O Τίμιος Σταυρός θεραπεύει τις πνευματικές πληγές

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

της Κυριακής προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού

10 Σεπτεμβρίου 2017

(Ιωαν. γ΄ 13- 17 )

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης 

Τα πάντα όσα μας περιβάλλουν βοούν και διαλαλούν την αγάπη και ευσπλαχνία του Θεού προς το ανθρώπινο γένος. Η αγάπη αυτή εκδηλώνεται με χιλιάδες τρόπους σε όλα τα γεγονότα και τις εκφάνσεις της ζωής μας.

Την υλική κτίση την δημιούργησε ο Θεός με απλό τρόπο. Όμως, την σωτηρία του ανθρώπου την πραγματοποίησε με θυσία προσωπική δια της ενανθρωπήσεως του Υιού και του Λόγου Του. Και αυτή αποτελεί την μέγιστη και υπέρτατη προσφορά και δωρεά στο ανθρώπινο γένος, χωρίς βέβαια να παραγνωρίζουμε και την αξία της υλικής κτίσης, που και αυτή έχει θεία προέλευση.

Πράγματι, η ζωή του Χριστού αποτέλεσε από τη γέννηση ώς την τελευτή και ανάστασή Του, μια διαρκή θυσία και προσφορά στο ανθρώπινο γένος. Γεννήθηκε φτωχικά, ως ο τελευταίος των ανθρώπων, στην φάτνη των ζώων. Υπήρξε πρόσφυγας και καταδιωκόμενος από τους ισχυρούς του κόσμου τούτου, μόλις λίγο καιρό μετά από την θεία γέννηση Του. Μεγάλωσε στην υποβαθμισμένη και ανυπόληπτη Ναζαρέτ, μετερχόμενος το ταπεινό και λαϊκό επάγγελμα του ξυλουργού, για να εξοικονομεί το καθημερινό ψωμί και να διατρέφει την Αγία Οικογένεια. Κι ενώ, αρχίζοντας τη δημόσια δράση Του, σκόρπιζε πλουσιοπάροχα τις δωρεές Του στους ανθρώπους, ζούσε σε μεγάλη φτώχεια και αφάνεια, πολλές φορές από τις εισφορές των άλλων.

Οδηγήθηκε κατόπιν προδοσίας σε μαρτυρικό και εξευτελιστικό τέλος, αφού προηγουμένως μπήκε ταπεινά στα Ιεροσόλυμα και την τελευταία νύκτα έπλυνε τα πόδια των μαθητών Του ως δείγμα άκρας ταπείνωσης. Χλευάστηκε, συκοφαντήθηκε, ραπίστηκε, μαστιγώθηκε και καρφώθηκε στον Σταυρό. Και εκεί υπέμεινε σιωπηλός τις ύβρεις και τους εξευτελισμούς, πληρώνοντας με το αθώο αίμα Του τις αμαρτίες των ανθρώπων.

Όλα τα μεγάλα γεγονότα της ζωής Του, και φυσικά η σταυρική Του θυσία, προαναγγέλθηκαν και προεικονίστηκαν στην Παλαιά Διαθήκη. Ο Μωυσής έφτιαξε, κατ’ εντολήν του Θεού, ένα χάλκινο φίδι και τον έστησε ψηλά. Και όποιος Ισραηλίτης ατένιζε το φίδι αυτό, θεραπευόταν από το φρικτό δηλητήριο των φιδιών της ερήμου. Τα φίδια αυτά είχαν αποσταλεί από τον Θεό για να τιμωρήσουν τον ισραηλιτικό λαό, εξαιτίας των αμαρτιών και της ασέβειάς του. Ο χάλκινος όφις αποτελεί συμβολισμό του Τιμίου Σταυρού, δηλαδή του οργάνου της λύτρωσης. Ενώ αυτός θεράπευε από το φυσικό δηλητήριο του φιδιού, ο Τίμιος Σταυρός θεραπεύει τις πνευματικές πληγές, που προξενεί ο νοητός Δράκων, ο Σατανάς. Ο όφις γινόταν ορατός με τα μάτια του σώματος και θεράπευε, ενώ ο Χριστός θεραπεύει με τα μάτια της ψυχής. Ας προσπαθήσουμε, ακολουθώντας τις εντολές Του, να σωθούμε από το πνευματικό δηλητήριο του Διαβόλου, δηλαδή την αμαρτία. Γένοιτο!