e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2019

Καλοί Σαμαρείτες της ζωντανής πίστης και της εφαρμοσμένης αγάπης

ΟΜΙΛΙΑ  ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ 
της Κυριακής Η΄ Λουκά 
10 Νοεμβρίου 2019 
(Λουκ. ι΄ 25-37)


Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης

Απαράδεκτη και εξοργιστική υπήρξε η ανάλγητη στάση των δύο ιερωμένων του Ιουδαϊσμού, όταν περνώντας δίπλα από τον πληγωμένο και ημιθανή συνάνθρωπό τους, έκαναν πως δεν τον είδαν και προσπέρασαν αδιάφοροι. Ίσως ο φόβος να τους οδήγησε σ’ αυτήν την αποτρόπαια συμπεριφορά, καθώς περνώντας από ένα ερημικό φαράγγι, μιας περιοχής επικίνδυνης και ληστοκρατούμενης, μπορεί να σκέφτηκαν ότι θα είχαν και αυτοί την ίδια τύχη. Ότι δηλαδή, οι ληστές, οι οποίοι κακοποίησαν τον ξαπλωμένο μπροστά στα μάτια τους οδοιπόρο, θα επιτίθεντο και σ’ αυτούς.
     Ωστόσο, υπήρχαν και άλλοι λόγοι που τον προσπέρασαν, χωρίς να τον βοηθήσουν. Ίσως να φοβήθηκαν ότι μπορεί να μολυνθούν από το αίμα του χτυπημένου, καθώς όλοι γνωρίζουμε την υποκριτική τυπολατρία του Μωσαϊκού Νόμου. Ένας τρίτος λόγος, που πιθανόν τους ώθησε να πάρουν την απάνθρωπη απόφασή τους, ήταν η απουσία θεατών και χειροκροτητών της πράξης τους. Αν τριγύρω τους υπήρχε πλήθος ανθρώπων, θα τον βοηθούσαν επιδεικτικά για να επαινεθούν και να διασκορπιστεί η φήμη τους παντού, ως ευεργετών και φιλάνθρωπων. Ένας τελευταίος λόγος ήταν ασφαλώς και η φιλαργυρία τους. Γνώριζαν ότι θα αναγκάζονταν να ξοδέψουν κάποια χρήματα για την περίθαλψη και τη μεταφορά αυτού του ανθρώπου.
     Αντίθετα, ο Σαμαρείτης που πέρασε μετά από αυτούς δεν σκέφτηκε με τον ίδιο τρόπο. Θεώρησε ότι ήταν υπέρτατο και ανθρώπινο καθήκον του να συντρέξει τον χτυπημένο συνάνθρωπό του. Δεν τον απασχόλησε καθόλου η καταγωγή του, δηλαδή το γεγονός ότι ο πληγωμένος ανήκε στο ιουδαϊκό γένος, ανέκαθεν εχθρικό προς τους Σαμαρείτες. Απεναντίας, τον είδε ως άνθρωπο αναξιοπαθούντα και κινδυνεύοντα και δεν λυπήθηκε ούτε κόπους ούτε χρήματα, προκειμένου να τον βοηθήσει.
     Ο Σαμαρείτης αποτελούσε και συνεχίζει ν’ αποτελεί για όλους μας ένα αιώνιο και αξεπέραστο παράδειγμα προς μίμησιν. Καθημερινά συναντάμε ανθρώπους με ποικίλα τραύματα: Ψυχικά και σωματικά. Ποτέ δεν θα λείψουν οι άστεγοι, οι γυμνοί, οι πεινασμένοι και ταλαιπωρημένοι άνθρωποι. Γι’ αυτό οφείλουμε όλοι να είμαστε καλοί Σαμαρείτες της ζωντανής πίστης και της εφαρμοσμένης αγάπης. Ο καθένας μας, στο μέτρο των δυνατοτήτων του, μπορεί να γίνει καλός Σαμαρείτης για τον άλλον, θεραπεύοντας όχι μόνο τα σωματικά τραύματα, αλλά και τα ψυχικά, τα οποία είναι αποτελέσματα των φιλονικιών, των συκοφαντιών, της αδικίας, της ζήλιας, των ύβρεων αλλά και της προσωπικής αμαρτωλότητας του καθενός από εμάς. Το μέγα και επιτακτικό αυτό έργο μας, θα έχει παντοτινό οδηγό τον Σωτήρα Χριστό. Γένοιτο! 

Δεν υπάρχουν σχόλια: