e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2018

Μητροπολίτης Ναυπάκτου: «Το Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι Πρωτόθρονη Εκκλησία, αναμφισβήτητα»

ΓΙΩΡΓΟΣ Π. ΤΕΡΖΗΣ | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 26.10.2018


Η ένταση στις σχέσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου με το Πατριαρχείο της Μόσχας για την εκκλησία της Ουκρανίας, μία χώρα που βρίσκεται εκ των πραγμάτων στην... αυλή της Ρωσίας, αποτελεί ίσως το πιο σύγχρονο παράδειγμα για το πώς η ισορροπία ή η αλλαγή δυνάμεων στη γεωπολιτική σκακιέρα επηρεάζει και τις εκκλησιαστικές εξελίξεις. Για τον μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεο, έναν έμπειρο ιεράρχη, τα όσα συμβαίνουν μοιάζουν με σεισμό: «Οι σεισμολόγοι σε έναν σεισμό κάνουν λόγο για ρήγμα και σεισμικές δονήσεις και αναμένουν την εξέλιξή του. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στην περίπτωση αυτή».

Ο 73χρονος ιεράρχης είναι καλός γνώστης του «συνοδικού και ιεραρχικού πολιτεύματος της Εκκλησίας», το οποίο διακρίνει ρητώς από το «παπικό πρωτείο» ή τις «προτεσταντικές συνομοσπονδίες». Τι συμβαίνει, λοιπόν, μεταξύ Φαναρίου και Μόσχας, μετά την απόφαση της δεύτερης να διακόψει την εκκλησιαστική κοινωνία με το Οικουμενικό Πατριαρχείο; «Μερικοί το χαρακτήρισαν σχίσμα, άλλοι ρήγμα, ή ρήξη. Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για μια διάσπαση της εκκλησιαστικής κοινωνίας, η οποία ξεκίνησε από το Πατριαρχείο της Ρωσίας. Στην κανονική παράδοση της Εκκλησίας, υφίσταται μια διαφορά μεταξύ αιρέσεως και σχίσματος. Η αίρεση είναι έκπτωση από τη δογματική αλήθεια, ενώ το σχίσμα είναι η “διαίρεσης γνωμών” για εκκλησιαστικά θέματα “και ζητήματα ιάσιμα”. Και τα δύο όμως είναι διάσπαση της ενότητας», σημειώνει ο επί 23 έτη μητροπολίτης Ναυπάκτου.

Σε όλη τη συζήτησή μας είναι σαφής η ανάλυσή του σχετικά με την ιστορική επιδίωξη του Πατριαρχείου Μόσχας να αμφισβητήσει τα πρωτεία της Κωνσταντινούπολης. Υπό αυτό το πρίσμα, άλλωστε, επιχειρεί να εξηγήσει και όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα αλλά έχουν τις ρίζες τους κάποιους αιώνες πίσω. «Οι Κανόνες της Εκκλησίας δεν θεσπίστηκαν για να είναι “κανόνια” εναντίον των άλλων, αλλά για να συγκροτούν την ενότητα της Εκκλησίας και να θεραπεύουν τους πιστούς. Επομένως, στους Κανόνες πρέπει να βλέπουμε το πνεύμα τους, το εσωτερικό βάθος τους και να μην παραμένουμε στο γράμμα το οποίο σκοτώνει. Είναι πάντα θέμα ερμηνείας στο σύνολό τους», σημειώνει εισαγωγικά ο κ. Ιερόθεος. «Στη συγκεκριμένη περίπτωση της Ουκρανίας πρέπει να δούμε τους Κανόνες μέσα από δύο προοπτικές. Η πρώτη ότι, όπως λέγαμε πριν, το πολίτευμα της Εκκλησίας είναι συνοδικό και ιεραρχικό, και το Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι Πρωτόθρονη Εκκλησία που προεδρεύει και έχει ηυξημένες αρμοδιότητες, πράγμα που δεν πρέπει να αμφισβητηθεί και να υπονομευθεί από κανέναν. Διαφορετικά το κάθε αυτοκέφαλο γίνεται “κακοκέφαλο” και ενδεχομένως “ξεροκέφαλο”. Η δεύτερη προϋπόθεση είναι ότι η Εκκλησία της Ουκρανίας σπαράσσεται από σχίσματα, διαιρέσεις και αντιπαλότητες και πρέπει να γίνει κάτι για την ενότητα της Εκκλησίας. Γι’ αυτό ο Οικουμενικός Πατριάρχης δεν πρέπει ούτε να αδιαφορεί ούτε και να αυτοϋπονομεύει τον ρόλο του» εξηγεί, και προσθέτει: «Το Οικουμενικό Πατριαρχείο κινείται μέσα στα εκκλησιαστικά κανονικά πλαίσια».

Ο μητροπολίτης Ιερόθεος, ο οποίος έχει μια εντυπωσιακή συγγραφική παραγωγή, με 96 πολυσέλιδα βιβλία εκ των οποίων τα 78 έχουν μεταφραστεί σε 24 γλώσσες, έρχεται να εξηγήσει τον αρχικό του συλλογισμό σχετικά με το ιστορικό υπόβαθρο της σημερινής κρίσης. «Έγκειται πρώτον, στις θεωρίες περί “Τρίτης Ρώμης”, ότι μετά την πτώση της Κωνσταντινουπόλεως το 1453 η Μόσχα απέβη η “Τρίτη Ρώμη”. Όμως αυτό δεν ισχύει, γιατί στην Ιστορία υπάρχει Παλαιά και Νέα Ρώμη και όχι Πρώτη και Δεύτερη Ρώμη, και αφού δεν υπάρχει Δεύτερη Ρώμη, δεν μπορεί να υπάρξει Τρίτη Ρώμη». Το δεύτερο σημείο είναι το 2016 και η Σύνοδος της Κρήτης. Εκεί, όπου επρόκειτο να υπάρξει απόφαση για τον τρόπο χορήγησης της αυτοκεφαλίας, που θα προέβλεπε και τη σύμφωνη γνώμη της «μητέρας» Εκκλησίας, εν προκειμένω δηλαδή της Μόσχας για την Ουκρανία. Ωστόσο, όπως σημειώνει ο κ. Ιερόθεος, «ενώ προετοιμαζόταν το σχετικό κείμενο, εν τούτοις αυτό υπονομεύθηκε από την Εκκλησία της Ρωσίας, η οποία έλαβε με το μέρος της και τις σλαβόφωνες Ορθόδοξες Εκκλησίες».

Σε όλη τη συζήτησή μας, ο μητροπολίτης Ιερόθεος επιδιώκει να κρατήσει την κουβέντα μας εντός των εκκλησιαστικών ορίων. Ακόμη κι όταν του θέτω το προφανές των γεωπολιτικών πτυχών της έντασης, αλλά και την προσωπική διάσταση που μπορεί να υπάρχει πίσω από την απόφαση της μιας ή της άλλης πλευράς. «Νομίζω ότι κυρίως είναι εκκλησιαστικό πρόβλημα, που ξεκίνησε από τη Σύνοδο Φεράρας -Φλωρεντίας το 1438-39 (σ.σ. για την ένωση των Εκκλησιών πριν από την Αλωση της Πόλης, που αποτέλεσε κατά τον συνομιλητή μου και την αφετηρία της επιδίωξης της Μόσχας να αναδειχθεί σε νέο κέντρο της Ορθοδοξίας) και φθάνει μέχρι τη Σύνοδο της Κρήτης». Δεν χρειάζεται να επανέλθω, όμως, και προσθέτει: «Επειδή η Εκκλησία πορεύεται στην Ιστορία και όχι έξω από αυτή, γι’ αυτό μερικές φορές τα εκκλησιαστικά εμπλέκονται με τα ιστορικά και πολιτικά γεγονότα ίσως και με τα προσωπικά. Εμείς οι εκκλησιαστικοί πρέπει να δούμε την κρίση αυτή με εκκλησιαστική προοπτική, ότι οι Ορθόδοξες Εκκλησίες εκφράζονται στο εξωτερικό επίπεδό τους ως ελληνόφωνες, σλαβόφωνες και αραβόφωνες και πρέπει να αποβλέπουμε στην ενότητα της Εκκλησίας, αποβάλλοντας τον εθνοφυλετισμό. Γι’ αυτό δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο ως Πρωτόθρονη Εκκλησία».

Κλείνοντας τη συζήτηση, δεν μπορώ να μην τον ρωτήσω πού, μέσα σε αυτή την έντονη αντιπαράθεση, βρίσκεται το πνεύμα αγάπης που πρεσβεύει η Εκκλησία. «Η Εκκλησία μπορεί να χαρακτηρισθεί με την εικόνα της θάλασσας. Στην επιφάνεια υπάρχουν πολλά κύματα που πολλές φορές χαρακτηρίζουν τη θάλασσα άγρια, αλλά στο βάθος υπάρχει ηρεμία. Οι δύτες που εισέρχονται στoν βυθό της θάλασσας θαυμάζουν την ομορφιά της. Όποιος θέλει να δει την ομορφιά της Εκκλησίας, ας ψάξει λίγο βαθιά. Εκεί θα συναντήσει όχι μόνον μια συναισθηματική αγάπη, αλλά τον θείο έρωτα».

Οικουμενικός Πατριάρχης: "Η δύναμις της Μεγάλης Εκκλησίας δεν είναι κοσμική"

σημείωσε κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στον πανηγυρίζοντα Ι. Ν. Αγίου Δημητρίου Ξηροκρήνης


Στην ιδιαίτερη τιμή που αποδίδει ο πιστός λαός στους Αγίους Μεγαλομάρτυρες στρατιωτικούς Αγίους, για την ανυποχώρητη στάση τους, «προ των κινδύνων, προ του ψεύδους της ειδωλολατρείας και ειδωλομανίας», αναφέρθηκε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο οποίος χοροστάτησε κατά τη θεία λειτουργία που τελέστηκε σήμερα, Παρασκευή, 26 Οκτωβρίου, στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Ξηροκρήνης (Κουρούτσεσμε), όπου βρίσκεται και το θαυματουργικόν αγίασμα. Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στον εορταζόμενο, σήμερα, Άγιο Μεγαλομάρτυρα Δημήτριο και στον σεβασμό με τον οποίο τον περιβάλλουν οι πιστοί στην Πόλη, την Θεσσαλονίκη αλλά και σε όλο τον κόσμο.

«Τιμάται πάρα πολύ όχι μόνον εις την άλλοτε συμβασιλεύουσαν και σήμερον συμπρωτεύουσαν Θεσσαλονίκην, αλλά και εις όλον τον Ορθόδοξον κόσμον.Και εδώ, εις την βασιλεύουσαν Πόλιν, από της ιδρύσεώς της σχεδόν, ετιμάτο ιδιαιτέρως ο Μεγαλομάρτυς Άγιος», είπε και υπενθύμισε ότι, «και σήμερον, παρ᾿ όλας του Γένους τας περιπετείας και τας πικράς δοκιμασίας, τέσσαρες Ναοί επ᾿ ονόματι του Αγίου Δημητρίου στολίζουν την χριστιανικήν μας Κωνσταντινούπολιν».

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης, στη συνέχεια, αναφέρθηκε στη διακονία και τη μέγιστη ευθύνη της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως:

Είμεθα ολίγοι αλλά αμέρτητοι. Η δύναμις εξ άλλου της Μεγάλης Εκκλησίας δεν είναι κοσμική, ούτε αποδεικνύεται διά των αριθμών. Το Οικουμενικόν μας Πατριαρχείον είναι δυνατό διότι διαθέτει θυσιαστικήν αγάπην, και πολιτεύεται διά της ταπεινώσεως και του Σταυρού. Η ιστορία του είναι γεμάτη από μαρτύριον και θυσίας υπέρ του κόσμου, υπέρ όλων των λαών και «εις πάντα τα έθνη». Εις τα σωματεία και τους κοσμικούς οργανισμούς, ασφαλώς, λαμβάνεται υπ᾽ όψιν μόνον η δύναμις των αριθμών, των χρημάτων, της κοσμικής και πολιτικής εξουσίας, αλλ᾽ εις την Εκκλησίαν κυριαρχούν οι πνευματικοί νόμοι, οι Ιεροί Κανόνες, η ευσεβής του Γένους μας παράδοσις, τα ιερά και τα όσια των προγόνων μας, ο καταγεγραμμένος λόγος του Χριστού εν τω Ιερώ Ευαγγελίω. Η Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, της οποίας πιστά τέκνα τυγχάνετε εσείς όλοι οι ευλαβείς προσκυνηταί, αποτελεί την ενσάρκωσιν της ελευθέρας αγάπης του Χριστού, η οποία δεν σταυρώνει, αλλά σταυρώνεται, θυσιάζουσα την ψυχήν της χάριν των φίλων αυτής, που είναι όλοι οι άνθρωποι. Θυσιάζει όμως και την ψυχήν αυτής χάριν των εχθρών της και όλων αυτών οι οποίοι δεν δύνανται να ανεχθούν αυτήν την μεγάλην πραγματικότητα: ότι δηλαδή το Οικουμενικόν Πατριαρχείον είναι η πρώτη Εκκλησία και η αρχή όλων των νεοπαγών κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών. Και αυτό διότι θυσιαστικώς ίδρυσε και ανεγνώρισεν όλας τας ανά τον κόσμον σήμερον Ορθοδόξους Αυτοκεφάλους Εκκλησίας.

Η μεγίστη αύτη ευθύνη της Μητρός Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας δεν ήτο ασφαλώς με ημερομηνίαν λήξεως. Δι᾽ αυτό, όπως εδώσαμεν αυτοκεφαλίαν εις όλας τας τοπικάς Εκκλησίας, κατά τον ίδιον τρόπον η περί ημάς Αγία και Ιερά Σύνοδος αποφάσισε να εκχωρήση το Αυτοκέφαλον και εις την πολλαπλώς βασανισμένην Ουκρανίαν, διά να πορευθή και αυτή εντός του συστήματος των Ορθοδόξων εν ενότητι και εσωτερική ειρήνη. Αυτήν την υψίστην ευθύνην την έχει εκ των Θείων και Ιερών Κανόνων μόνον η πρωτόθρονος Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, αφού αυτής ο Προκαθήμενος είναι ο Πρώτος εις τους Ορθοδόξους. Οσάκις επιχειρείται να διαστραφή αυτή η βασική εκκλησιολογική αρχή, πράττεται το βαρύτατον παράπτωμα της αντιποιήσεως αρχής, δηλαδή ωρισμένοι προσποιούνται τον Πρώτον δίχως να είναι, και λαμβάνουν πρωτοβουλίας δίχως να έχουν τοιούτον δικαίωμα, λησμονούντες ότι το Οικουμενικόν Πατριαρχείον ασκεί το χρέος του διά της αγάπης, η οποία είναι θυσιαστική και ανιδιοτελής.

Το όντως καινόν αυτής της μοναδικής αγάπης, το οποίον αντιτίθεται εις κάθε ηθικισμόν και εις κάθε νεολογισμόν, ο οποίος επιχειρεί να εισαγάγη νέας ιδέας και φιλοσοφίας εις το σώμα της Εκκλησίας, είναι το ότι δεν διαχωρίζει τον Άγιον Θεόν από τον αμαρτωλόν άνθρωπον, αλλά επιχειρεί να διδάξη και να πείση διά του κηρύγματός της ότι ο Θεός είναι «ο φίλος των αμαρτωλών» (Λουκ. Ζ´, 34). Και η Εκκλησία μας είναι η Εκκλησία των αμαρτανόντων και των μετανοούντων και η της σωτηρίας των αναξίων και πενήτων.

Εάν έχωμεν την αγάπην του Θεού και την ελπίδα μας εις Εκείνον, τότε έχομεν τα πάντα. Ο Θεός είχε πάντοτε την αγκαλιά του ανοικτήν εις εκείνον ο οποίος εισήρχετο πονεμένος και απογοητευμένος εις τον ταπεινόν τούτον ναόν του Αγίου Δημητρίου, και εις όλους όσοι ελάμβαναν την χάριν του αγιάσματός του. Αλλά, ακόμη και σήμερον, συνεχίζεται η αγιαστική και θαυματουργική του δύναμις. Δεν φοβούμεθα, λοιπόν, τας παροδικάς θυέλλας οι ορθόδοξοι Ρωμιοί, τας οποίας μετατρέπει εις γαλήνην ο περιπατών επί των υδάτων Κύριος, ενισχύων ημάς, όπως κάποτε τον λιποψυχήσαντα Απόστολον Πέτρον.

Προηγουμένως, τον Παναγιώτατο προσφώνησαν ο Μητροπολίτης Μυριοφύτου και Περιστάσεως Ειρηναίος, Επόπτης της Περιφερείας Βοσπόρου, και εκπρόσωπος της Εκκλησιαστικής Επιτροπής της Κοινότητας του Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου.


Εκκλησιάστηκαν Άρχοντες οφφικιάλιοι και πλήθος πιστών από την Πόλη αλλά και την Ελλάδα και άλλες χώρες του εξωτερικού.

Φωτό:  Οικουμενικό Πατριαρχείο

Πώς ο Οικουμενικός Πατριάρχης τίμησε τον Άγιο Δημήτριο + άλλα νέα εκ Φαναρίου, 26.10.2018

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ 
Ἐκκλησιαστικαί Εἰδήσεις 

Ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, ἐπί τῇ ἱ. μνήμῃ τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ Μυροβλύτου, ἐχοροστάτησε: 

α) ἐν τῷ πανηγυρίσαντι φερωνύμῳ Ἱ. Ναῷ τῆς Κοινότητος Ταταούλων κατά τόν Μ. Ἑσπερινόν τῆς ἑορτῆς, τήν Πέμπτην, 25ην Ὀκτωβρίου, καθ᾿ ὅν τόν θεῖον λόγον ἐκήρυξεν ὁ Πανοσιολ. Διάκονος κ. Γρηγόριος, Ὑπογραμματεύς τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου. 
     Παρέστησαν συμπροσευχόμενοι οἱ Σεβ. Μητροπολῖται Μύρων κ. Χρυσόστομος καί Κυδωνιῶν κ. Ἀθηναγόρας, ἡ Εὐγεν. κ. Δανάη Βασιλάκη - Κωστίδου, Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος ἐν τῇ Πόλει, πολυάριθμοι Ταταυλιανοί ἐξ Ἀθηνῶν, ἀπόφοιτοι τῆς Ἀστικῆς Σχολῆς Ταταούλων, ὅμιλοι προσκυνητῶν ἐκ Βεροίας, Καβάλας, Θεσσαλονίκης καί ἐξ Ἀθηνῶν καί πιστοί ἐντεῦθεν. 
      Εἰς τό τέλος τοῦ Ἑσπερινοῦ ὡμίλησαν ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Σασίμων κ. Γεννάδιος, Ἐπόπτης τῆς Περιφερείας Ταταούλων, ἀναφερθείς εἰς τήν ὀφειλετικήν ἐκ μέρους τῆς Μητρός Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως διευθέτησιν τοῦ Οὐκρανικοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ζητήματος, καί ὁ Πατριάρχης, Ὅστις ἐπεκεντρώθη εἰς τήν σημασίαν τοῦ μαρτυρίου εἰς τήν σύγχρονον ἐποχήν ὡς συνεχοῦς αὐθυπερβάσεως, αὐτοπροσφορᾶς καί διακονίας καί ὡς καθημερινῆς θυσίας, καλωσορίσας ἰδιαιτέρως τούς ἐξ Ἀθηνῶν ἐλθόντας εἰς τά ἴδια Ταταυλιανούς καί ἐπιδαψιλεύσας πρός ἅπαντας τήν ἁγίαν Πατριαρχικήν Αὐτοῦ εὐχήν καί εὐλογίαν. 
     Ἀκολούθως, κατά τήν δοθεῖσαν δεξίωσιν εἰς τούς χώρους τῆς Ἀστικῆς Σχολῆς προσεφώνησαν τόν Πατριάρχην ὁ Ἐλλογ. κ. Δημήτριος Ζῶτος, Λυκειάρχης, Πρόεδρος τῆς Ἐφοροεπιτροπῆς τῆς Κοινότητος, ἐκθέσας τά πεπραγμένα αὐτῆς, ὁ Ἐντιμ. κ. Ἰωάννης Τριανταφυλλίδης, ἐκ μέρους τῶν ἀποφοίτων τῆς Σχολῆς, ἐπισκεπτομένων προσκυνηματικῶς, διά τετάρτην φοράν κατά τά τελευταῖα ἔτη, τήν γενέτειράν των, καί ὁ Ἐντιμ. κ. Θεόδωρος Ἀσπασίδης, πρῴην Νομάρχης Θεσσαλονίκης, τοῦ Παναγιωτάτου ἀντιφωνήσαντος καταλλήλως καί ἐκφράσαντος τήν εὐαρέσκειαν τῆς Μητρός Ἐκκλησίας διά τό ὑπό τοῦ Σεβ. Ἐπόπτου καί τῆς Ἐφοροπιτροπῆς ἐπιτελούμενον ἐν τῇ Κοινότητι ἔργον. 

β) ἐν τῷ πανηγυρίσαντι ὁμωνύμῳ Ἱ. Ναῷ τῆς Κοινότητος Ξηροκρήνης, κατά τήν τελεσθεῖσαν Θείαν Λειτουργίαν, τήν Παρασκευήν, 26ην ἰδίου, καθ̉ ἥν τόν θεῖον λόγον ἐκήρυξεν ὁ Πανοσιολ. Διάκονος κ. Παΐσιος, Διευθυντής τοῦ Ἰδιαιτέρου Πατριαρχικοῦ Γραφείου. 
     Παρέστησαν συμπροσευχόμενοι πιστοί ἐντεῦθεν καί προσκυνηταί ἐκ Λήμνου, Γενεύης, Κοζάνης, Γιαννιτσῶν καί Θεσσαλονίκης, ὡς καί ὅμιλος ἐκ τῆς νεολαίας τοῦ ἐν Ἀθήναις Συλλόγου Ἰμβρίων. 
     Ἐν τῷ τέλει τῆς Θείας Λειτουργίας ὡμίλησαν ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Μυριοφύτου καί Περιστάσεως κ. Εἰρηναῖος, Ἐπόπτης τῆς Περιφερείας Βοσπόρου, ὁ Ἐντιμ. κ. Ἰωάννης Φενερλῆς, Ταμίας τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἐπιτροπῆς, καί ὁ Πατριάρχης, Ὅστις ἐτόνισεν ὅτι τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον εἶναι ἡ πρώτη Ἐκκλησία καί ἡ ἀρχή ὅλων τῶν νεοπαγῶν κατά τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ἅστινας θυσιαστικῶς ἵδρυσε καί ἀνεγνώρισε διά τῆς ὑπ’ αὐτοῦ ἐκδόσεως τοῦ νενομισμένου Τόμου Αὐτοκεφαλίας. 
Ἐπηκολούθησε δεξίωσις. 

* * * 

Ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, ἐπί τῇ ἱ. μνήμῃ τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ Μυροβλύτου, μετέβη εἰς τήν Ἱ. Μονήν Ζωοδόχου Πηγῆς Βαλουκλῆ καί ἐτέλεσε Τρισάγιον πρό τοῦ τάφου τοῦ ἀμέσου προκατόχου Αὐτοῦ ἀοιδίμου Πατριάρχου Δημητρίου. 

* * * 
Ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, τό ἑσπέρας τῆς ἰδίας, μετέβη εἰς τήν Κοινοτικήν Αἰθουσαν τοῦ Ἱ. Ναοῦ Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν τῆς Κοινότητος Μ. Ρεύματος καί συνανεστράφη μετά τῶν νέων τοῦ ἐν Ἀθήναις Συλλόγου Ἰμβρίων, πραγματοποιούντων προσκυνηματικήν ἱεραποδημίαν εἰς τήν Πόλιν, εὐλογήσας καί τό παρατεθέν ὑπό τῆς Κοινότητος δεῖπνον. 

* * * 

Ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, ἐδέξατο εἰς ἀκρόασιν
- Τόν Ἱερολ. Διάκονον Δρα Στέφανον Toma, ἐκ Ρουμανίας, μετεκπαιδευόμενον ἐν Γερμανίᾳ. 
- Τόν Ἐξοχ. κ. Bülent Akarcalı, πρῴην Ὑπουργόν, μετά τοῦ Ἐντιμ. κ. Hayati Küçük, Προέδρου τοῦ Διεθνοῦς Ὀργανισμοῦ «Kafkas Vakfı» - Συμβούλου τῆς Προεδρείας τῆς Τουρκικῆς Δημοκρατίας.
- Tόν Ἐξοχ. Πρέσβυν κ. Christian Berger, ἐπί κεφαλῆς τῆς Ἀντιπροσωπείας τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως ἐν Ἀγκύρᾳ. 
- Τόν Ἐντιμολ. κ. Δημήτριον Ἀθανάσωφ, Ἄρχοντα Πρωτέκδικον τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μ. Ἐκκλησίας, ὑποβαλόντα τά ἑαυτοῦ σέβη ἐπί τοῖς ὀνομαστηρίοις του, μετά τῆς συζύγου αὐτοῦ Εὐγεν. κ. Δωροθέας, ἐντεῦθεν. 
- Ἐπί τῷ αὐτῷ σκοπῷ, τούς Ἐντιμ. κ.κ. Δημήτριον Χαριατίδην καί Δημήτριον Παναγιώτου, Νεωκόρον τοῦ Π. Πατριαρχικοῦ Ναοῦ. 
- Tόν Ἐντιμ. κ. Ahmet Misbah Demircan, Δήμαρχον Πέραν. 
- Τήν Εὐγεν. κ. Εἰρήνην Καβτζῆ, ἐντεῦθεν. 

* * * 

Ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, ἐξεπροσωπήθη
- Ὑπό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Γαλλίας κ. Ἐμμανουήλ, κατά τήν ἔναρξιν τῶν ἐργασιῶν τοῦ ΙΑ΄ Διεθνοῦς Συνεδρίου ὑπό τήν ἐπωνυμίαν «World Policy Conference», ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Α. Μ. τοῦ Βασιλέως τοῦ Μαρόκο Μωχάμετ VI, ἐν Ραμπάτ, τήν Παρασκευήν, 26ην Ὀκτωβρίου. 
- Ὑπό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κυδωνιῶν κ. Ἀθηναγόρου, κατά τήν τελεσθεῖσαν ἐν τῷ Ἱ. Καθεδρικῷ Ναῷ Ἁγίου Δημητρίου Πριγκήπου Θείαν Λειτουργίαν, προεξάρχοντος τοῦ ἀγαγόντος τά ὀνομαστήρια αὐτοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Γέροντος Πριγκηποννήσων κ. Δημητρίου, αὐθημερόν. 
- Ὑπό τοῦ Πανοσιολ. Μ. Ἀρχιμανδρίτου κ. Βησσαρίωνος, Ἀρχειοφύλακος τῶν Πατριαρχείων, κατά τήν διοργανωθεῖσαν ὑπό τοῦ Ζωγραφείου Λυκείου συναυλίαν τοῦ Ὁμίλου «Νέστου Χρυσούπολης» ὑπέρ τῆς ἑλληνοτουρκικῆς φιλίας, ἐν τῇ Αἰθούσῃ Τελετῶν «Δημήτριος Φραγκόπουλος», αὐθημερόν τό ἑσπέρας. 
- Ὑπό τοῦ Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτου κ. Ἰακώβου Ἀθανασίου, Πρωτοσυγκέλλου τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, κατά τόν τελεσθέντα ἐν τῷ Πνευματικῷ Κέντρῳ τῆς Ἰμβριακῆς Ἑνώσεως Μακεδονίας - Θρᾴκης ἁγιασμόν, ἐπί τῇ ἐνάρξει τῆς χειμερινῆς περιόδου 2018 – 2019, τό Σάββατον, 20ήν ἰδίου.

Ιερατικό Συλλείτουργο προς τιμήν του Αγίου Δημητρίου στην Ενορία Δράκα Ζακύνθου


Πρωί Παρασκευής, 26ης Οκτωβρίου 2018, στον πανηγυρίζοντα Ναό του Αγίου Δημητρίου της πολύ μικρής Ενορίας Δράκα Ζακύνθου, όπου εφημερεύει ο π. Ιωάννης Ρένεσης. Λίγοι ήταν οι εκκλησιασθέντες, όχι μόνον επειδή πρόκειται για "μικρά ζύμη", αλλά κι εξαιτίας των σφοδρών σημερινών σεισμών του νησιού, με ισχυρότερο αυτόν των 6,8 βαθμών ρίχτερ, ο οποίος συντάραξε την περιοχή. Ομίλησε επίκαιρα περί του λεγομένου "σεισμού του Αγίου Δημητρίου" του 740 ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος π. Παναγιώτης Καποδίστριας. Συλλειτούργησε και ο Μ. Οικονόμος Ιωάννης Βλαχιώτης, Εφημέριος Φιολίτη.
















































Άντεξε όρθιο στη σφοδρότητα του σεισμού, τραυματισμένο αλλά αγέρωχο, το Καστρομονάστηρο των Στροφάδων [αποκλειστικές φωτογραφίες]


Κείμενο: π. Παναγιώτης Καποδίστριας
Αποστολή - φωτογραφίες: π. Σεραφείμ Κονίδης

Άντεξε όρθιο στη σφοδρότητα του σημερινού σεισμού (μεγέθους 6,8 βαθμών Ρίχτερ, κατά το Ευρωμεσογειακό Σεισμολογικό Κέντρο), τραυματισμένο αλλά αγέρωχο, το μνημειώδες Καστρομονάστηρο των Στροφάδων, το οποίο οικοδομήθηκε προ πολλών αιώνων, κατά την παλαιολόγεια εποχή, προσπαθώντας να ισχύσει και στον δικό μας αιώνα, τον απατεώνα. 

Οι σεισμοί του 1997, με επίκεντρο εκεί ακριβώς, καταπλήγωσαν τον περήφανο Πύργο. Έκτοτε οι αναστηλωτικές υπερπροσπάθειες της Ιεράς Μητροπόλεως Ζακύνθου ουδέποτε ευδοκίμησαν, διότι ο "πλωτός παράδεισος" των Στροφάδων δεν φέρνει ψήφους για τους εκάστοτε πολιτικούς.  Το μόνο και σπουδαίο που κατορθώθηκε ήταν να σιδηροδεθεί το όλο κτίριο, ώστε να συγκρατηθεί σε περίπτωση νεότερου μεγάλου σεισμού.

Ο ενδεχόμενος σεισμός ήρθε απόψε, με επίκεντρο και πάλι την περιοχή του νοτίου Ιονίου, δηλαδή ξανά στα Στροφάδια. Τα 6,8 Ρίχτερ, μαζί με τα εκατοντάδες παρεπόμενα κουνήματα του Εγκέλαδου, ξανατραυμάτισαν το Καστρομονάστηρο, αλλά τελικά εκείνο άνθεξε την επίθεση. Χτυπήθηκαν επίσης και τα πέριξ μοναστικά κτίρια. 

Το δημοσιευόμενο εδώ αποκλειστικό φωτογραφικό υλικό έφερε ο πάντα πρόθυμος π. Σεραφείμ Κονίδης, αδελφός της Μονής Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου, από πτήση που πραγματοποίησε σήμερα το πρωί με το ελικόπτερο της Αερολέσχης Ζακύνθου, ούτως ώστε να κατορθώσει η ιδιοκτήτρια Αδελφότητα της Αυτοκρατορικής και Σταυροπηγιακής Μονής των Στροφάδων να έχει εκ του σύνεγγυς εποπτεία της μετασεισμικής κατάστασης της ιστορικής παλαιάς έδρας της!

Βαστάτε, καημένα Στροφαδάκια, βαστάτε!!!...