e-περιοδικό της Ενορίας Μπανάτου εν Ζακύνθω. Ιδιοκτήτης: Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου Παναγιώτης Καποδίστριας (pakapodistrias@gmail.com), υπεύθυνος Γραφείου Τύπου Ι. Μητροπόλεως Ζακύνθου. Οι δημοσιογράφοι δύνανται να αντλούν στοιχεία, αφορώντα σε εκκλησιαστικά δρώμενα της Ζακύνθου, με αναφορά του συνδέσμου των αναδημοσιευόμενων. Η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Τα νεότερα στα θεματικά ένθετα

Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου 2019

Στα παρασκήνια των εξωτικών πακέτων διακοπών [3ο μέρος: Πώς τελειώνουν οι μύθοι]



Σημείωμα του Επισκόπου Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης κ. Προδρόμου, 10.9.2019

Ο πατέρας επέστρεψε γρήγορα σπίτι, μοίρασε τις αλευρόπιτες στην οικογένεια κρατώντας μισό κομμάτι ως "καύσιμο" για να αντέξει να φτάσει ως τη δουλειά αύριο το πρωί. Εκεί πάντα έκλεβε τις θρυμματισμένες φρυγανιές, τις οποίες κανείς πελάτης δεν προτιμούσε. Καλοσύνη τους!

Το ξημέρωμα τον βρήκε στριμωγμένο σε αρχαίο λεωφορείο, να κρατάει με το ίδιο χέρι την αλευρόπιτα και τη λαβή. Απότομο φρενάρισμα, βίαιο σπρώξιμο και βρέθηκε στο μοναδικό κατάστημα που πουλάει "Τύπο" στην πόλη. Σε μια γωνιά είχε μια μικρή σκονισμένη στίβα με "Αγίες Γραφές". Ο αγουροξυπνημένος υπάλληλος τον ρωτάει αν προτιμά Αγία Γραφή Καθολικών, Προτεσταντών, Ορθοδόξων κλπ. Ο πατέρας σκέφτηκε να πει ότι προτιμάει αυτή που θεραπεύει άμεσα, παρά ταύτα αρκέστηκε να πάρει την φθηνότερη. Έδωσε μισό μεροκάματο και έτρεξε σαν τρελός μέχρι το ξενοδοχείο. Το αργοπορημένο χτύπημα της κάρτας σημαίνει μείωση μισθού, δηλαδή μείωση σταγόνων ορού, δηλαδή αύξηση ημερών νοσηλείας, δηλαδή κι άλλη μείωση στις μερίδες της οικογένειας.

Καλάθι στο κεφάλι, χαμόγελο στο πρόσωπο, και γρήγορα στην παραλία, οι λουόμενοι μικροαστοί ζητούν επίμονα την πολυτέλεια που πλήρωσαν. Εξωτικά φρούτα περνούν ανάμεσα από ομπρέλες και όποιος θέλει αρπάζει. Οι μπανάνες και πάλι έχουν την τιμητική τους. Μέχρι τις 11, το πρωί κατάφερε να κρύψει στην τσέπη του τρία κοκκινωπά φρούτα και ένα φακελάκι πράσινο τσάι. Αν συνεχίσει έτσι η μέρα, σύντομα το πρησμένο στομάχι του μικρού θα είναι αποκτήσει περιεχόμενο. Καλό σημάδι, αν πιάσει το κόλπο με την Αγιά Γραφή ίσως αυτό να είναι το τελευταίο γεύμα στο νοσοκομείο και θα είναι πλουσιοπάροχο.

Ο ήλιος βυθίζεται στη θάλασσα και οι πλαδαροί συνταξιούχοι μαζεύονται στη σάλα του ξενοδοχείου για καφέ και χαρτιά. Επιτέλους θα κατεβάσει το καλάθι από το κεφάλι. Πρώτα απ' όλα σβήνει με βία το χαμόγελο από το πρόσωπο του. Τινάζει τα άχυρα από τα σγουρά μαλλιά του και με την Αγιά Γραφή παραμάσχαλα τρέχει στη στάση. "Ποιος θέλει να μπει μια τέτοια βραδιά στο αρχαίο λεωφορείο σκέφτεται;" σκέφτεται. Θα πάει με τα πόδια στο νοσοκομείο. Θα αργήσει βέβαια σχεδόν μισή ώρα, όμως σήμερα είναι η τελευταία νύχτα. Το πολύ- πολύ ο μικρός να χρειαστεί να κάνει λίγες βόλτες με τη μηχανή του από την φιάλη του ορού στην "πεταλούδα".

Ήδη από μακριά λάμπει ο σταυρός του νοσοκομείου. Κι άλλο καλό σημάδι, μα πώς δεν το είχε προσέξει;! Σταυρός, Αγιά Γραφή είναι πακέτο, για να γίνεις καλά ο Θεός απαιτεί να διαβάσεις την Αγιά Γραφή. Ανεβαίνει την ανηφόρα και τους δύο ορόφους γρήγορα. Προσπερνά το σκοτεινό δωμάτιο με τους φυματικούς που προτίμησαν τα στρώματα από την αγορά λάμπας και τώρα ούτε Αγιά Γραφή διαβάζουν ούτε καλά θα γίνουν. Προφανώς δεν είδαν τον σταυρό στην οροφή του νοσοκομείου. Στην πόρτα του θαλάμου είναι δύο γιατροί, οι οποίοι μόλις βλέπουν τον πατέρα τρέχουν επάνω του. Χρειάζονται σχεδόν 3€ για φάρμακα και γρήγορα, ο μικρός υποτροπιάζει. 3€! Δύο και κάτι μέρες δουλειάς και σχεδόν πέντε Αγίες Γραφές. Ίσως υπερβάλλουν οι γιατροί, ίσως θέλουν να τον κλέψουν. Μπαίνει μέσα στο θάλαμο. Η ηλικιωμένη γειτόνισσα παρακολουθεί τον μικρό με άγχος και δεν διαβάζει ως συνήθως την Αγιά Γραφή. "Η καημένη, θα χειροτερέψει", σκέφτηκε. Ο μικρός στο κρεβάτι ιδρωμένος ανασαίνει γρήγορα και κοφτά, σαν να τελειώνει το οξυγόνο γύρω του. Οι κόρες των ματιών του είναι παράξενα ανοιχτές. Ο πατέρας παρατάει τα φρούτα στο διπλανό κρεβάτι, βυθίζει το φακελάκι τσάι σε ένα βρώμικο ποτήρι με νερό και με σιγουριά χειρουργού βγάζει τη "σωτηρία" του μικρού από τη μασχάλη του. "Σήκω και διάβαζε!" Είπε σχεδόν με βεβαιότητα ιεροκήρυκα. "Σήκω!". Ο μικρός στη ζάλη του υπακούει, άλλωστε στο νοσοκομείο μόνο η υπακοή σε σώζει, η υπακοή στους γιατρούς και τα μεροκάματα του μπαμπά. Ανοίγει την Αγιά Γραφή μηχανικά και προσπαθεί να εστιάσει. Οι κόρες των ματιών του έχουν διασταλεί. Συλλαβίζει λέξεις, χωρίς να είναι σίγουρος, το δωμάτιο γυρίζει, ο πατέρας φωνάζει τη σωστή λέξη, το δωμάτιο γυρίζει, οι γιατροί ζητούν 3€ άμεσα, η γειτόνισσα γυρίζει πλευρό και το κρεβάτι τρίζει, ο ορός πια δε στάζει, το δωμάτιο γυρίζει, οι φωνές απομακρύνονται: "Διάβαζε!", "3€"...

Κάπου στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο ο μικρός άφησε τον κόσμο αυτό, έφυγε με φόρα η ψυχή του και έκανε μια ακόμα τρύπα στην πόρτα του θαλάμου. Ο πατέρας συνέχισε δίπλα του να διαβάζει όλο το βράδυ. Μα το μαγικό φάρμακο δεν δούλεψε. Όταν γύρισε σπίτι έμεινε σιωπηλός. Όλοι ήξεραν ότι ο μικρός δεν τα κατάφερε. Τους ειδοποίησε το τραπέζι. Αλευρόπιτες και για πρώτη φορά μετά από καιρό τρία κοκκινωπά φρούτα.


Την ημέρα της κηδείας δεν δάκρυσε κανείς. Ίσως δεν κατάλαβαν ακόμα τι έγινε. Η Αγία Γραφή μπήκε στο φέρετρο. Οι σελίδες είχαν σταγόνες αίμα, από αυτό που έτρεξε όταν πέφτοντας από το κρεβάτι αναίσθητος ο μικρός ξερίζωσε τον φλεβοκαθετήρα. Η κηδεία κόστισε μόλις μισό μεροκάματο, το υπερμέγεθες φέρετρο για το μέγεθος του μικρού ήταν δανεικό από την επόμενη κηδεία και έπρεπε να το επιστρέψουν.

Το σώμα ακούμπησε απευθείας το χώμα, δωρεάν στρώμα, και για μαξιλάρι η Αγία Γραφή. Στο δεξί του χέρι ένα καπάκι "evian", ψαλμωδίες και νέφος από λιβάνι.

Ώρες- ώρες εύχομαι τα πάντα να ήταν ένας μύθος, διότι έτσι θα έφτιαχνα το τέλος όπως θα ήθελα εγώ. Μα ποιος είπε, στην τελική, ότι ο θάνατος είναι το τέλος; Ο μικρός Χρύσανθος ζει μέσα μου, μέσα σας, στις προσευχές όλων. Ίσως πλέον ελεύθερος να μαρσάρει στις λεωφόρους του παραδείσου, ίσως πλέον να τρώει μεγαλύτερες μερίδες, ίσως...

Δεν υπάρχουν σχόλια: