Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Γεώργιος Λέκκας
Κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου
Καθώς τα περιοριστικά μέτρα για την προστασία από την προσφάτως ενσκήψασα πανδημία παρατείνονται παγκοσμίως χωρίς σαφώς ορισμένο το χρονικό σημείο άρσης τους, η αντίθεση μεταξύ της υπεύθυνης Διοίκησης της Εκκλησίας και αντιδρώντων μελών αυτής βαίνει την στιγμή αυτή κλιμακούμενη, κυρίως σε ορθόδοξες χώρες, όπου οι πιστοί υποχρεούνται να εορτάσουν το Πάσχα με τους ναούς τους κλειστούς ή σε λειτουργία αλλά χωρίς τη συμμετοχή του ορθοδόξου πληρώματος.
Η υπεύθυνη Διοίκηση της Εκκλησίας, εκεί όπου έχει επιβληθεί το εξαιρετικό μέτρο ιεροπραξιών με ελάχιστο αριθμό ατόμων, προβάλλει ως κύριο επιχείρημά της την ανάγκη προστασίας της ανθρώπινης ζωής από την μετάδοση του ιού κατά τη συνάθροιση των λατρευτικών συνάξεων. Από την άλλη, οι αντιδρώντες στο εξαιρετικό αυτό μέτρο πιστοί επικαλούνται συνήθως το ατομικό δικαίωμα της άσκησης της θρησκευτικής τους ελευθερίας, που το βλέπουν να καταστρατηγείται με το ως άνω μέτρο.
Επειδή οι μέρες της απαγόρευσης αυξάνονται και η ψυχική κόπωση από την στέρηση της συμμετοχής στις ιεροπραξίες της Εκκλησίας μας συσσωρεύεται μέρα με τη μέρα, ιδίως ενόψει της μεγάλης εορτής του Πάσχα των Ορθοδόξων αλλά και της αδυναμίας να προβλεφθεί με ακρίβεια το χρονικό σημείο επιστροφής στις λατρευτικές πρακτικές του εκκλησιαστικού σώματος, η σύγκρουση των δύο παραπάνω αντιτιθέμενων τάσεων είναι πολύ πιθανόν να επιδεινωθεί σημαντικά με προφανείς τις επικίνδυνες συνέπειες για το σώμα της Εκκλησίας.
Επείγει, λοιπόν, να αναδειχθεί η πνευματική διάσταση αυτής της πρωτόγνωρης για τον πιστό συνθήκης να στερείται ακόμα και ανήμερα της εορτής του Πάσχα της Θείας Μεταλήψεως, προκειμένου όχι μόνο να καταστεί δυνατή η σύγκλιση των δύο αντιτιθέμενων προμνημονευθεισών επιχειρηματολογιών, αλλά κυρίως για να βγούμε πνευματικά ενδυναμωμένοι από αυτήν την νέα παγκόσμια κρίση.
Είναι η ώρα να αναγνωρίσουμε με ειλικρίνεια και ταπείνωση ότι αυτή η συμφορά που πλήττει σήμερα ολόκληρη την ανθρωπότητα και υποχρεώνει σε κατ’ οίκον εγκλεισμό τον ένα στους δύο ανθρώπους αυτού του πλανήτη οφείλεται στην αμετανοησία όχι τόσο αυτών που αγνοούν την αλήθεια του Ευαγγελίου όσο κυρίως στην αμετανοησία όλων εμάς των πιστών στην αλήθεια του Ευαγγελίου χριστιανών.
Πρόκειται ασφαλώς για μέσο παιδαγωγίας της αγάπης του Θεού προς τον κόσμο Του και κυρίως όλων όσων κληθήκαμε και αποδεχθήκαμε την πρόσκληση της πίστεως στον Σωτήρα Χριστό. Το ότι ο πρώτος και κύριος στόχος αυτής της παιδαγωγίας είμαστε όλοι εμείς οι συνειδητοί χριστιανοί προκύπτει αναμφίβολα από τη φύση της συμφοράς αυτής και κυρίως του τρόπου εξαπλώσεώς της μέσω συναθροίσεων.
Καλούμαστε, έτσι, σε βαθιά μετάνοια όχι μόνο για την προδοσία του ευαγγελικού κηρύγματος αλλά και τις συνέπειές της σε ανθρώπινες ψυχές και ζωές σε όλον τον κόσμο. Καλούμαστε να θρηνήσουμε προσωπικά ως και τα θύματα αυτής της τελευταίας συμφοράς σ’ όλα τα μήκη και πλάτη της Γης ως θύματα της χριστιανικής αμέλειας του καθενός μας, ως θύματα που έπαθαν και συνεχίζουν να υποφέρουν εξαιτίας όχι τόσο δικών τους όσο των δικών μας παθών και παραλήψεων.
Ο συνειδητοποιημένος πιστός καλείται να δεχθεί μετ’ ευχαριστίας αυτή τη συμφορά ως δώρο μετανοίας, αλλαγής των προτεραιοτήτων του βίου του, ευκαιρία σύναψης καρδιακών εν Χριστώ σχέσεων με μακρινούς του και αγνώστους αλλά και ανάληψης της προσωπικής του ευθύνης για το κακό που συσσωρεύεται στη Γη από τα δικά του πάθη.
Η συντόμευση του χρόνου της παιδαγωγίας μας με προσφυγή στη Θεία Μετάληψη κατά παράβαση των οδηγιών της υπεύθυνης Διοίκησης της Εκκλησίας μας, ακόμα κι όταν αυτό είναι πρακτικά δυνατό, πνευματικά δεν μας συμφέρει. Δεν είναι τώρα καιρός Μεταλήψεως, αλλά καιρός Μετανοίας. Η συμμετοχή μας στο Ποτήριο της Ζωής δεν είναι ατομικό δικαίωμα, αλλά φάρμακο αποκαταστάσεως σε κοινωνία ζωής, φάρμακο που χορηγείται υπό την προϋπόθεση συνειδητής μετάνοιας. Όπως, επίσης, η προστασία της υγείας είναι μείζον αγαθό αλλά όχι ισάξιο ούτε βέβαια υπέρτερο της σωτηρίας της ψυχής του καθενός μας, που περνάει αναγκαστικά μέσα από μετάνοια.
Η εμπειρία των Αγίων μας διδάσκει ότι ακόμα και σε περιόδους επιβεβλημένης αποχής από το Ποτήριο της Ζωής, η βαθιά μετάνοια συνοδεύεται συχνά από πρόγευση Παραδείσου με έκρηξη δοξολογίας και κατακλυσμό αγάπης για όλα τα όντα. Αδικήσαμε τον Χριστό με τα πάθη μας, θα Του αρνηθούμε τώρα και την ευκαιρία μετανοίας που μας προσφέρει;
Στον καιρό του παγκοσμιοποιημένου λοιμού, η απάντησή μας δεν μπορεί να είναι άλλη από τη συντονισμένη συστράτευση για προσευχή μετανοίας, η οποία θα οδηγήσει ασφαλώς στην πνευματική αναγέννηση ολόκληρης της ανθρωπότητας.
Μ. Παρασκευή, 17.4.2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου