e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Δευτέρα 29 Ιανουαρίου 2018

Με την ευκαιρία της εορτής των Τριών Ιεραρχών: ΠώΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ

π. Δημητρίου Μπόκου
Ο δεύτερος της τριάδας των Ιεραρχών και της τριάδας των Θεολόγων Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός, με τη δυναμική παρουσία του στη Βασιλεύουσα πόλη το 380 μ. Χ., έκανε πραγματικότητα αυτό που φάνταζε ακατόρθωτο. Οι αιρετικές παραφυάδες του Αρειανισμού (όμοιοι, ανόμοιοι, ομοιουσιανοί κ.λ.π.), με την υποστήριξη αρειανών αυτοκρατόρων και του Ιουλιανού του Παραβάτη, είχαν επικρατήσει σχεδόν παντού. Στην Κωνσταντινούπολη δεν είχε απομείνει ούτε ένας ναός στα χέρια των Ορθοδόξων. Σε αυτή τη χαλεπή για την Εκκλησία στιγμή ο φιλομόναχος και εραστής της ησυχίας, αλλά και μέγας ρήτορας και σοφός διδάσκαλος Γρηγόριος, κλήθηκε στην πρωτεύουσα, παρά τη θέλησή του, να αγωνιστεί για την ορθή διδασκαλία της Εκκλησίας.
Η κατάσταση που βρήκε στην Κωνσταντινούπολη ήταν ιδιαίτερα δύσκολη. Μη έχοντας ναό για να αρχίσει τον πνευματικό του αγώνα για την αναστήλωση της Ορθοδοξίας, μετέτρεψε ένα σπίτι σε πρόχειρη εκκλησία και εκεί εκφώνησε τους πέντε θεολογικούς του λόγους, πέντε περίτεχνα έργα ρητορικής και μνημειώδη κείμενα θεολογίας, που ήταν ικανά να μεταστρέψουν τις καρδιές των ανθρώπων στην ορθή πίστη της Εκκλησίας. Η οικία όπου κήρυττε ονομάστηκε ναός της αγίας Αναστασίας, γιατί εκεί ο υψιπετής αετός Γρηγόριος ανέστησε ξανά την Ορθοδοξία.
Οι αιρετικοί αρειανοί θορυβήθηκαν. Προσπάθησαν να αντιδράσουν με τη βία, τον συνήθη τρόπο του ψεύδους κα του σκότους, αλλά εις μάτην. Ο καλός ποιμένας Γρηγόριος με τον ποιμενικό αυλό της θεολογίας του φανέρωσε στις ανθρώπινες ψυχές τα βάθη του Πνεύματος και με τα κάλλη του φθέγματός του, με την καλλιέπεια δηλαδή των λόγων του, τις φώτισε και τις στερέωσε στη σωτήρια πίστη της Εκκλησίας.
Από τους υπέροχους πέντε θεολογικούς λόγους του αγίου Γρηγορίου, θα απολαύσουμε ένα μικρό απόσπασμα. Είναι η αρχή του α΄ θεολογικού λόγου του και αναφέρεται στο μέγα ζήτημα περί του τρόπου αναζήτησης του Θεού. Ακολουθώντας τη θεολογία της Εκκλησίας ο μέγας πατήρ, διδάσκει ότι η αναζήτηση του Θεού δεν είναι υπόθεση συζητήσεων του καφενείου, που γίνονται από τους τυχόντες. Από όσους δεν έχουν καθαρότητα καρδιάς, αλλά είναι υπόδουλοι στα πάθη τους. Για τον Θεό μπορούν να μιλήσουν μόνο όσοι έχουν καθαρθεί ή τουλάχιστον διανύουν το στάδιο της κάθαρσης. Είναι το πρώτο στάδιο στην πνευματική πορεία του χριστιανού. Την κάθαρση από τα πάθη ακολουθούν ο φωτισμός και η θέωση (τελείωση).
Λέγει λοιπόν ο άγιος Γρηγόριος:
«Ου παντός, ω ούτοι, το περί Θεού φιλοσοφείν, ου παντός». Δεν είναι δουλειά του καθενός, ταλαίπωροι, να φιλοσοφεί περί Θεού. Δεν είναι του καθενός. Δεν είναι τόσο φτηνό το πράγμα. Ούτε γι’ αυτούς που σύρονται κατά γης. Ούτε πάντοτε. Ούτε για όλους. Ούτε μπορεί να εξιχνιασθεί από κάθε πλευρά. Αλλά μόνο μερικές φορές. Και μόνο από μερικούς και σε περιορισμένο μέτρο.
Και δεν είναι σε όλους κατορθωτό, επειδή είναι για εκείνους μόνο που υπερέβησαν τα συνηθισμένα πνευματικά μέτρα και έφτασαν στη «θεωρία» (=θέα του Θεού). Για εκείνους που έχουν ήδη καθαρθεί ή τουλάχιστον καθαίρονται. Δεν είναι τόσο ακίνδυνο στον ακάθαρτο να εγγίζει τον Καθαρό, όπως ακριβώς και στο άρρωστο μάτι να βλέπει κατευθείαν την ηλιακή ακτίνα.
Και πότε; Όταν έχουμε ελευθερωθεί από τον βούρκο και την ταραχή που μας έρχονται απ’ έξω (από την αιχμαλωσία των ηδονών και των παθών). Ναι! Πρέπει να σχολάσουμε πράγματι, να ηρεμήσουμε από αυτά, για να γνωρίσουμε τον Θεό. Να «λάβουμε καιρό», για να θεολογήσουμε.
Και σε ποιους; Σ’ εκείνους που ασχολούνται με το θέμα αυτό σοβαρά. Όχι σε κείνους που φλυαρούν γι’ αυτό με τον τρόπο που φλυαρούν και για χίλια-δυο άλλα πράγματα, απλώς για να διασκεδάσουν μετά τον ιππόδρομο και το θέατρο και τα τραγούδια και τη γαστέρα και όσα βρίσκονται κάτω από τη γαστέρα. Γιατί πολλοί διασκεδάζουν και έτσι: Να λένε ανοησίες γύρω από το θέμα αυτό διατυπώνοντας έξυπνους (τάχα) αντιθετικούς συλλογισμούς.
Και για ποια θέματα και για πόσο διάστημα να φιλοσοφούμε; Για όσα μας είναι εφικτά. Και για όσο αντέχει ο ακροατής να ακούει. Γιατί αλλιώς, οι δυνατοί συλλογισμοί θα καταπονήσουν τους ακροατές κάνοντάς τους να χάσουν και τη (λίγη) δύναμη που είχαν αρχικά, όπως οι υπερβολικές φωνές και τροφές βλάπτουν την ακοή και τα σώματα, όπως τα πολύ μεγάλα φορτία συντρίβουν εκείνους που τα βαστάζουν και όπως οι παραπανίσιες βροχές ζημιώνουν τη γη.
Δεν λέγω καθόλου ότι δεν πρέπει να ενθυμούμαστε πάντα τον Θεό. «Μνημονευτέον γαρ Θεού μάλλον ή αναπνευστέον». Περισσότερο πρέπει να μνημονεύουμε τον Θεό παρά να αναπνέουμε. Θα έλεγα, να μην κάνουμε τίποτε άλλο, παρά μόνο αυτό! Επαινώ και εγώ αυτά που λέγει ο λόγος (της Γραφής), να μελετούμε «ημέρας και νυκτός» και να διηγούμαστε «εσπέρας και πρωί και μεσημβρίας» και να δοξολογούμε τον Κύριο «εν παντί καιρώ». Και όταν ξαπλώνουμε και όταν σηκωνόμαστε και όταν περπατούμε και όταν κάνουμε οτιδήποτε. Και με την ανάμνηση αυτή να εντυπώνεται μέσα μας η καθαρότητα.
Επομένως: Δεν σας εμποδίζω από το να θυμάστε διαρκώς τον Θεό, αλλά από το να θεολογείτε. Και όχι από τη θεολογία, σαν να ήταν κάτι το ασεβές, αλλά από το παράκαιρο του πράγματος. Και όχι από το να διδάσκετε, αλλά από την άμετρη διδασκαλία. Γιατί ο κορεσμός, ακόμα και με μέλι, προκαλεί εμετό. Και συμφωνώ με αυτό που λέγει ο Σολομών, «καιρός τω παντί πράγματι». Για το καθετί υπάρχει ο κατάλληλος καιρός να πραγματοποιηθεί. «Και το καλόν ου καλόν, όταν μη καλώς γίνηται». Και το καλό δεν είναι καλό, όταν δεν γίνεται με καλό τρόπο. Έτσι φαίνονται εντελώς παράκαιρα πράγματα το λουλούδι μέσα στα χιόνια, ο ανδρικός στολισμός στις γυναίκες, ή ο γυναικείος στους άνδρες, εν ώρα πένθους να μιλάμε για γεωμετρία, ή όταν γλεντάμε σε συμπόσιο να κλαίμε.
Μόνο εδώ λοιπόν (στη συζήτηση περί Θεού) θα παραθεωρήσουμε τον κατάλληλο καιρό, εδώ που πρέπει να τον αναζητούμε περισσότερο από κάθε άλλο πράγμα;
(Λόγος ΚΖ΄ [Θεολογικός Α΄, Προς Ευνομιανούς Προδιάλεξις], 3-4).
Τελικό συμπέρασμα: Κατά τον μέγα Ιεράρχη και σοφό Θεολόγο Γρηγόριο, τον οικουμενικό διδάσκαλο της Εκκλησίας, γνωρίζουμε τον Θεό μόνο όταν μπούμε στη διαδικασία της κάθαρσης από τα πάθη μας. «Μέγα το περί Θεού λαλείν, αλλά μείζον το εαυτόν καθαίρειν Θεώ, επειδή εις κακότεχνον ψυχήν σοφία ουκ εισελεύσεταιΕι δε έτι νήπιος ει και χαμερπής την διάνοιαν και ανίκανος να εισδύσεις στα υψηλότερα, γενού Κορίνθιος, να τρέφεσαι με γάλα» (Λόγος ΛΒ΄, 12-13).
Ο δρόμος της ταπεινής αναζήτησης του Θεού είναι ο δρόμος των αγίων μας, ο δρόμος που οδηγεί στον θείο φωτισμό.
(Για την παρουσίαση του αποσπάσματος του Αγ. Γρηγορίου χρησιμοποιήθηκε η έκδοση Άπαντα Αγίων Πατέρων, Γρηγορίου του Θεολόγου, τ. 1, σε μετάφραση του [τότε Αρχιμ. και μετέπειτα Μητροπ. Νικοπόλεως] Μελετίου Καλαμαρά, Εκδόσεις Ωφελίμου Βιβλίου, Αθήνα 1976).

Εορτή Τριών Ιεραρχών, 30 Ιανουαρίου 2018
 

Οι "χρυσολόγοι οι ένθεοι" Τρεις Ιεράρχες τιμώνται αύριο στην Παναγούλα Μπανάτου


Είμαστε έτοιμοι στην Ενορία μας και μάλιστα στον Ναό της Παναγούλας μας εν Βανάτω της Ζακύνθου, να τιμήσουμε αύριο (Τρίτη, 30.1.2018) τους "ενθέους χρυσολόγους" Τρεις Ιεράρχες και Προστάτες της Παιδείας, Αγίους Βασίλειο τον Μεγάλο, Γρηγόριο τον Θεολόγο και Ιωάννη τον Χρυσόστομο

Ως προς τον εκκλησιασμό των μαθητών εφέτος υπάρχει μια σημαντική αλλαγή. Πρόκειται να εκκλησιασθούν συντεταγμένοι μόνον οι μαθητές της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Το αρμόδιο Υπουργείο έκρινε ότι οι μαθητές των Γυμνασίων και των Λυκείων δεν θα μεταβούν καν στα σχολεία τους, λόγω της αργίας (!!!), οπότε συνεπώς δεν θα υπάρξει σχετικός εκκλησιασμός τους... 

Κατά συνέπειαν αύριο και σ' εμάς εδώ, στην Ενορία μας θα εκκλησιασθούν, λοιπόν, μονάχα τα παιδιά της Πρωτοβάθμιας της περιφέρειας των Αρκαδίων, οι εκπαιδευτικοί των οποίων έχουν φροντίσει για την καθιερωμένη Αρτοκλασία. Για τους ενδιαφερομένους, η θεία Λειτουργία θα αρχίσει -συν Θεώ- στις 8.30 π.μ. ακριβώς

Επίσκεψη ανωτάτου Σιίτη Μουσουλμάνου θρησκευτικού λειτουργού του Ιράκ στο Οικουμενικό Πατριαρχείο




O διωγμός των Χριστιανών από τις ιστορικές εστίες τους, στη Μέση Ανατολή,  και οι δυνατότητες ασφαλούς επιστροφής τους,  βρέθηκαν στο επίκεντρο της συνάντησης του Σιίτη Μουσουλμάνου θρησκευτικού λειτουργού, Σεΐχη Αλαά Αλ-Μουσάουι,  επικεφαλής της Διευθύνσεως Θρησκευμάτων των Σιιτών του Ιράκ, και του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου. 

Ο Ιρακινός Σιίτης Μουσουλμάνος ηγέτης πραγματοποίησε επίσκεψη στην Έδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, στο Φανάρι, σήμερα Δευτέρα, 29 Ιανουαρίου, συνοδευόμενος από Καθηγητές Πανεπιστημίων της Πόλης και του Ιράκ.

Κατά τη διάρκεια της ημίωρης συναντήσεως, ο Σεΐχης Αλαά Αλ-Μουσάουι, ζήτησε τη συμβολή του Οικουμενικού Πατριάρχου για την επιστροφή των Χριστιανών του Ιράκ, οι οποίοι τα προηγούμενα χρόνια αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και να πάρουν τον δρόμο της προσφυγιάς. Αναφέρθηκε δε, στη σημασία της επικράτησης της ειρήνης στην περιοχή καθώς και στη διαχρονική συνεισφορά των Χριστιανών στην πολιτισμική και κοινωνική ζωή της χώρας.

Από την πλευρά του ο Οικουμενικός Πατριάρχης εξέφρασε την αγωνία και ανησυχία της Μητρός Εκκλησίας για τα τεκταινόμενα στη Μέση Ανατολή, που τα τελευταία χρόνια αποτέλεσαν την αιτία του βιαίου ξεριζωμού των Χριστιανικών πληθυσμών της, και όχι μόνον. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης επισήμανε την ανάγκη επαναπατρισμού των Χριστιανών αλλά σε συνθήκες που θα εγγυώνται την ασφάλεια τους και την ελεύθερη άσκηση της θρησκευτικής τους πίστεως. 

Πατριαρχική Χοροστασία στον Εσπερινό για τους Τρεις Ιεράρχες στο Φανάρι (video) [+ νέα 29ης Ιανουαρίου 2018]



Εσπέρας 29ης Ιανουαρίου 2018, εν ψαλμοίς και ύμνοις προς τιμήν των Τριών Ιεραρχών, στον πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου, χοροστατούντος του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου Α΄.



ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ  ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ
Ἐκκλησιαστικαί Εἰδήσεις

Ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, ἐδέξατο εἰς ἀκρόασιν:
     Τόν Σεβ. Μητροπολίτην Γαλλίας κ.Ἐμμανουήλ. 
     Τόν Θεοφιλ. Ἐπίσκοπον Edmonton κ. Ἱλαρίωνα, ἐκ Καναδᾶ.
     Τόν Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτην κ. Βαρθολομαῖον Σιαρλῆν, ἐκ τῆς ἀδελφότητος τῆς Ἱ. Πατριαρχικῆς καί Σταυροπηγιακῆς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου καί Εὐαγγελιστοῦ Πάτμου, μετά τοῦ γαμβροῦ αὐτοῦ Ἐντιμ. κ. Λεωνίδου Ἀναστασοπούλου, Λιμενικοῦ, ἐκ Πειραιῶς, καί τῶν Ἐντιμ. κ.κ. Ἀντωνίου Χιώτη, ὁμοίως Λιμενικοῦ, καί Ἀντωνίου Γιτοπούλου, Ἀστυνομικοῦ, ἐκ Πάτμου. 
     Τόν Ὁσιολ. ΡΚαθολικόν ἱερέα κ. Kevin Schembri, Καθηγητήν τοῦ Κανονικοῦ Δικαίου ἐν τῇ Θεολογικῇ Σχολῇ τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Μάλτας, ὑποβαλόντα Αὐτῷ τό πόνημά του, ὑπό τόν τίτλον «Oikonomia, Divorce and Remarriage in the Eastern Orthodox Churches».   
     Tόν Σοφολoγ. κ. Seyit Alaa Al Musevi, Διευθυντήν Θρησκευτικῶν Ὑποθέσεων τῶν Σιιτῶν τοῦ Ἰράκ, μετά τῶν Ἐντιμ. κ.κ. Seyit Murtaza Areci, συνεργάτου αὐτοῦ, καί Rahmi Onurşan, Ἀντιπροσώπου ἐν Τουρκίᾳ τοῦ Ἱδρύματος «Büyük Merceiyyet Makamı Ayetullah Sistani», καί τῶν Ἐλλογ. Καθηγητῶν κ.κ. Gani Al Hagani, Κοσμήτορος τοῦ Πανεπιστημίου «İmam Kazım», καί Hüseyin Hatemi, ἐντεῦθεν. 
     Τόν Ἐξοχ. Πρέσβυν κ. Jean-Christophe Peaucelle, Σύμβουλον ἐπί Θρησκευτικῶν Ὑποθέσεων τοῦ Ἐξοχ. κ. Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν τῆς Γαλλίας, συνοδευόμενον ὑπό τοῦ ἐν Ἀγκύρᾳ Πρέσβεως τῆς Χώρας Ἐξοχ. κ. Charles Fries καί τῆς Εὐγεν. κ. Virginie Hervo, Α΄ Γραμματέως τῆς Πρεσβείας. 
     Τόν Ἐντιμ. κ. Θωμᾶν Παπαλιάγκαν, ἐπί κεφαλῆς τοῦ Κόμματος «Δημοκρατική Εὐθύνη», ἐκ Λαρίσσης, μετά τῶν Ἀντιπροέδρων αὐτοῦ Ἐντιμ. κ.κ. Ἀναστασίου Καραμπογιᾶ, ἐξ Ἀθηνῶν, καί Σπυρίδωνος Ζαφείρη, ἐξ Ἰωαννίνων, καί τῶν Ἐντιμ. κ.κ. Βασιλείου Φασούλα, Μέλους τοῦ Γενικοῦ Συμβουλίου αὐτοῦ, μετά τῆς συζύγου αὐτοῦ Εὐγεν. κ. Εὐαγγελίας Γεωργοπούλου, Δικηγόρου, ἐξ Ἀθηνῶν, καί Βασιλείου Σαββίδου, Ὑπευθύνου Πολιτικοῦ Σχεδιασμοῦ, ἐκ Θεσσαλονίκης.   
     Τήν Ἐλλογ. δίδα Ἁγνῆν Νικολαΐδου, Πρόεδρον τῆς Ἐφορο-επιτροπῆς τῆς Κοινότητος Πριγκήπου, ἐξαιτησαμένην τήν ἁγίαν Πατριαρχικήν εὐλογίαν ἐπί τοῖς διαγενομένοις ὀνομαστηρίοις αὐτῆς.

*   *   *

Ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, ἐξεπροσωπήθη:
     Ὑπό τοῦ Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου κ. Χρυσοστόμου Τριπολίτου, Κληρικοῦ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Νέας Κρήνης καί Καλαμαριᾶς, κατά τήν διοργανωθεῖσαν ὑπό τῆς «Ἑνώσεως Ὁμογενῶν ἐκ Κωνσταντινουπόλεως Βορείου Ἑλλάδος» ἐκδήλωσιν ἐπί τῇ Ἑορτῇ τῶν Γραμμάτων, ἐν τῇ ἐν Καλαμαριᾷ ἕδρᾳ αὐτῆς,  τήν Κυριακήν, 28ην Ἰανουαρίου. 
     Ὑπό τοῦ Αἰδεσιμολ. Πρωτοπρεσβυτέρου κ. Ἀποστόλου Κατσιπτσάκη, Κληρικοῦ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Ἀλεξανδρουπόλεως, κατά τήν τελετήν κοπῆς τῆς Ἁγιοβασιλόπιττας τοῦ «Πολιτιστικοῦ Συλλόγου Μαΐστρου», ἐν τῇ ἐν Μαΐστρῳ Ἀλεξανδρουπόλεως ἕδρᾳ αὐτοῦ, αὐθημερόν. 

Οι δυο επιστολές του Πατριάρχη

   Ένα τόσο σαφές μήνυμα που δεν θα μπορούσε παρά να υποβαθμιστεί από τους παραλήπτες του   

Γράφει ο ΜΑΚΗΣ ΜΥΛΩΝΑΣ στην athensvoice.gr | 29.01.2018 | 07:02 

Σε αντίθεση με σειρά ιεραρχών του ελλαδικού χώρου που λατρεύουν τον τηλεοπτικό φακό, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος μετρά τα δημόσια λόγια του, κυρίως γιατί έχει πλήρη επίγνωση του αξιώματος και της αποστολής του.
Θαρρείς λοιπόν και ήταν θέλημα Θεού, λίγες μονάχα μέρες πριν δούμε, δήθεν στο όνομα της Μακεδονίας, ιεράρχες να συναγελάζονται ξανά με νεοναζί κακοποιούς και φιλοχουντικούς τυχοδιώκτες, ο Πατριάρχης έστειλε ένα σαφές μήνυμα, τόσο σαφές που δεν θα μπορούσε παρά να υποβαθμιστεί από τους παραλήπτες του.
Συγκεκριμένα, με δημόσια επιστολή του στις 18 Ιανουαρίου, ο ηγέτης της Ορθοδοξίας χαιρέτισε την έκδοση του βιβλίου «Ἄουσβιτς: Ἕλληνες - Ἀριθμός Μελλοθανάτου» του Γεώργιου Πηλιχού, τονίζοντας, μεταξύ άλλων τα εξής:
(…)Τό Ἄουσβιτς εἶναι ἡ ἀπόδειξις, μέχρι ποίου σημείου καταστροφικότητος καί βιαιότητος δύναται νά φθάσῃ ὁ ἄνθρωπος, ὅταν καταστῇ ἕρμαιον πλύσεως ἐγκεφάλου καί ρητορικῆς τοῦ μίσους, ὅταν νεκρωθοῦν τά συναισθήματά του καί στερεύσουν αἱ δημιουργικαί του δυνάμεις. Ἡ εἰκών, τήν ὁποίαν ἔχομεν διά τόν ἄνθρωπον, καθορίζει τήν συμπεριφοράν μας πρός αὐτόν. Ἡ βία γεννᾶται πρῶτον εἰς τόν νοῦν καί τήν καρδίαν τοῦ ἀνθρώπου, πρίν ἐκφρασθῇ ἐμπράκτως. Δυστυχῶς, ἡ ἀνθρωπότης δέν φαίνεται ὅτι διδάσκεται ἀπό τήν ἱστορίαν.
Σε μια χώρα που από το 2012 και μετά παρακολουθεί, μάλλον παραιτημένη, την εδραίωση της Χρυσής Αυγής σε τρίτο κοινοβουλευτικό κόμμα, η επιστολή του Πατριάρχη θα έπρεπε να έχει αναδειχθεί όσο το δυνατόν περισσότερο γίνεται από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης αλλά και από την ίδια την Εκκλησία της Ελλάδος. Όταν τόσοι κληρικοί κηρύσσουν επίμονα το μίσος, γιατί να μην απαιτηθεί από την Ιερά Σύνοδο να μεταδοθεί το πατριαρχικό μήνυμα κατά του νεοναζισμού σε κάθε ενορία; Τι καλύτερο από το να μάθουν όλοι οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι της χώρας ότι το Φανάρι διαφωνεί κάθετα και χωρίς αστερίσκους με το φλερτ ορισμένων εκκλησιαστικών κύκλων με τη Χρυσή Αυγή;(…)Ἐκφράζομεν τήν ἀγανάκτησιν καί τήν ἀπογοήτευσιν ἡμῶν διά τήν ἐπανεμφάνισιν καί διάδοσιν νεοναζιστικῶν τάσεων καί κινημάτων εἰς τάς ἡμέρας μας. Παρακαλοῦμεν ἀδιαλείπτως τόν πανοικτίρμονα Θεόν νά διαφυλάξῃ τήν ἀνθρωπότητα ἀπό τήν βίωσιν καί τήν ἐμπειρίαν νέας ἀπανθρωπίας εἰς τό παρόν καί τό μέλλον. Προσευχόμεθα ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ψυχῶν τῶν θυμάτων τῆς πρωτοφανοῦς θηριωδίας, τῶν ἀκάκων παιδίων, τῶν ἀμετρήτων ἀθώων ἀνδρῶν καί γυναικῶν, τῶν ἁγνῶν ἀνθρώπων μέ εἰδικάς ἀνάγκας, ὅλων αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι ἠφανίσθησαν μέ κριτήριον τήν καταγωγήν, τήν θρησκείαν, τόν πολιτισμόν, τάς πολιτικάς των πεποιθήσεις, τήν διανοητικήν, ψυχικήν καί σωματικήν των κατάστασιν.
Αυτή η επιστολή του Πατριάρχη, η οποία απευθυνόταν ξεκάθαρα στο ελληνικό ακροατήριο, δεν έτυχε της πρέπουσας δημοσιότητας. Σε αντίθεση με τα τηλεοπτικά χαστούκια και τις υστερικές κραυγές των Χρυσαυγιτών, οι φωνές ενάντια στο νεοναζιστικό κίνδυνο δεν πουλάνε το ίδιο. Αντίθετα, μια άλλη επιστολή του Πατριάρχη, αυτή προς τον Ταγίπ Ερντογάν υπέρ των επιχειρήσεων του τουρκικού στρατού σε συριακό έδαφος στο Άφριν, αναδείχθηκε σε μείζον ζήτημα, ιδιαίτερα από Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας και ιστοσελίδες συγκεκριμένων αντιδυτικών γεωπολιτικών προτιμήσεων.
Αν βγαίνει κάποια είδηση από τη στάση των θρησκευτικών ηγετών των μειονοτήτων της Τουρκίας, αυτή δεν είναι άλλη από το πόσο ασφυκτικό είναι πλέον για τις μειονότητες το περιβάλλον δράσης και δραστηριοποίησης στη γειτονική χώρα. Δεν έχουν καν την πολυτέλεια να σιωπούν απέναντι στις άφρονες επιλογές Ερντογάν, μόνη τους δημόσια επιλογή είναι η ταύτιση με την κυρίαρχη προεδρική ρητορική. Ενδεικτικό του κλίματος εθνικιστικού παροξυσμού που επικρατεί εντός Τουρκίας είναι το ότι τη συγκεκριμένη πολεμική επιχείρηση, παρά τον ξεκάθαρα τυχοδιωκτικό χαρακτήρα της, στηρίζουν ανεπιφύλακτα όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης (CHP, MHP, İyi Party), πλην φυσικά του φιλοκουρδικού HDP. Πράγματι, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος εξέφρασε με επιστολή του τη στήριξή του στην επιχείρηση «Κλάδος Ελαίας» (Zeytin Dalı Harekâtı) εναντίον κουρδικών στόχων στο έδαφος της Συρίας. Το ίδιο ακριβώς έπραξε και ο Πατριάρχης των Αρμενίων ενώ υπέρ της επιχείρησης τάχθηκε και η Εβραϊκή Κοινότητα της Τουρκίας. Ευτυχισμένος για την εικόνα ενότητας του τουρκικού έθνους, σχετικό tweet έκανε και ο Ιμπραήμ Καλίν, εκπρόσωπος Τύπου του προέδρου Ερντογάν.
Όσοι λοιπόν απομονώνουν τη στάση του Οικουμενικού Πατριαρχείου, αξιολογώντας την με ελλαδικά κριτήρια και αποκόπτοντας την από το περιβάλλον της, διαπράττουν μέγιστο σφάλμα και μάλιστα σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη συγκυρία για τα εθνικά συμφέροντα. Η απαξίωση του Πατριαρχείου στα μάτια της κοινής γνώμης θα θρέψει ακριβώς εκείνες τις δυνάμεις που επιτρέπουν την τουρκική επιθετικότητα στη Συρία και που εδώ και δεκαετίες ενοχλούνται από την παράδοξη ανθεκτικότητα της ελληνικότητας του Φαναριού. Είναι οι ίδιες δυνάμεις που πιέζουν για διαιώνιση του Μακεδονικού ζητήματος εις βάρος της σταθερότητας της περιοχής, οι ίδιες δυνάμεις που προτιμούν έναν πολυπαραγοντικό και τελικά χαώδες διπλωματικό τοπίο ώστε να καμουφλάρουν τη δομική αδυναμία τους να αναμετρηθούν στα ίσια με τη Δύση.
Σε μια πρόσφατη συνέντευξη του, ο επίσης σπουδαίος Αρχιεπίσκοπος Τιράνων Αναστάσιος μνημόνευσε τον στίχο της Παλαιάς Διαθήκης «αληθεύει και ποιείν δίκαια αρεστά τω Θεώ μάλλον ή θυσιών αίμα», τον οποίο απέδωσε στη σημερινή πραγματικότητα ως «το να είναι κανείς αληθινός και δίκαιος, αυτό αρέσει στον Θεό, πολύ περισσότερο από τις πολλές μετάνοιες, από τα πολλά κεριά κι από τις πολλές άλλες εξωτερικές εκφράσεις θρησκευτικότητας». Γραμμένος δυο χιλιετίες και κάτι πριν, ο στίχος αυτός προσφέρει ορισμένα ακόμα εργαλεία που χρειάζεται ο καθένας για να καταλάβει ποιοι και γιατί αγνόησαν την πρώτη επιστολή Βαρθολομαίου και προτίμησαν να σταθούν στη δεύτερη.
Ανεξάρτητα λοιπόν από τα θρησκευτικά πιστεύω του κάθε πολίτη της Ελλάδας, ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος αξίζει τον σεβασμό μας κι αυτό γιατί διαχρονικά εκπροσωπεί τις πλέον υγιείς δυνάμεις εντός του διοικητικού πλέγματος της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Οι αξίες και τα πιστεύω του Πατριάρχη Βαρθολομαίου θα πρέπει να αναζητηθούν στις επιστολές που στέλνει με δική του πρωτοβουλία, όχι σε εκείνες που στέλνονται μονάχα για να επιβιώσουν το ταλέντο επιβίωσης των Φαναριωτών ανά τους αιώνες.
Εξάλλου, είναι τελικά αστείο να κατηγορούν για ενδοτισμό τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, αλλά και τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Ιερώνυμο, όσοι στην πραγματικότητα οραματίζονται μια μίζερη βαλκάνια Ελλάδα, αυτάρκη εν τη γαλήνη μιας αιώνια μοιραίας αναμονής ενός ορλωφικού θαύματος.