e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Τρίτη 4 Ιουνίου 2024

Πάσχα 1982: Το Μήνυμα του Μητροπολίτου Ζακύνθου Παντελεήμονος (+)

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ
ΠΑΣΧΑ 1982

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ υπ' αριθμ. 41
Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ζακύνθου και Στροφάδων 
κ.κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΠΡΟΣ
Τον ιερό Κλήρο και τον ευσεβή Λαό της Ζακύνθου

"Και έσεσθέ μοι μάρτυρες έν τε Ιερουσαλήμ ... και έως εσχάτου της γης" (Πράξ. α΄ 8)

Αδέλφια μου, Παιδιά μου,
        Το θαύμα τη Αναστάσεως του Χριστού, που θριαμβευτικά εορτάζουμε σήμερα, είναι το μεγαλύτερο γεγονός στην ιστορία του Χριστιανισμού και στη ζωή της Εκκλησίας. Είναι ένα γεγονός που ιστορικά διαδραματίστηκε σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο, αλλά μυσταγωγικά εξακολουθεί να βιώνεται από τους πιστούς "εν παντί καιρώ και τόπω". Η Ανάσταση δεν είναι ένα γεγονός αντικειμενικό και έξω από τον άνθρωπο. Είναι κάτι που βιώνεται καθημερινά μέσα στον άνθρωπο και μάλιστα "όχι απλώς ως θεωρία και ιστορική γνώσις, αλλ' ως πείρα και πράξις  και ζωή". Αν θα θέλαμε να χαρακτηρίσουμε με δυο μόνο λέξεις το κήρυγμα, τη λατρεία, τη θεολογία της Εκκλησίας, τη ζωή ολόκληρη των μελών της, θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι μαρτυρία της Αναστάσεως. Η μαρτυρία αυτή αρχίζει από την ιστορική γνώση και καταλήγει στην πίστη. Ξεκινά από τους πρώτους μαθητές του Χριστού και φθάνει ώς τους σημερινούς χριστιανούς και ώς εκείνους που θα πιστέψουν στο Ευαγγέλιο και θα βαπτισθούν στο όνομα της Αγίας Τριάδος ώσπου να έλθει η συντέλεια των αιώνων.

Οι  Απόστολοι είναι αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες της Αναστάσεως του Χριστού. Γι' αυτούς η Ανάσταση είναι ένα αναμφισβήτητο ιστορικό  γεγονός που το άκουσαν με τα αυτιά τους, το είδαν με τα μάτια τους και το ωηλάφισαν με τα χέρια τους. "Ό ακηκόαμεν, ό εωράκαμεν τοίς οφθαλμοίς ημών, ό εθεασάμεθα καί αι χείρες ημών εψηλάφησαν, [...] απαγγέλλομεν υμίν", γράφει στους χριστιανούς ο ευαγγελιστής Ιωάννης. Παρά τον σκεπτικισμό των συγχρόνων τους οι Απόστολοι πιστεύουν ακράδαντα ότι "ηγέρθη κ Κύριος όντως" (Λουκ. κδ΄ 4) και δεν διστάζουν να το διακηρύξουν παντού, επισφραγίζοντας μάλιστα με το αίμα τους τούτη την υπέρ της Αναστάσεως μαρτυρία τους, Το γεγονός της Αναστάσεως αποτελεί τη βάση και το κέντρο του αποστολικού κηρύγματος. Γύρω από αυτό το γεγονός περιστρέφεται ολόκληρη η ζωή και ο αγώνας των Αποστόλων. Είναι χαρακτηριστικό ότι ως "μάρτυρα της αναστάσεως" εκλέγουν τον Ματθία, για να πάρει τη θέση του προδότη μαθητή στον κύκλο των Δώδεκα. Είναι τέτοια η θέση της Αναστάσεως στο κήρυγμα και στη ζωή των Αποστόλων, ώστε ο Παύλος γράφοντας στους Κορινθίους δηλώνει απερίφραστα ότι "ει Χριστός ουκ εγήγερται, κενόν άρα το κήρυγμα ημών, κενή δε η πίστις ημών". Χωρίς την Ανάσταση, λοιπόν, δεν υπάρχει Χριστιανισμός.
        
Οι πρώτοι αυθεντικοί μάρτυρες της Αναστάσεως του Χριστού, οι Απόστολοι, δεν ζήτησαν να εξηγήσουν με την ψυχρή λογική ένα ιστορικό γεγονός που ήταν ταυτόχρονα και θαύμα. Πίστεψαν σ' αυτό. Το έζησαν. Επάνω σ' αυτή την πίστη και βίωση της Αναστάσεως θεμελίωσαν την Εκκλησία, που συνεχίζει την δική τους μαρτυρία μέσα στον χρόνο "έως εσχάτου της γης". Η Εκκλησία είναι ο χώρος όπου βιώνεται από τον άνθρωπο το μυστήριο της Αναστάσεως με την πίστη. Η μαρτυρία της Αναστάσεως μέσα στην Εκκλησία είναι μαρτυρία ζωής. Χωρίς αυτή τη βιωματική μαρτυρία, η μαρτυρία των λόγων, του κηρύγματος, δηλαδή, και τους θεολογικού στοχασμού, δεν θα είχε αξία. Μέσα στον εκκλησιαστικό λειτουργικό χρόνο ο πιστός ακατάπαυστα πεθαίνει και ανασταίνεται μαζί τον Χριστό. Ολόκληρη η ζωή του χριστιανού, οι εξωτερικές πράξεις και ο εσωτερικός αγώνας του, είναι μια συνεχής μετάβαση από την οδύνη του Σταυρού στον θρίαμβο της Αναστάσεως και η γήινη πορεία του τελειώνει με ένα πέρασμα "εκ του θανάτου εις την ζωήν".
        
Οι βιωματικές μαρτυρίες της Αναστάσεως που στηρίζονται στην πίστη είναι το ίδιο αυθεντικές και αξιόπιστες με τις μαρτυρίες που στηρίζονται στην ιστορική γνώση. Ανάμεσα στους πρώτους μάρτυρες της Αναστάσεως και στους σημερινούς δεν υπάρχει καμιά απόσταση. Μέσα στην Εκκλησία δεν υπάρχει χρόνος με κοσμική έννοια. Δεν υπάρχει παρελθόν και μέλλον. Υπάρχει μόνο παρόν, όπως και στην αιωνιότητα. Όταν δε, μιλούμε για βιωματικές μαρτυρίες της Αναστάσεως δεν αναφερόμαστε σε υπερφυσικά γεγονότα, σε θαύματα με τη στενή έννοια του  όρου. Χωρίς να αποκλείουμε και αυτά, αφού το θαύμα είναι πάντα παρόν μέσα στην Εκκλησία, αναφερόμαστε σε γεγονότα και καταστάσεις της καθημερινής ζωής, σε προσπάθειες και αγώνες που διαδραματίζονται μέσα μας και γύρω μας, σε έργα δικά μας και των ομοίων μας. Όλα αυτά με την πίστη στον Χριστό παίρνουν νέο περιεχόμενο και διαφορετικές διαστάσεις. Βιωματική μαρτυρία της Αναστάσεως είναι το πέρασμα του χριστιανού από κάθε είδους σκλαβιά, αδικία, εχθρότητα στην ελευθερία, την δικαιοσύνη, την ειρήνη. Η μετάβαση από τον πόνο στη χαρά, από την αρρώστια στην υγεία, από την απογοήτευση στην ελπίδα, από το μίσος στην αγάπη., από τη μνησικακία στη συγχωρητικότητα. Και ακόμα, η ανόρθωση από την αμαρτία στην αρετή, από τη λάσπη στην αγιότητα. Η εσωτερική ανάσταση του ανθρώπου, στην εκκλησιαστική γλώσσα, λέγεται μετάνοια και προϋποθέτει τη νέκρωση και τη φθορά του "έσω ανθρώπου", του ανθρώπου δηλαδή που είναι υποταγμένος στη σάρκα, στην ύλη, στη ματαιότητα. Τούτη η ανάσταση αναγεννά τον άνθρωπο και μεταμορφώνει τον κόσμο. Καρποί της είναι ο "καινός άνθρωπος" και η "καινή κτίσις"
        
Αδέλφια μου, παιδιά μου, 
        Μέσα στη θριαμβευτική ατμόσφαιρα της σημερινής "εορτής των εορτών" ο αναστημένος Χριστός παραγγέλλει σε μάς, τους τωρινούς μαθητές Του, όπως και στους πρώτους Αποστόλους Του: "Έσεσθέ μοι μάρτυρες ... έως εσχάτου της γης". Ζητά να γίνουμε μάρτυρες της Αναστάσεώς Του σ' ένα κόσμο πληγωμένο και απελπισμένο, γεμάτο αγωνίες και ανασφάλεια. Μάρτυρες όχι με έννοια δικονομική, αλλά με σημασία βιωματική, όπως εξηγήθηκε στις σκέψεις που προηγήθηκαν. Τέτοιους μάρτυρες χρειάζεται η ανθρωπότητα για να νικήσει τον θάνατο και να ξαναβρεί την ελπίδα. Ας μην ξεχνούμε πως για να χτίσουνε ένα καινούργιο κόσμο, χωρίς τις ασχήμιες και τις πίκρες του τωρινού, πρέπει να γίνουνε καινούργιοι άνθρωποι. Για να αναστήσουμε την ανθρωπότητα, πρέπει πρώτα εμείς να αναστηθούμε.
        
Με την ολόθερμη ευχή και προσευχή αυτή την διπλή ανάσταση να πραγματοποιήσουμε μέσα μας και γύρω μας, σας ευλογώ από τα βάθη της ψυχής μου και σας απευθύνω τον χαρμόσυνο χαιρετισμό: "Χριστός Ανέστη".

Ένθερμος ευχέτης όλων σας προς τον Αναστημένο Σωτήρα και Λυτρωτή
Ο πνευματικός πατέρας και Μητροπολίτης σας 
+ ο Ζακύνθου Παντελεήμων

Δεν υπάρχουν σχόλια: