Ο εξαίρετος λογοτέχνης,
ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και σεβαστός δάσκαλος τού γράφοντος
Παντελής Β. Πάσχος, είχε την
καλότητα να μου αποστείλει πριν από λίγο καιρό το νέο πόνημά του, αυτή τη φορά
πεζογραφικό, με τίτλο «Παναγία Μυρτιδιώτισσα και άλλα διηγήματα» (εκδόσεις
Παρρησία, Αθήνα 2013, σελίδες 272),
στο οποίο προτάσσεται ένα δοκίμιο του καθηγητή Κάρολου Μητσάκη.
Στο ανά χείρας
τομίδιο, του οποίου το εξώφυλλο κοσμεί μια εικόνα, καμωμένη από τον Πρωτοπρεσβύτερο Δημήτριο Καραγιάννη, συναπαντιέται ο
αναγνώστης με δύο ενότητες καλογραμμένων διηγημάτων. Η πρώτη τιτλοφορείται «Ο
κήπος» (με δώδεκα κείμενα) και η δεύτερη «Τα βράχια» (με δεκατέσσερα κείμενα).
Επειδή στην
περίπτωση του Π. Β. Πάσχου τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, αρκούμαστε να
σημειώσουμε εδώ -ακραγγίζοντας την αξία των εν λόγω πεζογραφημάτων του- ότι ο
ελλογιμότατος συγγραφέας, συνεχιστής του
Παπαδιαμάντη, του Μωραϊτίδη και του Κόντογλου (κατά την εκτίμηση του
Μητσάκη), γνωρίζει να μάς κερνάει, δια των καλά δομημένων λέξεών του, νοήματα
υψηλότατα. Με απλή -όχι απλοϊκή- καλολογία αποκαθιστά στην πρότερη ολοκληρία
τους καταστάσεις παραθεωρημένες της ψυχής και της καθημερινότητάς μας, όπως
λ.χ. την ευλάβεια, τη νοσταλγία της πατρίδας (με κάθε έννοια), τη φιλία μεταξύ
των συνανθρώπων και δη τη συνάντηση των προσώπων, την κατάνυξη, την αγωνιστικότητα!...
Ο Π. Β. Πάσχος, στην εποχή μιας άνευ προηγουμένου
αμοραλιστικής και ανέστιας λογοτεχνίας, γνωρίζει παιδιόθεν σε ποιο ήθος και σε ποια εστία ανήκει. Σε αυτές τις σταθερές στηρίζεται και μάς προσκαλεί
να μεταλάβουμε φωτός από τα βιώματα που πάλλονται εντός του, εξωτερικευόμενα
μάλιστα με τόσο ήπιο και φιλικότατο τρόπο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου