e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2014

Τα Εγκαίνια του Πνευματικού Κέντρου της Ενορίας των Πηγαδακίων Ζακύνθου

Φωτογραφίες - παρουσίαση: π. Παναγιώτης Καποδίστριας






Πραγματοποιήθηκαν, απόψε στις 6.30 μ.μ., τα Εγκαίνια του νεόδμητου Πνευματικού Κέντρου της Ενορίας των Πηγαδακίων Ζακύνθου "Η Αγία Βαρβάρα".  Τον Αγιασμό τέλεσε ο Σεβ. Μητροπολίτης Ζακύνθου κ. Διονύσιος Δ΄, ενώ παραστάθηκαν οι Σεβ. Μητροπολίτες Δωδώνης κ. Χρυσόστομος και Νιγηρίας κ. Αλέξανδρος, ο Δήμαρχος Ζακύνθου Στέλιος Μποζίκης, ο Αντιπεριφερειάρχης Διονύσης Μυλωνάς, πάμπολλοι ιερείς, ψάλτες, τοπικοί άρχοντες και πολύς κόσμος. 

Ο Μητροπολίτης κ. Διονύσιος συνεχάρη τον Εφημέριο π. Ιωάννη Ιγγλέση και όσους μόχθησαν για την δημιουργία αυτής της πνευματικής κυψέλης, ο δε Εφημέριος ανέφερε ότι ο χώρος αυτός αποτελεί το ενωτικό σπίτι όλων των ενοριτών κι επιθυμεί να συμβάλει στην επανακατήχησή τους, μες από δράσεις που θα πραγματοποιούνται εκεί. 

Ακολούθησε πλούσια δεξίωση.

Επικήδειοι λόγοι για την εκπαιδευτικό Ελευθερία Κακούρη Αρβανιτάκη (+13.2.2014)

Σήμερα το απομεσήμερο, στον ναό της Παναγούλας Μπανάτου κηδέψαμε μιαν αγαπημένη φίλη και καλή εκπαιδευτικό, την Ελευθερία Κακούρη Αρβανιτάκη, η οποία απεβίωσε προχτές το βράδυ, σε νοσοκομείο της Αττικής, όπου είχε διακομισθεί, μετά από 20ήμερη περιπέτεια της υγείας της. 

Πλήθος Ζακυνθινών προσήλθαν στον ναό και από εκεί στο Κοιμητήριό μας, όπου ετάφη η μεταστάσα, για ν' αποχαιρετήσουν την ακριβή φίλη και να συμπαρασταθούν στον σύζυγο και τις δυο κόρες της.

Στο τέλος της Νεκρωσίμου Ακολουθίας, ο Εφημέριος π. Παναγιώτης Καποδίστριας, στον επικήδειο λόγο του, ανέφερε ότι εκείνο που η Ελευθερία αφήνει πολύτιμη παρακαταθήκη στους οικείους, τους φίλους και τους συνεργάτες της (σημειωτέον ήταν εν ενεργεία διευθύντρια του Δημοτικού Σχολείου στο Φιολήτι), είναι το Χαμόγελό της, ένα πλατύ και πηγαίο χαμόγελο που ελευθερώνει, μάλιστα δε σε καιρούς παρατεταμένης κατήφειας και απελπισίας!

Ακούστηκαν και δύο επιπλέον συγκινησιακά φορτισμένοι επικήδειοι λόγοι, τους οποίους δημοσιεύουμε ακολούθως εις μνήμην!...

Επικήδειος εκ μέρους του Αντώνη Κουρσάρη
Προέδρου του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Ζακύνθου

Θλιβερό καθήκον, χρέος ιερό, μου επιβάλλουν τούτα τα λίγα λόγια.

Έφυγε από κοντά μας μια καλή και αγαπητή συνάδελφος. Έφυγε νέα, επαληθεύοντας για μια ακόμη φορά την πάντοτε επίκαιρη ρήση του Μενάνδρου «Ον οι θεοί φιλούσιν, αποθνήσκει νέος», δηλαδή όποιον οι θεοί αγαπούν πολύ, πεθαίνει νέος.

Πάλεψε, η Ελευθερία για 20 ολόκληρες μέρες. Έχασε τη μάχη κι έσβησε, ακολουθώντας την κοινή ανθρώπινη μοίρα τόσο πρόωρα.

Το πέρασμά της από τον κόσμο της Εκπαίδευσης αποτελεί σταθμό στην ιστορία της μεγάλης οικογένειας των δασκάλων. Εάν η απώλεια είναι συνάρτηση της προσφοράς, τότε το κενό που αφήνει ο θάνατος της Ελευθερίας είναι τεράστιο.

Δεν υπήρξε μόνο μια εξαιρετική δασκάλα, υπήρξε μια σπουδαία παιδαγωγός. Επιτυχημένη σε όλους τους τομείς της ζωής: άνθρωπος, δασκάλα, σύζυγος, μητέρα.

Ελευθερία,
Με ευλάβεια υπηρέτησες την εκπαίδευση, στην οποία τόσο πολύ πίστευες. Έθετες τις διδακτικές σου ικανότητες σε δεινή δοκιμασία, άλλοτε πειραματιζόμενη και άλλοτε με την απλότητα του ανθρώπου που πίνει ένα ποτήρι νερό, με γνώμονα, πάντοτε, την επικοινωνία με τους μαθητές σου.

Η απαράμιλλη διάθεσή σου να εξυπηρετήσεις τους πάντες, η διάχυτη καλοσύνη που σε διέκρινε, αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη για την οικογένειά σου, τους φίλους και τον ευρύτερο κοινωνικό περίγυρο.

Χαρισματική και ευαίσθητη. 
Επιεικής για τους άλλους και απαιτητική με τον εαυτό σου.
Θεσμική και ανατρεπτική. 
Επιγραμματική και τεκμηριωμένη. 
Αεί διδάσκουσα και αεί διδασκόμενη. 

Αγαπητή μας Ελευθερία,
Θα σε θυμόμαστε για πάντα!
Eυχή προσωπική αλλά και όλων εκείνων που δίδαξες, η μνήμη σου να μείνει αιώνια.

Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην αγαπημένη σου οικογένεια.
Εκ μέρους όλων των συναδέλφων σου απευθύνω το ύστατο Χαίρε.

Το χώμα της Παναγούλας που θα σε σκεπάσει, να είναι ελαφρύ.


Επικήδειος εκ μέρους του Νίκου Αρβανιτάκη - Εκπαιδευτικού
εκπροσώπου του Δημοτικού Σχολείου Κάμπου

Πολυαγαπημένη μας Ελευθερία,

Εμείς οι φίλοι σου από το Δημοτικό Σχολείο Κάμπου, που είκοσι περίπου χρόνια είμαστε κάθε μέρα μαζί, νιώθουμε την ανάγκη να σε αποχαιρετήσουμε σε αυτό το ύστατο ταξίδι σου.
Για μας δεν ήσουν μόνο μία συνάδελφος, ήσουν η φίλη μας, η αδελφή μας. Ζήσαμε μαζί άπειρες στιγμές γεμάτες αγάπη, αγωνία, κούραση, στιγμές δύσκολες αλλά και στιγμές χαράς.
 Η καθημερινότητα μας δε σταματούσε στον χώρο του σχολείου, ήμασταν μαζί και έξω από αυτό με το σώμα μας με την καρδιά μας με τη σκέψη μας.
  Ποιος μπορεί να αποχωριστεί το χαμόγελό σου, το χιούμορ σου, τη ζωντάνια σου, την αισιοδοξία σου...
   Κανείς από μας ούτε μπορεί, ούτε θέλει να ξεχάσει, ούτε θα ξεχάσει.
   Θα είσαι για πάντα στις καρδιές μας, η δικιά μας Ελευθερία, ο δικός μας άνθρωπος.

                        Εμείς που σε ζήσαμε και σε αγαπήσαμε.

Καλό Ταξίδι, Ελευθερία!

Λόγος στην Κυριακή του Ασώτου

Yπό Μητροπολίτου Αντινόης  κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ


Συμβαίνει σε κάθε οικογένεια να υπάρχουν προβλήματα, που πάντοτε απασχολούν τους γονείς.  Και στη σημερινή ευαγγελική περικοπή ένας πατέρας αντιμετωπίζει ένα σοβαρό πρόβλημα με τον δευτερότοκο γιο του. Ο νεώτερος γιος εύρισκε πληκτική την ζωή μέσα στο πατρικό του σπίτι. Τον τραβούσε ο έξω κόσμος, που πίστευε ότι ήταν ένας παράδεισος απολαύσεων, ανέσεων και ελευθερίας. Πίστευε ότι μακριά από το πατρικό σπίτι θα μπορούσε να ζήσει χωρίς δεσμεύσεις και έλεγχο.
Ζήτησε, λοιπόν, από τον πατέρα του περιουσία που δεν του ανήκε. Ο πατέρας με ψυχικό πόνο παρακολουθούσε το δράμα του παιδιού. Δεν θέλησε να τον κρατήσει με τη βία. Του έδωσε πλούτη από τα πλούτη του. Και ο γιος, χωρίς καν να ευχαριστήσει, ούτε να χαιρετίσει, έφυγε σε μακρινή χώρα, σε χώρα όπου οι κάτοικοι ζούσαν αμαρτωλά και μέσα σε κάθε είδους ασωτίας και ηθικής ακαθαρσίας. Εκεί, μακριά από την στοργική προστασία του πατέρα, σπαταλά όλη την πατρική περιουσία «ζων ασώτως».
Οι αμαρτωλές διασκεδάσεις, οι κόλακες, οι κακοί φίλοι και φίλες, μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα τον απογυμνώνουν απ’ όλα του τα αγαθά. Και, όταν εκείνοι τον είδαν πτωχό και πεινασμένο, τον εγκαταλείπουν αβοήθητο. Εκείνος, για να μην αποθάνει από την πείνα, στην αφιλόξενη εκείνη χώρα, ζήτησε να εργασθεί.  Αλλά, ποιος τίμιος άνθρωπος θα έδιδε εργασία σ’ έναν που δεν σεβάστηκε τον ίδιο του τον πατέρα; Για να μην αποθάνει, λοιπόν, από την πείνα, γίνεται βοσκός χοίρων και ζητούσε να χορτάσει από ξυλοκέρατα (χαρούπια) που έτρωγαν οι χοίροι! Αυτός που άλλοτε ήταν πρίγκιπας, τώρα περιφρονείται από δούλους. Αυτός που ήταν πλούσιος, κατάντησε πτωχός. Αυτός που είχε όλα τα αγαθά, στερείται από τα πιο βασικά της ζωής.  Αυτός που ζούσε μέσα σε παλάτια, τώρα ζει ανάμεσα στους λασπωμένους λάκκους με τους άγριους χοίρους.
Η μεγάλη θλίψη της αμαρτίας του τον κάμνει να συνέλθει. Η πτώση του και ο εξευτελισμός τον κάμνουν να θυμηθεί την αγάπη του πατέρα του, η οποία πλούσια εξεδηλώνετο ακόμα και προς τους υπηρέτες της πατρικής οικίας. Αποφάσισε, λοιπόν, να επιστρέψει στον καλό πατέρα, να ζητήσει συγγνώμη και να τον παρακαλέσει να τον δεχθεί όχι στη θέση του γιου, αλλά στη θέση ενός υπηρέτη. Ποθούσε, μετά απ’ όσα συνέβησαν, να γίνει δούλος στο σπίτι, όπου ήταν προηγουμένως αφέντης!
Ο πατέρας όλο αυτό το διάστημα δεν έμεινε αναπαυμένος με την αναχώρηση του παιδιού του. Ήταν ευσυνείδητος πατέρας και αγαπούσε τα παιδιά του.  Τα μεγάλωσε με αγάπη, φροντίδα και στοργή. Δεν τους έλειψε τίποτε απ’ όσα χρειάζονται στη ζωή. Και τώρα που απομακρύνθηκε το αγαπημένο του παιδί, δεν έμεινε αδιάφορος. Τον παρακολουθεί  νοερά, μέσα από την καρδιά του στοργικού πατέρα. Ήλπιζε, ότι η θλίψη της αμαρτωλής ζωής και η ταλαιπωρία της ζωής, θα τον οδηγούσαν στη μετάνοια και επιστροφή. Μάλιστα, η αγάπη του πατέρα εκφράζεται από το γεγονός, ότι δεν περιμένει μέσα στο πολυτελέστατο σπίτι περίμενε στην εξώπορτα της αυλής με αγωνία πότε θα επιστρέψει ο άσωτος γιος του.
Και να, κάποια μέρα βλέπει από μακριά ένα ρακένδυτο, ανυπόδητο, ρυπαρό και καταβεβλημένο ζητιάνο, να πλησιάζει δειλά-δειλά προς το σπίτι. Η πατρική καρδιά μίλησε, αυτή τον πληροφόρησε ότι είναι ο γιός του. Πρώτος, λοιπόν, τρέχει για να αγκαλιάσει το παιδί του.  Αγκάλιασε θερμά το παιδί του, τον φιλούσε ασταμάτητα και δάκρυα χαράς κυλούσαν από γερασμένα μάτιά του. Χωρίς καθυστέρηση δίδει εντολή να τον λούσουν, να τον ντύσουν, να του φορέσουν το δακτυλίδι της εξουσίας και να ετοιμάσουν μεγάλο πανηγύρι. Γιατί, «ο υιός μου ούτος νεκρός ην και ανέζησε, απολωλώς ην και ευρέθη».
Απέραντη είναι η αγάπη του Θεού Πατρός. Απεριόριστα ευρύχωρη η ευσπλαγχνία Του. Απερίγραπτη και ασύλληπτη η στοργή Του προς εμάς τα παραστρατημένα παιδιά Του.
Όλοι μας, λίγο ή πολύ, υπήρξαμε –και υπάρχομε– άσωτα παιδιά.  Σπαταλήσαμε τα πνευματικά δώρα του Θεού μας. Μολύναμε και αμαυρώσαμε την εικόνα Του, εξευτελίσαμε το Όνομά Του. Αρνηθήκαμε την αρετή και προτιμήσαμε την αμαρτία. Καταφρονήσαμε την αγάπη Του και προσκολληθήκαμε στην αγάπη των υλικών αγαθών και πλούτη. Προτιμήσαμε να ζήσουμε μακριά από τον ευαγγελικό νόμο και ακολουθήσαμε τον νόμο του παλαιού ανθρώπου, που επαναστατεί πάντοτε μέσα μας και ζητεί να πράξουμε εκείνα που δεν είναι θεμιτά. Δεν θελήσαμε να υποταχθούμε στο θέλημα του Θεού, αλλά στο προσωπικό μας θέλημα. Και, παρ’ όλα αυτά, ο Θεός μας αγαπά και περιμένει πάντοτε την επιστροφή μας.
Ο Θεός, ως στοργικός Πατέρας, δεν απομακρύνεται από κοντά μας.  Δεν μας εγκαταλείπει.  Περιμένει υπομονετικά, πότε θα συνέλθουμε από την κατάσταση της αμαρτίας και θα πάρουμε την απόφαση της επιστροφής. Μας παρακολουθεί συνεχώς με πατρική στοργή.  Μας οδηγεί στο δρόμο της μετανοίας. Μιλά μέσα στην καρδιά μας και στέλνει το θείο Του φωτισμό στο νουν μας, ώστε να φωτισθούμε και να διακρίνουμε πιο είναι το πνευματικό και αιώνιο συμφέρον μας. Περιμένει στην πύλη της πατρικής αγάπης για να μας υποδεχθεί και συνεχώς μας φωνάζει: «Παιδί μου, δώσε μου την καρδιά σου». Η πατρική αγάπη μπορεί να εκφραστεί με την εξής εικόνα. Ας υποθέσουμε, ότι οι αμαρτίες όλου του κόσμου συγκεντρώνονται μέσα σε μια σταγόνα νερού.  Αυτή, λοιπόν, την σταγόνα εξαφανίζεται, όταν την ρίξουμε μέσα στο πέλαγος του ωκεανού της θείας αγάπης. Επομένως η θεία αγάπη είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη από τις δικές μας αμαρτίες.
Ο Θεός περιμένει μέχρι τέλους την μετάνοια όλων μας.  Θέλει να μας αγκαλιάσει.  Θέλει να αποκαταστήσει. Θέλει να μας δώσει την ουράνια δόξα.  Θέλει να μας χαρίσει την Βασιλεία Του. Γι’ αυτό η ψυχή μας αναφωνεί: Ω! πόσο απροσμέτρητο είναι το πλάτος και το βάθος της θείας αγάπης και του ελέους του Θεού.
Με την αφορμή της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, ας στραφούμε με ειλικρινή μετάνοια και ας ζητήσουμε το έλεος και την αγάπη Του. Αμήν.

Η εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου στον Καθεδρικό της Μητροπόλεως Φιλαδελφείας, στο Αμμάν της Ιορδανίας (2/15.2.2014)

  Καθεδρικός Ναός της Υπαπαντής, στο Αμμάν  
Προεξάρχων της Ευχαριστιακής Συνάξεως είναι ο Σεβ. Μητροπολίτης Φιλαδελφείας Βενέδικτος. Πλήθος Ιορδανών Ορθοδόξων κατάκλυσε τον μεγαλοπρεπή και πανηγυρίζοντα Ναό τους, ώστε να υπαντήσουν, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, το διαχρονικό "σημείον αντιλεγόμενον". Χρόνια καλά και ευλογημένα να έχουν όλοι τους! Κλήρος και Λαός!






































Έφθασε στη Μοζαμβίκη ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας

  Άτυπη ανταπόκριση από διαδικτυακούς Μοζαμβικανούς φίλους του Νυχθημερόν  
Επιμέλεια παρουσίασης: π. Παναγιώτης Καποδίστριας 









Έφθασε χθες, λίγο πριν το μεσημέρι, στον Ορθόδοξο Καθεδρικό των Ταξιαρχών στο Μαπούτο, ο προκαθήμενος της Αλεξανδρινής Εκκλησίας, ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β΄, για ποιμαντική επίσκεψη στην Εκκλησία που παροικεί στον τόπο αυτόν, στις ακτές του Ινδικού Ωκεανού, υπό τον Επίσκοπο Μοζαμβίκης κ. Ιωάννη, τον Ζακύνθιο. Αυτή είναι η πέμπτη φορά που ο κ. Θεόδωρος μεταβαίνει στη Μοζαμβίκη στο διάβα μιας δεκαετίας.  

Σύσσωμη η ελληνική ομογένεια και οι τα πρώτα φέροντες στη μοζαμβικανή πρωτεύουσα υποδέχτηκαν θερμά τον πνευματικό πατέρα των Αφρικανών, μαζί με τους Ορθοδόξους όλων των εθνικοτήτων, με πρώτα και καλύτερα τα παιδιά, τα οποία -ως εύοσμα άνθη- πλαισιώνουν την Επισκοπή και τις παντοειδείς δράσεις της.

Άμα τη αφίξει του Πατριάρχου τελέστηκε η καθιερωμένη Δοξολογία, παρισταμένου και του Μητροπολίτου Ιωαννουπόλεως και Πρετορίας κ. Δαμασκηνού. Εύχαρις και γλυκύτατος ο Πατριάρχης ευλόγησε όλους και εξέφρασε τη χαρά του ότι βρίσκεται ανάμεσα στα πνευματικά παιδιά του Αλεξανδρινού Θρόνου, τα οποία έχει εμπιστευθεί σ' έναν νέο και εργατικό Επίσκοπό Του, τον θεοφιλέστατο κ. Ιωάννη. Ακολούθησαν τα Εγκαίνια του ισογείου του πολυκέντρου της Επισκοπής, που ανεγείρεται πίσω από το ιερό Βήμα του Καθεδρικού.

Ο Πατριάρχης αύριο το πρωί, Κυριακή του Ασώτου, θα εγκαινιάσει τον ανεγκαινίαστο μέχρι τώρα Καθεδρικό των Ταξιαρχών, εν τω μεταξύ όμως θα έχει επαφές με κυβερνητικούς και λοιπούς παράγοντες του τόπου. 

Χθες είχε, εξάλλου, την πρώτη πολυσήμαντη συνάντηση, με τον Πρόεδρο της Χώρας Armando Guebuza, στον οποίον απένειμε τον Σταυρό πρώτης τάξεως του Αγίου Μάρκου. Η εθιμοτυπική -αλλά και ουσιαστική εντέλει- τελετή πραγματοποιήθηκε στην Προεδρία, στο Μαπούτο. Τα ειδησεογραφικά μέσα της Μοζαμβίκης μεταδίδουν ότι τούτο συνέβη, ώστε ο αρχηγός του κράτους να δεσμευθεί για περαιτέρω πρωτοβουλίες προς την εδραίωση της θρησκευτικής ελευθερίας στη χώρα. Ο Πατριάρχης κ. Θεόδωρος ανέφερε ότι ο Αλεξανδρινός Θρόνος επικεντρώνει το ενδιαφέρον του στην κοινωνική εργασία, ειδικά για τη δημιουργία υποδομών. Σύμφωνα με τον ίδιο, η Ορθόδοξη Εκκλησία επιδιώκει να υποστηρίζει τα παιδιά που είναι φορείς ή πάσχουν από το AIDS σε όλη τη χώρα. Απηύθυνε συνάμα έκκληση για την ειρήνη στη Μοζαμβίκη, τονίζοντας ότι μέσω της ειρήνης θα υπάρξει ανάπτυξη και ευημερία για όλους. 


Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες μας, αυτές τις ημέρες θα βρίσκεται στη Μοζαμβίκη ο υφυπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας κ. Άκης Γεροντόπουλος, που μάλιστα θα έχει συναντήσεις με τον υπουργό Εξωτερικών της Μοζαμβίκης Oldemiro Baloi και τον υπουργό Συντονισμού και Ανάπτυξης Aiuba Cuereneia. Στη Μοζαμβίκη καταφθάνει, εξάλλου, ο Βουλευτής Ζακύνθου κ. Σταύρος Κοντονής.


Ως μέλος Χριστού ο άνθρωπος θα αναστηθεί, όπως κι Εκείνος

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
της Κυριακής 16ης Φεβρουαρίου 2014
(ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ)
 (Α΄ Κορ.,  β’  12-20)

Γράφει ο Αρχιμανδρίτης Αναστάσιος Στεργιώτης

Η αγνότητα και η σωφροσύνη εξυψώνουν τα άτομα και την κοινωνία και μας δίνουν ηθικό σθένος και θάρρος στον καθημερινό αγώνα μας κατά του κακού. Αντίθετα, η διαφθορά οδηγεί στην κακία και στον ανθρώπινο εξευτελισμό, που έχουν σαν αποτέλεσμα την απώλεια και τον ψυχοσωματικό θάνατο του ανθρώπου.
Κανένας άνθρωπος δεν πρέπει να γίνεται δούλος των παθών του. Όλα μάς επιτρέπονται, αλλά δεν μας συμφέρουν όλα, γιατί, αν επιλέξουμε αυτά που μας βλάπτουν, στο τέλος θα οδηγηθούμε στην αυτοκαταστροφή μας.
Τα υλικά αγαθά, τα φαγητά, τα χρήματα και όλα τα άλλα έχουν κάποια σημασία βέβαια για την επιβίωση μας, αλλά μόνο σχετική, προσωρινή και περιορισμένη. Ο αιώνιος, αναστημένος και πνευματικός Άνθρωπος δεν θα έχει πλέον ανάγκη από τροφές και υλικά αγαθά.
Δεν πρέπει, λοιπόν, στην παρούσα ζωή να είμαστε υλιστές και κοιλιόδουλοι. Ούτε να γινόμαστε η πέτρα του σκανδάλου για τους άλλους. Το σώμα είναι δώρο του Θεού και είναι ιερό. Τον θείο προορισμό του δεν πρέπει να τον αμαυρώνει η ακολασία και η φαυλότητα.
Στο ανθρώπινο σώμα κατοικεί η αθάνατη ψυχή και ο ίδιος ο Θεός το έχει μεταβάλλει σε ναό του. Το υλικό σώμα, βέβαια, θα παραδοθεί με τον θάνατο στη φθορά και στην αποσύνθεση. Όμως ο Θεός θα το αναστήσει, θα το αφθαρτοποιήσει και θα το κάνει αιώνιο και πνευματικό.
           Ως μέλος Χριστού ο άνθρωπος θα αναστηθεί, όπως κι Εκείνος. Γι’ αυτό ο άνθρωπος πρέπει να έχει πίστη στον Θεό και αγάπη προς τον συνάνθρωπο και να πράττει έργα αγαθά, όντας ενεργό μέλος της Εκκλησίας και μέτοχος των ιερών Μυστηρίων. Να είναι, όχι πλαστός ή διεφθαρμένος, αλλά ανθεκτικός και ειλικρινής.
Έτσι, η διάνοιά του θα είναι καθαρή και όχι θολωμένη, η δε σωτηρία του εξασφαλισμένη! Γένοιτο!