e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Παρασκευή 25 Μαΐου 2012

Το "Αληθώς" θα επιδώσει Πιστοποιήσεις Παρακολούθησης των δράσεών του

Από το "ΑΛΗΘΩΣ", το Μορφωτικό Κέντρο Λόγου της Ενορίας Μπανάτου, ανακοινώνεται ότι, ενόψει της ολοκλήρωσης την Κυριακή, 27 Μαΐου 2012, των εννέα Συνάξεών του για το τρέχον ακαδημαϊκό έτος 2011-12, πρόκειται να εκδοθούν και επιδοθούν Πιστοποιητικά Παρακολούθησης των δραστηριοτήτων τού Κέντρου σε όσους και όσες τις παρακολούθησαν είτε ανελλιπώς, είτε ως επί το πλείστον

Προς τούτο, θα γίνουν δεκτές σχετικές αιτήσεις των ενδιαφερομένων, στις οποίες θα αναγράφεται το ακριβές ονοματεπώνυμο, η διεύθυνση και το τηλέφωνό τους. Ως αιτήσεις θα εκληφθούν τα e-mails με τα ανωτέρω στοιχεία, τα οποία θα ληφθούν από έως την 27η Μαΐου 2012, στο ηλεκτρονικό γραμματοκιβώτιο μας, στο: nyxthimeron@gmail.com. Εφιστάται η προσοχή των φίλων μας στο ότι δεν θεωρείται αυτονόητη η επίδοση των βεβαιώσεων αυτών προς τον καθένα, αλλά προϋποτίθεται οπωσδήποτε η αίτηση για την έκδοσή τους, έστω και προφορική για τους ευρισκόμενους στο εγγύς περιβάλλον τού "Αληθώς".

Εννοείται ότι οι εν λόγω Πιστοποιήσεις -στις οποίες θα αναγράφονται αναλυτικά η ημερομηνία, οι ομιλητές και η θεματολογία των Διαλέξεων του έτους- μπορούν να χρησιμοποιηθούν για κάθε χρήση.

Γνωριμία με τον γιατρό Νίκο Σκαρτσή - ομιλητή του 9ου «Αληθώς», την Κυριακή 27 Μαΐου 2012, ώρα 8.30 μ.μ.

Who is Who
Ο Νίκος Σκαρτσής, ζακυνθινής καταγωγής, γεννήθηκε το 1985 και είναι απόφοιτος της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών. Στη συνέχεια πραγματοποίησε βασική έρευνα (Post-Doctoral Research Fellowship) για τέσσερα χρόνια στα Πανεπιστήμια του Μαϊάμι και Harvard της Βοστώνης.
Τα κύρια θέματα της έρευνάς του αφορούν στον σχεδιασμό νέων μεθόδων για την βελτίωση της λειτουργίας των αγγειακών προσπελάσεων, που χρησιμοποιούνται σε αιμοκαθαρόμενους ασθενείς και την κατανόηση των μηχανισμών, που μπορούν να οδηγήσουν σε ανοσοανοχή μοσχευμάτων στους λήπτες. Έχει δημοσιεύσει αποτελέσματα των μελετών του σε διάφορα επιστημονικά περιοδικά και σε επιστημονικά συνέδρια.
Ολίγα τινά για την έρευνά του
Οι κύριες αιτίες, που περιορίζουν την επιβίωση των μεταμοσχευμένων ασθενών, είναι η απόρριψη του μοσχεύματος και οι ευκαιριακές λοιμώξεις που βρίσκουν έφορο έδαφος στον ανοσοκατασταλμένο ασθενή. Και τα δύο είναι απόρροια της θεραπευτικής αγωγής που λαμβάνουν σήμερα οι λήπτες μεταμοσχευμένων οργάνων. Είτε λόγω της μερικής αποτελεσματικότητάς τους να αντιμετωπίσουν την απόρριψη του μοσχεύματος, είτε λόγω της γενικευμένης ανοσοκαταστολής και συνεπακόλουθης αδυναμίας του οργανισμού να πολεμήσει παθογόνους μικροοργανισμούς, αντίστοιχα.
Συνεπώς, υπάρχει μια επείγουσα ανάγκη να σχεδιαστούν κατάλληλες θεραπευτικές αγωγές, έτσι ώστε ο οργανισμός του λήπτη να αναγνωρίζει ως δικό του το όργανο του δότη και παράλληλα το ανοσολογικό σύστημα του λήπτη να είναι πλήρως λειτουργικό, για να εξουδετερώνει παθογόνους μικροοργανισμούς. Αυτή η κατάσταση έχει ήδη περιγραφεί σε πειραματικά μοντέλα μεταμοσχεύσεων ως «ανοσοανοχή».
Αρχικά, η γέννηση της ιδέας των μεταμοσχεύσεων οφείλεται στην ανάπτυξη κατάλληλων χειρουργικών τεχνικών για την αναστόμωση των αγγείων ανάμεσα στο όργανο του δότη και στον λήπτη. Όμως για αρκετά χρόνια, παρότι οι χειρουργικές τεχνικές ήταν γνωστές, οι μεταμοσχεύσεις δεν μπορούσαν να πραγματοποιηθούν επιτυχώς, διότι ο οργανισμός του λήπτη κατέστρεφε το όργανο του δότη. Στις δεκαετίες που ακολούθησαν η ανακάλυψη των ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων έδωσε την αναγκαία ώθηση, για να αναπτυχθεί στην κλινική ο τομέας των μεταμοσχεύσεων. Η επιβίωση των μοσχευμάτων και των ληπτών επιμηκύνθηκε σημαντικά, όμως σημαντικές προκλήσεις όπως η χρόνια απόρριψη των μοσχευμάτων και η προδιάθεση στις λοιμώξεις, ακόμα απαιτούν την λύση τους. Η εκ νέου εκπαίδευση του ανοσολογικού συστήματος του λήπτη, έτσι ώστε να αναγνωρίσει το όργανο του δότη ως δικό του, θα μπορούσε να βελτιώσει εντυπωσιακά την επιβίωση των μοσχευμάτων και να αφήσει ανέπαφο το αμυντικό σύστημα έναντι των λοιμώξεων.