“Στο καθήκον κάθε Χριστιανού να αγαπά και να μεριμνά για τον πλησίον του αναφέρθηκε η Α.Θ. Παναγιότης ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, στην ομιλία του στο Παγκόσμιο Φόρουμ για τους Πρόσφυγες, που διοργανώνεται στη Γενεύη από την Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες (UNHCR, the UN Refugee Agency) και την Ελβετική Κυβέρνηση, από χθες, Τετάρτη, μέχρι και αύριο, Παρασκευή, 15 Δεκεμβρίου 2023.
Ως χριστιανός, το να αγαπώ τον πλησίον μου δεν είναι προτίμηση, σύσταση, ούτε καν επιλογή, αλλά είναι εντολή”, τόνισε κατά την έναρξη της ομιλίας του ο Παναγιώτατος, επισημαίνοντας ότι όλοι θα πρέπει να επιστήσουν την προσοχή τους όχι στο σύμπτωμα, δηλαδή στον εκτοπισμό λαών, αλλά στις πολλές γενεσιουργές αιτίες του προβλήματος, στις οποίες συγκαταλέγονται, όπως είπε, ο πόλεμος, οι ασθένειες, η έλλειψη καθαρού νερού και τροφής, η κλιματική αλλαγή και η οικονομική ανισότητα, που μετατρέπουν ολόκληρες ηπείρους σε έρημο τόπο θανάτου και αναγκάζουν λαούς να μεταναστεύσουν.
Ο Πατριάρχης τόνισε ότι, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, όλοι συνέβαλαν στο να προκληθούν οι μεταναστευτικές αυτές κρίσεις, και ότι έχουν ωφεληθεί σε βάρος άλλων που υποφέρουν.
“Είδαμε την αντανάκλαση μιας κοινωνίας που μόνο καταναλώνει και αφήνει πίσω της όχι μόνο φυσικά ερείπια, αλλά τα συντρίμμια της ανθρώπινης ψυχής. Δυστυχώς, συνεχίζουμε να ευτελίζουμε τη ζωή, να κλείνουμε τα μάτια μας στην αλήθεια. Εκτός αν αλλάξουμε δραστικά, εκτός αν τερματίσουμε την παράνομη μεταφορά όπλων, την εμπορία ανθρώπων, την προώθηση του βιολογικού πολέμου, τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και κάθε μορφή κατάχρησης της ενσαρκωμένης εικόνας του Θεού, του ανθρώπου.”
Υπενθύμισε δε, την κοινή επίσκεψή που πραγματοποίησαν με τον Αγιώτατο Παπά Ρώμης Φραγκίσκο και τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο στη Λέσβο, το 2016, όπου συναντήθηκαν με πρόσφυγες πολέμου, αλλά και την συνάντηση που είχε με πρόσφυγες από την Ουκρανία, το 2022, στα σύνορα της Πολωνίας με τη δοκιμαζόμενη από τον πόλεμο χώρα. Δεν παρέλειψε δε να αναφερθεί και στους οικογενείς και φίλους, τους συμπατριώτες του από την ιδιαίτερη πατρίδα του, την Ίμβρο, οι οποίοι διασκορπίστηκαν το 1964 σε όλες τις γωνιές της γης μετά από αναγκαστικό εκτοπισμό.
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του ο Παναγιώτατος κάλεσε όλους να συμβάλλουν να ακούγεται η φωνή των προσφύγων, και να σταθούν προστάτες και αρωγοί των δοκιμαζόμενων από την αδικία συνανθρώπων μας.
“Επομένως, ας δούμε πέρα από την ορολογία, πρόσφυγες-μετανάστες – αιτούντες άσυλο – εσωτερικά εκτοπισμένοι. Ας κοιτάξουμε πέρα από το χρώμα του δέρματός τους, το δόγμα ή την πίστη τους, και ας δούμε τα μάτια του ανθρωπίνου δημιουργήματος του Θεού, μετατρέποντας αυτές τις κρίσεις σε ευκαιρία να οικοδομήσουμε γέφυρες, να δείξουμε εμπράκτως αλληλεγγύη, να αγγίξουμε και να μεταμορφώσουμε καρδιές.”
Διαβάστε την ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχου μετά τις φωτογραφίες!
__________________
Φωτό: Ivars Kupcis / World Council of Churches
* * *
“A new command I give to you: Love one another. As I have loved you, so you must love one another. By this everyone will know that you are my disciples…” (John 13:34-35)
Your Excellency, The U.N. High Commissioner for Refugees,
Esteemed participants of the “Global Refugee Forum,”
As a Christian, to love our neighbor is not a preference, recommendation, nor even an option, but it is a command. We make this humble address today to draw attention to the continuous needless loss of our brothers and sisters, our fellow human beings, the other, the refugee.
We must call to attention not the symptom, that is the displacement of peoples, but the root causes, and they are many. War, disease, lack of clean water and food, climate change, and economic disparity, all of them continue to make nations and whole continents into wastelands of death and forced migrations.
A refugee is a person who has come to our door in seek of refuge, but do we ask: “Why my brothers and sisters have you left your homes? The places you were born in, grew in, played and learned in? Why do you leave behind all that you first loved and all that first loved you?” And should a refugee succeed to escape from their personal hell, what is our response? What are our promises and guarantees?
For we all know that, in a large or a small way, all the same, we have caused these crises, we have benefited at the expense of others suffering. We have seen the reflection of a society that only consumes and leaves behind her not only physical rubble, but the ruins of the human soul. Unfortunately, we continue to debase life, to blind ourselves from the truth. Unless we drastically change, unless we end the illegal transfer of weapons, the trafficking of peoples, the promotion of biological warfare, crimes against humanity, and all form of abuses of the incarnate image of God, the human being.
We have been on Lesvos in 2016, along with our brothers His Holiness Pope Francis and His Beatitude Archbishop Hieronymos of Athens, and touched the hands of and shared common meal with those who fled war and risked their lives at sea. We have been to the boarders of Ukraine and Poland, in 2022, and looked into the eyes of those who have seen war and destruction. We have seen our own families and friends, our compatriots from our home-island of Imvros, scattered in 1964 to all the corners of the earth after forced displacement. And yet we come to this beautiful city of Geneva, surrounded by her white snowcaps, her quite forests and her picturesque lake Léman, forcing each of us to reflect on the peace that nature offers. We have traveled from the Ecumenical Patriarchate, the Martyric Church of Constantinople, to call on all of you: let not the voice of our brother go unheard, let not our answer to God in the face of injustice be, that we were not our “brother’s keeper.”
Therefore, let us look beyond the terminology, refugees-migrants-asylum seekers-internally displaced peoples; let us look beyond the colour of their skin, the creed or faith they adhere to; and let us see the eyes of God’s human creation, transforming these crises to an opportunity for building bridges, for practicing solidarity, for changing hearts.
Thank you for your kind attention!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου