Κάθε καλοπροαίρετος άνθρωπος αναγνωρίζει και σέβεται την θεία Χάρη

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

της Κυριακής Β΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

27^ης Μαρτίου 2016

(Ματθ. β΄ 1-12)

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης

Πόσοι άνθρωποι καθημερινά βασανίζονται μόνοι, άρρωστοι και αβοήθητοι, χωρίς να βρεθεί ένα χριστιανικό, σπλαχνικό χέρι να τους κρατήσει και να τους βοηθήσει στην δύσκολη στιγμή… Η κραυγή αγωνίας τους πέφτει στο κενό και μάταια αναζητούν μια σπλαχνική ψυχή που θα τους συμπονέσει.

Μια τέτοια περίπτωση ήταν και ο παραλυτικός του Ευαγγελίου. Βασανιζόταν χρόνια από τα ψυχικά και σωματικά πάθη του, από την μοναξιά και την αναπηρία του. Είχε ακούσει για τον Χριστό και ήθελε εναγωνίως να τον πλησιάσει, αλλά παράλληλα δίσταζε, επειδή θεωρούσε τον εαυτό του ανάξιο της θείας Χάριτος και βοηθό δεν είδε να τον πάει σ’ Αυτόν. Όμως η Χάρις του Θεού ευδόκησε και στάθηκε τελικά τυχερός!

Αυτό μας διδάσκει ότι ουδείς πρέπει να απελπίζεται, όσο βυθισμένος και να είναι στην απόγνωση. Τέσσερις ευσεβείς και σπλαχνικοί άνθρωποι αποφάσισαν να τον βοηθήσουν και να τον μεταφέρουν κοντά στον Χριστό, και -ω του θαύματος-, κατανικούν όλα τα εμπόδια και με δυναμισμό και επινοητικότητα συλλαμβάνουν και εκτελούν ένα τολμηρό σχέδιο.

Βγάζουν τα κεραμίδια της στέγης του οικήματος, στο οποίο δίδασκε ο Ιησούς εν μέσω τεραστίου πλήθους -που δεν επέτρεπε την κανονική πρόσβαση σ’ Αυτόν- και κατεβάζουν το κρεβάτι του παραλυτικού από την σκεπή με σκοινιά ενώπιον του Ιησού στο εσωτερικό του σπιτιού.

Ο δε Ιησούς, βλέποντας την πίστη τους, είπε με στοργή στον παραλυτικό: «παιδί μου, σου συγχωρούνται όλες οι αμαρτίες σου». Έτσι, συγχωρώντας τις αμαρτίες του ανθρώπου αυτού, εξουδετερώνει την αιτία και του σωματικού πόνου, και της σωματικής αναπηρίας, ως Υιός του Θεού και Σωτήρ του κόσμου. Τότε βλέποντας αυτό θορυβημένοι οι ασεβείς Φαρισαίοι, έψεξαν τον Ιησού, αμφισβητώντας την δικαιοδοσία του να συγχωρεί αμαρτίες. Τότε, αποστομώνοντάς τους ο Ιησούς, διέταξε τον άρρωστο να σηκωθεί, να φορτωθεί την κλίνη του και να μεταβεί στο σπίτι του. Ήθελε με αυτόν τον τρόπο να δείξει την πλήρη αποκατάσταση της ρώμης και της ψυχοσωματικής υγείας του ανθρώπου.

Κάθε καλοπροαίρετος άνθρωπος αναγνωρίζει και σέβεται την θεία Χάρη. Μόνον αυτοί που έχουν εσωτερική κακία και ψυχική πώρωση (όπως οι Φαρισαίοι) εμμένουν στο σκοτάδι και την αμετανοησία τους. Οφείλουμε, λοιπόν, να μην τους μιμηθούμε, αλλά, πιστεύοντας στον Σωτήρα Χριστό και Λυτρωτή, να επιδοθούμε σε έργα φιλανθρωπίας και αγάπης, όπως έπραξαν οι Άγιοι της Εκκλησίας και ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, τον οποίον σήμερα λαμπρά τιμάμε. Γένοιτο!