e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2013

Απεβίωσε ο αγαπημένος και πολυσέβαστος Φιλόλογος Μαρίνος Αβούρης

Έγινε γνωστό πριν λίγο ότι απεβίωσε σήμερα, σε πολύ βαθιά γεράματα 97 ετών, ο αγαπημένος Φιλόλογος πλήθους Ζακυνθινών ΜΑΡΙΝΟΣ ΑΒΟΥΡΗΣ. Ο εκλιπών ήταν περιφανής γόνος τού Μπανάτου, τόπο που υπεραγαπούσε και πάντα επέστρεφε σε αυτόν για αναψυχή. Τα τελευταία χρόνια (μάλιστα δε μετά τον θάνατο τής συζύγου του Αναστασίας Νέγκα - θεολόγου) διέμενε μόνιμα στο σπίτι του των Αθηνών,  ενώ κάποια από τα τελευταία καλοκαίρια ερχόταν με τα παιδιά του στην πατρογονική εστία του, στα Μαριναίικα Μπανάτου. 

Η κηδεία του θα τελεσθεί στον ναό τής Παναγούλας Μπανάτου,  αύριο (14/11), στις 3 μετά το μεσημέρι, η δε ταφή του θα γίνει στον Οικογενειακό Τάφο των Αβουραίων στο Κοιμητήριο τής Ενορίας μας.

Για την ζωή και την αγάπη, την οποία εισέπραττε από τους πάμπολλες εκατοντάδες μαθητών του, αξίζει ν' αναγνώσετε μιαν αναφορά στην φωτεινή φυσιογνωμία του, την οποία έγραψε (στις 2 Φεβρουαρίου 2009) η συνεργάτιδά μας διηγηματογράφος Διονυσία Μούσουρα-Τσουκαλά, για λογαριασμό τού πολυπεριοδικού μας. Κάντε κλικ εδώ.

Εκ μέρους τού ΝΥΧΘΗΜΕΡΟΝ, εκφράζουμε θερμά συλλυπητήρια στα παιδιά του Νικόλαο Αβούρη, Καθηγητή Πανεπιστημίου Πατρών και Διονυσία Αβούρη, Καθηγήτρια Γραφιστικής στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.

*          *          *

Φωτο-αναμνήσεις τού 1968 και τής εκδρομής τού 1970 
από το Γυμνάσιο τής Ζακύνθου

Ο Διευθυντής τού Σχολείου είναι πάντα ο Μαρίνος Αβούρης. Ο ιερωμένος που εικονίζεται είναι ο μετέπειτα Μητροπολίτης Ζακύνθου (και σήμερα Δωδώνης) Χρυσόστομος Συνετός, τότε Ηγούμενος τού Σιναϊτικού Μετοχίου εν Ζακύνθω.

Τις αναμνηστικές αυτές στιγμές μάς απέστειλε απόψε από το αρχείο του ο Μαρίνος Καποδίστριας, εις μνήμην τού Δασκάλου!...









Ανασκόπηση

Γράφει η Διονυσία Μούσουρα-Τσουκαλά

Χρόνια Πολλά και καλή Χρονιά σε όλους! Πέμπτος χρόνος για τη στήλη Αναμνήσεις και Νοσταλγίες της Διονυσίας!!! Ένα πολύ μεγάλο Ευχαριστώ στον αγαπητό και ακούραστο π. Παναγιώτη για την ευκαιρία που μου έδωσε, να επικοινωνώ μαζί σας κι οπωσδήποτε, ένα πολύ μεγάλο Ευχαριστώ σε όλους εσάς, που δεν κουραστήκατε ακόμα να διαβάζετε!

Γιατί, αν εσείς δεν με τιμούσατε και με τιμάτε διαβάζοντας με, δεν θα υπήρχε λόγος να γράφω, αφού απώτερος σκοπός κάθε συγγραφέα είναι, όχι μόνο να διαβαστούν τα γραπτά του από όσο το δυνατόν ευρύτερο αναγνωστικό κοινό, αλλά επί πλέον, κάθε αναγνώστης, κάπου να αγγιχτεί, κάπου να ταυτιστεί με αυτά που διαβάζει!

Κρίνοντας από τα σχόλια, που κατά καιρούς τόσοι έχετε κάνει στα κείμενα μου, αλλά και ιδιαιτέρως σε μένα προσωπικά, διαπιστώνω την πολύ ζεστή και όμορφη σχέση που έχει δημιουργηθεί ανάμεσά μας και σας ευχαριστώ γι’ αυτό! Μεγάλη ικανοποίηση!

Ακόμα σκέφτομαι με νοσταλγία με πόση αγάπη με περιβάλατε κάποιοι από εσάς με τους οποίους είχα την τύχη  να γνωριστώ προσωπικά στο τελευταίο μου ταξίδι (πάνε τέσσερα χρόνια τώρα), μόνο που λόγω εξαιρετικών συνθηκών αναγκάστηκα να φύγω έκτακτα, χάνοντας έτσι την ευκαιρία να γνωρίσω και να σφίξω το χέρι, όπως επιθυμούσα, σε όλους σας! Υπόσχομαι όμως, αν αξιωθώ πάλι αυτό το ταξίδι, να συναντήσω εκ του σύνεγγυς, ει δυνατόν, όλους σας! 

Χαλαροί οι ρυθμοί πάντα αυτές τις μέρες, εξ ού και η... καθυστέρηση τής γραφής μου. Κοντεύει να μεσιάσει ο μήνας,  ξεφεύγουμε από τη ρουτίνα τής ζωής και, παρ’ όλες τις δύσκολες μέρες που περνά η πατρίδα, προσπαθούμε όλοι να κρατάμε ακόμα το κεφάλι ψηλά ιδιαίτερα εσείς που ζείτε εκεί και επηρεάζεστε άμεσα.

Μολονότι κι εμείς οι εκτός Ελλάδας, με την έγνοια και τη σκέψη σας ζούμε συνεχώς, αφού όσα χρόνια κι αν ζούμε μακριά, πολλοί από εμάς πλησιάζουμε τον μισό αιώνα, (προσωπικά, τέλος του μήνα συμπληρώνω 46 χρόνια απουσίας από την Ελλάδα και 53 από το αγαπημένο νησί) και πάρα πολλοί άλλοι όχι μόνο ξεπέρασαν τον μισό αιώνα, αλλά πολλοί και τα 60 χρόνια, το σώμα εδώ, η σκέψη και η ψυχή πάντα εκεί! Ίσως, κάποιοι από εσάς να δυσκολευτείτε να το πιστέψετε... Κι όμως, αγαπημένοι μου φίλοι, έτσι είναι! Μόνον όποιος έζησε μακριά από την πατρίδα, μπορεί ίσως να το καταλάβει αυτό απόλυτα!

Δε θα ήταν υπερβολή αν σας έλεγα ότι κάθε φορά που θα σμίξουμε εδώ με άλλους Έλληνες για οικογενειακούς, προσωπικούς, κοινωνικούς, πνευματικούς  και άλλους λόγους, το μεγαλύτερο μέρος τής συζήτησης περιστρέφεται γύρω από τη μάνα-πατρίδα και τους αγαπημένους που όλοι έχουμε εκεί...

Πάνω από εξήντα χρόνια αργότερα, ελληνικές εφημερίδες διαβάζουμε, ελληνικό ραδιόφωνο ακούμε, ελληνικά προγράμματα παρακολουθούμε στα συνδρομητικά κανάλια... κι ας είναι τα περισσότερα προγράμματα άχρηστα και πολύ χαμηλού επιπέδου. Συγνώμη, που το λέω αυτό, αλλά έτσι είναι!

Η λαχτάρα, όμως, του Μετανάστη αυτή και μόνη είναι η αγάπη για την πατρίδα και ό,τι έχει να κάνει με κείνην. Η πρώτη γενιά, βρίσκεται ήδη σε μεγάλη ηλικία, λίγο-πολύ όλοι πάνω από 65 ετών. Ζουν όλοι με μια πενιχρή σύνταξη, ένα «φιλοδώρημα» του Κράτους, πάνω-κάτω 25% του βασικού ημερομισθίου, κι όμως, από αυτό το πενιχρό φιλοδώρημα το πρώτο που θα βγει κάθε μήνα είναι το ποσόν για τη συνδρομητική τηλεόραση! Για «τα κανάλια», όπως τα αποκαλούν οι περισσότεροι! Τα κανάλια που έγιναν συντροφιά και παρηγοριά τους πολλές φορές, η μόνη προσμιλιά που ακούν όλη μέρα, ιδιαίτερα αν έχει φύγει ήδη ο ένας κι έχει μείνει ο άλλος μόνος!

Τα παιδιά, έχουν μεγαλώσει πια, έχουν δικές τους οικογένειες, δική τους ζωή, δικές τους υποχρεώσεις, δικά τους ενδιαφέροντα... Δεν περισσεύει πολύς χρόνος για τους γέρους γονείς! Ευτυχώς και το Κράτος διαθέτει πάρα πολλές Υπηρεσίες για τις ανάγκες και τη φροντίδα των ηλικιωμένων.

Ας μου επιτραπεί, μια μικρή διευκρίνιση εδώ, σχετικά με το «φιλοδώρημα», που αναφέρω πιο πάνω. Η Αυστραλία είναι πολύ νέα χώρα, έτσι δεν είχε σωστό σύστημα Κοινωνικών Ασφαλίσεων και Συνταξιοδοτικών Ταμείων. Μέχρι πριν τριάντα χρόνια περίπου, τέτοια προνόμια είχαν μόνον οι δημόσιοι υπάλληλοι και σ’ ελάχιστες περιπτώσεις πρόσφεραν στο προσωπικό, ορισμένες Βιομηχανίες. Και τότε όμως οι συνεισφορές ήταν υποχρεωτικές μόνο για τους άνδρες και προαιρετικές για τις γυναίκες, με αποτέλεσμα η πλειοψηφία των γυναικών να μην συνεισφέρει, αφού γνώριζαν ότι έτσι και αποσυρθούν από τον εργασιακό χώρο, το Κράτος θα τους προσφέρει μια σύνταξη.

Κάποτε ξύπνησαν οι πολιτικοί -πώς έγινε;- γιατί διαπίστωσαν ότι πολύ σύντομα, μια κι ο πληθυσμός σχεδόν όλου του πλανήτη γερνάει, θα υπάρχουν περισσότεροι συνταξιούχοι και λιγότεροι εργαζόμενοι να καταβάλουν φόρους, ώστε να επαρκούν και για το «φιλοδώρημα» των ηλικιωμένων. Έτσι εφάρμοσε υποχρεωτικά την δημιουργία τέτοιων Ταμείων, ώστε η επόμενη γενιά, αυτή των παιδιών μας, να μη βασίζεται στο Κράτος για συνταξιοδότηση.

Αχ, πώς τα καταφέρνω και ξεστρατίζει ο νους!... Μα, πώς λέμε η μια κουβέντα έφερε την άλλη, εεε, κάπως έτσι! Αρχικός σκοπός για σήμερα, ήταν, όπως λέει κι ο τίτλος, μια ανασκόπηση των Αναμνήσεων!

Πίσω λοιπόν, στα δικά μας! Πέντε χρόνια κάνουμε παρέα, πάνω από 65 θύμησες κι αναμνήσεις μοιράστηκα μαζί σας! Κάποιες από αυτές,  ευχάριστες και χιουμοριστικές που προκάλεσαν το γέλιο, άλλες συγκινητικές που ξεσήκωσαν πολλά συναισθήματα, άλλες θλιβερές που προκάλεσαν θλίψη κι άλλες για ξεχασμένα πια πρόσωπα και γεγονότα! Πάντα σάς ένιωθα κοντά μου και αυτό με στήριζε και μου έδινε  κουράγιο να συνεχίσω! Είχα κι έχω την αίσθηση πως βρίσκομαι πίσω, στο αγαπημένο Νησί, στον τόπο που γεννήθηκα, στο αγαπημένο μου χωριό, το Μπανάτο... Κάθε φορά που κάθομαι να γράψω, είναι σαν να τριγυρνάω -νέα ακόμα- σε δρόμους αγαπημένους, με αγαπημένους δικούς και φίλους του μακρινού χθες... Και πιο πρόσφατα, λες κι ανάβω καντήλι στον Πατέρα, τη Μάνα, σε τόσα αγαπημένα μου άτομα, που αξιώθηκαν τον Μεγάλο Ύπνο σε χώματα ιερά, αγαπημένα, σε γνώριμα, πάτρια εδάφη!!!

Εύχομαι Καλή κι Ευλογημένη Χρονιά σε Όλους!
Με την αγάπη μου πάντα,
δ.μ.τ.

Η εορτή των Θεοφανίων 2013 στο Φανάρι [full video]

  Κωνσταντινούπολη, 6 Ιανουαρίου 2013  






Φωτογραφίες: Νικόλαος Μαγγίνας