Πώς θα ήταν ο κόσμος χωρίς τις μεταμοσχεύσεις;

Γράφει ο ιατρός ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΚΑΡΤΣΗΣ*

[Εισαγωγικό άρθρο για την εκδήλωση περί Μεταμοσχεύσεων, την οποία προετοιμάζει για τον ερχόμενο Μάιο το  Κέντρο Λόγου Ενορίας Μπανάτου "Αληθώς"]

Κάθε χρόνο 100.000 άνθρωποι λαμβάνουν ένα μόσχευμα για να ξαναγεννηθούν. Για όλους αυτή η ιατρική πράξη παρομοιάζεται με το πέρασμα από τον θάνατο στην ζωή πάλι. Για τους ασθενείς όμως που τελικά δεν λαμβάνουν το μόσχευμα; Και πιστέψτε με, αυτοί ειναι πολλαπλάσιοι αυτών που τελικώς λαμβάνουν το μόσχευμα. Αυτό το γεγονός πρέπει διαρκώς να μας υπενθυμίζει οτι εδώ υπάρχει ένα κενό. Η επιστήμη προσπαθεί να βρεί είτε τρόπους να δημιουργήσει τεχνητώς όργανα στο μέλλον είτε να αυξήσει την επιβίωση των ήδη μεταμοσχευσθέντων με καινούργιες θεραπευτικές τεχνικές. Τι γίνεται όμως όταν εμείς οι ίδιοι παίρνουμε τα όργανα μαζί μας μετά θάνατον; Έχουμε σκεφτεί οτι κάθε λεπτό κάποιοι συνάνθρωποι χάνουν την ζωή τους βυθισμένοι μέσα στην χρόνια απελπισία οτι δεν υπάρχει όργανο για αυτούς; Αυτό το άρθρο δεν συζητάει επιστημονικά θέματα περί μεταμοσχεύσεων πέρα από το κοινώς εννοούμενο - πόσο ανάγκη έχουμε τις μεταμοσχεύσεις.

Κάθε μέρα κατά μέσο όρο 18 άνθρωποι χάνουν την ζωή τους λόγω έλλειψης οργάνων. Κάθε 12 λεπτά ένας ακόμα συνάνθρωπός μας προστίθεται στην λίστα αναμονής για μεταμόσχευση. Αυτά τα στοιχεία έρχονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οπότε μπορούμε να φανταστούμε οτι στην Ελλάδα η ανάγκη είναι ακόμα μεγαλύτερη. Στην Ελλάδα υπάρχει η υποδομή και η τεχνογνωσία από το ιατρικό προσωπικό για να γίνονται οι μεταμοσχεύσεις. Παρ' ολ' αυτά, ο ελληνικός πληθυσμός ειναι «αποκλεισμένος» από αυτή τη θεραπεία. Και ακριβώς εδώ ειναι το κενό.

Εκτός όμως από την άμεση επίπτωση της έλλειψης μεταμοσχεύσεων στην επιβίωση και την ποιότητα ζωής, από επιστημονικής πλευράς οι μεταμοσχευτικές πρακτικές έχουν πολλά να δώσουν και σε άλλες ειδικότητες της Ιατρικής. Παραδοσιακά, η επιστημονική έρευνα στο τομέα των λοιμώξεων προσέφερε πολλά αρχικά στην ανάπτυξη του τομέα της ανοσολογίας μεταμοσχεύσεων, έτσι ώστε να μειωθεί ο ρυθμός απόρριψης των μοσχευμάτων. Σήμερα, η έρευνα στον τομέα των μεταμοσχεύσεων ανταποδίδει αρκετές γνώσεις και πολύτιμα εργαλεία στην κατανόηση και θεραπεία επιθετικών ανθεκτικών λοιμώξεων. Στον τομέα της ογκολογίας επίσης. Μηχανισμοί οι οποίοι εξετάσθηκαν στο πλαίσιο των μεταμοσχεύσεων μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος στην καταπολέμηση διαφόρων ειδών καρκίνου.

Τέλος, πέρα απο την προώθηση της σωματικής υγείας μας, οι μεταμοσχεύσεις μάς διδάσκουν οτι υπάρχει ελπίδα ακόμα και όταν τα εμπόδια φαντάζουν ανυπέρβλητα. Συμβολίζουν την ιδέα του αλτρουισμού, στην προσπάθειά μας για πρόοδο.

---------------------

* Ο Νικόλαος Σκαρτσής γεννήθηκε το 1985, ζακυνθινής καταγωγής και ειναι ιατρός- ερευνητής, απόφοιτος της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστήμιου Πατρών. Πραγματοποίησε έρευνα στο τομέα των μεταμοσχεύσεων και αγγειακών προσπελάσεων στα Πανεπιστήμια του Μαϊάμι και Χάρβαρντ της Βοστώνης.