ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
της Κυριακής Η΄ Λουκά, 13 Νοεμβρίου 2022
(Λουκά Ι΄ 25-37 )
Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεριώτης
Άθλια υπήρξε η συμπεριφορά και εξοργιστική η αδιαφορία των Εβραίων ιερωμένων, οι οποίοι προσπέρασαν και άφησαν αιμόφυρτο στη μέση του δρόμου, τον κακοποιημένο από τους ληστές άτυχο διαβάτη.
Δεν είναι τυχαίο ότι, στην παραβολή αυτήν, ο Ιησούς επιλέγει και τοποθετεί να περνούν από τον δρόμο, ένας ιερέας και ένας λευίτης. Δηλαδή, δύο λειτουργοί και θεράποντες μιας πίστης και μιας παράδοσης, μέσα στην οποία και ο Ίδιος είχε ανατραφεί και γαλουχηθεί. Είναι σίγουρο ότι με αυτήν την επιλογή Του, ήθελε να στηλιτεύσει την ανθρώπινη υποκρισία και φιλαυτία. Ήθελε να καυτηριάσει την δραματική διάσταση λόγων και έργων, που καθημερινά διαπιστώνεται στη ζωή όλων μας. Διότι, δυστυχώς, πολλοί άνθρωποι, κληρικοί και λαϊκοί, άλλα λένε και άλλα πράττουν. Άλλα κηρύσσουν υποκριτικά και άλλα εφαρμόζουν, υποβαθμίζοντας καθετί το ουσιώδες, σε μια στείρα τυπολατρία. Και αυτό οδηγεί πλήθος κόσμου, δικαιολογημένα πολλές φορές, να στρέφει τα νώτα του και να απορρίπτει καθετί θρησκευτικό, υγιές ή μη.
Φέρουμε, λοιπόν, όλοι μεγάλη ευθύνη γι’ αυτό και οι ίδιοι γινόμαστε άθελά μας διώκτες του Χριστού, πολύ περισσότερο από αυτούς που θεωρούμε συνήθως ότι τον μάχονται. Τούτο, το διαπιστώνουμε, αν σκεφτούμε και αναλύσουμε τη συμπεριφορά των ιερωμένων της παραβολής.
Οι άνθρωποι αυτοί, υποκριτές και τυπολάτρες, δεν έπραξαν, κατ’ αρχήν, το καλό, διότι στο ερημικό εκείνο μέρος δεν υπήρχαν μάρτυρες να τους χειροκροτήσουν. Πέραν τούτου, δεν βοήθησαν τον συνάνθρωπό τους, διότι φοβήθηκαν για την δική τους ασφάλεια, καθώς υπήρχε η πιθανότητα οι ληστές να βρίσκονταν εκεί κοντά και να κακοποιούσαν και εκείνους. Τρίτον, δεν βοήθησαν τον συνάνθρωπό τους, λόγω της φιλαργυρίας τους. Διότι, όταν θα μετέφεραν τον άνθρωπο αυτόν, θα έπρεπε αναγκαστικά να υποβληθούν σε έξοδα και να καλέσουν ιατρική βοήθεια για να τον περιθάλψουν. Τέλος, δεν βοήθησαν, διότι, ένεκα της τεμπελιάς, της ιδιοτέλειας και της φιλαυτίας τους, φοβήθηκαν τον κόπο και καθώς ήταν καλομαθημένοι, δεν ήθελαν να λερωθούν από τα αίματα.
Όλα αυτά όμως και περισσότερα ακόμη, τα έπραξε ο καλός Σαμαρείτης. Ένας άνθρωπος ταπεινός και περιφρονημένος από τους ανωτέρω μεγαλόσχημους, κάποιος που εθεωρείτο από την εβραϊκή κοινότητα αλλοεθνής, κατώτερος και αιρετικός. Αυτός περιμάζεψε τον ημιθανή άνθρωπο, τον οδήγησε σε στέγη, του εξασφάλισε φροντίδα και ιατρική περίθαλψη και ξόδεψε χρήματα γι’ αυτόν.
Αυτός ας γίνει, λοιπόν, το ύψιστο παράδειγμα προς μίμηση για όλους και ας πάψουμε να θρησκεύουμε υποκριτικά και να διαχωρίζουμε τους ανθρώπους, ηθελημένα ή αθέλητα, λόγω εθνοφυλετικής, οικονομικής και κοινωνικής διαφοράς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου