Ο Άγιος Σπυρίδων, μέτοχος του Μεγάλου Δείπνου. Λειτουργία στο Μπανάτο και θύμηση π. Σπυρίδωνος Μούσουρα (+12.12.1980)

Παρά τις προβλέψεις των μετεωρολόγων για... ισχυρή βροχή, ένας υπέρλαμπρος ήλιος σήμερα έκανε το κρύο να ατονήσει και να μπορέσουμε να εορτάσουμε τον Άγιο Σπυρίδωνα κατά την κυριακάτικη Θεία Λειτουργία στην Ενορία μας!

Παράλληλα, θυμηθήκαμε εκκλησιαστικώς (τόσο στην Αγία Πρόθεση, όσο και στο Κοιμητήριο της Ενορίας μας ύστερα) ότι σήμερα συμπληρώνονται 30 ακριβώς χρόνια από την ημέρα της εκδημίας ενός καλού και λογίου Μπανατιώτη Ιερέα, του π. Σπυρίδωνος Μούσουρα (+12.12.1980), ο οποίος, μετά τη συνταξιοδότησή του, υπήρξε Εφημέριος στο ναΰδριο της Αγίας Δύναμης, κάτω ακριβώς από το πάλαι ποτέ Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, στην οδό Μητροπόλεως Αθηνών. Απεβίωσε ανήμερα της ονομαστικής εορτής του και κοιμάται τον αιώνιο ύπνο, εδώ στο Μπανάτο. Περί του μακαριστού αυτού κληρικού, μπορείτε να διαβάσετε δυο κείμενα της κόρης του, αξιόλογης διηγηματογράφου και συνεργάτριας του Νυχθημερόν, Διονυσίας Μούσουρα-Τσουκαλά: Ένα βιοεργογραφικό εδώ κι ένα αναθηματικό για τη σημερινή 30ετία από την εκδημία του εδώ. 

Στον ναό της Φανερωμένης Μπανάτου φυλάσσεται μεγάλη φορητή εικόνα του Αγίου Σπυρίδωνος, την οποία ιστόρησε πριν μερικά χρόνια ο Ζακύνθιος αγιογράφος Ιωάννης Γιατράς, ως δωρεά της συντοπίτισσάς μας Μαύρας Αβούρη, εις μνήμην ολόκληρης της Οικογένειάς της: Των παιδιών της Ρούλας και Διονυσίου και του συζύγου της Σπυρίδωνος.

Η χαρά του Θεού ήταν σήμερα τα παιδιά! Αρκετά παιδιά στην Εκκλησία, δηλαδή στο σπίτι τους. Τα περισσότερα έχουν συνηθίσει να βοηθούν ως "δασκαλούδια" (ιερόπαιδες, δηλαδή) στο Ιερό Βήμα!

Στο ιερό Βήμα της Φανερωμένης μας έχει από δεκαετίας ιστορηθεί και τοιχογραφία του Αγίου Σπυρίδωνος, από έναν άλλον αγιογράφο της Ζακύνθου, τον Νίκο Μπιάζη-Σεντή, εις μνήμην του μακαριστού και αγαπητού Προέδρου του Μπανάτου Διονυσίου Π. Δρογγίτη (+2000).

Ομιλώντας ο Εφημέριός μας και βασιζόμενος στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, αναφέρθηκε στην πρόσκληση, την οποία απευθύνει στα μέλη του Σώματός Του ο Οικοδεσπότης της ίδιας της Ζωής για συμμετοχή στο Ευχαριστιακό Δείπνο που παραθέτει. "Πλειστάκις" είπε "εμείς, που δικαιωματικά έχουμε θέση δίπλα Του, εφευρίσκουμε διάφορες δικαιολογίες και απέχουμε, δίχως να συναισθανόμαστε τί χάνουμε... Εκείνος λυπάται, αλλά δεν αποκάμνει. Απευθύνεται στον Άλλον, τον Ξένο, τον Αλλόδοξο, τον Αλλόθρησκο ή τον Απίθανο, ώστε να μετάσχουν στο μυστήριο της Αγάπης Του. Γι' αυτό, στα Έσχατα έχουμε να δούμε πάμπολλες εκπλήξεις!... Εκείνοι, που θα έπρεπε να είναι κοντά του, θ' απουσιάζουν, ενώ οι θεωρούμενοι Παράταιροι και οι λεγόμενοι Αποδιοπομπαίοι θα έχουν κοινωνία και παρρησία δίπλα Του!"

     Και κατέληξε: "Ο Άγιος Σπυρίδων υπήρξε και κλητός και εκλεκτός του Μεγάλου Δείπνου! Με τον βίο και την πολιτεία του, με την απλότητα και τη μαχητικότητά του, κατέχει περίοπτη θέση πλάι στον Οικοδεσπότη, με την σωματική ακεραιότητά του μάλιστα (δια)δηλώνει επί 17 αιώνες τώρα την δόξα και του ανθρώπινου σώματος εν Χριστώ"!