e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2018

Ευχαριστιακή Σύναξη για τα ονομαστήρια του Μητροπολίτου Ιταλίας Γενναδίου στον Ναό του Αγ. Γεωργίου των Ελλήνων Βενετίας [φωτογραφίες + video]
















Θεία Λειτουργία ονομαστηρίων Σεβ. Μητροπολίτου Ιταλίας και Μελίτης κ. Γενναδίου | Divina Liturgia in occasione dell'onomastico di S. Em.za Rev.ma il Metropolita Gennadios, Arcivescovo Ortodosso d'Italia e Malta.

Παρέστη στο Ιερό Βήμα συμπροσευχόμενος ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος. Η Ευχαριστιακή αυτή Σύναξη πραγματοποιήθηκε το Σάββατο, 17η Νοεμβρίου 2018, στον περικαλλή Ναό του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων Βενετίας, όπου και η έδρα της Ι. Μητροπόλεως Ιταλίας και Μελίτης. Παρέστησαν πολλοί Κληρικοί (μεταξύ των οποίων ο Αρχιεπίσκοπος Τελμησσού κ. Ιώβ), παράγοντες του τόπου, της ομογένειας, όπως και απόφοιτοι του έτους 1961 της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Σημειωτέον, ο Οικουμενικός Πατριάρχης και ο Μητροπολίτης Ιταλίας υπήρξαν συμφοιτητές της παλαίφατης και περιώνυμης αυτής Σχολής.

Μετά την Αρχιερατική θ. Λειτουργία ακολούθησε εόρτιο γεύμα προς τιμήν του μεγάλου Επισκέπτη το οποίο παρέθεσε ο εορταζόμενος Μητροπολίτης και η περί αυτόν συνεργάτες.




















Η ρωσική στάση έναντι της Ουκρανικής Αυτοκεφαλίας. Τρεις παρατηρήσεις


Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΛΑΝΤΗΣ 

I: Η ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΙΑ ΤΩΝ ΝΕΟΤΕΡΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ

Διαβάζοντας κανείς την πληκτικά εκτενή ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ρωσίας (15.10.2018) εναντίον του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ματαίως αναζητάει στην επιχειρηματολογία της την κανονική διάκριση ανάμεσα στην αυτοκεφαλία που χορηγήθηκε με αποφάσεις Οικουμενικών Συνόδων στα πέντε πρεσβυγενή Πατριαρχεία και στην Εκκλησία της Κύπρου από τη μια και σε εκείνη που αποδόθηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο στις νεότερες Εκκλησίες κατόπιν από την άλλη. 

Η κοινή λογική υποδεικνύει πως η αρχή που έχει το δικαίωμα χορήγησης, διατηρεί στο ακέραιο και το δικαίωμα άρσης της αυτοκεφαλίας, κάτι που καθρεφτίζεται στη μακραίωνη συνείδηση της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, με εξαιρετικά πρόσφατο (2012) το παράδειγμα της Εκκλησίας Τσεχίας και Σλοβακίας. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης αντέδρασε επιστολικώς στις αντικανονικές πράξεις του τότε Προκαθημένου της Χριστοφόρου, εφιστώντας του την προσοχή στην αρχή αυτή, με αποτέλεσμα ο στοιχειωδώς νοήμων Πρωθιεράρχης να ανακρούσει πάραυτα πρύμναν, επιζητώντας το έλεος της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως. 

Στην ανακοίνωση της Εκκλησίας της Ρωσίας η ισοτιμία των Εκκλησιών εκλαμβάνεται ιδιοτελώς ως ισοπέδωση, ωσάν τα δίκαια των πρεσβυγενών Θρόνων να είναι τα αυτά με τα αντίστοιχα των νεοτέρων Εκκλησιών. Οι συντάκτες της ανακοίνωσης θολώνουν τα νερά ερμηνεύοντας κανόνες που αναφέρονται σε Πατριάρχες με επικυρωμένα δίκαια από Οικουμενικές Συνόδους ωσάν να έχουν εφαρμογή και στους Προέδρους των λοιπών Αυτοκεφάλων Εκκλησιών. Η ισοπεδωτική αυτή λογική δεν καθρεφτίζει σεβασμό προς τη Μητέρα Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως και τις Οικουμενικές Συνόδους, οι οποίες έχουν ιδιαίτερο κύρος στην Ορθοδοξία. Ίσως δεν κατανοούν οι συντάκτες του κειμένου αυτού ότι, υπονομεύοντας τα δίκαια της Πρωτόθρονης Εκκλησίας, θέτουν υπό αίρεση τις προϋποθέσεις της δικής τους αυτοκεφαλίας, η οποία χορηγήθηκε αποκλειστικά από την Εκκλησία της Νέας Ρώμης. Η σουπιά θολώνει τα νερά φτύνοντας το μελάνι της (και καλά κάνει για να επιβιώσει στους βυθούς), η Εκκλησία όμως οφείλει στις επίσημες εκφράσεις της να καθρεφτίζει την καθαρότητα του λόγου του Θεού.


II: Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΙΣΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ

Ρώσοι κληρικοί, με πρώτο τον Πατριάρχη Μόσχας Κύριλλο και δεύτερο τον Μητροπολίτη Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνα, διακηρύσσουν καθημερινά, εμμονικά και μανικά ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι σχισματικό, ότι δεν είναι καν ορθόδοξο, ότι είναι εκτός Εκκλησίας. Για να θεμελιώσουν τη θέση τους επικαλούνται την κανονική αρχή πως «ὁ ἀκοινωνήτοις κοινωνὼν ἀκοινώνητος», με αναφορά στην απόφαση της Πρωτόθρονης Εκκλησίας να άρει τα επιτίμια των σχισματικών κληρικών και λαϊκών της Ουκρανίας, απόφαση την οποία εσκεμμένα ερμηνεύουν εσφαλμένα. 

Οι λαλίστατοι κληρικοί παραβλέπουν, και πάλι εσκεμμένα, ότι δώδεκα Αυτοκέφαλες Εκκλησίες είναι σε ευχαριστιακή κοινωνία με την Κωνσταντινούπολη. Κατά τη συλλογιστική τους, πρέπει να είναι και αυτές οι Εκκλησίες ακοινώνητες, δεν πρέπει να είναι καν Εκκλησίες. Το πιο ενδιαφέρον όμως είναι ότι οι κληρικοί αυτοί αποσιωπούν ότι η δική τους Εκκλησία είναι σε ευχαριστιακή κοινωνία με τις Εκκλησίες αυτές, με τις Εκκλησίες οι οποίες κοινωνούν με τη σχισματική Κωνσταντινούπολη, με τις Εκκλησίες τις ακοινώνητες. Η έσχατη συνέπεια αυτής της συλλογιστικής: Καθώς κοινωνεί (δήθεν) ακοινωνήτοις, η Εκκλησία της Ρωσίας αφόρισε τον εαυτό της.


III: Η ΡΩΣΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ ΕΥΚΑΙΡΙΩΝ

Η ρωσική αντίδραση στην ουκρανική αυτοκεφαλία είναι κοντόφθαλμη και ουσιαστικά στρέφεται εναντίον των συμφερόντων της Εκκλησίας αυτής, αν ισχύουν οι ισχυρισμοί του Πατριαρχείου Μόσχας αναφορικά προς τους μακραίωνους δεσμούς Ρώσων και Ουκρανών. Η χορήγηση αυτοκεφαλίας δεν έχει οντολογικό χαρακτήρα. Δεν δημιουργεί μία άλλη Εκκλησία (μία είναι η Εκκλησία του Χριστού), αλλά μία διακριτή κανονική-διοικητική ενότητα. Δεν θραύει πνευματικούς δεσμούς, αλλά, αντιθέτως, τους κάνει πιο ορατούς. 

Η αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Ουκρανίας θα σημάνει μία επί πλέον ψήφο σλαβικής Εκκλησίας στην πανορθόδοξη οικογένεια. Αν ήθελε να δικαιώσει όσους το μέμφονται πως επιδιώκει την απολυτοποίηση της ελληνόφωνης παρουσίας στον ορθόδοξο χώρο, το Οικουμενικό Πατριαρχείο θα έπρεπε να αφήσει τα πράγματα ως έχουν, να μη δώσει τη δυνατότητα σε μία ακόμη σλαβική φωνή να αρθρωθεί στα όργανα της πανορθοδοξίας. Φυσικά, για άλλη μια φορά η Κωνσταντινούπολη διαψεύδει τους εμπαθείς κατηγόρους της: Αν όντως υπάρχουν βαθείς πνευματικοί δεσμοί Ρώσων και Ουκρανών, το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως προσφέρει τη δυνατότητα περαιτέρω ενδυνάμωσής τους, δίνει στους Σλάβους μία ψήφο παραπάνω. Τι άλλο θέλουν; 

Ανασκοπώντας όμως την ιστορία της Εκκλησίας της Ρωσίας, ιδίως δε τα τελευταία χρόνια, όπου ιδιαίτερη ευθύνη για τα τεκταινόμενα φέρουν οι Μόσχας Κύριλλος και Βολοκολάμσκ Ιλαρίων, διαπιστώνει κανείς πόσο κοντόφθαλμη είναι η λογική που διέπει τις κινήσεις τους. Αν στοιχειωδώς συνεργάζονταν με το Φανάρι, θα κέρδιζαν τον έπαινο σύμπασας της Ορθοδοξίας. Χωρίς να δώσουν τίποτε ουσιαστικό, θα κέρδιζαν τα πάντα. Αν έρχονταν στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο, και παρότρυναν και τους άλλους απόντες να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους, θα αναδεικνύονταν ως συνεγγυητές της ενότητας. Αν συμμετάσχουν οι στη Μόσχα αναφερόμενοι επίσκοποι της Ουκρανίας στη συγκροτητική της νέας Εκκλησίας σύνοδο είναι σαφές ότι λόγω της αριθμητικής υπεροχής τους δύνανται να εκλέξουν τον προκαθήμενο της επιλογής τους και να οδηγήσουν προς τα εκεί που αυτοί θέλουν τη νέα Εκκλησία. Η πρόσφατη ιστορία της Εκκλησίας της Ρωσίας είναι μία ιστορία χαμένων ευκαιριών, χρυσών ευκαιριών.

Ο άνθρωπος, απλός και προσωρινός διαχειριστής του υλικού πλούτου

ΟΜΙΛΙΑ  ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ 
της Κυριακής Θ΄ Λουκά 
18 Νοεμβρίου 2018 
(Λουκ. ιβ΄ 16-21)

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης 


Πολύ καλά είχε κάνει τους σχεδιασμούς του ο πλούσιος νοικοκύρης της παραβολής. Για να χωρέσουν τα άφθονα πλούτη και γεννήματά του αποφάσισε να γκρεμίσει τις μικρές αποθήκες του και να χτίσει πολύ μεγαλύτερες. Εκεί θα συσσώρευε και θα ασφάλιζε τα αγαθά του, λέγοντας στον εαυτό του ότι τώρα θα ζούσε μέσα στις απολαύσεις, χωρίς να έχει ανάγκη κανέναν. Όμως, ένα δεν υπολόγισε: τον θάνατο.

Εκείνη τη νύχτα, τα πνεύματα του Κακού και του Σκότους πήραν την ψυχή του (αυτό σημαίνει η φράση: «την ψυχήν σου απαιτούσι από σου»). Δεν σκέφτηκε και δεν υπολόγισε, ο εγωιστής και ανόητος, την προσωρινότητα της ανθρώπινης ζωής. Δεν σκέφτηκε ότι κάθε πλούτος υλικός ή πνευματικός μάς δίδεται από τον Θεό για την σωστή αξιοποίησή του.

Ο άνθρωπος είναι μονάχα απλός και προσωρινός διαχειριστής του υλικού πλούτου, ο οποίος σκοπό έχει την ανακούφιση των συνανθρώπων του. Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι πρέπει να ζούμε εξαθλιωμένοι και αναξιοπρεπείς. Όμως, είναι ανάγκη -και μάλιστα στις μέρες μας- να χρησιμοποιούμε και να κρατάμε για τον εαυτό μας μόνο το αναγκαίο. Το υπόλοιπο και περισσευούμενο δεν μας ανήκει. Ανήκει στους πάσχοντες πένητες και αναξιοπαθούντες αδελφούς μας. Τότε μονάχα θα ανταλλάξουμε τα άχρηστα και περιττά γήινα πλούτη (τα οποία μια πυρκαγιά, ένας σεισμός ή ένας πόλεμος μπορεί να μας στερήσουν) με τους θησαυρούς τους άφθαρτους του ουρανού. Γένοιτο! 

Ο Μητροπολίτης Πειραιώς σχολιάζει την απόφαση της Ιεραρχίας της Ελλαδικής Εκκλησίας για τις σχέσεις Κράτους - Εκκλησίας [ΣΚΑΙ, 17.11.2018]


Ο Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ σχολιάζει εμφατικά την χθεσινή απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος για τις σχέσεις Κράτους - Εκκλησίας και το σχέδιο της επικείμενης "Συμφωνίας" [τηλεόραση ΣΚΑΙ, 17 Νοεμβρίου 2018]


Σημεία της παρέμβασης του κ. Σεραφείμ:

- Ο Ιερώνυμος δεν μπορεί να εκφράζει μόνος του την Εκκλησία, έπραξε καθ' υπέρβαση της εξουσίας του.
- Η Ιεραρχία διοικεί την Εκκλησία και δεν συναινεί στη συμφωνία αυτή. Ο μόνος που νομικά και κανονικά υποχρεώνει την Εκκλησία είναι η Ιεραρχία της Εκκλησίας.
- Η Σύνοδος των Επισκόπων διοικεί την Εκκλησία όπως προβλέπει και το Σύνταγμα. Συνεπώς και ο Αρχιεπίσκοπος και Διαρκής Ιερά Σύνοδος είναι εντολοδόχοι του Σώματος της Ιεραρχίας και δεν έχουν κανένα έννομο δικαίωμα να αποφασίζουν για τόσο σοβαρά θέματα μόνοι τους.
- Η Ιεραρχία αποφάνθηκε και είπε ότι δεν συναινεί στην διαγραφή από το ανθρώπινο δυναμικό και της μισθοδοσίας των κληρικών και να μετατραπεί σε μια απλή επιδότηση.
- Η κυβέρνηση έδειξε το αληθινό της πρόσωπο του αυταρχισμού και της δολιότητας. Υπεύθυνος για τον αυταρχισμό που εκδηλώνεται είναι οι κύριοι Τσίπρας και Καμμένος.
- Πήγαν να παγιδεύσουν την εκκλησία πετώντας μας από το μισθολόγιο, θα αγωνιστούμε μέχρι τέλους.
- Θέλουν να καταστήσουν ανίσχυρη την Εκκλησία αλλά θα βρουν μπροστά τους την Ευρώπη και την ΕΣΔΑ.
- Είναι αδύνατο να αποδεχθούμε την μονομερή αθέτηση της υποχρεώσεως της Πολιτείας να καταβάλει την μισθοδοσία στον κλήρο έναντι της περιουσίας που προσέλαβε από την Πολιτεία. Δεν ζητάμε χαριστική συμπεριφορά και αντιμετώπιση αλλά νομιμότητα και ηθική διάσταση των πραγμάτων, αν προσφύγουμε στα δικαστήρια θα δικαιωθούμε.
- Αν προχωρήσει μονομερώς η Κυβέρνηση θα εισηγηθώ στην Ιεραρχία να κηρύξει την Εκκλησία εν διωγμώ από την ελληνική Κυβέρνηση και να καταφυγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Η Βενετία, "ένας προνομιούχος τόπος για διάλογο" μεταξύ Οικουμενικού Πατριάρχη και Ρ/Καθολικού Πατριάρχη Βενετίας [ιταλιστί]

L’incontro a Venezia, “luogo privilegiato di dialogo”, tra il Patriarca ecumenico di Costantinopoli Bartolomeo e il Patriarca Francesco Moraglia 

Pubblicato il novembre 16, 2018 - patriarcatovenezia.it





Si è svolto questa mattina a Venezia l’incontro tra il Patriarca Francesco Moraglia e il Patriarca Ecumenico di Costantinopoli Bartolomeo che si trova, per alcuni giorni, nella città lagunare.

Nel suo indirizzo di saluto (in calce il testo integrale) il Patriarca di Venezia ha affermato tra l’altro: “Venezia, con la sua storia e nei suoi segni anche pubblici – e tuttora visibili soprattutto nelle sue chiese ma anche nei palazzi e lungo le sue strade di terra e d’acqua -, rappresenta un forte richiamo all’azione potente che il Vangelo di Gesù Cristo, il Signore Risorto, ha immesso anche nelle pieghe più dolorose e faticose della vita del mondo con frutti abbondanti e sempre più indispensabili di amore e di pace, di giustizia e riconciliazione. Venezia, da sempre, risplende e risalta come luogo privilegiato d’incontro, di convivenza e dialogo tra popoli, comunità e persone segnate da differenze – anche nel loro credo religioso – ma non per questo lontane e tantomeno ostili. Avvertiamo, oggi, in un tempo segnato da diffusa secolarizzazione, come in modo particolare le Chiese cristiane siano chiamate sempre più ad offrire al mondo una testimonianza credibile e credente, amorevole, della Verità e dei doni di grazia che hanno, non per loro merito, ricevuto. La fede e la vita “in Cristo” ci possiedono e spingono a mostrare come la dimensione religiosa sia arricchimento vero per la vita di una società e stimolo continuo a ricercare le strade dell’unità, della pace e della riconciliazione, anche di fronte a ferite e conflitti”.

“La città di Venezia – ha proseguito il Patriarca Moraglia -, con la sua bellezza ma anche con la sua fragilità – che abbiamo sperimentata di recente con l’acqua alta eccezionale -, ci suggerisce inevitabilmente l’importanza di una visione globale dell’uomo, nella sua relazione con Dio, con gli altri e con il creato. Cura e custodia dell’ambiente (“casa comune”), animate da un’autentica sensibilità ecologica e secondo un utilizzo intelligente delle conoscenze e delle risorse (fede e ragione camminano insieme), vanno così sempre di pari passo con il rispetto della dignità e del valore di ogni persona e di ogni vita. Sono certo che questi giorni veneziani regaleranno a Vostra Santità numerose testimonianze di come l’amore di Dio e la carità degli uomini si siano incarnate nel nostro territorio. Nella comune preghiera, chiediamo di mantenere vivo il profondo senso di Dio. Stare alla presenza di Dio vuol dire riporre in Lui la nostra fiducia e lasciare che sia Lui a plasmarci, acconsentendo ai suoi tempi e ai suoi modi”.

Il Patriarca Bartolomeo – che era accompagnato in particolare dal Metropolita per l’Italia e Malta Gennadios – ha manifestato la sua gioia per essere in questi giorni di nuovo a Venezia ed espresso anche un ringraziamento per la cordiale e bella accoglienza ricevuta da tutti in questi giorni veneziani; ha quindi voluto donare una croce pettorale al Patriarca Francesco il quale, a sua volta, ha offerto all’ospite due preziose pubblicazioni che raccolgono ed illustrano i mosaici marciani.

I due Patriarchi sono poi scesi nella basilica e nella cripta di S. Marco per pregare insieme davanti alle spoglie dell’evangelista; la visita è, infine, proseguita sotto le cupole della cattedrale, alla Pala d’Oro e all’altare della Madonna Nicopeia nonché davanti alle sacre reliquie custodite nella basilica marciana.