e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2014

Μόνο στην επίγεια ζωή έχουμε την ευκαιρία να βελτιωθούμε

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
της Κυριακής 2ας Νοεμβρίου 2014
ΚΥΡΙΑΚΗ Ε’ ΛΟΥΚΑ
(Λουκ. ιστ’, 19-31)

Γράφει ο Αρχιμανδρίτης Αναστάσιος Στεργιώτης

Πολλοί άνθρωποι σίγουρα θα θαύμαζαν τον πλούτο του ανθρώπου της παραβολής! Πράγματι! Τίποτε δεν του έλειπε για να θεωρηθεί ευτυχής – σύμφωνα με την επικρατούσα κοσμική άποψη. Είχε πολυτελή ενδύματα, χρυσά και αργυρά σκεύη, λαμπρή κατοικία, εκλεκτά και πανάκριβα φαγητά, τα οποία απολάμβανε ελεύθερα. Και πάνω απ’ όλα, ένα πλήθος ψεύτικων φίλων και κολάκων, που συνέρρεαν καθημερινά, για να αντλήσουν μικρά ή μεγάλα οφέλη από την οικονομική επιφάνεια και την κοινωνική θέση τού κολακευομένου και αφελούς οικοδεσπότη.
            Κτυπητή αντίθεση σ’ όλα αυτά ήταν ο φτωχός και ρακένδυτος Λάζαρος, ο οποίος ζητιάνευε τα ψίχουλα του τραπεζιού τού πλούσιου οικοδεσπότη, τα δε σκυλιά –πιο φιλεύσπλαχνα από τους ανθρώπους– του έγλειφαν τις ανοιχτές πληγές, για να τον ανακουφίσουν. Ουδείς άνθρωπος γνοιαζόταν γι᾽ αυτόν. Ούτε φίλοι τον περιστοίχιζαν, μήτε γιατροί τον θεράπευαν και κανένα βλέμμα και γλυκό λόγο συμπάθειας δεν εισέπραττε.
Δυστυχώς, συχνά οι άνθρωποι αδυνατούν να δουν κάτω από την επιφάνεια την ουσία των πραγμάτων. Βλέποντας την φτώχεια και την αθλιότητα του ρακένδυτου Λάζαρου αδυνατούσαν να δουν την ευγένεια της ψυχής του. Τι κι αν δεν είχε υλικά αγαθά, όπως ο κοιλιόδουλος πλούσιος; Έλειπε από αυτόν η κακία και ο φθόνος, εξαιτίας αυτών που εστερείτο. Ποτέ πικρία, παράπονο, μεμψιμοιρία ή γογγυσμός δεν έφυγε από τα χείλη του.
Τίποτα όμως δεν μένει αμετάβλητο σε αυτόν τον κόσμο. Ήλθε ο θάνατος και τα άλλαξε όλα ριζικά! Ο φτωχός οδηγήθηκε στους «κόλπους του Αβραάμ» και αποζημιώθηκε για τα βάσανα της επίγειας ζωής, με τους θησαυρούς της ουράνιας Βασιλείας. Ο πλούσιος πέθανε και «ετάφη», κανείς δηλαδή δεν τον έκλαψε, ούτε τον πόνεσε πραγματικά. Και οδηγήθηκε μετά θάνατον στην αιώνια κόλαση. Εκεί ασίγαστα υπέφερε από τις τύψεις τής ένοχης συνειδήσεώς του. Οι δαίμονες τον βασάνιζαν και τον περιέπαιζαν αλύπητα, ενισχύοντας έτσι το ήδη ανυπόφορο μαρτύριό του. Ο ασεβής πλούσιος έφτασε να ικετεύει και να παρακαλεί για λίγη δροσιά και έλεος, που ο ίδιος εν ζωή αρνιόταν στους συνανθρώπους του. Όμως μάταια! Στην άλλη ζωή τίποτε πια δεν μπορεί να διορθωθεί!
Μόνο στην επίγεια ζωή δίδεται στους ανθρώπους η ευκαιρία να βελτιωθούν. Αυτοί όμως πολλές φορές, τυφλωμένοι από την επιθυμία τού πλούτου και της ύλης, το μεταθέτουν για αργότερα. Διαρκώς επιθυμούν περισσότερα υλικά αγαθά και ποτέ δεν επαναπαύονται σε αυτά που έχουν. Κι έτσι η ζωή φθάνει στην τελευταία μέρα και ώρα της και οι ίδιοι παραμένουν ανέτοιμοι και αμετανόητοι. Αυτό ας προσπαθήσουμε όλοι μας να αποφύγουμε, επιδιώκοντας την θέωση και όχι την απώλεια και το σκοτάδι. Γένοιτο!