e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2009

Εκειές οι μεγάλες κιθάρες…!

Γράφει ο Παύλος Φουρνογεράκης

Τα κοντραμπάσα ξαπλωμένα στην άκρη της σκηνής περιμένουν καρτερικά τα ψαλίδια στον ασημένιο δίσκο. Οι επίτιμες συνδημότισσες κόβουν τη γαλανόλευκη κορδέλα και η μεγάλη αυλαία ανοίγει για τους φίλους της τέχνης. Τα βιολιά, οι βιόλες, τα τσέλα, τα φλάουτα, τα όμποε, τα κλαρινέτα, τα φαγκότα, τα κόρνα, οι τρομπέτες, τα τρομπόνια, η τούμπα, τα τύμπανα, τα κρουστά, η άρπα, όλα παίρνουν τη θέση τους. Επιτέλους σηκώθηκαν και τα κοντραμπάσα. Εν τω μεταξύ αποχωρούν όσοι δεν αντέχουν την αρμονία και τη μελωδία, ίσως γιατί συνήθισαν στο θόρυβο του αξιώματος και της απαιδευσίας.
Προηγήθηκε η ευλογία και προσευχή της εκκλησίας ώστε το λαμπρό απόκτημα να υπηρετεί τους υψηλούς σκοπούς της τέχνης καθώς και χαιρετισμοί από πρωτεργάτες και πολιτικούς άρχοντες. Άσπρισαν τα μαλλιά του Τιμόθεου αλλά δάκρυσε από την ανείπωτη χαρά στο φακό της σκηνής. Το πολιτιστικό κέντρο του Σαρακηνάδου αστράφτει ολοκαίνουργιο στα θεμέλια του δημοτικού που ο ίδιος και καμιά εικοσαριά ακόμα Σαρακηναδιώτες έμαθαν να παθιάζονται με τον πολιτισμό και να βυζαίνουν τους μυστήριους χυμούς του. Ο βουλευτής εναποθέτει τις ελπίδες του για το μέλλον στην τοπική αυτοδιοίκηση, και ο δήμαρχος καμαρώνει στην ιστορική θεατρική αναδρομή ως ο αποπερατώσας το πρώτο μετά τους σεισμούς του ΄53 θέατρο της Ζακύνθου.
Ακολουθεί η ανάγνωση του πρακτικού του δημοτικού συμβουλίου: Το δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Αρκαδίων σήμερα … αποφασίζει: «ανακηρύσσει επίτιμος δημότης την κ. Ρόδη Κράτσα Τσαγκαροπούλου» και η νέα συνδημότισσα ανέρχεται στο βήμα.
-Μεγάλη κυρία φαίνεται ετούτη εδώ, είναι όμορφη και με μεγάλο μπρίο! Έκαμε τίποτα για ετούτο το θέατρο, γιατί τη φέρανε εδώ; Ακούγεται από το πισινό, τελευταίο κάθισμα.
-Ήθελε να βγάλει την υποχρέωση ο Δήμαρχος που τσου φιλοξένησε τσι Βρυξέλες, απάντησε ο σύζυγος από δίπλα.
Το δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Αρκαδίων αποφασίζει «σήμερον … ανακηρύσσει επίτιμος δημότης την κυρία Τζένη Ρουσέα». Παλαμάκια και συγκίνηση.
-Ετούτη μάλιστα! Είναι θεατρίνα πετυχημένη, μπορεί να τηνε φέρουνε να παίξει, αντέχει ακόμα.
-Είναι μεγάλη αλλά έχει μεράκι και καρδιά, υπάρχουν ρόλοι για την ηλικία της.
Το πρώτο βιολί δίνει ήχο…
- Τι είναι εκειές οι μεγάλες κιθάρες, κι εκειό το όρθιο όργανο στην άλλη πάντα πώς το λένε; Ω συφορά μου πρώτη φορά τα βλέπω, ω μεγαλεία!
- Άρπα είναι γιαγιά μου με χορδές θ΄ακούσεις τι ωραία που θα παίξουν. Και τα άλλα δεν είναι κιθάρες είναι κοντραμπάσα.
-Κοίτα έχουν αλογο-ουρές και φοράνε μαύρα οι οργανοπαίχτες! Ω λουστρίνια!
- Εκειός που μπαίνει είναι μαέστρος; Έχει ραβδάκι!
Η πλατεία του θεάτρου ασφυκτικά γεμάτη με καθιστούς και όρθιους. Ο κόσμος που κατέκλυζε το φουαγιέ και την αίθουσα πολλαπλών χρήσεων αφού αντάλλαξε ευχές και απόλαυσε τα ποτά και τα γλυκά παρακολουθώντας από γιγαντο-οθόνες την τελετή των εγκαινίων, άρχισε σιγά-σιγά να αποχωρεί. Τα φώτα χαμηλώνουν για να φωτίσουν τις καρδιές οι μούσες, που κρυμμένες στις τεντωμένες χορδές και στα αστραφτερά σωθικά των πνευστών περιμένουν τ΄ ακροδάκτυλα να τις προστάξουν. Το μαγικό ραβδάκι δίνει το σύνθημα στον Beethoven με την ανά χείρας συμφωνία αρ. 5 σε ντο ελάσσονα, έργο 67. Allegro και andante οι ρυθμοί της ευζωΐας!
- Κοίτα εκείνη την κοπέλα που χτυπάει τα μεγάλα ταμπούρλα, είναι σπουδαία, κοίτα πώς τηράει τσου άλλους! Ωρέ τι είναι ετούτο απόψε!
- Άκου γιαγιά συγχρονισμό, άκου αρμονία.
- Φοβερά πράματα, ω συφορά μου!
Δεν πειράζει που ακούγονται χειροκροτήματα ενώ δεν έχει ολοκληρωθεί ένα μουσικό κομμάτι, ποιος να μας τα μάθει. Τώρα που έχουμε θέατρο μπορεί να ξαναδούμε συμφωνική ορχήστρα. Κι εκείνοι που μπαίνουν μ΄ ένα ποτό στο χέρι ευτυχώς φεύγουν αμέσως χωρίς να γίνουν αντιληπτοί. Το καινούργιο σχολείο που υπόσχεται η κυβέρνηση θα περιλαμβάνει μουσική και θεατρική παιδεία; Αλλιώς πώς θα αλλάξουν τα πράγματα στο σχολείο, μόνο με την αλλαγή του τρόπου εισαγωγής στα Πανεπιστήμια; Γιατί το μουσικό σχολείο είναι τόσο υποβαθμισμένο;
Στο διάλειμμα άναψαν τα φώτα. Πώς άλλαξαν τα πρόσωπα των ανθρώπων, λες και φόρεσαν μάσκα, γέμισαν οι ρυτίδες αγαλλίαση!
Στο δεύτερο μέρος ξεχύνονται στη σκηνή ο Verdi, o Puccini, o Mascagni, o Tsaikofsky, o Straus, χωρίς ανταγωνισμούς διαγωνίζονται. Ποιος θα μας ανεβάσει ψηλότερα;
- Η υψίφωνος. Τι τέχνη η υποταγή των χορδών στην ψυχή. Πώς αιχμαλωτίζει το κακό κι αφήνει την ελευθερία να κυριαρχήσει στη βαρύτητα!
- Κοπελάρα, ουρέ τι φωνή είναι ετούτη, από πού βγαίνει; Γιατί δεν εμάθαμε ν΄ ακούμε από δίσκους τέτοια τραγούδια; Ω συφορά μου!
- Θα κατεβάσω από το internet γιαγιά, θα ρωτήσω και μια μουσικό που είχαμε παλιά στο σχολείο και μας είπε λίγα πράγματα.
Χειροκροτήματα, ιαχές!
- Κι άλλο, κι άλλο….
- Κι άλλο θες; Δεν αντέχω άλλο. Ω συφορά μου!
Πώς ν΄ απουσιάσει ο Χατζιδάκις, πώς προλαβαίνει και πηγαίνει παντού!
«Πέρα στο θολό ποτάμι» η υψίφωνος. Ξεθολώσαμε από την ομίχλη της χειμερινής πολιτιστικής ανομβρίας. Ανθοδέσμες και χειροφιλήματα στη σκηνή…
Γεμίζει σελίδα- σελίδα το βιβλίο συγχαρητηρίων, γεμίζουν και οι αγκαλιές του Τιμόθεου, του Στέλιου, του Νιόνιου….
Η κορδέλα τυλιγμένη ευλαβικά στο χαμόγελο της ικανοποίησης. Είναι η παρακαταθήκη του Τιμόθεου στα παιδιά του.
Εκειές οι μεγάλες κιθάρες πότε θα ξανάρθουν;


 
Σαρακηνάδο 25-1-2009

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Συγχαρητήρια στο Σαρακηνάδο!

Κύριε Φουρνογεράκη, ευχαριστώ για την υπέροχη, γλαφυρή, ρεαλιστικά χιουμοριστική, αντικαθρεπτίζοντας την πραγματικότητα(!), θαυμάσια περιγραφή σας!!

Ήταν τόσο ζωντανή και ωραία όπου ένιωσα σαν να ήμουν εκεί...

Να είστε πάντα καλά,
Τις καλημέρες μου,
δ.μ.τ.

Ανώνυμος είπε...

Παύλο, αποκτήσαμε Θέατρο - συφορά μας - που λες. Και μάλιστα το εγκαινιάσανε και παίξανε "κάποιοι συμφωνιτικοί". Πέρα από τα αστεία, το χρονογράφημά σου είναι υπέροχο και περιγράφει απόλυτα τις σκηνές που εκτυλίχθηκαν και τα σχόλια που ακούστηκαν εκείνη τη βραδιά. Εμείς να ελπίσουμε το νέο Θέατρο να μας δώσει όμορφες στιγμές χωρίς ευτράπελα!