Ε Π Ε Τ Ε Ι Ο Σ !
[Αυτές τις μέρες, αρχές Φεβρουαρίου, του 2023, συμπληρώνονται 15 συναπτά έτη, αφότου ο πατήρ Παναγιώτης Καποδίτριας, από το Μπανάτο, που επιμελείται το e-περιοδικό, ΝΥΧΘΗΜΕΡΟΝ, μου πρότεινε συνεργασία! Κάτι που με χαρά αποδέχτηκα, παρά το γεγονός ότι τότε εργαζόμουν πολλές ώρες, είχα μεγάλη δραστηριότητα στα εδώ, λογοτεχνικά δρώμενα, έγραφα, είχα ήδη εκδώσει τέσσερα (4) βιβλία και πολύ απασχολημένη με την οικογένειά μου, ιδιαίτερα με τα εγγόνια μου! Φοβόμουν, μήπως δεν τα καταφέρνω να βρίσκω τον απαιτούμενο χρόνο. Εκεί που υπάρχει ισχυρή θέληση, όμως, βρίσκεται πάντα τρόπος! 15 ολόκληρα χρόνια, όπου απουσίασα μόνο, για σοβαρούς λόγους υγείας, έναν ή δύο μήνες, το 2018!
Να είμαστε καλά, και όσο μπορώ, θα συνεχίσω να γράφω!
Ευχαριστώ τον π. Καποδίστρια, για την άψογη, πολύχρονη συνεργασία, αλλά ευχαριστώ θερμά και Όλες/ους εσάς, που συνεχίζετε να με τιμάτε, διαβάζοντας τα γραπτά μου για τόσα χρόνια! Να σας έχει ο Θεός καλά όλους!]
Εκεί που είσαι ήμουνα κι εδώ που είμαι θα 'ρθεις
Λόγια παλιά, ξεπερασμένα θα πουν πολλοί.
Κι, όμως, είναι λόγια με πολύ βαθύ νόημα και μεγάλη αλήθεια. Λόγια που δεν είπαν λόγιοι ή σοφοί αλλά άνθρωποι απλοί, άνθρωποι του λαού όπου το πιο πιθανόν, δεν είχαν την τύχη ή την ευκαιρία, να καθίσουν ποτέ σε μαθητικό θρανίο. Αλλά είχαν τη σοφία της εμπειρίας, τη σοφία της Κοινής Λογικής (όλο και σπανίζει στις μέρες μας), που κληροδοτούσε η Νόννα και η Μάνα στην εγγονή, στην κόρη!
Τη σοφία που κληροδοτούσε με το παράδειγμα, ο Νόννος κι ο Πατέρας στον εγγονό και στο γιο.
Υπήρχε η σοφία και οι γνώσεις της εμπειρίας, που απέκτησαν όταν όλη τους τη ζωή, έπρεπε μόνοι χωρίς βοήθεια και καθοδήγηση από εξειδικευμένους και επιστήμονες, να κάνουν και να καταφέρουν τα πάντα! Ας μην ξεχνάμε, ότι τα 7 θαύματα του Κόσμου και πολλά άλλα αριστουργήματα που ο άνθρωπος θαυμάζει μέχρι σήμερα και στέκεται με δέος και έκσταση μπροστά τους, δε δημιουργήθηκαν από Επιστήμονες μόνο ούτε από Εργάτες, όπου διέθεταν μεγάλες περγαμηνές και είχαν τελειώσει μεγάλες Σχολές. Από απλούς ανθρώπους έγιναν. Σήμερα, ακόμα και για να φτιάξουν τη βρύση που στάζει ή για να ανακατέψουν το τσιμέντο με άμμο κ.λπ. χρειάζονται Δίπλωμα Υδραυλικού ή Οικοδόμου. Κι, όμως, οι νέοι σήμερα, πολλές φορές ειρωνεύονται τους γέρους για την «αμάθειά τους», γιατί δεν έχουν πτυχία, όπου αυτοί.
Σήμερα, και για την πιο απλή εργασία, αν δεν έχεις «πτυχίο», απαγορεύεται να την κάνεις, τουλάχιστον εδώ που ζω και στις ανεπτυγμένες Χώρες.
Ούτε πολύπλοκα μηχανήματα υπήρχαν για τις Αγροτικές δουλειές. Σήμερα;, η πολύξερη νεολαία μας, εγκατέλειψε τη Γη! Γιατί δεν είναι πια «άμαθοι» κι «ακαλλιέργητοι», όπως η γενιές των παππούδων τους!
Ούτε οι νοικοκυρές είχαν εξοπλισμένες κουζίνες με όλα όσα υπάρχουν σήμερα. Ούτε Οδηγούς Μαγειρικής και Τσελεμεντέ διέθεταν. Για να μην αναφέρουμε τη σημερινή τεχνολογία και τις χιλιάδες «Σεφ», εξιδεικευμένους Μαγείρους όπου με λεπτομερείς οδηγίες και βίντεο εξηγούν τα πάντα ώστε όσο ανίδεος και να είναι ο άνδρας ή η γυναίκα μπορούν να φτιάξουν τα πιο πολύπλοκα φαγητά/γλυκίσματα ακόμα και αν δεν ήξεραν πώς να βράσουν ένα αυγό!.
Κι, όμως, οι νοικοκυρές με ελάχιστα υλικά, λόγω φτώχειας, μαγείρευαν πεντανόστιμα φαγητά, τόσο, που ακόμα και σήμερα όταν θέλουν να προωθήσουν φαγητό ή γλυκό, προβάλουν τη «Γιαγιά» λέγοντας ότι είναι αυθεντική συνταγή που πέρασε από γενιά σε γενιά.
Και οπωσδήποτε, δεν υπήρχε ο σημερινός παντογνώστης, το λεγόμενο Google όπου σου δίνει απαντήσεις με πολλαπλές επιλογές σε κάθε σου απορία σε κάθε σου ερώτηση! Ακόμα και οι Εγκυκλοπαίδειες, στις οποίες κατέτρεχε ο άνθρωπος για πληροφορίες και γνώσεις, στις Δημόσιες Βιβλιοθήκες, αφού ελάχιστοι διέθεταν λόγω υψηλού κόστους, άχρηστες πια.
Σήμερα ο άνθρωπος δε χρειάζεται καν να σκέφτεται! Όλα σερβιρισμένα εύκολα και έτοιμα!
Ο άνθρωπος δε χρειάζεται πια να σπαζοκεφαλιάζει για τίποτα. Μπαίνεις στο αυτοκίνητο, προγραμματίζεις τον πλοηγό και χωρίς σκοτούρες και σκέψεις πώς να πάω εκεί ή ποια η καλύτερη διαδρομή, σε πάει με τα μάτια κλειστά! Επί πλέον, σε προειδοποιεί είτε πως έχεις ξεπεράσει το όριο ταχύτητας είτε πως στα επόμενα φανάρια, υπάρχει φωτογραφική μηχανή, ώστε να χαμογελάσεις για να βγεις όμορφος όταν σου έρθει το βαρύ πρόστιμο ότι παραβίασες, κατά δύο δευτερόλεπτα τα φανάρια ή το όριο ταχύτητας κατά δύο χιλιόμετρα.
Όλα σας λέω έτοιμα, μη χολοσκάτε!
Τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, πλήρως αυτόματα, πιθανόν σε λίγο να μη χρειάζεται ούτε άδεια οδήγησης, ιδιαίτερα όταν η τιμή των ηλεκτρικών αυτοκινήτων γίνει προσιτή για τους πολλούς!!
Όμως, για τα άτομα που βρίσκονται σε κάποια ηλικία, τα περισσότερα από όλα αυτά, δύσκολο να γίνουν κατανοητά. Πολύ πιο δύσκολο, το γεγονός ότι σχεδόν όλα σήμερα γίνονται ηλεκτρονικά. Δεν υπάρχει σε όλες τις υπηρεσίες ο παραδοσιακός τρόπος επικοινωνίας όπου για να εξυπηρετηθείς πήγαινες σε Κρατική ή Ιδιωτική υπηρεσία και μιλούσες με άνθρωπο όπου μπορούσες να συνεννοηθείς. Τώρα πρέπει όλα να τα κάνεις μέσω διαδιχτύου, κοινώς, Ίντερνετ! Δυστυχώς, πολλοί συμπεριφέρονται με μεγάλη αγένεια και έλλειψη κατανόησης και σεβασμού, ιδιαίτερα σε ηλικιωμένα άτομα που δεν έχουν τις απαιτούμενες γνώσεις και όπου δυσκολεύονται πάρα πολύ να κατανοήσουν και να ακολουθήσουν τις οδηγίες που τους δίνουν, πώς να γίνει η δουλειά τους, στο Ίντερνετ!
Πολλές φορές έγινα μάρτυρας σε τέτοιες καταστάσεις και ντράπηκα για λογαριασμό των Υπαλλήλων και τη συμπεριφορά τους απέναντι σε μη γνώστες της τεχνολογίας!
Μάρτυρας, όμως, κι όταν μια καλοντυμένη, ευγενέστατη κυρία, κατατρόπωσε νεαρό υπάλληλο που την κοίταξε απαξιωτικά όταν ζήτησε να την εξυπηρετήσει, λέγοντας:
-Άκουσε νεαρέ μου, «εκεί που είσαι ήμουνα κι εδώ που είμαι θάρθεις»!
-Να θυμάσαι, πως όταν φτάσεις στην ηλικία μου, θα έχει αλλάξει τόσο πολύ ο κόσμος που θα νιώθεις το ίδιο χαμένος όσο εγώ αυτή τη στιγμή με την τεχνολογία. Εύχομαι, μόνο, να μην σκοντάψεις σε νεαρό άτομο με τη δική σου υπεροψία και θράσος! Γιατί τότε και μόνο τότε θα ντραπείς, αν θυμηθείς τη σημερινή σου συμπεριφορά απέναντί μου!
Χαμογέλασε ειρωνικά ο νεαρός καθώς η κυρία, ζήτησε να δει τον προϊστάμενο του. Δεν παρέμεινα να δω τη συνέχεια, αλλά άσχετο αυτό.
Είμαι σίγουρη ότι όλοι στα νιάτα μας, κάτι θα ειρωνευτήκαμε, κάπως θα κρυφογελάσαμε με τις αδεξιότητες ή κάποιες συμπεριφορές πολύ ηλικιωμένων ανθρώπων. Θυμάμαι, όταν ήμουν νέα πήγαινα στο Μπανάτο κι ο Νόννος μου ο Κωνσταντής, έψαχνε συνήθως για «ακροατήριο». Από ντροπή και σεβασμό, δεν έδειξα ποτέ τη δυσαρέσκειά μου όταν μου μιλούσε για τα ίδια σχεδόν θέματα πάλι και πάλι. Είχα μάθει απέξω, όλα όσα αφορούσαν το στρατιωτικό του βίο. Λόγω απανωτών πολέμων, δεν υπηρέτησε απλά τη θητεία του, αλλά όπως οι περισσότεροι της γενιάς του υπηρέτησε επτά χρόνια και περισσότερα. Πόσα και πόσα δε μου είχε διηγηθεί. Η αλήθεια όμως, είχα βαρεθεί να τα ακούω. Ήμουν νέα και…τα ήξερα όλα, έτσι πίστευα με την άγνοια κι εγωισμό της νιότης! Μεγαλώνοντας, άρχισα να νιώθω ενοχές, γιατί μόνο τότε μπόρεσα να καταλάβω την ανάγκη του για επικοινωνία, για συντροφιά, για να του δώσει κάποιος λίγη προσοχή και να ασχοληθεί μαζί του! Επί πλέον, πόσα έμαθα από το Νόννο μου και για πόσα δε γνοιάστηκα να τον ρωτήσω, και όταν ήθελα να μάθω κάτι, ήταν πολύ αργά γιατί είχε φύγει από τη ζωή.
Πόσο μόνοι νιώθουν οι ηλικιωμένοι τελικά…
Σήμερα, συναντώ πολλούς δικούς μας όπου ψωνίζουν σχεδόν έτσι. Συζητάμε με πολλές γυναίκες και άνδρες, θυμόμαστε πόσο κρυφογελούσαμε τότε και νιώθουμε ντροπή!
Ντροπή, γιατί συνειδητοποιούμε πόσο επιπόλαια σκεφτόμαστε τότε. Και τώρα, λίγο-πολύ είμαστε στη θέση που ήταν τότε όλοι αυτοί!
Ομολογώ, ειρωνευόμαστε και για τις συγκεντρώσεις με άλλες κι άλλους ηλικιωμένους στα λεγόμενα Κλαμπ Ηλικιωμένων όπου έπαιζαν Bingo και χαιρόταν ιδιαίτερα όταν κέρδιζαν μικρό-δωράκια.
Σήμερα, σχεδόν όλοι οι Ηλικιωμένοι μας στην Αυστραλία, περιμένουν με μεγάλη χαρά την εβδομαδιαία τους έξοδο, όπου θα πάνε στο Κλαμπ! Κάτι αντίστοιχο με τα ΚΑΠΗ της Ελλάδας!
Θα ντυθούν ωραία, άνδρες και γυναίκες, θα φροντίσουν εκείνη την ημέρα, να μην έχουν τη φροντίδα των εγγονιών και θα συγκεντρωθούν όλοι με γέλια με κουβέντες με χαρά, να σμίξουν με γνωστούς και φίλους και να πουν τα δικά τους! Κι έχουν πάντα μπόλικα να πουν! Θα φάνε το πρόχειρο ή κανονικό γεύμα, με μια μικρή συμμετοχή, (Συνεισφέρουν και οι Τοπικές Δημαρχίες σε αυτό), και θα περάσουν λίγες ώρες όμορφες και ξεχωριστές. Γιατί εκεί, νιώθουν ότι βρίσκονται σε οικείο περιβάλλον, όπου μιλούν, τους μιλούν, και ασχολούνται μαζί τους!
Γιατί, καλά τα παιδιά και τα εγγόνια, αλλά ο γέρος άνθρωπος, περισσότερο χαίρεται τη συντροφιά των φίλων και συνομηλίκων, με τους οποίους έχουν καινό παρελθόν και κοινά ενδιαφέροντα, παρά τη συντροφιά των παιδιών, ως συντροφιά. Και όταν σμίγουν με τα παιδιά, είτε στο σπίτι τους είτε σε αυτό των γονιών, ιδιαίτερα όταν μαζεύονται όλα τα παιδιά, εκείνα μιλούν μεταξύ τους και περισσότερο στην Αγγλική για τα δικά τους ενδιαφέροντα, για τους δικούς τους προβληματισμούς, και ο γέρο-γονιός, απλά ακούει και καταλαβαίνει καμιά λέξη εδώ κι εκεί, από όσα λέγονται. Στο τέλος, μένει ικανοποιημένος που, τουλάχιστον, είχε τη χαρά να δει παιδιά κι εγγόνια!
Φιλοσοφώντας πως,
-Ήμαστε κι εμείς κάποτε νέοι…και ίσως έτσι αντιμετωπίζαμε τους γέρους μας, αλλά, θα 'ρθει κι η σειρά τους και τότε μόνο θα καταλάβουν και οι σημερινοί νέοι, αυριανοί γέροι, το παράπονο του γονιού.
Γιατί ο Γονιός, δε ζητάει πολλά, δεν περιμένει πολλά. Ζητάει μόνο λίγο από τον πολύτιμο χρόνο των παιδιών του, λίγο χρόνο από τα εγγόνια του που εκείνος θυσίασε τα ενεργά χρόνια από τη συνταξιοδότηση του και μετά στη φροντίδα τους. Δε φέρθηκε εγωιστικά ώστε να φροντίσει αυτά τα λίγα χρόνια πριν τα γηρατειά, να τα αφιερώσει στον εαυτό του. Να ταξιδέψει, να πηγαίνει τακτικά στην πατρίδα που στερήθηκε, να χαρεί κι εκείνος, επί τέλους, όλα όσα στερήθηκε στα νιάτα του! Αφοσιώθηκε, ξανά, στην οικογένεια, στα εγγόνια τώρα. Τα πηγαινοέφερνε στο Σχολείο μέχρι που πήγαν Γυμνάσιο, αλλά και τότε, αν ήταν μακριά το Σχολείο, συνέχισε τα δρομολόγια! Τα πήγαινε στην Πισίνα, όπου μάθαιναν κολύμβηση, στα διάφορα σπορ που έκαναν, στους γιατρούς, στο Ελληνικό Σχολείο, όσα πήγαν, παντού για πολλά χρόνια.
Κι, όμως, και τα εγγόνια τώρα, έχουν δικά τους ενδιαφέροντα, δε βασίζονται πια στη γιαγιά και στον παππού για τίποτα και…βαριούνται τη συντροφιά τους, γιατί δε βρίσκουν ενδιαφέροντα, κοινά, θέματα για συζήτηση.
Κι οι Γέροντες, απομένουν μόνοι…Μόνοι με την πικρία πως τώρα πια που δεν τους χρειάζονται, τους εγκατέλειψαν όλοι.
Γιατί να νιάτα, από τη Φύση, είναι πάντα εγωιστικά, γνοιάζονται μόνο για τα δικά τους. Ξεχνώντας πως:
Εκεί που είσαι ήμουνα…
δ.μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου