ΟΜΙΛΙΑ
ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
της Κυριακής Β΄ Λουκά
2 Οκτωβρίου
2016
(Λουκά
στ΄ 31-36 )
Γράφει
ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης
Ο
τρόπος συμπεριφοράς, τον οποίο παρουσιάζει
σήμερα ο Κύριος είναι ασυγκρίτως
φωτεινότερος και ανώτερος από κάθε άλλη
ανθρώπινη συμπεριφορά. Χαρακτηριστικό
γνώρισμά του είναι η Αγάπη άνευ αξιώσεων,
ανταλλαγμάτων και ανταποδόσεων. Και
όχι μόνον αυτό, αλλά τονίζει ότι οι
πράξεις αγάπης μας χρειάζεται να
απευθύνονται ακόμη και σε αυτούς που
δεν μας έκαναν καλό, αλλά -αντίθετα-
πολλές φορές μας έβλαψαν κιόλας. Η αγάπη
μας πρέπει να συμπεριλαμβάνει εχθρούς
και φίλους. Διότι, τι νόημα έχει να
αγαπάμε μόνο τους ευεργέτες και φίλους
μας;
Ακόμη και ασεβείς και οι μη Χριστιανοί
αυτό μπορούν να το πράξουν.
Εκείνο
που ξεχωρίζει έναν γνήσιο Χριστιανό
από τους μη Χριστιανούς είναι η αγάπη
προς όλους: φίλους και εχθρούς. Πρότυπο
της αγάπης αυτής είναι ο ίδιος ο Θεός,
«ο πατέρας των οικτιρμών», ο οποίος
συγχωρεί πατρικά όλα τα σφάλματα των
ανθρώπων, κατανοώντας τις αδυναμίες
της ανθρώπινης φύσης. Και δεν περιορίζεται
μόνο στο να τους συγχωρεί, αλλά τους
δίνει επιπλέον απλόχερα όλα τα πνευματικά
και υλικά αγαθά. Ζητά όμως ένα και μόνο
πράγμα από εμάς: την ειλικρινή μετάνοιά
μας.
Η
Αγάπη και η Συγχώρεση, που κήρυξε ο
Κύριος, αποτέλεσε τεράστια πνευματική
επανάσταση στην παλιά εποχή της
σκληρότητας και της βαρβαρότητας, στην
οποία έζησε και δίδαξε. Τότε, όχι μόνον
η συγχώρηση προς τον εχθρό ήταν παράλογη
και άγνωστη έννοια, αλλά θεωρείτο ως
ανανδρία και αδυναμία. Ακόμη και ο
θεόσδοτος Μωσαϊκός Νόμος προέβλεπε
εκδικητική ανταπόδοση στο πολλαπλάσιο
για κάθε κακό που υφίστατο κάποιος από
τον συνάνθρωπό του. Είναι γνωστή, εξάλλου,
η φράση: «οφθαλμόν αντί οφθαλμού».
Όμως,
ο Χριστιανός οφείλει να αγαπά τους
πάντες, μιμούμενος τον δωρεοδότη και
φιλεύσπλαχνο Θεό. Βέβαια, είναι ανθρώπινο
συναίσθημα θεμιτό και φυσικό η αγανάκτηση
κατά του κακού και της αδικίας. Όμως,
κατόπιν οφείλει να αντιδρά με την εν
Χριστώ νηφαλιότητα και προσοχή. Τότε
θα αισθανθεί να πετά σε ουράνιους
πνευματικούς κόσμους, νιώθοντας ηρεμία
εσωτερική.
Ας
μη νομίσουμε ότι ο εχθρός μας πάντοτε
θα θριαμβεύει. Πολλές φορές ο Θεός ο
ίδιος συντρίβει την αλαζονεία του και
τον ταπεινώνει. Εμείς οφείλουμε όμως
πάντα να τον ευεργετούμε, κατά το πρότυπο
του Κυρίου μας και των Αγίων της Εκκλησίας
μας. Γένοιτο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου