Η Κυριακή 2.10.2016 στο Φανάρι και Ανάμνηση Οικουμενικού Πατριάρχου Δημητρίου (+2.10.1991)

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

Ἐκκλησιαστικαί εἰδήσεις                                                                              

                                                                                                            

Ἡ Α. Θ. Παναγιότης ὁ Πατριάρχης, παρέστη συμπροσευ- χόμενος ἀπό τοῦ Ἱ. Βήματος τοῦ Π. Πατριαρχικοῦ Ναοῦ κατά τήν Θείαν Λειτουργίαν τῆς Κυριακῆς, 2ας Ὀκτωβρίου, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Σεβαστείας κ. Δημητρίου. 

Τό ἀπόγευμα, μετέβη εἰς τήν Ἱ. Μονήν Ζωοδόχου Πηγῆς Βαλουκλῆ καί ἀνέγνω Τρισάγιον πρό τοῦ τάφου τοῦ ἀμέσου προκατόχου Αὐτοῦ, ἀοιδίμου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κυροῦ Δημητρίου, ἐπί τῇ 25ῃ ἐπετείῳ τῆς κοιμήσεως αὐτοῦ ἐν Κυρίῳ, ἐδεήθη δέ καί ὑπέρ ἀναπαύσεως τοῦ ἐν τῇ Μονῇ ἀναπαυομένου Πατριάρχου Διονυσίου Ε´ ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ Ἁγίου Διονυσίου τοῦ Ἀρεοπαγίτου.

Αρχιερατική Λειτουργία στην "Κιβωτό του Κόσμου"

Πρωί Κυριακής Β΄ Λουκά, 2 Οκτωβρίου 2016, στο Παρεκκλήσιο του Αγίου Γεωργίου, στην "Κιβωτό του Κόσμου". Προέστη Σεβ. Μητροπολίτης Βελεστίνου κ. Δαμασκηνός και συλλειτούργησαν οι πατέρες Σεραφείμ Δημητρίου και ο π. Αντώνιος (υπεύθυνος της "Κιβωτού"). 

Ανεκπλήρωτες οι υποσχέσεις για την Σχολή Χάλκης

Του Α. ΒΙΚΕΤΟΥ (εφημερίδα ΑΛΗΘΕΙΑ, 2.10.2016)

Με συγκινητικό μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, του πλέον διακεκριμένου αποφοίτου της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, άνοιξαν χθες το απόγευμα στο Κέντρο Εικονολογίας Ιεράς Μονής Χρυσορρογιατίσσης, στην Πάφο, με την συνδρομή και χορηγία του Ιδρύματος «Αναστάσιος Γ. Λεβέντης», οι εργασίες διήμερου επιστημονικού συμποσίου με θέμα: «Ιερά Θεολογική Σχολή Χάλκης. Θεολογία και σύγχρονος κόσμος».

Η οργάνωση του συμποσίου είναι πρωτοβουλία του ηγουμένου της Μονής Χρυσορρογιατίσσης, αρχιμανδρίτη Διονυσίου, ο οποίος αποφοίτησε από την Χάλκη το 1965 και διακρίνεται ως κληρικός για το εκκλησιαστικό και μοναστικό ήθος του, το οποίο εν πολλοίς διαμόρφωσε στην «τροφό» Σχολή της Χάλκης, στο Φανάρι και σε άλλους ναούς της Πόλης, όπου υπηρετούσε ως διάκονος.

Για το συμπόσιο έχει έλθει από την Πόλη ο Μητροπολίτης Γέρων Χαλκηδόνος, Αθανάσιος, απόφοιτος της Σχολής, και ο ηγούμενος της Μονής της Αγίας Τριάδας Χάλκης, εντός της οποίας είναι η Σχολή, Μητροπολίτης Προύσης Ελπιδοφόρος, αναπληρωτής καθηγητής στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Ομιλητές στο συμπόσιο είναι διακεκριμένοι απόφοιτοι της Χάλκης, οι οποίοι διετέλεσαν καθηγητές Πανεπιστημίων, ο Μητροπολίτης Πάφου Γεώργιος. Επίσης, ο ηγούμενος της Σταυροπηγιακής Πατριαρχικής Μονής Βλατάδων από την Θεσσαλονίκη, Επίσκοπος Αμορίου, Νικηφόρος, και οι Κύπριοι Επίσκοποι Χύτρων, Λεόντιος και Αρσινόης Νεκτάριος. Εισηγήσεις θα γίνουν και από Κυπρίους καθηγητές-ερευνητές. Σημαντική η παρουσία του Κύπριου θεολόγου και αποφοίτου της Χάλκης, Χαράλαμπου Χατζηχαραλάμπους, ο οποίος σήμερα θα συντονίσει μία από τις συζητήσεις του συμποσίου. Ο ηγούμενος Διονύσιος και ο κ. Χατζηχαραλάμπους είναι από τους μόνους σήμερα Κύπριους επιζώντες αποφοίτους της Χάλκης.

Η Θεολογικὴ Σχολὴ Χάλκης, πριν κλείσει από τις τούρκικες αρχές το 1971, ήταν η κύρια θεολογική σχολή του Οικουμενικού Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης. Την ιδέα για την Σχολή είχε ο Πατριάρχης Φώτιο Α΄ (858-861 και 878-886). Το 1844, ο Πατριάρχης Γερμανός Δ΄ κατά την πρώτη του πατριαρχεία (1842-1845), ίδρυσε το 1843 θεολογική Σχολή στις εγκαταστάσεις της μονής της Αγίας Τριάδας, την οποία και εγκαινίασε το αμέσως επόμενο έτος στις 13 Σεπτεμβρίου 1844. Όλα τα κτήρια εκτός από ένα παρεκκλήσι καταστράφηκαν στο μεγάλο σεισμό που συνέβη στη Κωνσταντινούπολη στις 28 Ιουνίου του 1894 με συνέπεια να διακοπεί η λειτουργία της. Μετά από εκτεταμένες επισκευές και αναστηλώσεις από τον αρχιτέκτονα Περικλή Φωτιάδη, διάρκειας 17 μηνών, η σχολή με νέο πλέον κτίριο εγκαινιάστηκε στις 1 Οκτωβρίου του 1896. Σημαντική ανακαίνιση έγινε στη δεκαετία του '50.

Πολλοί Ορθόδοξοι θεολόγοι, ιερείς, επίσκοποι και πατριάρχες φοίτησαν στην Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης, συμπεριλαμβανομένου και του Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Οι φοιτητές στη Χάλκη περιλάμβαναν όχι μόνο γηγενείς Έλληνες, αλλά και Ορθόδοξους Χριστιανούς από όλο τον κόσμο, προσδίδοντας στη σχολή έναν διεθνή χαρακτήρα. Επίσης, πολλοί πατριάρχες, επίσκοποι και πρώην δάσκαλοι έχουν ταφεί σε ειδική περιοχή του κήπου.

Οι θεολογικές εγκαταστάσεις περιλαμβάνουν το Παρεκκλήσιo της Αγίας Τριάδoς, κοιτώνες, αναρρωτήριο, γραφεία, και την πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη η οποία κατέχει σημαντική ιστορική συλλογή βιβλίων, περιοδικών και χειρογράφων.

Το 1971 η σχολή έκλεισε εξαιτίας ενός τουρκικού νόμου που απαγόρευε τη λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων. Το 1998 η επιτροπή ιδιοκτητών της σχολής διατάχθηκε να διαλυθεί, αλλά διεθνής κριτική έπεισε την Άγκυρα να ακυρώσει τη διαταγή.

Η Χάλκη έχει λάβει διεθνή προσοχή τα τελευταία χρόνια. Τον Οκτώβριο του 1998, το Κογκρέσο των ΗΠΑ υποστήριξε την επαναλειτουργία της Χάλκης. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αναφέρει επίσης το ζήτημα στις διαπραγματεύσεις για την τουρκική προσχώρηση στην ΕΕ. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον επισκέφτηκε την Χάλκη στην επίσκεψή του στην Τουρκία το 1999 και ζήτησε από τον Τούρκο Πρόεδρο Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ να επιτρέψει την επαναλειτουργία της σχολής.

Τον Αύγουστο του 2011, ο Τούρκος Πρωθυπουργός Ερντογάν αποφάσισε με διάταγμα ότι τα ακίνητα και τα θρησκευτικά κτίρια του Οικουμενικού Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης, τα οποία κατασχέθηκαν στο παρελθόν πρέπει να επιστραφούν προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολη.

Στο μήνυμά του, κατά την έναρξη των εργασιών του συμποσίου, ο Οικουμενικός Πατριάρχης, αφού αναφέρθηκε στην λαμπρά ιστορία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, τόνισε: «Σε ουδέν αντικαθίσταται ο εν Χάλκη βίος και πολιτεία». Γι’ αυτό είπε από την αρχή της Πατριαρχίας του, πριν από 25 χρόνια, έθεσε ως προτεραιότητα την επαναλειτουργία της Σχολής. « Διακηρύξαμε παντού το δίκαιο του αιτήματος μας, λαμβάνοντας πλείστα μηνύματα και δείγματα αναγνωρίσεως του δικαίου μας, αλλά και πλείστας απογοητεύσεις από υποσχέσεις, που μέχρι τώρα δεν εκπληρώθηκαν», υπογράμμισε ο κ. Βαρθολομαίος.

Ο ηγούμενος Χρυσορρογιατίσσης Διονύσιος, σε επιστολή του προς τον κ. Βαρθολομαίο, τον περασμένο Φεβρουάριο, έγραφε ότι σκοπός του συνεδρίου «είναι η παρουσίαση και ο δίκαιος έπαινος του έργου και της αποστολής που επετέλεσε η τροφός Ιερά Θεολογική Σχολή Χάλκης, κατ᾽ επέκταση δε η μαρτυρία της ορθόδοξης θεολογίας στον σύγχρονο κόσμο».

Επίσης, πρόσθετε: «Ως απόφοιτος της Ιεράς Θεολογικής Σχολής Χάλκης σεμνύνομαι για τη βιωματική Θεολογία, που η Σχολή προσέφερε στους φοιτητές της• Θεολογία έλλογης πράξης και έμπρακτου λόγου. Ως εκ τούτου προσεύχομαι να ευωδοθούν οι προσπάθειές Σας για επαναλειτουργία της».

Ο μητροπολίτης Προύσης Ελπιδοφόρος τόνισε στην «Α» ότι, εφόσον επαναλειτουργήσει η Σχολή, το πλαίσιο λειτουργίας της, σύμφωνα με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, θα παραμείνει όπως ήταν: «μοναστηριακό! Οι (ιερο) σπουδαστές θα εγκαταβιώνουν εκεί ως οιονεί δόκιμοι μοναχοί. Αυτό, όπως φάνηκε από την ομιλία του Σεβ. Προύσης, είναι αδιαπραγμάτευτο. Άρα, η πνευματικότητα της Σχολής στηρίζεται σ' αυτό το αυστηρό πρόγραμμα (ακολουθίες, μυστηριακή ζωή, πολλή μελέτη), το οποίο χαρακτήριζε τη Σχολή μέχρι την αναστολή της λειτουργίας της, πριν 45 χρόνια». 

Η Σχολή, πρόσθεσε, θα ενσαρκώνει, θα μπορούσαμε να πούμε, την οικουμενικότητα του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Όπως και στο παρελθόν, θα μπορούν να φοιτούν σε αυτήν και νέοι από άλλες ορθόδοξες εκκλησίες. Επιπλέον, θα είναι δυνατή η μύηση στο πνεύμα της Σχολής και ετεροδόξων. Η Χάλκη θα είναι ανοιχτή σε κάθε ετερόδοξο καλή θελήσεως, αφού σκοπός είναι να μπολιαστεί και εκείνος, εφ' όσον το επιθυμεί, με το ορθόδοξο φρόνημα.

Ο Μητροπολίτης Σηλυβρίας Μάξιμος λειτουργός στο Nortmund της Γερμανίας (1-2.10.2016) [videos]

Σαββατοκύριακο, 1η και 2α Οκτωβρίου 2016, στον Ελληνορθόδοξο Ναό των Αγίων Αποστόλων Dortmund

Καθώς φθίνουν οι οπώρες κυκλοφορείται το νέο τεύχος (139ο) του περιοδικού "Σύναξη"

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΠΡΟΛΟΓΙΚΟ ..., σελ. 3

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΡΑΣ 
«Μία ζῶσα ἐπισκοπὴ γιὰ τὴ λατρεία ἑνὸς ζῶντος Θεοῦ» ..., σελ. 4

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΓΟΡΑΣ
Διαλογικὴ ἐπικαιροποίηση τῆς χριστιανικῆς παράδοσης καὶ συστηματικὴ θεολογία ..., σελ. 24

ΜΥΡΤΩ ΘΕΟΧΑΡΟΥΣ 
Προσφυγικὸ ἄσυλο: Ὁ «ἀπειθὴς» νόμος τοῦ Δευτερονομίου ..., σελ. 40

ΑΝΝΑ-ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ 
«Τὰ μωρὰ τοῦ κόσμου…» ..., σελ. 51

ΧΡΥΣΑ ΝΙΚΟΛΑΚΗ
Γιάννης Ρίτσος: ἕνας ἀριστερὸς ποιητὴς μὲ ὀρθόδοξη συνείδηση ..., σελ. 61

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΜΠΑΡΛΟΣ – ΒΑΣΩ ΓΩΓΟΥ 
Ἡ συνάντηση μὲ τὸν διαφορετικὸ «ἄλλο» ..., σελ. 69

ΙΩΣΗΦ ΡΟΗΛΙΔΗΣ
Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος: Πῶς ἡ βυζαντινὴ κληρονομιὰ βιώνεται ὡς εἰκονικὴ πραγματικότητα ..., σελ. 78

Τὸ μήνυμα τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου ..., σελ. 85

Ἀναγνώσεις
ΤΖΕΦΡΥ ΜΠΟΛΝΤΟΥΙΝ, ΝΙΚΟΣ ΜΑΝΩΛΟΠΟΥΛΟΣ ..., σελ. 90

Διάλογος μὲ τοὺς ἀναγνῶστες ..., σελ. 97

Τὸ Βιβλίο ..., σελ. 103

Οἱ συνεργάτες τοῦ 139ου τεύχους ..., σελ. 110.

Σπουδή πολιτισμού

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 2.10.2016

Μ​​ε αφορμή δηλώσεις και αντιδηλώσεις υπουργού Παιδείας και αρχιεπισκόπου για τη θρησκευτική εκπαίδευση των μαθητών στα ελληνικά σχολεία, θα μου επιτραπεί να ανασύρω ελάχιστο δείγμα γλώσσας και προβληματισμού, πριν από δεκαεννέα χρόνια, για το ίδιο θέμα: Ποιος προβληματισμός και με ποια γλώσσα κατατέθηκε τότε, σε ποιο επίπεδο αντιμάχονται σήμερα οι επαγγελματικά ενδιαφερόμενοι.

Στην «Kαθημερινή» της Kυριακής 29.6.1997, η επιφυλλίδα έγραφε:

«H διδασκαλία του ονομαζόμενου μαθήματος των θρησκευτικών περιλαμβάνεται στην υποχρεωτική για τα Eλληνόπουλα εκπαίδευση. Aν αυτό το μάθημα έχει χαρακτήρα θρησκευτικής κατήχησης (ενώ διδάσκεται από ανθρώπους και με αναλυτικά προγράμματα που δεν έχουν καμιά οργανική σχέση με την ενοριακή και επισκοπική συγκρότηση-λειτουργία της εκκλησιαστικής εμπειρίας) είναι ευκολότατο να αλλοτριωθεί σε νοησιαρχική διδαχή αφηρημένων ιδεολογημάτων, διδαχή που επιπλέον παραβιάζει την ελευθερία του θρησκευτικά αδιάφορου ή αγνωστικιστή μαθητή. H πολιτεία δεν μπορεί να δεχθεί μια τέτοια παραβίαση της ελευθερίας του μαθητή και η Eκκλησία είναι αδιανόητο να συναινεί στην αλλοτρίωση της εμπειρίας της σε ιδεολόγημα.

Tόπος (ο αυτονόητος χώρος) της εκκλησιαστικής κατήχησης είναι μόνο ο ναός: το αρχιτεκτόνημα που δηλώνει-φανερώνει αυτό που στεγάζει – τη μεταβολή μιας σύναξης ανθρώπων σε “εκκλησία”, δηλαδή σε κοινό τρόπο αγαπητικής κοινωνίας της ζωής. Oμως το πολιτικό πρόβλημα, το πρόβλημα που έχει η πολιτεία απέναντι στους πολίτες της, δεν λύνεται με την κατάργηση του μαθήματος των θρησκευτικών στα σχολειά. Aν η πολιτεία ενδιαφέρεται να χτίζει-συγκροτεί, με την υποχρεωτική εκπαίδευση, τον άξονα της πολιτισμικής (άρα και κοινωνικής) συνοχής των Eλλήνων, θα απαιτήσει από κάθε μαθητή ελληνικού σχολείου (όποιο θρήσκευμα κι αν έχει ή όποιες ιδεολογικές πεποιθήσεις) κάποιες βασικές γνώσεις για τον πολιτισμό που αποτέλεσε επί αιώνες τη δυναμική της μετοχής των Eλλήνων στο ιστορικό γίγνεσθαι, και εξακολουθεί να συνιστά, ακόμα σήμερα, ενεργό πρόταση με πανανθρώπινη εμβέλεια.

Oπως λοιπόν είναι αδιανόητο να τελειώνει ένα παιδί στην Eλλάδα την “εγκύκλια” εκπαίδευσή του και να μην ξέρει ποια μεταφυσική γέννησε τον Παρθενώνα και την αθηναϊκή δημοκρατία, έτσι είναι αδιανόητο και να αγνοεί ποια μεταφυσική γέννησε την Aγια-Σοφιά, τη βυζαντινή εικόνα, την ποίηση και τη λατρευτική δραματουργία της ελληνικής Eκκλησίας, που προκαλούν, ακόμα σήμερα, πάγκοινο θαυμασμό. Δεν θα απαιτήσει η πολιτεία από τον μαθητή να ασπαστεί βιωματικά την αρχαιοελληνική μεταφυσική ή την ορθόδοξη θεολογία. Θα του απαιτήσει όμως τις επαρκείς γνώσεις για την κατανόηση των επιτευγμάτων και προτάσεων του πολιτισμού των Eλλήνων».

Στα δεκαεννέα χρόνια που μεσολάβησαν από την κατάθεση αυτής της πρότασης, το θέμα της διδασκαλίας των θρησκευτικών στα σχολεία έχει τεθεί επανειλημμένα: Eίτε σε συνέδρια και «διαλόγους» είτε ως αντικείμενο κομματικής αντιμαχίας και απολιθωμένων ιδεολογικών προκαταλήψεων. H πρόταση για την αποσύνδεση του μαθήματος από τη σκοπιμότητα της κατήχησης και η σύνδεσή του με τις θεμελιώδεις προϋποθέσεις σπουδής του πολιτισμού των Eλλήνων, αγνοήθηκε πλήρως.

H ευθύνη βαραίνει, ολοφάνερα, τα διοικητικά όργανα της ελλαδικής εκκλησίας (κατ’ ευφημισμόν συνοδικά): Δεν ξέρουν να ξεχωρίσουν την κατήχηση από την προπαγάνδα, δηλαδή την κοινωνούμενη πίστη-εμπιστοσύνη από τις ατομοκεντρικές πεποιθήσεις. Kαταλαβαίνουν το μάθημα των θρησκευτικών σαν εύκολη (και με το αζημίωτο) ιδεολογική «διαφώτιση» και προπαγανδιστική προβολή της ιδεολογίας που με εξουσιαστικά προνόμια οι ίδιοι, χρυσοφορούντες, εκπροσωπούν.

Aν τους ενδιαφέρει η «κατήχηση» των παιδιών, γιατί δεν την μεταφέρουν στον φυσικό της χώρο: στον ναό, όπου συγκροτείται και φανερώνεται η Eκκλησία ως καινός τρόπος ευχαριστιακής κοινωνίας της ζωής;

Ξέρουν όμως ότι το «κατηχητικό» του ναού το απωθούν τα παιδιά, διαιωνίζει ιδεολογήματα νέκρας, ανάλογης με τη μαρξιστική μπαγιατίλα των εμμονών του θλιβερού κ. Φίλη. «Oι δοκούντες άρχειν» της ελλαδικής εκκλησίας δεν υποψιάζονται την ισχύ που θα είχε να ομολογήσουν με συντριβή και μετάνοια πως: ό,τι λανσάρουν, εκατό χρόνια τώρα, σαν δήθεν «κατήχηση», είναι το «κάλπικον δάνειον» των Sundays Schools, της προτεσταντικής ηθικολογίας και της ρασιοναλιστικής «απολογητικής». Φύτεψαν το «δάνειον» στη χώρα μας οι «μισσιονάριοι» του 19ου αιώνα και συντηρούν τη φύτρα τεχνητά ώς σήμερα οι ελλαδικοί επίσκοποι.

O μέσος απροκατάληπτος Eλληνας μάλλον βεβαιώνει ότι το μάθημα των θρησκευτικών στα σχολειά μας, χρόνια τώρα, είναι μια βαθμολογούμενη νέκρα, μια «πληροφόρηση» άσχετη με τη δίψα του ανθρώπου για ψηλαφητή αλήθεια και ψηλαφητή χαρά ζωής – νέκρα πανομοιότυπη με αυτήν που αναδίνει η ξύλινη γλώσσα των περισσότερων επισκόπων ή το κήρυγμα κάθε Kυριακή πρωί από την κρατική τηλεόραση.

Oμως, αυτό που δεν μπορεί να καταλάβει ο κ. Φίλης, ο κ. Tσίπρας, αλλά ούτε και ο κ. Mητσοτάκης ή οι λοιποί αναλφάβητοι στην ελληνική αυτογνωσία, είναι ότι η Eκκλησία, η πραγματική, όχι η «διοικούσα» δεν φοβάται τις αμαρτίες της. Σαρκώνει την αποτυχία την ανθρώπινη και η επίγνωση της αποτυχίας είναι ελευθερία από ναρκισσιστικές ψευδαισθήσεις, ερωτική αυτεγκατάλειψη στην αγάπη ενός Θεού, «εραστή μανικότατου» του ανθρώπου. Aν «αμαρτήσεις» μέσα σε ένα κόμμα, θα σου κόψουν τα πόδια. Aν αμαρτήσεις στην Eκκλησία, με συνείδηση της αγάπης που αγκαλιάζει την πτώση σου, βρίσκεσαι μαζί με τους πρωτοπόρους της ερωτικής αυτεγκατάλειψης: τους τελώνες, τις πόρνες, τους άσωτους, τους ληστές.

Ψιλά γράμματα, απρόσιτα σε μια κοινωνία παρακμής που μετράει τη ζωή με την ωφελιμότητα. Tην ίδια ακριβώς με τον κ. Φίλη στάση απέναντι στο μάθημα των θρησκευτικών και την ίδια άγνοια για το κατακέφαλο σκάνδαλο ελευθερίας που είναι η Eκκλησία, είχαν προφανέστατα όλοι οι υπουργοί Παιδείας, από το 1974 ώς σήμερα, χωρίς εξαίρεση. Mόνο που οι περισσότεροι ήξεραν να κρύβονται για να υποκλέψουν ψήφους θρησκολήπτων. O κ. Φίλης είναι ξεκάθαρα απλοϊκός, παζαρεύει «θρησκειολογία», την «πληροφόρηση» των μαθητών για όλες τις θρησκείες! – λογαριάζει βλαμμένα τα παιδιά.

Oι «προοδευτικοί» της ιδεοληψίας, που μας κυβερνάνε δεκαετίες τώρα, είναι όλοι κολλημένοι στο δικό τους «προτεσταντικό κατηχητικό» του 19ου αιώνα: στο δόγμα «η θρησκεία είναι το όπιο του λαού». Δεν υποψιάζονται οι αναλφάβητοι του ελληνικού τρόπου ότι πρώτη η Eκκλησία συμφωνεί με τη ρήση του Mαρξ και επαυξάνει. Oι λέξεις «εκκλησία» και «θρησκεία», στην ελληνική γλώσσα και εμπειρία, κομίζουν έννοιες ασύμβατες, ασύμπτωτες, αλληλοαποκλειόμενες. Tο εκκλησιαστικό γεγονός είναι στους αντίποδες, κυριολεκτικά, του ατομοκεντρισμού της θρησκείας.

Ψιλά γράμματα για επαγγελματίες της εξουσίας.

Τα Θυρανοίξια του Παρεκκλησίου της Παναγίας της Βουρλιώτισσας στη Νέα Φιλαδέλφεια [φωτογραφίες + πλήρες video]

Ρεπορτάζ: Μάκης Αδαμόπουλος | φωτογραφίες: Χρήστος Μπόνης | video: ΕΡΤ

«Και στο παρόν και στο μέλλον η Παναγία η Οδηγήτρια επ' ουδενί θα αφήσει την Παράδοσή μας, την Παιδεία μας, την ελληνορθόδοξη αυτοσυνειδησία μας να υποστεί ζημία και βλάβη» τόνισε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος από τον ιερό ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Νέας Φιλαδελφείας, όπου τέλεσε το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και τα θυρανοίξια του ιερού παρεκκλησίου Παναγίας Βουρλιωτίσσης.

Συλλειτούργησαν οι Μητροπολίτες Θήρας, Αμοργού και νήσων κ. Επιφάνιος και Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας κ. Γαβριήλ και παρέστησαν Δήμαρχοι, πρόεδροι Μικρασιατικών Συλλόγων, εκπρόσωποι τοπικών φορέων και οργανισμών, κλήρος και λαός. 

Ο Μητροπολίτης Νέας Ιωνίας κ. Γαβριήλ, ανέφερε ότι σήμερα συμπληρώνονται ενενήντα χρόνια από την ίδρυση αυτού του προσφυγικού ναού που πρώτοι έφτιαξαν οι Βουρλιώτες. «Προσπάθησαν μέσα στη στενοχώρια τους τη θλίψη και την ταλαιπωρία τους έχοντας ως προστάτιδα την Κυρία των Αγγέλων, την Παναγία μας, να εγκαθιδρύσουν και πάλι τις ζωές τους, να δημιουργήσουν. Οι πρόσφυγες, όταν στέγνωσαν τα δάκρυά τους, ξεκίνησαν και πάλι να δημιουργούν. Και είχαν τεράστια πρόοδο. Και όλοι εμείς καυχόμαστε σήμερα, που είμαστε συνεχιστές των ανθρώπων αυτών» υπογράμμισε ο Μητροπολίτης Νέας Ιωνίας.

Μίλησε για τα θυρανοίξια του ιερού παρεκκλησίου, ενώ απευθυνόμενος προς τον Αρχιεπίσκοπο τόνισε πως «οι εκπρόσωποι όλων των μικρασιατικών σωματείων, και όχι μόνο, σας υποδεχόμαστε με αγάπη, ενώ με ιδιαίτερη συγκίνηση σήμερα ο Σύλλογος Βουρλιωτών, στρέφονται προς την Κυρία Παναγιά, για να ζητήσουν την χάρη Της και να μην ξεχάσουν από πού ήρθαν, από πού ξεκίνησαν και πού πορεύονται. Με οδηγό την Παναγία μας, ο λαός και θα πορεύεται και θα συνεχίσει πάντοτε να δημιουργεί, για να προσφέρει αγάπη και να δίδει όλα όσα χαρακτηρίζουν διαχρονικά τον πιστό και υπερήφανο ελληνικό λαό». 

Ο Αρχιεπίσκοπος μίλησε για την εικόνα της Παναγίας της Βουρλιώτισσας λέγοντας πως «μέσα από τις στάχτες των αλησμόνητων και αιώνιων πατρογονικών εστιών ξεπετάγεται η Ιερά Εικών της Παναγίας Βουρλιωτίσσης της Οδηγήτριας, ακατάλυτο σύμβολο διαχρονικής ισχύος και ενότητος της Ελληνορθόδοξης Παράδοσης και μάλιστα σε χρόνους και καιρούς πρωτόγνωρης αμφισβήτησης και αντιπαράθεσης. Ωστόσο, μέσα από την εικόνα της Παναγίας και συνάμα και της Μητέρας Πατρίδας ανατέλλει φως δημιουργικής και αείζωης ελπίδας που βεβαιώνει ότι όπως τότε, έτσι και τώρα και πάντοτε «η Ελπίδα ποτέ δεν πεθαίνει». Η ιερή καρδιά της θα κτυπά γλυκά και θα οδηγεί, Τρανή Οδηγήτρια, τα τέκνα της εις νομάς σωτηρίους». 

Επεσήμανε, επίσης, ότι «τόσο στην Μικρά Ασία και μάλιστα κατά τον εκπατρισμό, όσο και στην Ελλάδα η Βουρλιώτισσα Οδηγήτρια οδήγησε τους ευλογημένους Βουρλιώτες και όλους τους Έλληνες κατά θαυμαστό και παράδοξο τρόπο στις λύσεις των ποικίλων προβλημάτων. Πάντοτε ευγνώμονες και υπόχρεοι στην αγάπη της θα ενθυμούνται με συγκίνηση την Χάρη και την Ευλογία της και θα προστρέχουν κοντά της. Οι σύγχρονες συζητήσεις και διαπραγματεύσεις για το μέλλον του Ελληνισμού τελούν υπό την άμεση εποπτεία και γνώση της και Εκείνη ελέγχει την αίσια έκβαση αυτών. Γι' αυτό δεν δικαιολογείται άγχος και αγωνία, αλλά με αισιοδοξία ατενίζουμε το αύριο που η αγάπη Της με τρόπους ανερμήνευτους οικοδομεί. Πίστη, ελπίδα και αγάπη χρειάζεται για να εννοούμε τις οδούς της Πρόνοιάς της και να αναγνωρίζουμε ανάμεσά μας και μέσα μας τα σημεία της παρουσίας της. Και στο παρόν και στο μέλλον η Παναγία η Οδηγήτρια επ' ουδενί θα αφήσει την Παράδοσή μας, την Παιδεία μας, την ελληνορθόδοξη αυτοσυνειδησία μας να υποστεί ζημία και βλάβη και τούτο προς δόξαν του Παναγίου Τριαδικού θεού και της πάνσεπτης πατρίδος μας».

Στη συνέχεια τελέσθηκαν τα θυρανοίξια του ιερού παρεκκλησίου της Παναγίας Βουρλιωτίσσης και αμέσως μετά τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση για όλους τους κεκοιμημένους Μικρασιάτες Βουρλιώτες.

Εκδηλώσεις Μνήμης για το Ολοκαύτωμα των Λιγκιάδων στα Γιάννενα

Εβδομήντα τρία χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τον Οκτώβριο του 1943 και ο Δήμος Ιωαννιτών διοργάνωσε εκδηλώσεις μνήμης, τιμώντας τη μνήμη των θυμάτων και καταδικάζοντας τα εγκλήματα του Ναζισμού. Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν χθες Σάββατο 1 Οκτωβρίου το πρωί από την Αμφιθέα, το πρώτο χωριό απ’ όπου ξεκίνησε η ναζιστική θηριωδία με το κάψιμο ενός σπιτιού, την εκτέλεση της μητέρας και των δύο ανήλικων παιδιών της, ενώ το βράδυ πραγματοποιήθηκε μουσική εκδήλωση στους Λιγκιάδες. Σήμερα, Κυριακή 2 Οκτωβρίου στον μαρτυρικό τόπο των Λιγκιάδων, έγινε Λειτουργία (στον ναό του Αγ. Γεωργίου) και Επιμνημόσυνη Δέηση, εκεί όπου οι μηχανοκίνητες διμοιρίες των Γερμανών στις 3 Οκτωβρίου του 1943 μετέτρεψαν το χωριό σε κόλαση, καίγοντας σπίτια και εκτελώντας τους περισσότερους από τους κατοίκους. 

Φωτο-ανταπόκριση: Ιωάννης Μπράτης