Πρωί Παρασκευής, 22ας Ιανουαρίου 2016, στον Ενοριακό Ναό της Θείας Μεταμορφώσεως Γαϊτανίου, όπου φυλάσσεται, θαυματουργώντας, το ιερό Λείψανο του Κρητός Οσίου Ιωσήφ του Σαμάκου. Συλλειτούργησαν ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος Ι. Μ. Ζ. π. Παναγιώτης Καποδίστριας (εκ προσώπου του απουσιάζοντος Σεβ. Μητροπολίτου Ζακύνθου κ. Διονυσίου Δ΄), ο Οικονόμος Παναγιώτης Πόθος (Εφημέριος Αργασίου), ο οικείος Εφημέριος π. Κωνσταντίνος Γιαννιτσιώτης, οι Διάκονοι Παναγιώτης Παράσχης και Ιωάννης Ρένεσης, ενώ στο Ιερό Βήμα παρέστη συμπροσευχόμενος ο σεβαστός προΕφημέριος Γαϊτανίου Πρωτοπρεσβύτερος Νικόλαος Σεμιτέκολος. Ομίλησε επίκαιρα ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος. Απόσπασμα από την ομιλία διαβάστε κατωτέρω.
Κατά την ομιλία του ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας, μεταξύ άλλων, τόνισε:
"Ο σήμερα, εξαιρέτως στον τόπο μας, τιμώμενος Όσιος του Θεού, αν και αν είχε επί 150 και πλέον χρόνια κοιμηθεί εν Κυρίω (+1511), το 1669, με την τραγική πτώση του Χάνδακα στους Οθωμανούς, γνώρισε αμέσως την Προσφυγιά, μαζί με τους ξεσπιτωμένους συμπατριώτες του Κρητικούς. Εκείνοι οι ανέστιοι και δύσμοιροι άνθρωποι δεν πήραν μαζί τους τα όποια άλλα τιμαλφή τους, αλλά το εξαίρετο τιμαλφές της πίστης τους: το λείψανο του Αγίου τους!... Το φόρτωσαν σ' ένα ταπεινό πλοιάριο της εποχής κι έπλευσαν όπως-όπως προς την βενετοκρατούμενη τότε Ζάκυνθο, όπου δεν υπήρχε ο κίνδυνος των Οθωμανών. Διά πολλών κινδύνων κατάφεραν να φθάσουν στο Τζάντε στις 29 Αυγούστου 1669.
Συνεπώς, πρόσφυγας υπήρξε και ο Όσιος Ιωσήφ μαζί με τους άλλους Κρήτες του 17ου αιώνα. Τούτου δεδομένου, θα μπορούσαμε να ισχυρισθούμε -σήμερα που θαλασσοπνίγονται εκατοντάδες και χιλιάδες αναγκεμένων συνανθρώπων μας στο προσφυγικό πέρασμά τους από την Μικρά Ασία διά του Αιγαίου Πελάγους προς τη σύγχρονη Ελλάδα- ότι ο Όσιος Ιωσήφ, ο Κρητικός Πρόσφυγας, είναι δυνάμει ο ευαίσθητος συναντιλήπτορας τόσων χιλιάδων ψυχών, ταλανιζόμενων ολοένα, οι οποίες ούτως ή άλλως επιποθούν την ελευθερία, δυστυχώς όμως οι περισσότεροι χάνουν τη ζωή τους, μη έχοντας προοπτική διεξόδου προς την ελευθερία."
"Ο σήμερα, εξαιρέτως στον τόπο μας, τιμώμενος Όσιος του Θεού, αν και αν είχε επί 150 και πλέον χρόνια κοιμηθεί εν Κυρίω (+1511), το 1669, με την τραγική πτώση του Χάνδακα στους Οθωμανούς, γνώρισε αμέσως την Προσφυγιά, μαζί με τους ξεσπιτωμένους συμπατριώτες του Κρητικούς. Εκείνοι οι ανέστιοι και δύσμοιροι άνθρωποι δεν πήραν μαζί τους τα όποια άλλα τιμαλφή τους, αλλά το εξαίρετο τιμαλφές της πίστης τους: το λείψανο του Αγίου τους!... Το φόρτωσαν σ' ένα ταπεινό πλοιάριο της εποχής κι έπλευσαν όπως-όπως προς την βενετοκρατούμενη τότε Ζάκυνθο, όπου δεν υπήρχε ο κίνδυνος των Οθωμανών. Διά πολλών κινδύνων κατάφεραν να φθάσουν στο Τζάντε στις 29 Αυγούστου 1669.
Συνεπώς, πρόσφυγας υπήρξε και ο Όσιος Ιωσήφ μαζί με τους άλλους Κρήτες του 17ου αιώνα. Τούτου δεδομένου, θα μπορούσαμε να ισχυρισθούμε -σήμερα που θαλασσοπνίγονται εκατοντάδες και χιλιάδες αναγκεμένων συνανθρώπων μας στο προσφυγικό πέρασμά τους από την Μικρά Ασία διά του Αιγαίου Πελάγους προς τη σύγχρονη Ελλάδα- ότι ο Όσιος Ιωσήφ, ο Κρητικός Πρόσφυγας, είναι δυνάμει ο ευαίσθητος συναντιλήπτορας τόσων χιλιάδων ψυχών, ταλανιζόμενων ολοένα, οι οποίες ούτως ή άλλως επιποθούν την ελευθερία, δυστυχώς όμως οι περισσότεροι χάνουν τη ζωή τους, μη έχοντας προοπτική διεξόδου προς την ελευθερία."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου