e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

Φωτοστιγμές και videos από τα "Μπασίματα" του Αγίου Διονυσίου

  Σήμερα, στις 11 το πρωί στην Ζάκυνθο 
  Μονή Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου  

















"Ω άγιε Διονύσιε, ψυχή αγνή και θεία..."

Πανηγυρικό Κήρυγμα
από του άμβωνος της Σταυροπηγιακής και Αυτοκρατορικής Μονής Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου Ζακύνθου,
υπό του Αρχιμανδρίτου ΔΑΝΙΗΛ ΜΠΙΑΖΗ,
Ιεροκήρυκα της Ιεράς Μητροπόλεως Ζακύνθου,
κατά το Αρχιερατικό Συλλείτουργο των Μπασιμάτων του Αγίου (19.12.2011)

«Τοιοῦτος γὰρ ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος».

Αυτούς τους όρους που ακροασθήκαμε στην αποστολική προς Εβραίους περικοπή χρησιμοποιεί ο ουρανοβάμων Απόστολος Παύλος για τον μεγάλο Αρχιερέα Ιησού Χριστό. Και εμείς, σήμερα, δεν θα ήταν υπερβολή να τους δανεισθούμε, για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε το «μυστήριο» της εν Χριστώ βιωτής του Πολιούχου μας αγίου Διονυσίου.
Όντως, Σεβασμία των Ιεραρχών χορεία, άγιε Καθηγούμενε, αγαπητοί Πατέρες και φιλάγιοι Χριστιανοί, όντως, λέγω, ο αρχιερεύς Διονύσιος, ο της Ζακύνθου γόνος και της Αιγίνης Ποιμένας και Πρόεδρος έζησε ως Όσιος. Και θα παραμείνει κρυφό «το μυστήριον» της βιοτής του σε όλους εκείνους που με την χρήση της κοσμικής λογικής επεδίωξαν ή θα επιδιώξουν να ερμηνεύσουν την υπέρλογη, ηρωική και ιερή απόφαση του είκοσι ενός ετών αρχοντόπουλου Δραγανίγου Σιγούρου να εγκαταλείψει την πατρική του εστία, να αποδυθεί τον «παλαιόν άνθρωπον» και να ενδυθεί το ασκητικό «μοναχικό τρυβώνιο» στην περιώνυμη και παλαίφατη Σταυροπηγιακή και Πατριαρχική Μονή των Στροφάδων. Μια απόφαση ξεχείλισμα της πνευματικής του ωριμότητας. Αρνήθηκε τον κόσμο και τα του κόσμου με σκοπό να ακολουθήσει τον δρόμο του πνευματικού μαρτυρίου και της εν Χριστώ ηθικής τελειώσεως. Έζησε με ιδιαίτερο τρόπο την πνευματική ζωή του Ευαγγελίου και θεώρησε τα πάντα ως «σκύβαλα, ίνα Χριστόν κερδίση» (Φιλ 3, 8).
Εγκατέλειψε τη λαμπρή αμφίεση της καταγωγής του και ενδύθηκε τα πτωχά και τρίχινα του μοναχού ενδύματα και έγινε «υψηλότερος των ουρανών». Αντιλήφθηκε ότι υπέρτατη αρετή είναι η ταπεινοφροσύνη, η θυσία δηλαδή οποιασδήποτε εγωιστικής αντίληψης για την υπηρεσία του Κυρίου, η θερμή πίστη, ο κατά Θεόν ζήλος και η αγάπη προς Αυτόν. Πέρασε μέσα από την πνευματική πυρά της άσκησης και δια της καθαρτικής Χάριτος του Αγίου Πνεύματος κατόρθωσε την κάθαρση, τον φωτισμό και τον αγιασμό της ψυχής και του σώματός του.
Ο άγιος Διονύσιος δι’ όλου του βίου του αναδείχθηκε «καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού». Αγωνίσθηκε τον καλόν αγώνα της πίστεως και με την συνεχή άσκηση, νηστεία και προσευχή αναδείχθηκε μοναδική προσωπικότητα. Ως μοναχός δεν επεδίωξε καμία δόξα. Ζήτησε να βυθισθεί στην αφάνεια της ερημικής ζωής των Στροφάδων. Θυσιάστηκε στο βωμό του καθήκοντος και της αυταπάρνησης. Αλλά οι άνθρωποι του Θεού, όσο κι αν θέλουν να κρυφτούν, τούτο είναι αδύνατον, διότι είναι τα θεία εκείνα φώτα που φωτίζουν μέσα στο ασέληνο σκοτάδι. Ο ίδιος ο Κύριος μας, εξ άλλου, είπε: «Υμείς εστέ το φως του κόσμου, ου δύναται πόλις κρυβήναι επάνω όρους κειμένη, ουδέ καίουσι λύχνον και τιθέασιν αυτόν υπό τον μόδιον, αλλ’ επί την λυχνίαν, και λάμπει πάσι τοις εν τη οικία», και συνεχίζει ο Κύριος, «ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσι τον πατέρα υμών τον εν τοις ουρανοίς» (Μτ 5, 14-16).
Γι’  αυτό, θεία ευδοκία και χάριτι, κλήθηκε να υπηρετήσει ως Ποιμήν αληθινός στη νήσο της Αιγίνης, όπου εκεί «κεχωρισμένος από των αμαρτωλών» συνδύασε άριστα την πνευματική προσφορά με τα έργα της αγάπης και της φιλανθρωπίας. Καθισμένος στο «θρονί» του, έξω από την εκκλησιά της Επισκοπής, νουθετούσε και έτρεφε με τον Ευαγγελικό λόγο το «εμπιστευθέν ποίμνιον». Έγινε «των χηρών αντιλήπτωρ και προμηθεύς των ορφανών». Αναδείχτηκε «βρύσις αέναος, η οποία πότιζε δαψιλώς τους διψασμένους». «Έθυσε» την ψυχή του υπέρ των λογικών προβάτων, υπέρ των οποίων ο Πρώτος και Μεγάλος Αρχιθύτης Ιησούς Χριστός θυσιάστηκε. Έγινε «τα πάντα τοις πάσι ίνα πάντας τινάς σώση», κατά τον Παύλο.
Αλλά, αγαπητοί μου, και των αγίων η ζωή δεν είναι ανθόσπαρτος. Η θλίψη, ο κατατρεγμός και οι δυσκολίες έρχονται να δοκιμάσουν «ως χρυσόν εν χωνευτηρίω» και τη ζωή των αγίων. Για να λάμψει «το φως» τους «έμπροσθεν των ανθρώπων» και να δοξάσουν «τον πατέρα υμών τον εν τοις ουρανοίς». Και οι τιμές προς το πρόσωπό του, αλλά και η αγάπη του προς την ιδιαίτερη πατρίδα μας την Ζάκυνθο, τον επαναπάτρισαν. Για να δοκιμάσει και εδώ «ράβδον παιδεύσεως», «εκεί μακρυά στης Παναγιάς το άγιο Μοναστήρι, λιμάνι, κάστρο της ψυχής παράδεισου γεφύρι». Γιατί η αληθινή, γνήσια αρετή, φανερώνεται περισσότερο λαμπρή στις δύσκολες ώρες της ζωής. Και η αρετή της αγάπης και της συγχωρητικότητας είχαν πλημμυρίσει την ψυχή του αγίου Ιεράρχου. Είχε προετοιμάσει σε όλη του την ζωή την προσμονή στον μεγάλο πειρασμό, κρατώντας πάντοτε μέσα του το μεγαλείο της Θείας αγάπης του Μεγαλομάρτυρα Ιησού Χριστού. «Ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ». Και αναδείχθηκε γνήσιος μιμητής και μαθητής του Χριστού, αφού «εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί εστέ, εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις». 

Άγιοι Αρχιερείς και λοιποί συνεορταστές,
Σήμερα, μέσα σε μια εποχή που κυριαρχείται από τον φιλοϋλισμό, τον εγωκεντρισμό και χαρακτηρίζεται για την αποξένωση του ανθρώπου από τον συνάνθρωπό του, ο άγιός μας παραμένει η δροσερή όαση μέσα στην οποία ο διψασμένος πνευματικά άνθρωπος βρίσκει την δροσιά της θείας παρηγοριάς και το πρότυπο προς μίμηση.
«Δίκαιοι εις τον αιώνα ζώσι», λέγει η θεία Γραφή. Γι’ αυτό και ο άγιος Διονύσιος δοξάζεται από τον Δωρεοδότη Χριστό μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας Του και η μνήμη του μένει στους αιώνας.
Για εμάς τους Ζακυνθίους, το παράδειγμά του λάμπει περισσότερο στην εποχή μας, η οποία όλο και πιο σπάνια παρουσιάζει ένα τέτοιο μεγαλείο ψυχής. Γι’ αυτό ο άγιός μας έχει μια ιδιαίτερη θέση μέσα στις καρδιές μας. Αποτελεί το καύχημα και το στήριγμά μας. Στις δύσκολες στιγμές του νησιού μας και της ζωής μας στάθηκε ο ακλόνητος πύργος της θείας παρηγοριάς.
Με πίστη και ευλάβεια, λοιπόν, ας επικαλεσθούμε την χάρη του. Με δάκρυα μετανοίας, ας γονατίσουμε μπροστά στο σεπτό του Σκήνωμα και ας παρακαλέσουμε να γίνει ο μεσίτης μας προς Κύριο, ο προστάτης των παιδιών μας, ο ιατρός της υγείας μας, ο παρηγορητής στα προβλήματά μας, ο σκεπαστής και ο βοηθός σε κάθε περίσταση της ζωής μας.
Ας στρέψουμε τα εσώτατα της παρακλητικής μας καρδίας προς Εκείνον και ας του αναφέρουμε με πίστη και προπαντός με εμπιστοσύνη, τα προσευχητικά λόγια του συμπατριώτη μας Διονυσίου Σολωμού:

«Ω άγιε Διονύσιε, ψυχή αγνή και θεία
που σε κρατεί περήφανα της ευσπλαχνίας ο θρόνος,
τούτο το δύστυχο νησί, προστάτεψέ το μόνος
για να μην τύχει πια ποτέ παρόμοια δυστυχία.
Ω Συ, στο θρόνο τ’ Άπλαστου τρέξε σιμά και ειπέ του,
Να μην αφήσει το νησί έρμο τη δυστυχία του
κι ανίσως κι’ η παράκληση δεν φτάνει, θύμισέ Του
πως είχες έναν αδελφό, κι έκρυψες το φονιά του».

Χρόνια πολλά και ευλογημένα!

Φωτολεύκωμα από το Συλλείτουργο για τα "Μπασίματα" του Αγίου Διονυσίου (+2 videos)

  Σήμερα το πρωί στην Ζάκυνθο  
  Μονή Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου 






























Φωτορεπορτάζ και videos: Γιάννης Καμπιώτης και π. Π. Καποδίστριας