθένειας. Μπορεί να υπάρχουν αντιδράσεις, και είναι φυσικό επειδή το όλο θέμα είχε συνδεθεί με ευρύτερα γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά παιχνίδια, ως μη όφειλε. Όμως οι αντιδράσεις αυτές είναι πρόσκαιρες και συνδεμένες με ανθρώπους και συμφέροντα, που συνήθως σαρώνονται από τον ωκεανό της ιστορίας, γι’ αυτό και δεν θα έχουν διάρκεια ή σθένος, ενώ η πράξη της αυτοκεφαλίας, και οι εξ αυτής κανονικές εκκλησιαστικές συνέπειες, θα ίστανται εις τον αιώνα.

Ας θυμηθούμε ένα απολύτως χαρακτηριστικό παράδειγμα, που λησμονούν ορισμένοι λάβροι τιμητές των πράξεων του Οικουμενικού Θρόνου: λίγο πριν το ξέσπασμα της Οκτωβριανής Επανάστασης, το 1917, η τσαρική τότε Ρωσία είχε εξαπολύσει την επίθεση του πανσλαβισμού και στο εκκλησιαστικό επίπεδο, ζητώντας να καταπιεί και να αφομοιώσει μονές του Αγίου Όρους και Πατριαρχεία της Ορθόδοξης Ανατολής. Κόντευε να το καταφέρει, τότε όμως ήρθε η παιδαγωγική επίσκεψη του Κυρίου, και η ρωσική Εκκλησία έφτασε σταδιακά στο έσχατο σημείο ταπεινώσεως και κατάπτωσης. Και ως τέτοιο δεν θεωρώ φυσικά το μαρτύριο και το διωγμό, αφού το μαρτύριο αποτελεί το στέμμα της Εκκλησίας και διότι αυτά την ζωντανεύουν και την αναβαπτίζουν στις αρχές τις πίστεως, καθώς η Εκκλησία ως θεανθρώπινο ίδρυμα είναι ακατάλυτη εις τους αιώνας, αλλά την συνεργασία μελών της με τις τότε κρατικές και μυστικές υπηρεσίες για να επιβιώσουν, γεγονός που τους απαξίωσε στη συνείδηση τόσο των Ορθοδόξων, όσο και των χριστιανών όπου γης.

Και ενώ η χάρη του Θεού και η πίστη και η εμμονή των λαϊκών και κληρικών νεομαρτύρων της Ρωσίας επέτρεψαν την αναγέννηση της Εκκλησίας αυτής, οι ταγοί της ακάθεκτοι προσπαθούν να συνεχίσουν από το σημείο που σταμάτησαν το 1917. Κι αυτό είναι βέβαια ιστορικό λάθος, κατά το ότι δεν μπόρεσαν να διδαχθούν από τα λάθη του παρελθόντος, λάθος που ελπίζω και εύχομαι να μην το πληρώσει αναλόγως με τότε στο εγγύς μέλλον η Ορθοδοξία στη Ρωσία. Γιατί θα είναι «η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης».