e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Δευτέρα 17 Απριλίου 2017

Τιμάμε αύριο, Λαμπροτρίτη 2017, εν Βανάτω τους Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη


Αύριο, Λαμπροτρίτη 2017, η Ενορία μας τιμά και γεραίρει σεμνοπρεπώς τους Αγίους Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη, τους εν τη νήσω Μυτιλήνη. Προς τούτο θα τελεσθεί Αναστάσιμη Ευχαριστιακή Σύναξη στον Ναό της Φανερωμένης Μπανάτου, με Αρτοκλασία. 

Όσοι ευλαβούνται τη μνήμη των Αγίων Τριών Θαυματουργών ας φθάσουν προσκυνηματικώς έως εμάς!!!


Ὡς φῶς ἡμῖν ὤφθησαν Ραφαὴλ μέγα
Ὁμοῦ καὶ Νικόλαος οἱ κεκρυμμένοι.
Εἰρήνη ἀθλήσασα σὺν τοῖς τοκεῦσι
Ἡμῖν ἤδη ἔγνωσται θαύμασι ξένοις.
Καρυῶν ἀθλήσαντες Μονῇ τῇ πάλαι
Τῆς ἄνω ἐπέβητε Μάρτυρες δόξῃς.

ΣΥΝΟΠΤΙΚΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ


Οι Άγιοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη συγκαταλέγονται στη χορεία των Νεοφανών Αγίων και μάλιστα εκείνων που μαρτύρησαν σχεδόν αμέσως μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως. Σχετικά με τον βίο τους γνωρίζουμε λίγα πράγματα. Οι πρώτες πληροφορίες για την ύπαρξη των Αγίων ιστορούνται με θαυματουργικό και αποκαλυπτικό τρόπο από το έτος 1959 μ.Χ. Από μία ανασκαφή που έγινε στη Θερμή της Λέσβου, ανακαλύφθηκε ο τάφος ενός αγνώστου προσώπου, που όπως αποκαλύφθηκε σε συνεχή οράματα, ανήκε στον Άγιο Ιερομάρτυρα Ραφαήλ, ο οποίος μαρτύρησε μαζί με τον Άγιο Οσιομάρτυρα Νικόλαο και την Αγία Ειρήνη. Ο τάφος και το λείψανο του Αγίου Νικολάου ανακαλύφθηκε στις 13 Ιουνίου 1960 μ.Χ.

Ο Άγιος Ραφαήλ καταγόταν από τους Μύλους της Ιθάκης και γεννήθηκε το έτος 1410 μ.Χ. Το κοσμικό του όνομα ήταν Γεώργιος Λάσκαρης ή Λασκαρίδης και ο πατέρας του ονομαζόταν Διονύσιος. Πριν γίνει κληρικός είχε σταδιοδρομήσει στο βυζαντινό στρατό και έφθασε μάλιστα σε μεγάλο βαθμό. Σε ηλικία τριάντα πέντε ετών γνώρισε ένα ασκητικό και σεβάσμιο γέροντα, τον Ιωάννη, ο οποίος τον προσείλκυσε στην εν Χριστώ ζωή. Κάποια Χριστούγεννα ο γέροντας κατέβηκε από τον τόπο της ασκήσεώς του, για να εξομολογήσει και να κοινωνήσει τους στρατιώτες και κήρυξε τον λόγο του Θεού. Τότε ο αξιωματικός Γεώργιος, όταν ο γέροντας κατέβηκε πάλι τα Θεοφάνια, αποχαιρέτισε τους στρατιώτες και τον ακολούθησε.

Μετά την κουρά του σε μοναχό, χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος, αλλά τιμήθηκε και με το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη και του Πρωτοσύγκελου. Μαζί δε με τις άλλες αποκαλύψεις, ο Άγιος Ραφαήλ αποκάλυψε ότι απεστάλη από τον Οικουμενικό Πατριάρχη στην Εσπερία, στην πόλη της Γαλλίας που ονομάζεται Μορλαί, για να εκπληρώσει την εντολή που του ανατέθηκε. Το γεγονός αυτό έλαβε χώρα λίγο πριν από την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως. Ακόμη απεκάλυψε ότι κήρυξε τον λόγο του Ευαγγελίου στην Αθήνα, στο λόφο που είναι το μνημείο του Φιλοπάππου.

Λίγα χρόνια πριν από την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, περί το έτος 1450 μ.Χ., ο Άγιος βρέθηκε, μετά από περιπλανήσεις, στην περιοχή της Μακεδονίας και μόναζε εκεί.

Κοντά στον Άγιο Ραφαήλ βρισκόταν εκείνο το διάστημα ο Άγιος Νικόλαος ως υποτακτικός. Ο Νικόλαος εκάρη Μοναχός και στη συνέχεια χειροτονήθηκε Διάκονος. Θεωρείται Θεσσαλονικεύς στην καταγωγή, αν και αναφέρεται ότι γεννήθηκε στους Ράγους της Μηδίας της Μικράς Ασίας. Ωστόσο μεγάλωσε και ανδρώθηκε στη Θεσσαλονίκη.

Μόλις έπεσε η Κωνσταντινούπολη στα χέρια των Τούρκων, οι οποίοι εισέβαλαν ορμητικά στη Θράκη και καταλύθηκε οριστικά η βυζαντινή αυτοκρατορία, ο φόβος για γενικούς διωγμούς κατά των Χριστιανών στάθηκε ως αφορμή να καταφύγει ο Άγιος Ραφαήλ με την συνοδεία του από το λιμάνι της Αλεξανδρουπόλεως, στη Μυτιλήνη. Εκεί εγκαταστάθηκε μαζί με άλλους μοναχούς στην παλαιά μονή του Γενεσίου της Θεοτόκου, η οποία στο παρελθόν ήταν γυναικεία και ήταν χτισμένη στο λόφο Καρυές, κοντά στο χωριό Θέρμη. Ηγούμενος της μονής εξελέγη στην συνέχεια ο Άγιος Ραφαήλ.

Έπειτα από μερικά χρόνια, το έτος 1463 μ.Χ., η Λέσβος έπεσε στα χέρια των Τούρκων, οι οποίοι σε μια επιδρομή τους στο μοναστήρι, συνέλαβαν τον Άγιο Ραφαήλ και τον Άγιο Νικόλαο, τη Μεγάλη Πέμπτη του ιδίου έτους. Ακολούθησαν σκληρά και ανηλεή βασανιστήρια και ο Άγιος Ραφαήλ μαρτύρησε διά σφαγής με πολύ σκληρό τρόπο. Τον έσυραν βιαίως τραβώντας τον από τα μαλλιά και την γενειάδα, τον κρέμασαν από ένα δένδρο, τον χτύπησαν βάναυσα, τον τρύπησαν με τα πολεμικά τους όργανα, αφού προηγουμένως τα πυράκτωσαν σε δυνατή φωτιά και τελικά τον έσφαξαν πριονίζοντάς τον από το στόμα.

Σε μερικές εμφανίσεις του ο Άγιος Ραφαήλ φαίνεται να συνοδεύεται από πολλούς, δορυφορούμενους τρόπον τινά, οι οποίοι διάνυσαν πριν από αυτόν τον ασκητικό βίο στη μονή των Καρυών, όπως είπε σε εκείνους που τα έβλεπαν αυτά. Αποκάλυψε επίσης, ότι η μονή αυτή, η οποία είναι γυναικεία, υπέστη επιδρομή από τους αιμοχαρείς πειρατές κατά το έτος 1235 μ.Χ. Κατά την επιδρομή εκείνη αγωνίσθηκε μαζί με τις άλλες μοναχές τον υπέρ του Χριστού καλό αγώνα η καταγόμενη από την Πελοπόννησο ηγουμένη Ολυμπία και η αδελφή της Ευφροσύνη. Η Ολυμπία τελειώθηκε αθλητικώς στις 11 Μαΐου του έτους 1235 μ.Χ., εμφανίσθηκε δε μαζί με τον μεγάλο και θαυματουργό Άγιο Ραφαήλ.

Ο Άγιος Νικόλαος πέθανε μετά από βασανισμούς, από ανακοπή καρδιάς, δεμένος σε ένα δένδρο.

Μαζί με τους Αγίους συνάθλησε και η μόλις δώδεκα χρονών νεάνιδα Ειρήνη, θυγατέρα του Βασιλείου, προεστού της Θέρμης, η οποία και εμφανίζεται μαζί τους. Αυτή μαρτύρησε ως εξής: Οι ασεβείς αλλόθρησκοι της απέκοψαν το ένα χέρι και ακολούθως την έβαλαν σε ένα πιθάρι και κατέκαυσαν την αγνή αυτή παρθένο, υπό τα βλέμματα των δύστυχων γονέων της, οι οποίοι και θρηνούσαν γοερά για τον φρικτό θάνατο του παιδιού τους.

Με τους Αγίους συνεμαρτύρησαν ο μνημονευθείς πατέρας της Αγίας Ειρήνης, Βασίλειος, η σύζυγός του Μαρία, το μόλις πέντε ετών παιδί τους Ραφαήλ, η ανεψιά τους Ελένη, ο δάσκαλος Θεόδωρος και ο ιατρός Αλέξανδρος, των οποίων τα οστά βρέθηκαν κοντά στους τάφους των Αγίων, μέσα σε ξεχωριστούς τάφους. Το μαρτύριό τους συνέβη την Τρίτη της Διακαινησίμου, στις 9 Απριλίου του έτους 1463 μ.Χ.

Έπειτα από θαυματουργικές υποδείξεις των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, έγινε γνωστή η ύπαρξη των λειψάνων τους και υποδείχθηκαν τα σημεία όπου βρίσκονταν οι τάφοι τους.


Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
(Τοῦ Ἁγίου Ῥαφαήλ)
Τῆς Ἰθάκης τὸν γόνον καὶ τῆς Λέσβου τὸ καύχημα, Οσιομαρτύρων τὴν δόξαν, Ῥαφαὴλ εὐφημήσωμεν, ἀρτίως γὰρ ἡμῖν φανερωθείς, ἰάματα πηγάζει τοῖς πιστοῖς, καὶ κατ’ ὄναρ καὶ καθ’ ὕπαρ ὑπερφυῶς ὀπτάνεται τοῖς κράζουσι· Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐκπληροῦντι διὰ σοῦ, ἡμῶν τὰ αἰτήματα.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ΄.
Τ τῶν Μαρτύρων θαυμαστὴ προστασία, τῶν ἐν Θερμῇ μὶν ἀρτίως φανέντων, ἀπὸ ψυχῆς προσπέσωμεν κραυγάζοντες· Ραφαὴλ μακάριε, καὶ Νικόλαε θεῖε, καὶ Εἰρήνη πάνσεμνε, πάσης ρύσασθε βλάβης, καὶ ἀναγκῶν καὶ πάσης ἀπειλς, τοὺς τ πρεσβεία ὑμῶν καταφεύγοντας.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.
ν Λέσβῳ, ἀθλήσαντες, ὑπὲρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, αὐτὴν ἡγιάσατε, τῇ τῶν Λειψάνων ὑμῶν, εὑρέσει μακάριοι. Ὅθεν ὑμᾶς τιμῶμεν, Ῥαφαὴλ θεοφόρε, ἅμα σὺν Νικολάῳ καὶ παρθένῳ Εἰρήνῃ, ὡς θείους ἡμῶν προστάτας καὶ πρέσβεις πρὸς Κύριον.

Κοντάκιον
Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Οἱ ἐμφανῶς ὑπὲρ Χριστοῦ ἠθληκότες, καὶ ὑπὸ γῆν χρόνοις πολλοῖς κεκρυμμένοι, ξενοπρεπῶς ἡμῖν ἐφανερωθησαν, Ῥαφαὴλ Νικόλαος, καὶ Εἰρήνη ἡ θεία, καὶ οἱ συναθλήσαντες, μετ' αὐτῶν θεοφρόνως, οὓς ὡς προστάτας καὶ θαυματουργούς, Ὁσιομάρτυρας, πάντες τιμήσωμεν.

Μεγαλυνάριον
Τοὺς Ὁσιομάρτυρας τοῦ Χριστοῦ, Ῥαφαὴλ τὸν θεῖον, καὶ Νικόλαον τὸν σεπτόν, ἅμα σὺν Εἰρήνῃ, τῆς Λέσβου τοὺς προστάτας, ὡς πᾶσι βοηθοῦντας, ὕμνοις τιμήσωμεν.

[πηγή: www.saint.gr]

Νια Δευτέρα 2017 στη Φανερωμένη Μπανάτου | Τιμητική διάκριση, μετά θάνατον, σε Εκκλησιαστικό Σύμβουλο


[Φωτογραφίες: Ιωάννης Πορφύριος Καποδίστριας]




















































Η Αναστάσιμη Ευχαριστιακή Σύναξη της Δευτέρας της Διακαινησίμου (17.4.2017) πραγματοποιήθηκε εν Βανάτω στον Ναό της Φανερωμένης, όπως είναι καθιερωμένο από εκατονταετίας και πλέον. Σημειωτέον ότι παλαιότερα, όταν ακόμη υπήρχε πολυπληθέστερο εκκλησίασμα, γινόταν και λιτανεία της περίπυστης Εικόνας και Καθέδρας της Παναγίας της Φανερωμένης, ανά το Μπανάτο, κάτι το οποίο έχει ατονήσει πλέον. 

Σύμφωνα με την επικρατούσα εν Ζακύνθω παράδοση, κατά την διάρκεια του Ευαγγελικού Αναγνώσματος, ήτοι σε κάθε τελεία του κειμένου, εκρούονταν χαρμόσυνα οι καμπάνες, μεταδίδοντας και δι' αυτού του ιδιαίτερου τρόπου το μήνυμα της αναστάσιμης χαρμονής και του κυριακού μηνύματος. 

Στην απόλυση της θείας Λειτουργίας έγινε, εξάλλου, η ευλόγηση των πασχαλινών αυγών και κουλουριών, τα οποία διανεμήθηκαν από τον Εφημέριο π. Παναγιώτη Καποδίστρια προς όλους τους εκκλησιασθέντες, δίνοντας και παίρνοντας εόρτιες ευχές. 

Τέλος, ο Εφημέριος π. Παναγιώτης Καποδίστριας ευχαρίστησε την παρευρισκόμενη συνταξιούχο Δασκάλα ευγενεστάτη κ. Αικατερίνη Αβούρη-Κουρτέση για την προσφορά ενός καλλιτεχνημένου λαμπρινού Ευαγγελίου στον Ναό, εις μνήμην των γονέων της Αθηνάς και Νικολάου (δείτε το ανωτέρω, στην 7η φωτογραφία). Ευκαιρίας δοθείσης ο Εφημέριος αναφέρθηκε συνοπτικά στη σεμνή, αθόρυβη, μα και τόσο ενεργητική φυσιογνωμία του Νικολάου Αβούρη, ο οποίος υπήρξε επί δεκαετίες Εκκλησιαστικός Σύμβουλος (με χρέη και Νεωκόρου, αμισθί εννοείται) μετά τα μέσα του 20ού αιώνα. Ο αείμνηστος μπαρμπα-Νικόλας εκδαπάνησε το ζην στην ευπρέπεια και την άψογη παρουσία του ναού της Φανερωμένης, σχεδόν νυχθημερόν. Ο ζήλος του οίκου του Θεού -σύμφωνα και με τη ρήση του ιερού Ψαλμωδού (68, 10)- τον κατέφαγε!

Τούτων δοθέντων ο Εφημέριος επέδωσε χρυσό στεφάνι ως τιμητική διάκριση, μετά θάνατον, στην θυγατέρα του κ. Αβούρη-Κουρτέση, για λογαριασμό του πατέρα της Νικολάου. Η κ. Αβούρη-Κουρτέση, ολοφάνερα έκπληκτη και συγκινημένη για την προσγινομένη τιμή εκ μέρους του σημερινού Εκκλησιαστικού Συμβουλίου στον παλαιό Εκκλησιαστικό Σύμβουλο και Πατέρα της, έλαβε τον λόγο, ομίλησε δι' ολίγων για την ανιδιοτελή πατρική και μητρική αγάπη, ευχαριστώντας επίσης θερμά για την τιμή της μετά θάνατον βραβεύσεως του πατέρα της.

[Στη φωτό: Οι αείμνηστοι Μπανατιώτες Αθηνά και Νικόλας Αβούρης. Ο Νικόλας διετέλεσε επί δεκαετίες Επίτροπος του Ναού της Φανερωμένης Μπανάτου και σήμερα (17.4.2017) τιμήθηκε, μετά θάνατον, με χρυσό στεφάνι, για την αφοσίωσή του στην Ενορία.]

Η Δευτέρα της Διακαινησίμου 2017 στο Φανάρι

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ  ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ
Ἐκκλησιαστικαί εἰδήσεις 




Α. Θ. Παναγιότης Πατριάρχης, ἐχοροστάτησεν ἐν τῷ Π. Πατριαρχικῷ Ναῷ κατά τήν Θείαν Λειτουργίαν, τήν Δευτέραν τῆς Διακαινησίμου, 17ην Ἀπριλίου, καθ᾿ ἥν ἐκκλησιάσθησαν οἱ μαθηταί τῆς Πρωτοβαθμίου Ἐκπαιδεύσεως τῶν Σχολείων τῆς Ὁμογενείας, συνοδευόμενοι ὑπό τῶν Διδασκάλων των.
Ἐν συνεχείᾳ, ὁ Παναγιώτατος ἐδέχθη αὐτούς ἐν τῇ Αἰθούσῃ τοῦ Θρόνου ἔνθα ἐγένετο ἑορταστική Πασχάλιος ἐκδήλωσις, καθ᾿ ἥν ὡμίλησε πατρικῶς πρός αὐτούς καί διένειμεν ἀναμνηστικά δῶρα. Πατριαρχικῇ προτροπῇ ὡμίλησεν ἐπικαίρως καί ὁ παρεπιδημῶν Θεοφιλ. Ἐπίσκοπος Ἀβύδου κ. Κύριλλος, Καθηγητής τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν.

* * *

Α. Θ. Παναγιότης Πατριάρχης, ἐδέχθη εἰς ἀκρόασιν:
Τήν ἐν τῇ Πόλει σεβασμίαν Ἱεραρχίαν τοῦ Θρόνου, ἥτις ὑπέβαλε τά ἑαυτῆς σέβη ἐπί τῷ Πάσχα καί ἀντήλλαξε μετ᾿ Αὐτοῦ τόν ἑόρτιον ἀσπασμόν.
Τόν Σεβ. Μητροπολίτην τῶν ἐνταῦθα Συροϊακωβιτῶν κ. Filüksinos Yusuf Çetin, μετά τῶν Αἰδεσιμολ. κ. Melke Akyüz, Ἐντιμ. κ. Sait Susin, Προέδρου τοῦ Δ. Σ. τῆς Κοινότητος αὐτῶν, καί ἐκ τῶν μελῶν αὐτοῦ Ἐντιμ. κ. Kenan Gürdal καί Εὐγεν. κ. Lolita Asil, ἐκφράσαντας τάς συγχαρητηρίους εὐχάς των ἐπί τῷ Ἁγίῳ Πάσχα.

* * *

Α. Θ. Παναγιότης Πατριάρχης, ἐξεπροσωπήθη ὑπό τοῦ Πανοσιολ. Διακόνου κ. Παϊσίου, Κωδικογράφου τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, κατά τήν Θείαν Λειτουργίαν τοῦ Πάσχα ἐν τῷ ἐν Κοντοσκαλίῳ Ἀρμενικῷ Πατριαρχικῷ Ναῷ, τό ἑσπέρας τοῦ Μ. Σαββάτου



Η πασχαλινή σύναξη 2017 στο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου του Λατίνου ή των Φιλικών


Ανέκαθεν, κατά την Δευτέρα του Πάσχα, λειτουργείται το ιστορικό εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου του λατίνου, στο Ψήλωμα Ζακύνθου, όπου ορκίζονταν οι Φιλικοί περί την Επανάσταση του 1821. Τιμάται η μνήμη του Αγίου Γεωργίου, που συνήθως μεταφέρεται τη Νια Δευτέρα, όμως κι εφέτος που δεν μεταφέρεται, η πασχαλινή σύναξη πραγματοποιήθηκε ως είθισται. 
          Από πλευράς ενορίας, το εκκλησάκι υπάγεται στον Μητροπολιτικό Ναό πόλεως Ζακύνθου, γι' αυτό και την θεία Λειτουργία τέλεσε ο οικείος Εφημέριος Μέγας Οικονόμος Διονύσιος Τσουκαλάς. 
          Μετά την απόλυση έγινε επιμνημόσυνη δέηση για τον Γέρο του Μοριά ενώπιον της προτομής του, δεδομένου ότι ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ευρισκόμενος στη Ζάκυνθο κι έχοντας καταταγεί στον Αγγλικό Στρατό (επί της τότε Αγγλικής Κυριαρχίας των Επτανήσων) ορκίστηκε εκεί, σε αυτό το ταπεινό εκκλησάκι Φιλικός. 
[Φωτορεπορτάζ: Ευρυδίκη Κοντογιάννη]




















Η τελετή της δευτέρας Αναστάσεως, ήτοι ο Εσπερινός της Αγάπης 2017, στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων






































Τήν μεσημβρίαν τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα, 3ης /16ης Ἀπριλίου 2017, ἐτελέσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ τελετή τῆς δευτέρας Ἀναστάσεως.

Ἡ τελετή αὕτη ἤρχισε εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ Πατριαρχείου διά τῆς ἀναγνώσεως τῆς Θ΄ ὥρας τοῦ Πάσχα: «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι … Προλαβοῦσαι τόν Ὄρθρον αἱ περί Μαριάμ…», ἐν ᾧ ἐνεδύοντο ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, οἱ Ἀρχιερεῖς καί οἱ Ἱερεῖς τάς ἑορτίους Πασχαλίους Ἀρχιερατικάς καί Ἱερατικάς στολάς αὐτῶν.

Τούτων συμπληρωθέντων καί ἐν ᾧ ὑπό τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου καί τοῦ κ. Ἀλβανοῦ καί τῶν βοηθῶν αὐτῶν ἐψάλλετο τό ἀργόν βυζαντινόν «Χριστός Ἀνέστη», ἐξῆλθεν ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἀπό τῆς αἰθούσης τοῦ Θρόνου καί ἐν πομπῇ κατῆλθε διά τῆς Ὁδοῦ τοῦ Πατριαρχείου καί τῆς Χριστιανικῆς Ὁδοῦ εἰς τήν Αὐλήν τοῦ Ναο τῆς Ἀναστάσεως, ἔνθα ἀνεπέμφθη δέησις.

Ἐκεῖθεν ἡ συνοδεία ἐπορεύθη πρός τό Καθολικόν, ἔνθα ἐτελέσθη ὁ Ἑσπερινός τοῦ Πάσχα καί ἀνεγνώσθη τό Εὐαγγέλιον τῆς ἀγάπης, ἐκ τοῦ κατά Ἰωάννην Εὐαγγελίου «οὔσης ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ τῶν Σαββάτων…» καί τό «μεθ’ ἡμέρας ὀκτώ…» εἰς διαφόρους γλώσσας.

Τούτου συμπληρωθέντος, ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἀνῆλθεν εἰς τά Πατριαρχεῖα.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας