e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2017

Τιμάμε αύριο (12/2) τον Άγιο Βλάσιο, τον "παλαιότερο" Άγιο του Μπανάτου


Αύριο, Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2017, στον Ναό της Παναγούλας Μπανάτου τιμάμε ως Ενορία -εκ μεταθέσεως από σήμερα- την πανεύφημη μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος Βλασίου, επισκόπου Σεβαστείας.

Θυμίζουμε στους αναγνώστες και ενορίτες μας ότι μέσα στο Μπανάτο μνημονεύεται το 1495 Μοναστήριον επ' ονόματι του Αγίου Βλασίου, το οποίο -ατυχώς- δεν υφίσταται σήμερα, εκτός από ένα παλαιό προσκυνητάρι (κοινώς: Κολόννα). Τούτο σημαίνει ότι πρόκειται για τον παλαιότερο Ναό της περιοχής μας.

Εικόνα του Ιερομάρτυρα αγιογραφήθηκε το 1989, διά χειρός του Ζακυνθίου αγιογράφου Ιωάννου Γιατρά, η οποία μονίμως φυλάσσεται στον ευκτήριο οίκο της παλαιάς Παναγίας της Βλαχέραινας Μπανάτου. Αύριο πάντως θα βρίσκεται για προσκύνημα στον Ναό της Παναγούλας μας για προσκύνημα.




Παλαιότερα είχαμε ασχοληθεί ξανά με τον εν Βανάτω Άγιο Βλάσιο. Από εκεί αντιγράφουμε όσα ιστορικά στοιχεία είχαμε την δυνατότητα ν' ανεύρουμε, προς γνώσιν όλων μας:

Η αρχαιότερη πληροφορία για την ύπαρξη ναού του Αγίου Βλασίου στο Μπανάτο έρχεται από το 1495. Μετά την επικράτηση των Βενετών στα Ιόνια Νησιά, ο ναός περιήλθε στην κυριαρχία τους, οι οποίοι τον παραχωρούσαν κατά καιρούς, ανάλογα με τις ορέξεις και τα συμφέροντά τους, σε διάφορους ιερωμένους. Το 1513 ο ναός ανήκε στον Βασίλειο Ρουσέλο, το δε 1545 στον Θ. Παλαμηδά. Το 1637 αναφέρεται ως gastaldo (επίτροπος, διαχειριστής) για τον Άγιο Βλάσιο ο Contestabile του Μπανάτου Παύλος Κοντονής. Στις 24 Φεβρουαρίου 1694 παραχωρήθηκε στον ιερέα Γεώργιο Βούλγαρι, αδελφό του πατέρα τού Ευγενίου Βουλγάρεως. Ακολούθησε ο Κρητικός ιερ. Ανδρέας Αρμάκης, στον οποίον παραχωρήθηκε ισόβια με το από 30ής Ιουλίου 1707 Δουκικό Διάταγμα. Μ’ ένα άλλο Δουκικό Διάταγμα, αυτό της 17ης Δεκεμβρίου 1722, δόθηκε στον ιερ. Ιωάννη Κουρούμαλο και μ’ ένα επόμενο, από 11ης Σεπτεμβρίου 1756, στον ιερομόναχο Ευγένιο Τσουκαλά, κατόπιν στον ιερ. Νικ. Μαρίνο και τέλος (15 Σεπτεμβρίου 1778) στον Βερονέζο διάκονο Don Αντώνιο Μαφφέη, για τις υπηρεσίες του στην πατρίδα.

Κατά τον 20ό αιώνα μέχρι τις μέρες μας δεν υπήρξε πια ναός, παρά μόνον μια παραδοσιακή πέτρινη Κολόννα, όπου κάποιοι περίοικοι ανάβουν ευλαβικά πότε-πότε θυμίαμα και καντήλι μπροστά στη νοτισμένη χάρτινη εικόνα του Αγίου.

Βιβλιογραφία:
α) Λεωνίδα Χ. Ζώη, Λεξικόν Ιστορικόν και Λαογραφικόν Ζακύνθου, Εκ του Εθνικού Τυπογραφείου, Αθήναι 1963, τ. 1, 96.
β) Ντίνου Κονόμου, Εκκλησίες και Μοναστήρια στη Ζάκυνθο, Αθήνα 1967, σ. 30.
γ) Μαριάννας Κολυβά, «Cattastico delle Chiese Greche Καταστίχωση των ορθόδοξων Ναών και Μονών της Ζακύνθου (το έτος 1637)», Θησαυρίσματα 34 (2004) 177-252.

Τιμήθηκαν σήμερα στην Κέρκυρα η Αγία Θεοδώρα η Αυγούστα και ο Άγιος Βλάσιος

Φωτο-ανταπόκριση: π. Δημήτριος Κοσκινάς 












































































Το πρωί του Σαββάτου 11 Φεβρουαρίου 2017 τελέστηκε στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της Υ. Θ. Σπηλαιωτίσσης, Δισαρχιερατικό Συλλείτουργο, για την Εορτή των Αγίων Θεοδώρας της Αυγούστης και Βλασίου Ιερομάρτυρος, προεξάρχοντος του Σεβ. Μητροπολίτου Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ. Ιωήλ και συνιερουργούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου. Ευλογήθηκαν ακόμη οι άρτοι και τα χειμωνικά προς τιμήν του Αγίου Βλασίου, ο οποίος δι’αυτών παρείχε ιάσεις σε ασθενείς.

Στην προσφώνησή του ο Μητροπολίτης Κερκύρας αφού ευχαρίστησε τον κ. Ιωήλ και τη συνοδεία του, επεσήμανε ότι η συμπολιούχος της Κέρκυρας Αγία Θεοδώρα η Αυγούστα, απετέλεσε στύλο της Ορθοδόξου Πίστεώς μας, απέναντι στο ψεύδος και την πλάνη. Η αποφασιστικότητά της και η εκ βάθους καρδίας αγάπη της για τον Τριαδικό Θεό αποτελούν παραδείγματα προς μίμηση και για εμάς σήμερα, όπου η Εκκλησία και η κοινωνία μας βάλλονται πανταχόθεν.

Ακολούθως το θείο λόγο κήρυξε ο Μητροπολίτης Εδέσσης, ο οποίος υπογράμμισε τρία στοιχεία, με τα οποία ο πιστός μπορεί να ωφεληθεί από τη σημερινή ημέρα. Το πρώτο στοιχείο είναι η μελέτη του βίου της Αγίας, που υπερασπίστηκε την Ορθόδοξη Πίστη, την παραδεδομένη από τον Ιησού Χριστό και τους Αγίους Αποστόλους Του, ενάντια στις αιρέσεις της τότε εποχής. Το δεύτερο στοιχείο είναι η προσκύνηση του χαριτόβρυτου ιερού της λειψάνου. Το σώμα της Αγίας Θεοδώρας έγινε κατοικητήριο του Παναγίου Πνεύματος, διατηρώντας το ο Θεός άφθαρτο δια μέσου τόσων αιώνων. Τα λείψανα των Αγίων μας είναι τα ψηλαφητά σημεία της Χάριτος του Τριαδικού Θεού. Καί το τρίτο στοιχείο είναι η ολόθερμη προσευχή των πιστών προς την Αγία Θεοδώρα, ώστε εκείνη να μεταφέρει στο θρόνο του Κυρίου τα προς σωτηρίαν αιτήματά τους. Δεν αρκούν όμως οι πρεσβείες των Αγίων. Χρειάζεται ταυτοχρόνως ο Χριστιανός να αγωνίζεται καθημερινά για την εκρίζωση των παθών, που τον κρατούν μακριά, από την κοινωνία μετά του Θεού.

Τέλος ο κ. Ιωήλ ευχήθηκε ο Κύριός μας, δια πρεσβειών των Αγίων Θεοδώρας της Αυγούστης και Βλασίου Ιερομάρτυρος, να μας αξιώσει να γίνουμε πολίτες της Ουρανίου Αυτού Βασιλείας.


Το πατρικό έλεος "καταδιώκει" τον άσωτο γιο

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
της Κυριακής ΙΖ΄ Λουκά
(Ασώτου)
12 Φεβρουαρίου 2017
(Λουκ. ιε΄ 11-32 )

Γράφει ο π. Αναστάσιος Στεργιώτης

Ανούσια έβρισκε ο υιός της παραβολής τη ζωή στο στοργικό πατρικό σπίτι. Το ειρηνικό περιβάλλον, μέσα στο οποίο ζούσε, του δημιουργούσε πλήξη και είχε αποξενωθεί από τον πατέρα και τον αδερφό του. Ζητώντας απεγνωσμένα φυγή και ελευθερία, ο πατέρας, ως γνήσιος και στοργικός γονιός, βλέπει το εσωτερικό δράμα του παιδιού του και δεν του φέρνει αντίρρηση, όταν αυτός του ζητάει το μερίδιό του με επιτακτικό τρόπο. Αντίθετα, του το αποδίδει και με το παραπάνω, παρ’ ότι σχίζεται η καρδιά του από την λύπη και τα κακά προαισθήματα.

Και όταν μια μέρα τον είδε να γυρίζει πίσω ρακένδυτος, πληγωμένος, πεινασμένος, ένα σωματικό και ψυχικό ράκος (αποτέλεσμα μιας άσωτης και αμαρτωλής ζωής), δεν τον απορρίπτει. Αντίθετα, ανοίγει διάπλατα την στοργική αγκαλιά του και τον υποδέχεται, σαν να είχε πεθάνει και γύρισε από τους νεκρούς. Τον ντύνει με βασιλικά και πολυτελή ενδύματα, τον φορτώνει με πολύτιμα κοσμήματα και, παρά τις αντιρρήσεις του άλλου του γιου, ετοιμάζει πλούσιο εορταστικό τραπέζι για να γιορτάσει την επιστροφή και την σωτηρία του.

Πόσες φορές εμείς έχουμε πικράνει, περιφρονώντας με τα λόγια και τις πράξεις μας, τον Θεό πατέρα και δημιουργό μας; Πόσες φορές έχουμε ασυλλόγιστα σπαταλήσει τα υλικά και πνευματικά αγαθά που τόσο πλούσια μας έχει χορηγήσει; Θέλουμε να ζήσουμε μακριά Του, περιφρονώντας την προστασία και την αγάπη Του. Και πόσο φοβερό το κατάντημα στο οποίο οδηγούμαστε, πόσο μεγάλη η υλική και η πνευματική καταστροφή που υφιστάμεθα...

Όμως ο στοργικός, παντοδύναμος Θεός πατέρας μας, ποτέ δεν μας εγκαταλείπει! Αντίθετα, πάντα μας προστατεύει και κατευθύνει τα βήματά μας, στέλνοντας σε εμάς το αιώνιο φως Του. Λυπάται, αλλά δεν μας συνερίζεται για τις αμαρτωλές πράξεις μας, ούτε για τα βλάσφημα λόγια μας. Μας περιβάλλει πάντα η απέραντη θάλασσα του ελέους Του, διότι περιφρονεί και μισεί την αμαρτία, αλλά ποτέ το ανθρώπινο πρόσωπο που αμαρτάνει. Το έλεός Του «μας καταδιώκει πάσας τας ημέρας της ζωής μας», κατά τον ιερό ψαλμωδό. Περιμένει μέχρι τέλους την ειλικρινή μετάνοιά μας, ώστε να μας χορηγήσει την Ουράνια κληρονομιά και Βασιλεία Του. Ας μην τον απογοητεύσουμε. Γένοιτο!