e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Σάββατο 27 Μαΐου 2017

Πατριαρχική Ομιλία κατά την παρουσίαση της έκδοσης του βιβλίου "Συνάντησις με το Μυστήριον" στα τουρκικά

(Ἀστικὴ Σχολὴ Γαλατᾶ, 13 Μαΐου 2017)

Ἱερώτατοι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Ἐξοχώτατε κύριε Γενικὲ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος ἐν τῇ Πόλει,
Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες,
Ἀγαπητοὶ ἐκπρόσωποι τῶν ἐκδόσεων Ἰστός,
Κυρίαι καὶ κύριοι,

Ὀφειλετικῶς, ἡ σύντομος Ὁμιλία τῆς ἡμετέρας Μετριότητος ξεκινᾶ μὲ τὴν ἔκφρασιν εἰλικρινῶν εὐχαριστιῶν, πρῶτον, πρὸς τοὺς ὁμιλητάς, τὸν Ἱερώτατον Μητροπολίτην Προύσης καὶ Ἡγούμενον τῆς κατὰ Χάλκην Ἱερᾶς Πατριαρχικῆς καὶ Σταυροπηγιακῆς Μονῆς τῆς Ἁγίας Τριάδος κύριον Ἐλπιδοφόρον, καὶ πρὸς τὸν Ἱερολογιώτατον Ἀρχιδιάκονον καὶ Καθηγητὴν κύριον Ἰωάννην Χρυσαυγῆν δι᾿ ὅσα ἀνέφερον περὶ τοῦ βιβλίου «Συνάντησις μὲ τὸ μυστήριον».

Εὐχαριστίας ἀπευθύνομεν, ἐν συνεχείᾳ, καὶ ἐκφράζομεν τὴν εὐαρέσκειάν μας πρὸς τὴν μεταφραστικὴν ὁμάδα τῶν ἐκδόσεων Ἰστὸς διὰ τὴν ἐκπόνησιν τῆς μεταφράσεως τοῦ κειμένου εἰς τὴν τουρκικὴν γλῶσσαν. Ἡ καλὴ μετάφρασις εἶναι, ὡς γνωστόν, δύσκολον καὶ λίαν ἀπαιτητικὸν ἔργον, τὸ ὁποῖον δὲν προϋποθέτει μόνον γλωσσομάθειαν, ἀλλὰ καὶ γνῶσιν τοῦ πνευματικοῦ πολιτισμοῦ, ὁ ὁποῖος ἐκφράζεται μέσα ἀπὸ τὰς σχετικὰς γλώσσας, εἰς τὴν περίπτωσίν μας, γνῶσιν τοῦ ἑλληνικοῦ καὶ τοῦ τουρκικοῦ τοιούτου. Ἡ ἔκδοσις εἶναι προσεγμένη καὶ καλαίσθητος. Πολλαὶ εὐχαριστίαι ἀνήκουν εἰς τοὺς ὑπεθύνους τοῦ Ἰστοῦ.

Μὲ χαρὰν καὶ ἱκανοποίησιν ὑποδεχόμεθα καὶ καλωσορίζομεν πάντας ὑμᾶς, κυρίαι καὶ κύριοι, διὰ τὴν παρουσίαν σας εἰς τὴν ἐκδήλωσιν αὐτήν, κατὰ τὸ ὡραῖον αὐτὸ ἀπόγευμα τοῦ μυροβόλου Μαΐου.
Τὸ βιβλίον «Συνάντησις μὲ τὸ μυστήριον» ἔχει ἤδη ἱστορίαν δέκα περίπου ἐτῶν. Ἐγράφη καὶ ἐδημοσιεύθη τὸ πρῶτον εἰς τὴν ἀγγλικὴν γλῶσσαν, μετεφράσθη εἰς τὴν ἑλληνικήν, τὴν γαλλικήν, τὴν ρουμανικὴν καὶ τὴν γερμανικήν, καὶ τώρα κυκλοφορεῖ εἰς τὴν τουρκικήν. Χαιρόμεθα ἰδιαιτέρως, ἐπειδὴ πλέον ὁ κάθε ἐνδιαφερόμενος ἐνταῦθα, δύναται νὰ πληροφορηθῇ ἄμεσα ἰδίοις ὄμμασι, καὶ νὰ γνωρίσῃ εἰς τὴν γλῶσσαν του τί εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία καὶ ὁ πνευματικὸς πολιτισμός της, ὅπως ἐνσαρκώνεται ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον.

Διότι, αὐτὸ τὸ ὁποῖον ἐκφράζεται εἰς τὰς σελίδας τοῦ παρουσιαζομένου βιβλίου εἶναι ἀκριβῶς τὸ κοινὸν ὀρθόδοξον βίωμα, ἡ πίστις, τὸ ἦθος καὶ ὁ πολιτισμὸς τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, μὲ τὰ λόγια τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καὶ μὲ τὴν συμβολὴν τῶν πολυτίμων συνεργατῶν του, οἱ ὁποῖοι συνέβαλαν εἰς τὸ νὰ λάβῃ τὸ πόνημα τὴν τελικήν του μορφήν. Ἐν τῷ πνεύματι τούτῳ συνηθίζομεν εἰς τὰς Ὁμιλίας μας, κατὰ προσγινομένην καὶ ἀπονεμομένην εἰς τὸ πρόσωπον ἡμῶν τιμήν, νὰ τονίζωμεν ὅτι αὐτὴ ἀνήκει εἰς τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον. Ὅ,τι λέγομεν καὶ πράττομεν, ὅ,τι μαρτυροῦμεν εἰς τὸν κόσμον, εἶναι τὸ πνεῦμα τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, ἡ ποιμαντικὴ μέριμνα καὶ ἡ στοργὴ αὐτῆς πρὸς τὸν ἄνθρωπον, τὸν «ἠγαπημένον τοῦ Θεοῦ».

Ὄντως, τιμιώτατοι ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ, καὶ εἰς τὸ παρὸν βιβλίον πρωταγωνιστὴς εἶναι ὁ καθ᾿ ἡμᾶς λαὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος φυλάσσει τὸν τόπον καὶ τὸν τρόπον τοῦ βίου τῶν Πατέρων, ἐν ἐπιγνώσει τῆς ἀδιαπτώτου ἱστορικῆς συνεχείας καὶ τῆς εὐθύνης, ἐν προσευχῇ καὶ καρτερίᾳ, ἐν ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ, ἐν χαρᾷ ἐνθέῳ˙ κατὰ τὰ λόγια τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, «ὁ ἐν Θεῷ ὤν, ἀεὶ χαίρει» (P.G. 62, 283), ὡς μηδὲν ἔχων καὶ πάντα κατέχων, ἐν σταυροαναστασίμῳ πορείᾳ πρὸς τὰ Ἔσχατα, ὑπερνικῶν τοὺς πειρασμοὺς καὶ τὰ προσκόμματα «διὰ τοῦ ἀγαπήσαντος ἡμᾶς». «Τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ; θλῖψις ἢ στενοχωρία ἢ διωγμὸς ἢ λιμὸς ἢ γυμνότης ἢ κίνδυνος ἢ μάχαιρα; καθὼς γέγραπται ὅτι ἕνεκά σου θανατούμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν˙ ἐλογίσθημεν ὡς πρόβατα σφαγῆς. ἀλλ᾿ ἐν τούτοις πᾶσιν ὑπερνικῶμεν διὰ τοῦ ἀγαπήσαντος ἡμᾶς. πέπεισμαι γὰρ ὅτι οὔτε θάνατος οὔτε ζωὴ οὔτε ἄγγελοι οὔτε ἀρχαὶ οὔτε δυνάμεις οὔτε ἐνεστῶτα οὔτε μέλλοντα οὔτε ὕψωμα οὔτε βάθος οὔτε τις κτίσις ἑτέρα δυνήσεται ἡμᾶς χωρίσαι ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν» (Ρωμ. η’, 35-39).

Ἐπειδὴ ἡ θεολογία εἶναι ἡ εὐλογημένη ἔκφρασις καὶ διατύπωσις τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας, τὸ βιβλίον τοῦτο αὐτὴν τὴν ζωὴν μαρτυρεῖ, αὐτὸ τὸ πνεῦμα περιγράφει. Ἡ ζωὴ τοῦ πιστοῦ εἶναι συνάντησις μὲ τὸ μυστήριον τῆς Ἐκκλησίας, τὸ μέγα μυστήριον τῆς εὐδοκίας τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ, τῆς ἐν ἐλευθερίᾳ δημιουργίας τοῦ κόσμου καὶ τοῦ ἀνθρώπου, τῆς σωτηριώδους οἰκονομίας, τῆς σαρκώσεως, σταυρώσεως καὶ ἀναστάσεως τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι πορείας πρὸς τὴν ἐσχατολογικὴν τελείωσιν τῶν πάντων.

Ἡ Ὀρθόδοξος θεολογία ζῇ ἀπὸ τὴν διπλῆν ἀναφοράν, ἡ ὁποία ἀναδεικνύεται καὶ εἰς τὸ παρὸν πόνημα, τὴν ἄρρηκτον δηλαδὴ σχέσιν μὲ τὴν παράδοσιν τῆς Ἐκκλησίας, καὶ τὸν διάλογον μὲ τὸν κόσμον καὶ τὰ σημεῖα τῶν καιρῶν. Ἡ θεολογία τοῦ βιβλίου τούτου εἶναι «θεολογία ἐν διαλόγῳ», τρεφομένη ἀπὸ τὴν Ἀλήθειαν, ἡ ὁποία «ἐλευθερώνει» -«Γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ἰωάν. η΄, 32-33)-, καὶ ἀπαντᾷ εἰς τὰ μεγάλα προβλήματα καὶ τὰς προκλήσεις τῆς ἐποχῆς, ἐν ἀληθείᾳ, ἐν ἐλευθερίᾳ καὶ ἐν παρρησίᾳ.

Ἡ μαρτυρία τοῦ παρόντος βιβλίου εἶναι ὅτι ἡ ἐν Χριστῷ ζωὴ ἀπαιτεῖ μαθητείαν, προσευχὴν καὶ πνευματικοὺς ἀγῶνας. Ὅπως δὲ λέγει, χαρακτηριστικῶς, σύγχρονος γνωστὸς θεολόγος, ἡ ἀληθὴς πίστις δὲν εἶναι πορεία ἀπὸ τὸ μυστήριον πρὸς τὴν γνῶσιν, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν γνῶσιν πρὸς τὸ μυστήριον. Εἰς τὴν γνησίαν πνευματικὴν ζωήν, τὸ μυστήριον τοῦ Θεοῦ ἀποδεικνύεται ὅλο καὶ βαθύτερον, τὰ θαυμάσια Αὐτοῦ ἀποκαλύπτονται θαυμαστώτερα. Εἰς τοιαύτην μαθητείαν εἰς τὴν Παράδοσιν τὴς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, εἰς τὸν καλὸν ἀγῶνα οἰκειώσεως, βιώσεως καὶ διασώσεώς της καλεῖ τὸ παρὸν πόνημα. Μᾶς ἀποκαλύπτει πόσων ἀγαθῶν τῆς ἀπολαύσεως ἀξιώνονται οἱ πιστοὶ μέσα εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, τὴν ὁποίαν ὁ Χρυσορρήμων προκάτοχος ἡμῶν ἀπεκάλεσε «στῦλον τῆς Οἰκουμένης [...], μυστήριον μέγα καὶ εὐσεβείας μυστήριον» (πρβλ. P.G. 62, 554).

Κατακλείοντες, συγχαίρομεν ἅπαξ ἔτι ἐκ μέσης καρδίας τοὺς προσφιλεῖς συντελεστὰς τῆς ἀποψινῆς ἐκδηλώσεως, εὐχαριστοῦμεν πάντας ὑμᾶς διὰ τὴν συμμετοχήν σας καὶ ἀπονέμομεν τὰς πατρικὰς εὐχὰς καὶ τὴν Πατριαρχικὴν ἡμῶν εὐλογίαν.

Καλὴν Κυριακὴν τῆς Σαμαρείτιδος!

Πίστη, αγάπη και υπακοή στο θείο θέλημα

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
της Κυριακής των Αγίων Πατέρων
28 Μαΐου 2017
(Ιωαν. ιζ΄ 1- 13 )

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης 


Άκρως συγκινητική είναι η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Σ’ αυτήν ο Κύριος, ενώ λίγες ώρες τον χωρίζουν από τα φρικτά πάθη Του και την ολοκλήρωση της επίγειας αποστολής Του, κάνει έναν διάλογο με τον ουρανό. Παρακαλεί τον Πατέρα να τον δοξάσει, όπως πάντοτε τον είχε δοξάσει έχοντάς τον δίπλα Του ως δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας. Ο Κύριος επετέλεσε στο ακέραιο το υιϊκό καθήκον και τη σωτηριώδη αποστολή Του, δοξάζοντας κατά την επίγειο ζωή Του τον Θεό Πατέρα ανάμεσα στους ανθρώπους.

Δείχνει επίσης την άπειρη αγάπη Του προς το ανθρώπινο γένος, παρακαλώντας τον Πατέρα Του να το προστατεύσει και να διαφυλάσσει τους μαθητές Του από τις παγίδες και τους κινδύνους του πονηρού, από τους οποίους μαστιζόταν ο κόσμος. Ένας κόσμος ανήθικος και εχθρικός προς το μήνυμα και τις σωτηριώδεις αλήθειες του Ευαγγελίου, που ελκόταν και ακόμη έλκεται από την ύλη και το σκοτάδι, περιφρονώντας το φως της θεότητας. Προτιμά τα μίση, τους πολέμους, τις έριδες, τις συκοφαντίες, την αφιλανθρωπία, τον εγωισμό ή το αδιάκοπο κυνήγι του ατομικού συμφέροντος, με όργανα την αδικία και την εκμετάλλευση.

Σε όλα αυτά ο Κύριος έχει να αντιτάξει κάτι πολύ σπουδαιότερο. Κάτι, που σε αντίθεση με τον φθαρτό γήινο κόσμο, θα είναι αιώνιο: την ουράνια βασιλεία του Θεού. Εκεί δεν υπάρχουν πόνος, γηρατειά, θάνατος, ασθένεια, πείνα, φόβος, αβεβαιότητα, πόλεμοι και έριδες, καύσωνας ή ψύχος. Ούτε υπάρχουν εκεί άνθρωποι μνησίκακοι, φθονεροί, κατηφείς, παθιασμένοι με κακόβουλες σκέψεις και ένστικτα. Δεν υπάρχουν θηρία και λέοντες σ’ αυτήν, ούτε οτιδήποτε ακάθαρτο, αλλά «οδός αγία κληθήσεται», σύμφωνα με τον Προφήτη Ησαΐα. Εκεί γίνονται πραγματικότητα οι νέοι ουρανοί και η νέα γη, το δε φως μαζί με την γαλήνη είναι μόνιμες και αδιατάρακτες καταστάσεις.

Όλα αυτά ο Κύριος δεν επιθυμεί να τα απολαύσουν μόνο οι δώδεκα μαθητές, αλλά και ολόκληρη η ανθρώπινη οικουμένη ανεξαρτήτου χρώματος, καταγωγής, πολιτισμού και γλώσσας. Δεν πρέπει η υπέρτατη αυτή Χαρά να μένει προνόμιο των ολίγων, αλλά όσο περισσότεροι μετέχουν σ’ αυτήν, τόσο πιο πολύ εκπληρώνεται το θέλημα του Θεού. Όμως η Χαρά αυτή έχει τρεις προϋποθέσεις: την πίστη, την αγάπη και την υπακοή στο θείο θέλημα. Αυτά τα διέθεταν οι μαθητές και κατ’ επέκτασιν πρέπει να τα διαθέτουν όσοι θέλουν να λέγονται Χριστιανοί αυθεντικοί.

Όλοι, λοιπόν, ας μετανοήσουμε ζητώντας το θείο έλεος, ας στηρίζουμε με όλη την καρδιά μας τον συνάνθρωπό μας και ας ευχαριστούμε πάντοτε τον Θεό για τις ανεξάντλητες δωρεές Του. Γένοιτο!